வந்தடைந்து அந்தநாதமாகிய அறிவுதானே வடிவாகச் சூக்குமை வந்து உந்தித்தானத்திலே பொருந்தி ; பின்னமாய் வன்னங்கள் தோற்றம் வருமடைவு பட ஒடுக்கி வெவ்வேறாய் வரும் அக்கரங்களினுடைய சொரூபங்கள் தோன்று முறைமை தெரியாதபடி மறைத்து நிற்கும்; மயிலண்ட சலம் நேர் மயில் முட்டைக்குள் சலமானது புறம்பே மயிலினிறமாய்ந் சொரூபீகரித்துத் தோன்றச் செய்தே யுடைத்தால் சலமாய் விடுமாப்போல; சிந்தைதனில் உணர்வாகும் பைசந்தி பைசந்தி வாக்கானது ஆன்மாவினிடத்திலே நினைவு மாத்திரையாய் நிற்கும் ; உயிரிற்சேர்ந்து வரும் அவை மருவும் உரு எவையும் தெரித்து முந்தியிடுஞ் செவியில்உறா துள்ளுணர்வாய் ஓசை முழங்கியிடு மத்திமைதான் மத்திமை வாக்கானது மேற்சொல்லப் போகிற அக்கரங்களினுடைய சொரூபங்களைப் பிராணவாயுவோடுங் கூடி ஒழுங்குபட நிறுத்திச் செவிக்குங் கேளாதே ஆன்மாவினிடத்திலே உள்ளறிவுமாய்த் தொனியுமுண்டாய் முற்பட்டு நிற்கும்; வைகரியில் உதானன் பந்தமுறும் உயிரணைந்து வந்தமொழிச் செவியின் பாலணைய நினைந்த பொருள் பகருந் தானே வைகரி வாக்கானது முற்கூறிய பிராணவாயுவோடுங் கூடிவந்து உதான வாயுவிலேயும் பந்தித்துச் செவிப்புலனிடத்திலே கேட்கத் தக்கதாக நினைவிலுண்டான வசனத்தைச் சொல்லும்.
இங்ஙனஞ் சொல்லப்பட்ட வாக்குக்களுக்குத் தானமும் வடிவுமாவது; சூக்குமைக்குத் தானம் நாபியடியும் நாததத்துவம் வடிவுமென அறிக; பைசந்திக்குத் தானம் உந்தியும் பிராணவாயு வடிவுமென அறிக; மத்திமைக்குத் தானம் நெஞ்சுங் கண்டமுமாய் நின்று பிராணவாயு வடிவமென அறிக; வைகரிக்குத் தானம் தாலு மூலமும் பிராணவாயுவும் உதானவாயுவும் வடிவென அறிக. ஆக இங்ஙனஞ் சொல்லப்பட்ட வாக்குக்கள் நாலுக்கும் பிம் சித்தியாரில், “சூக்கும வாக்க துள்ளோர் சோதியா யழிவ தின்றி’’ எம், “வேற்றுமைப் பட்ட வன்னம்’’ எம், “உள்ளுணர் ஓசையாகி’’ எம், “வைகரி செவியிற் கேட்பதாய்’’ (1.23,22,21,20) எம், விருத்தம் நாலையு மொட்டிக் கண்டுகொள்க. இந்த வைகரி வாக்குக் காரியப்படுமிடத்து நாக்கு உண்ணாக்கு பல் உதடு மூக்கு இவையோடுங் கூடி நின்று காரியப்படுமென அறிக. இவையிற்றுக்கு பிம் நேமிநாதத்தில்,
“உந்தியிற் றோன்றி யுதான வளிபிறந்து
கந்தமலி நெஞ்சுதலை கண்டத்து வந்தபின்
நாசிநா வண்ண மிதழெயிறு மூக்கென்னப்,
பேசு மெழுத்தின் பிறப்பு” (6)
எது கண்டுகொள்க. ஆக இங்ஙனஞ் சொல்லப்பட்ட வாக்குக்கள் நாலுந் தோன்றுகைக்குக் காரணமாகப் பஞ்சமை யென்றொரு வாக்குண்டென்றும் அதற்குத் தானம் மூலாதாரமென்றும் அது பிரணவ சொரூபமாயிருக்கு மென்றுஞ் சொல்லுவாருமுளர். அதனை ஆராய்ந்து கண்டுகொள்க. இந்த வாக்குக்கள் காரியப்படுமிடத்துச் சாந்தியாதீத முதலான கலைகள் ஐந்தினோடும் பற்றுக்கோடாக நின்று காரியப்படுமென