பொழிப்புரையை எழுதவில்லை

அடி -1: பரிவு - அன்பு, பரிவின் தன்மை - பரிவாகிய பண்பு, இன், வேண்டாவழிச் சாரியை.
இவ்அடியையே பற்றிச் சேக்கிழார் ``அன்பு பிழம்பாய்த் திரிவார்`` எனவும், ``அவனுடைய வடிவெல்லாம் நமபக்கல் அன்பு`` எனவும் அருளினமை காண்க.
அடி-2: போழ் வார் போர்த்த - தோலை வாரால் தைத்த. `போழ்` என்னும் முதனிலைத் தொழிற் பெயர் ஆகுபெயராய்ச் செயப்படு பொருளைக் குறித்தது. போழ்தல் - உரித்தல். தாழ் அகச் செருப்பு - தாழ்ந்த உள்ளிடத்தையுடைய செருப்பு.
அடி- 3: சுரிகை எஃகம் - குற்றுடைவாளாகிய படைக்கலம். எஃகம் - கூர்மை. அதுவும் ஆகுபெயராய், அதனையுடைய படைக் கலத்தைக் குறித்தது. `எஃகத்தோடு கட்டிய` என உருபு விரித்துரைக்க.
அடி - 4: `உடையாகிய தோலின்மேல் கச்சையை உடையன்` என்க. `உடைத் தோல்` என்பதில் தகர ஒற்றுத் தொகுத்தலாயிற்று.
அடி-6: `வீக்கிய வாரின் வரி` என மாற்றிக் கொள்க. வீக்கிய - கட்டி முடிந்த, வாரின் வரி - வாரால் திரிக்கப்பட்ட கயிறு. கட்டியன் - கட்டினவன்; கட்டியிருப்பவன்.
அடி-7: உழுவைக் கூர்ன் உகிர் - புலியினது வளைந்த நகம் கேழல் வெண் மருப்பு - பன்றியின் வெள்ளிய கொம்பு(பல்). இவைகளைத் தொடுத்த மாலை` என்க.
அடி-8: மாறுபடத் தொடுத்தல் - ஒன்றையிடையிட்டு மற்றொன்றைத் தொடுத்தல். `மாலையோடு உத்தரியத்தை யுடைய வன்` என்க. உத்தரியம் - மேலாடை. `அது புலித் தோல்` என்பது, மேல், ``உழுவைக் கூன் உகிர்` என்ற குறிப்பாற் பெறப்பட்டது.
அடி-10: கானக் குஞ்சி - காடுபோன்ற தலை மயிர். கவடி- பல கறை; அஃது அவை பல கோத்த மாலை. புல்லினன்- பொருந்தியவன்.
அடி-11: முடுகு - முடை நாற்றம்; ``முடுகு நாறிய வடுகர்``* என்றார் சுந்தரரும். குடிலம் - வளைவு. குடிலை - வளைந்துள்ளது; `கூன்` என்றபடி. வலை முதலியவற்றைச் சுமந்து, முதுகு கூனா யிற்றாம்.
அடி- 12,13: வேங்கை - புலி. `புலிகளை அஞ்சாது சென்று கொன்று வெல்லுதலால் வேடுவர் சிவன் குலத்தவர்` என நகை தோன்றக் கூறியவாறு. தலைவன், அக்குலத்தார்க்கு அரசன், ``தலைவன்`` என்றது, `தலைவனாயினான் ஒருவன்` என்றபடி. இஃதே எழுவாய். எனவே, மேற் போந்தன எல்லாம் இவ் ஒரு பொருள்மேல் வந்த வினைப் பெயர்களும், வினைக் குறிப்புப் பெயர்களுமாய், இவனது நிலையை வருணித்த வருணனைகளாயின. இனி, இவன் செய்த செயல்கள் கூறப்படும்.
அடி-14: இவன் தாங்கிய வில்லும், அம்பும் கொலைக் கருவிகளே யாயினும் இறை வழிபாட்டிற்குத் துணையாய் அமைந்தமை பற்றி, ``நல்லன்`` என்றார்.
அடி- 15: ஏற்றுக் கல் - உயரமான மலை. காற்றுப் போலும் உடல் விரைவு. `நாதனார் பசி மிகுதற்கு முன்பு விரைந்து சென்று ஊட்டுதல் வேண்டும்` என்னும் உள்ள விரைவினால் நிகழ்ந்தது. அடி-16: கரு மா - பன்றி. ``இழிவாய கரு விலங்கு``* எனச் சேக்கிழாரும் கூறினார்.
அடி-17: கோல் - அம்பு.
அடி-18: நாட் போனகம் - அன்றைய உணவு. `புதிது புதிதாக அமைக்கும் உணவு` என்பதாம்.
அடி-19: பள்ளித் தாமம் - பூ மாலை. அஃது இடைக் குறைந்து நின்றது. இங்குப் பள்ளித் தாமம் சருகுகள்.
அடி-20: `வாய் கலசம்`` என்றது `வாயே கலசமாயிற்று`` என்பதாம். உருவகம் அன்று.
