சந்திரனைப் பெரிய கங்கை தன் அலைகளால் மோதுமாறு சடை முடியில் வைத்துள்ளான் . சாமவேதமாகிய இசையை விரும்புபவன் . மண்டையோட்டை ஏந்திய கையினன் . பொன்னார் மேனியில் , மெல்லிய விரலில் பந்தினை ஏந்திய பார்வதி பாகன் . காளையை வாகனமாக உடையவன் . மேம்பட்டயோகி . ஐந்தலைப் பாம்பினை இடையில் இறுக்கிக் கட்டியவன் ஆகிய இத்தகைய செயல்களையும் பண்புகளையும் உடைய பெருமான் திருவதிகை வீரட்டானத்தை உகந்தருளியிருப்பவனே .

` கனகமேனிமெய்யனே ` எனமாற்றியுரைக்க . அணவும் - பொருந்திய . சுடர்த்தொடி அணிதல் முதலியன போல , பந்தடித்தலும் செல்வமகளிர்க்குச் சிறப்பாவதாம் . மாசுணம் - பாம்பு . ` பசு ` என்பது ஆனினத்து இருபாற்கும் பொது ; அஃது ஈண்டு அதன் ஆணினைக்குறித்தது . ` இருத்துமே ` முதலிய எல்லாவற்றிற்கும் , ` உம்மாற் காணப்பட்டவன் ` என்னும் எழுவாய் வருவித்துரைக்க . ` இருத்தும் ` என்பது முதலிய எதிர்கால முற்றுக்கள் இயல்புகுறித்து நின்றன . ` அவன் ` என்பது , ` அத்தன்மையன் ` என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . கந்தருவம் - இசை .

காளை மீது ஏறி ஏழுலகமும் சுற்றி வருபவன் . தேவர்கள் தொழுது துதிக்குமாறு இருக்கின்றவன் . பருந்துகள் படியும் , மண்டையோட்டில் பிச்சை எடுப்பவன் . தன் பெரிய மார்பில் படமெடுக்கும் பாம்பு ஊரப்பெற்றவன் . நீறு படிந்த செழுமையான பவள மலையை ஒத்த வடிவினன் . நெற்றியில் அமைந்த கண் ஒன்று உடையவன் . கங்கை தங்கிய சடைமுடிமேல் பிறையைச் சூடியவன் . இத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனாவான் .

` உழிதருவான் ` என்பதில் இடைநின்ற உகரம் தொகுத்தலாயிற்று . பாறு - பருந்து ; அஃது ஏறுதல் , ஊன் உண்மையால் என்க . ` நீறேறு செழும் பவளக் குன்றொப்பான் ` என்றது இல் பொருளுவமை .

இறந்த பிரமர்களின் தலைமாலையால் பொலிவு பெற்று விளங்கும் திருமேனியினன் . உலகில்தோற்றம் நிலை இறுதிகளைச் செய்பவன் . கழுத்தில் மகா வராகத்தின் கொம்பினை அணிகலனாக அணிந்தவன் . கோபத்தை உடைய பாம்பினைக் கையில் கொண்டு கூத்தாடிக் காட்சி வழங்குபவன் . இவ்வுடம்பின் காரணங்களாய் உள்ள தத்துவங்களுக்குச் சார்பாய் உள்ளவன் . ஐம்பெரும் பூதங்களாய் அண்டங்களின் புறமும் உள்ளும் இருப்பவன் . அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனாவான் .

