విరబూసిన పుష్పగుచ్చములతో నిండిన మల్లెతీగవంటి సౌందర్యవంతమైన జఘనభాగమును,
ఇరువైపున వాడిచూపుల మీననేత్రములు, వెన్నెలలీను ప్రకాశవంతమైన చంద్రునిబ్రోలు మోమును,
సొగసైన వక్షసంపదనుగల శివకామిసుందరిపై మక్కువగల ఆ జటాజూటుని తిరునామములను,
అందమైన యువకులు పరవశులై శబ్ధముతో ఉచ్చరించుచు సమర్పించు కైమోడ్పులను.
ఎర్రనైన ఆ దివ్యచరణారవిందములను తమ కరములతో తాకి నొనరించు భక్తుల పూజలను,
ఆదిదైవమైన ఆ పరమేశ్వరుడు గైకొని, పొన్నంబలమందు వెలసి కాన్పరచుచుండు తన దివ్యలీలలను,
లోతైన అంతరంగమందు నెలకొల్పువారినంటవు నెప్పుడు, ఎవ్విధమైన పాపకర్మములును!
[అనువాదము: సశికళ దివాకర్, 2013]