மங்கை ஒருத்தியது பங்கை உடையவனும், இயல் பாகவே மாசில்லாது விளங்கும் மணிபோல்பவனும், வானமாகிய நாட்டை உடையவனும், பன்றியும் அன்னமும் எவ்விடத்துத் தேடியும் காணுதல் அரியவனும், எளியேனுக்கு எளியனாய் எதிர்வந்த தலை வனும், ஆறு அங்கங்களையுடைய நான்கு வேதங்களோடு நிறைந்து நிற்கின்ற அந்தணர்கள் தனது திருவடியைப் போற்றுகின்ற நம் தலை வனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய் போலும் அடியேன். வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன்.

` மாசிலா மணி ` இல்பொருள் உவமை. காணாது எய்த்தமையின், ` திருமால் பிரமன் ` என்னாது, ` ஏனமொடு அன்னம் ` என்று ஓதினார். ` அப் பெரிய தேவர்கட்கு அரியனாகியவன், எனக்கு எளிவந்தருளினான் ` என நினைந்து உருகியவாறு. ` எளிவந்த ` என்றதற்கு, ` எளிமை பொருந்தியவனாகிய ` என்று உரைப்பினுமாம். ` மறை ` என்றது, அதனை ஓதுதலை. ஆன் உருபு. ஒடுவுருபின் பொருளில் வந்தது, ` நங்கள் கோனை ` எனப் பின்னர் அனைவரையும் உளப்படுத்து அருளுவாராயினும், தமக்கு எளிவந்த தன்மையை நினைந்து, தமக்குப் பிரானாயினமையை,, முன்னர் வேறெடுத்து அருளிச் செய்தார் என்க.