அடி-21: `கொண்டு சென்று` என ஒரு சொல் வருவிக்க. வினை முதனிலைகள் திரிந்து பெயராதல் போல. இங்கு `பெரு` என்னும் பண்புப் பகுதி `பேர்` எனத் திரிந்து பெயராகி பெரிதாகிய இடத்தைக் குறித்தது. கானப் பேர் - காடாகிய பெரிய இடம். அது காளத்தி மலை.
அடி- 22: செருப்பினை, ``அடி`` என்றது தகுதி வழக்குப் பற்றி.
அடி-23: நீங்காக் குணம் - நீங்காமையாகிய பண்பு. எனவே, பெயரெச்சம் பண்புப் பொருட்டாய் வந்ததாம்.
அடி - 26: கோசரி, `சிவகோசரியார்` என்னும் அந்தணர். காட்ட- காட்டுதற்கு.
அடி-25: ``அப்பனுக்கு`` என்பதன் பின்னும் `அவன் செயலால்` என்பது வருவிக்க.
அடி- 26: தக்கிணர் - வலப்பக்கம். ``ஒரு கண்`` என்றது `வலக் கண்` என்றபடி.
அடி- 28: புன் மருந்து, நோயின் வலிமையை நோக்க மெலிவுடைத்தான அயல் மருந்து. - சாதி யொருமை. `புண் மருந்து` எனப் பாடம் ஓதுதல் ஆம். ஆற்றப் போகாது. கண்ணிற் புண்ணினை ஆற்ற வல்லது ஆகாது.
அடி- 29: `தன்னையே` என்னும் பிரிநிலை ஏகாரம் தொகுத்த லாயிற்று. ``தான்`` என்றது தனது உடம்பினை. ``மலர்க்கண்`` என்பதில் மலர், மென்மை பற்றி வந்த உவமை. உறுப்புக்கள் பலவற்றினும் கண்ணினது மென்மையை விதந்த படி. ``பகழித் தலையால் அகழ`` எனப் பின்னர் வருதலின், ``அப்ப`` என்றது அம்பாற் பெயர்த்து அப்பியதாயிற்று.
அடி- 30: உதிரம் இழிதல் ஒழிந்தது` என்க.
அடி- 31: `பொழிந்த கலுழி, கண்ணீர் போலும் கலுழி` எனத் தனித் தனி இயைக்க. `கண்ணீர் போலும் கலுழி` என்றதனால் அது மேற் கூறிப் போந்த உதிரக் கலுழியாயிற்று. பொங்க - ஒரு காலைக்கு ஒரு கால் மிகுவதாக.
அடி- 32: அற்றது - கை கண்டு. அறுதியிட்டு உணர்ந்த மருந்து என்று - என்று தெளிந்த.
அடி- 33: ஆண் தகை - எல்லாம் வல்ல தன்மையை உடையவன்; இறைவன்.
அடி-34: ``ஒரு கையாலும்`` என்னும் முற்றும்மை, முயன்று பிடித்தமை குறித்தது. `இருகையும்` என்பதே பாடம் போலும்!
அடி-35: ஒல்லை - நீ அப்பும் முன்பே.
அடி-36: ``நல்லை! நல்லை!!`` எனப் புகழப் பெற்றார் என்றது, `புகழ்ந்து உயர் பதம் அருளினார்` என்னும் குறிப்பினது. `அப்பத மாவது, தம் அருகிலே இருத்திக் கொண்டது` எனப் பெரியபுராணம் கூறிற்று.
அடி-37: ``திருவேட்டுவர்`` என்பது உயர்வு பற்றி வந்த ஒருமைப் பன்மை மயக்கம். திருவேட்டுவர் - திருவருளுக்கு உரியவரான வேட்டுவர்.
அடி-38: கரு - பிறவி. வேட்டு - மேலும் மேலும் விரும்பி. உழல் காரியம் - உழல்வதாகிய செயல். எனவே, இது தொழில் மேல் தொக்க வினைத் தொகையாம். கருவி இன்றிக் காரியம் கூடாது ஆகலானும், உலகப் பயன்கள் பிறவியைக் கருவியாக உடைமையானும் `உலகப் பயனை விரும்புவோர் யாவரும் பிறவியை விரும்புவோரேயாவர்` என்னும் கருத்தினால், உலகப் பயனை விரும்புவோரைப் பிறவியை விரும்புவோராகவே கூறினார். `கண்ணப்ப நாயனாரை வணங்கு பவர்க்கு உலகப் பற்று நிகழாது, திருவருட் பற்றே நிகழும் என்றபடி.
இவ் இரு திருமறங்களும் பின்னர்ச் சேக்கிழார் கண்ணப்பரது வரலாற்றை விளங்கக் கூறுதற்குத் துணையாய் நின்றமையறிக.
கல்லாடதேவ நாயனார் அருளிய
திருக்கண்ணப்ப தேவர் திருமறம் முற்றிற்று.