`நல்ல தாயும் தந்தையுமாகிய இருவரும் கட்டளையிட, அதனை ஏற்றுச் செய்யும் இப்பேற்றைப் பெற்றேன்` என்று மூத்த திருநாவுக்கரசும் உள் மகிழ்ந்து விரைந்து சென்று, வாழைத் தோட்டத்துள் புகுந்து, பெரியதும் வளப்பமானதுமான அழகிய குருத்தினை அரியும் பொழுது, ஒளியுடைய பாம்பு ஒன்று அத் திருமகன் துன்புற்று மயங்கிச் சோர்வடைய அவனது உள்ளங்கையில் தீண்டியது.

வாழைக் குருத்தை அரிந்து வரும் பணியைத் தம் இளவல்களில் ஒருவருக்குப் பணிக்காது, தனக்குப் பணித்தமையை நினைந்து அப்பெருமகன் தானும் `நல்ல தாய் தந்தை ஏவ` என்றான். வீட்டில் தாய் தந்தையர் ஏவும் பணியை உளம் மகிழ ஏற்றுச் செய்யும் மக்களே நன்மக்களாவர். அவர்கள் பணிகொள்வதற்கு ஏற்ப அம் மக்கள் பெரிதும் வீட்டிலேயே இருத்தலும் வேண்டும். அதுகருதியே `தனையரும் மனையில் தப்பார்` (தி.12 சரு.1-2 பா.34) என்றார் முன்னும். இளைஞர் சமுதாயம் இவ்வகையில் வாழ இறையருள் முன்னின்று அருளுமாக. அகம் + கை = அங்கை என்றாயிற்று: உள்ளங்கை.