அறிக. அப்படிக் காரியப்படுமிடத்துப் பராசத்தியுந் திரோதசத்தியும் இச்சாசத்தியும் ஞானசத்தியுங் கிரியாசத்தியுங் கூடிநின்று காரியப்படுத்துமென அறிக. இதில் சூக்குமை வாக்குச் சாந்தியாதீத கலையுஞ் சாந்திகலையும் பற்றாக நிற்கப் பராசத்தியுந் திரோத சத்தியுங் காரியப்படுத்துமென அறிக. இனி பைசந்தி வாக்கு வித்தியாகலை பற்றாக நிற்க இச்சாசத்தி காரியப்படுத்துமென அறிக. இனி மத்திமை வாக்குப் பிரதிட்டாகலை பற்றாக நிற்க ஞானசத்தி காரியப்படுத்துமென அறிக. இனி வைகரி வாக்குக்கு நிவிர்த்திகலை பற்றாக நிற்கக் கிரியாசத்தி காரியப்படுத்துமென அறிக. அன்றியும் முற்கூறிய பஞ்சமையென்னும் வாக்குக் கூட்டுகில் பராசத்தியுஞ் சாந்தியாதீதகலையும் அதற்குக் கூட்டிக்கொள்க. இங்ஙனஞ் சொல்லப் பட்ட வாக்குக்கள் நாலுங் கலைகள் ஐந்தினோடுங் கூடிக் காரியப்படும் என்பதற்கு பிம் சித்தியாரில் “நிகழ்ந்திடும் வாக்கு நான்கும் நிவிர்த்தாதி கலையைப் பற்றித், திகழ்ந்திடும் அஞ்ச தாக’’ (1.24) எது கண்டுகொள்க. இதனுள் ‘நிகழ்ந்திடும் வாக்கு நான்கும்’ என்றது கொண்டே நிகழாத வாக்கும் ஒன்றுண்டென்பது கருத்தாகப் பஞ்சமை என்னும் வாக்கு உண்டெனதென அறிக. இங்ஙனங் கூறப்பட்டவையிற்றில் சத்திகள்இவையிற்றைக் காரியப்படுத்துமென அறிக. இதற்கு பிம் இந்நூலில் மேல் வருகிற “இத்தகைமை இறையருளால்’’ (39) என்னும் விருத்தத்தை முடியவொட்டிக் கண்டு கொள்க. இனி உயிரிற்சேர்ந்து வருமவை மருவும் எ து உயிரென்பது கொண்டே ஆன்மா என்பாருமுளர். அது பிராணவாவுவென அறிக. அப்படிப் பிராணவாயுவை உயிரென்பதற்கு பிம் சித்தியாரில் வாக்குக்கள் காரியப்படுமிடத்துச் சொன்ன விருத்தத்தில் “உள்ளுணர் ஓசை யாகிச் செவியினி லுறுதல் செய்யா, தொள்ளிய பிராண வாயு’’ (1.21) எம், “ஐயமில் பிராணவாவு அடைந்தெழுந் தடைவு டைத்தாம்’’ எம் கண்டுகொள்க. உயிர் வாயுவென்றுஞ் சொல்லப்படுமென்பதற்கு பிம் “உயிரொலி வங்கூழ் சலநம் வாதம் வளி மாருதம்’’ என்னும் இலக்கணங்களினுங் கண்டு கொள்க.
இதனாற் சொல்லியது சூக்குமை வாக்கு நாத வடிவாக உந்தியை வந்துகூடி யாதாமொன்றைச் சொல்லுமிடத்துப் பைசந்தி வாக்கானது அந்த வசனத்துக்குரித்தாகிய அக்கரங்களை மயில் முட்டையில் ஜலம்போலத் தோற்றுவித்து நிற்குமென்றும், மத்திமை வாக்கானது பிராணவாயுவையுங் கூடி உள்ளே தொனியாய் நிற்குமென்றும், வைகரி வாக்கானது பிராணவாயுவோடு உதானவாயுவையுங் கூடிச் செவிப்புலனுக்குக் கேட்பதாக வசனிக்குமென்றும் வருமுறைமையை யறிவித்தது.

இந்த வாக்குக்கள் நாலொடுங் கூடி ஆன்மா அருளாலே காரியப்படுமிடத்துச் சுத்த தத்துவங்கள் ஐந்தினாலே காரியப்படுமென்றும் அந்தச் சுத்த தத்துவங்களிலே அசுத்த மாயையில் தோற்றப்பட்ட கலையாதி தத்துவங்களிற் கலையும் வித்தையுங் காரியப்படும் முறைமையும் மேலருளிச் செய்வான் எடுத்துக் கொண்டருளியது.