வழிபடவந்த பிரமன், இந்திரன், சிவந்த கண்களை உடைய திருமால் எங்கும் பல திசைகளாகிய இடங்களில் அழைத்து, வழிபாட்டுப் பொருள்களைக் கைக்கொண்டு நெருங்கிக் கூட்டம் கூட்டமாய் நிற்க, திருக்கூத்தினை நிகழ்த்தும், என் உயிருக்கு அமுதம் போல்பவனாய், என் அவாவிற்கு உரிய செல்வமாய், எங்கள் தலைவனாய், பிறப்புவகையால் ஒரு நிகரான தேவர்கள் நினையும் நினைவுக்கு அகப்படாமல் அவர்கள் நினைவையும் கடந்து நிற்கும் நம்பெருமான் பல்லாண்டு வாழ்க என்று வாழ்த்துவோமாக.

சேவிக்க - வணங்குதற்கு. ``வந்து`` என்றதை. ``மால்`` என்பதன் பின்னர்க் கூட்டுக. `திசைதிசையன எங்கும்` என மாற்றுக. ``திசை திை\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\u2970?`` என்னும் அடுக்குப் பன்மை குறித்து நின்றது. ``திசையன`` என்றதற்கு, திசைகளாகிய இடங்களில்` என உரைக்க. கூவி - அழைத்து. ``கவர்ந்து`` என்றதற்கு, `வழிபாட்டுப் பொருள் களைக் கைக்கொண்டு` என உரைக்க. ``ஆடும் அமுது`` என்றதில் உள்ள ``அமுது`` என்பது, `அரசன் ஆ கொடுக்கும் பார்ப்பான்` என்பதில் `பார்ப்பான்` என்பதுபோலக் கோடற்பொருட் பெயராய் நின்றது. உடல்நலம் ஒன்றே பயக்கும் தேவரமுதினும் வேறாதலை விளக்க ``ஆவிக்கு அமுது`` என்றார். இதுவும், இல்பொருள் உவமை. அமுது - அமிர்தம் போல்பவன். என் ஆர்வத் தனம் - எனது அவாவிற் குரிய பொருள் (செல்வம்). ஒப்பு அமரர் - பிறப்புவகையால் ஒரு நிகராய தேவர். அஃதாவது `வானவர்` என்றபடி. பாவிக்கும் பாவகம் - நினையும் நினைவு. அவர் தம் நினைவிற்கு அகப்படாமையின், ``அப்புறத் தான்`` என்றார்.