இதன் பொருள்:
முனிவரும் மன்னரும் முன்னுவ பொன்னான் முடியும் என துறந்தாரு மரசரும் கருதுவனவாகிய மறுமையு மிம்மையும் பொருளான் முற்றுப்பெறுமென்று பொது வகையாற் கூற; கண் பனி வரும் அக்குறிப்பறிந்து கண்கள் பனிவாரா நின்றன, இவ்வாறு, பனிவருங்கண்ணோடு அறிவழிந்து வருந்திய விடத்து; பரமன் திருச்சிற்றம்பலம் அனையாய் பரமனது திருச் சிற்றம்பலத்தை யொப்பாய்; துனி வரும் நீர்மை இது என் என்று தூ நீர் தெளித்து அளிப்ப நீ துன்பம் வருந்தன்மை இஃதென்ன காரணத்தான் வந்தது யான்பிரியேனென்று தூய நீரைத் தெளித்துத் தலையளிசெய்ய அறிவு பெற்று அறிவழிந்த காலத்தைப் பிரிந்த காலமாகவே கருதி; நனி வரும் நாள் இதுவோ என்று நன்னுதல் வந்திக்கும் நீர் நனிதாழ்த்து வருநாளிதுவோவென்று நன்னுதலாள் வணங்கி நின்றாள்; இனி நீயுணர்த்துமாற்றானுணர்த்து எ-று.
பரமன் றிருச்சிற்றம்பலமனையா ளென்று பாடமோதுவாரு முளர். நீயெனவுந் தாழ்த்தெனவு மொருசொல் வருவித்துரைக்கப் பட்டது. நனிவந்திக்குமெனினுமமையும். துறந்தார் கருதுவதாகிய மறுமையின்பமும், அரசர் கருதுவதாகிய விம்மையின்பமு மென்று, நிரனிறையாகக் கொண்டு, அவரிருவருங் கருதுவனவாகிய இப் பொருளிரண்டையும் பொருண்முடிக்குமென்று பொது வகையாற் கூறினானெனக் கொள்க மெய்ப்பாடு: இளிவரலைச்சார்ந்த பெருமிதம். பயன்: பிரிவுணர்த்துதல். 332

24.1 வாட்டங்கூறல் வாட்டங்கூறல் என்பது பொருள்வயிற் பிரியலுறாநின்ற தலைமகன், இருமையும் பொருளானே முற்றுப்பெறுமென்று யான் பொதுவகையாற்கூற, அக்குறிப்பறிந்து கண்பனிவர, இத்தன்மையளாய் வாடினாள்; இனி யென்னாற் பிரிவுரைத்த லரிது; நீ யுணர்த்து மாற்றானுணர்த்தெனத் தோழிக்குத் தலை மகளது வாட்டங் கூறா நிற்றல். அதற்குச் செய்யுள்
24.1. பிரிவு கேட்ட வரிவை வாட்டம்
நீங்க லுற்றவன் பாங்கிக் குரைத்தது.