இறைவன் மைபூசிய கண்ணளாம் உமையம்மையும் தானுமாகிக் கச்சி மயானத்து வாழ்பவனும் நீண்ட சடையினனும் ஆவான் ` என்று கூறின் அவன் அவ்வளவே ஆம் தன்மையன் அல்லன். அவன் எப்பொருளையும் தன்பொருட்டு ஏற்க இசைதலை உடையான் அல்லன். உலகப் பொருள்களில் ஒருவன் அல்லன் ; ஓரூர்க்கே உரியனல்லன். யாதொரு பொருளும் தனக்கு உவமையாதல் இல்லாதவன். அதனால் அவனுடைய அந்தத் தன்மையையும் அந்த நிறத்தையும் அந்த வடிவத்தையும் அவன் திருவருளையே கண்ணாகப் பெற்றுக் காணலாமேயல்லாமல் மற்றைப் பொருள்கள் போலப் பிறரொருவர் இன்னவகையுட்பட்டவன், இன்ன நிறத்தையுடையவன், இன்ன வடிவத்தை உடையவன் என்று இவனைச் சொல்லோவியமாகவோ எழுத்தோவியமாகவோ எழுதிக் காட்டல் இயலாது.

` கண்ணாளும் தானும் ` என்றதன் பின் ` ` ஆகி ` என்பது வருவித்து, அதனை, ` மயானத்தான், வார்சடையான் ` என்னும் வினைக்குறிப்பு முற்றுக்களோடு முடிக்க. கச்சி மயானம், கச்சி ஏகம்பத்திற்கு அணித்தாய் உள்ள ஒரு வைப்புத்தலம். வார்சடை - நீண்டசடை. என்னின் - எனறு சொல்வோம் எனில். அல்லான் - அத்தன்மையன் அல்லன் ; என்றது, அதுவே முற்றிலும் அவனுடைய இயல்பு அன்று ; அஃது அவனது பொதுவியல்பே என்றபடி. ` மற்று, அவனுடைய உண்மை இயல்பு யாது எனின் ` என்பது எஞ்சி நின்றது. ஒப்பு உடையன் அல்லன் - இவற்றைத் தன்பொருட்டாக ஏற்றுடையவன் அல்லன். ஒருவன் அல்லன் - உலகப் பொருள்களில் ஒருவனல்லன். ஓர் ஊரன் அல்லன் - ஓர் இடத்தில் வரையறைப்பட்டு நிற்பவன் அல்லன். ஓர் உவமன் இல்லி - தனக்கு எவ்வாற்றானும் யாதொரு பொருளும் உவமையாதல் இல்லாதவன். இங்கு, ` அதனால் ` என்பது வருவிக்க. ` அப்படி ` முதலிய மூன்றும், ` கச்சிமயானத்தான், வார் சடையான் ` என்றாற்போலும் இயல்புகளைக் குறித்தன ; அவரவரும், தாம் தாம், அவன் திருவருளையே கண்ணாகப் பெற்றுக் காணின் அவைகளைக் காணலாமே யல்லது, மற்றைய பொருள்கள் போல, பிறரொருவர், இன்ன வகையுட்பட்டவன், இன்ன நிறத்தை உடையவன், இன்ன வடிவம் உடையவன் என்று, சொல்லோவிய மாகவோ எழுத்தோவியமாகவோ எழுதிக்காட்டல் இயலாது ` என்க. ` இறைவன் ` என்புழித் தொகுக்கப்பட்ட இரண்டாம் வேற்றுமையை விரித்து, ` என்று ` என்றதன் பின்னர்க் கூட்டியுரைக்க. எனவே, ` மேலைத் திருத்தாண்டகங்களினும், வருந் திருத் தாண்டகத்தினும் பலவாற்றானும் வினாவிய இயல்புகள் யாவும் அவன் அருள் பெற்றார்க்கன்றிக் காணவாரா ` என்பதனை அறி வுறுக்கும் முகத்தால், அப்பேறு வாய்க்கப்பெற்ற தாமும், பிற அடியவர் களும் ஆகியோரது நிலையை நினைந்து மகிழ்ந்தருளியவாறாயிற்று.