நம்மைப் பிணித்த பிறவித் துன்பம் ஒழியும்படி, நாம் மகிழ்ந்து ஆடுகின்ற தீர்த்தமாய் உள்ளவன், அழகிய தில்லையின் கண்ணுள்ள ஞான சபையில் அனலேந்தி ஆடுகின்ற கூத்தப்பிரான். விண்ணுலகத்தையும் நிலவுலகத்தையும் நம் எல்லோரையும், தோற்று வித்தும் நிலை பெறுத்தியும், நீக்கியும், விளையாடுபவனாகிய இறை வனது பொருள் சேர் புகழை உரைத்து, வளையல்கள் ஒலிக்கவும், நீண்ட மேகலை முதலிய அணிகள் அசைந்து ஓசை எழுப்பவும் அழகிய கூந்தலின் மேல், வண்டுகள் எழுந்து முழங்கவும் மலர்கள் விளங்குகின்ற பொய்கையில் ஆடி, நம்மை உடைய இறைவனது பொன் போன்ற திருவடிகளைத் துதித்துப் பெரிய மலைச் சுனை நீரில் மூழ்குவாயாக.

இது முதலாக வரும் நான்கு பாடல்கள், அன்ன மகளிர் இறைவனைப் பாடிக்கொண்டே நீராடுவன. இவற்றுள், ஒருவரை முன்னிலைப்படுத்தியேனும், பலரையும் உளப்படுத்தியேனும் சில சொல்லி ஆடுவர்.
ஆர்த்த - பிணித்துள்ள. `துயர்` என்றது வெப்பத்தை. ஆர்த்து- ஆரவாரித்து; `மகிழ்ந்து` என்றபடி. தீர்த்தன் - தீர்த்தமாய் உள்ளவன். தீ ஆடும் - தீயோடு ஆடுகின்ற. கூத்தப் பெருமான் திருக்கைகளில் ஒன்றில் தீயேந்தியிருத்தல் அறிக. குவலயம் - பூ மண்டலம். ``எல்லோமும்`` எனத்தன்மை யிடத்தால் ஓதினமையின், `நம் எல்லோரையும்` என்று உரைக்க. ``நம்`` என்றது மக்கள் எல்லாரையும் உளப்படுத்து. இவ்வாறு மக்கள் இனத்தை வேறு கூறினர், அவர் சிறப்புடைய உலகமாதல் பற்றி. `இறைவனால் ஆட்கொள்ளப்படும் பேற்றால், தேவரினும் மக்களே சிறப்புடையர்` என அடிகள் பல விடத்தும் ஓதியருளுதல் காண்க. ``விளையாடி`` என்றது, முன்னர், ``கூத்தன்`` என்றதனோடு இயைந்து நின்ற பெயர். `கூத்தனும், விளையாடியும் ஆகியவனது வார்த்தை` என்க. வார்த்தை - செய்தி; புகழ், `வார்த்தையும்` என்ற உம்மை சிறப்பு. சிலம்ப - ஒலிக்க. வார் - நீண்ட. மேகலைகளை, ``கலைகள்`` என்றது, முதற்குறை. ஆர்ப்பு - ஆரவாரிப்பு. அரவம் - ஒலி `ஆரவாரிப்பாகிய ஒலி` என்க. `குடைந்த பின்` என்பது, ``குடைந்து`` எனத் திரிந்து நின்றது. குடைந்து - முழுகி. ``உடையான் பொற்பாதம் ஏத்தி`` என்றதன்பின், வளைசிலம்புதல் முதலியவற்றைச் சுட்டும், `அவ்வாறு, என்பது வருவிக்க. நீராடு மகளிர், பொய்கை, சுனை, அருவி, மடு, யாறு, கடல் என்னும் அனைத்திலும் ஆடுதல் இயல்பு. அவற்றுள், இது சுனையாடுவார் கூறியது.