` முண்டம் ` என்றது , இறந்த பிரமர்களது தலைகளை ; அவற்றால் இயன்ற மாலை சிவபிரான் மார்பில் உளதென்க . ` முண்டத்தின் ` என்னும் இன்னுருபு , ஏதுப்பொருட்டு . ` முதல் நடு முடிவு ` என்றது , உலகத்தின் தோற்றம் நிலை இறுதிகளை ; அவற்றைச் செய்வோனை அவையாகவே உபசரித்தருளினார் ; ` அந்தம் ஆதி ` ஒடுங்கின சங்காரம் , சங்காரமே முதல் , ஈறே முதல் ` எனப் பல விடத்தும் இவ்வாறே சிவஞான போதத்தும் கூறப்பட்டது . ` வெண் மருப்பு ` என்றது , மாயோன் பிறப்பாகிய வராகத்தின் கொம்பினை , அவ்வராகத்தின் செருக்கினால் உண்டாகிய இடரை நீக்குதற் பொருட்டு , அதனை இறைவன் அழித்து , அவ்வெற்றிக்கு அடையாளமாக அதன் கொம்பினை அணிந்து கொண்டான் என்பது வரலாறு . காறை - கம்பியாக அமைத்து அணியும் அணிகலம் . பன்றிக் கொம்பு மார்பில் உளதாகவும் சொல்லப்படும் . கதம் - கோபம் . கொண்டு - அணிந்து . பிண்டம் - உடம்பு ; ` அதன் இயற்கை ` என்றது , அதற்கு முதல்களாய் உள்ள தத்துவங்களை ; ` அவற்றிற்கு ஓர் பெற்றி என்றது , சார்பாய் நிற்றலை . அப்பாலாய் இப்பாலாதல் - உள்ளும் புறம்புமாய் நிறைந்து நிற்றல் .

நிறத்தால் செய்யவன் . கண்டம் கறுத்தவன் . பசிய கண்களையும் வெளிய பற்களையும் உடையவாய்ப் படமெடுத்தாடும் பாம்புகளை அணிந்தவன் . அடியார்களுடைய வினைகள் நீங்குமாறு அவற்றிற்குப் பகைவனாக உள்ளவன் . குளிர்ந்த கொன்றை சூடிய சடையினன் . சூலத்தைத் தாங்கும் கையினன் . முக்காலங்களாகவும் உள்ளவன் . கரும்பு வில்லினை ஒப்பற்ற வளைந்த அணிகலன் போலக் கைக்கொண்ட மன்மதனைக் கோபித்த தலைவன் . உயரமும் பருமையும் உடைய காளைவாகனன் . இத்தகைய சிறப்பினை உடையவன் அதிகை வீரட்டானத்துப் பெருமானே .

` செய்யன் ` என்பதற்கு , ` மேனி ` என்னும் எழுவாய் வருவித்து , ` கண்டம் கரியனே ` என மாற்றியுரைக்க . ` போக ` என்னும் வினையெச்சம் , ` வெய்யன் ` என்பதில் தொக்கு நின்ற ` ஆனான் ` என்பதனோடு முடிந்தது ; ` வினைகள் நீங்குமாறு அவற்றுக்குப் பகைவனாய் நின்றான் ` என்றவாறு . கொடும் பூண் - வளைந்த அணிகலம் ; கழல் .

இடைவிடாமல் நால்வேதமும் பாடும் இயல்பினன் . பரவிய உடையின் மீது ஒளி சிறக்குமாறு குளிர்ந்த வெள்ளிய பிறையைச் சூடியவன் . தன் இடையில் விளங்குமாறு புலித்தோலையும் பாம்பினையும் சுற்றியிருப்பவன் . கொவ்வைக் கனி போன்ற சிவந்த வாயினை உடைய உமாதேவியைத் தன் திருமேனியில் ஒரு பாகமாகக் கொண்டவன் . குறுக அடியிடும் நடையினை உடைய பூதங்கள் குடமுழா , வீணை , தாளம் இவற்றை ஒலிக்குமாறு , ஐந்தொழில்களையும் செய்யும் மேம்பட்ட கூத்தினை ஆடுபவன் . அழகிய நீண்ட கையொன்றில் தீயை ஏந்துபவன் . அத்தகைய பெருமான் திருவதிகை வீரட்டனே .

தொண்டை - கொவ்வைக்கனி . குடமுழவம் - குடமுழா ; கடம் . ஆதியும் முடிவும் இல்லா அற்புதத் தனிக்கூத்தாகிய ( தி .12 பெரிய புராணம் , திருநீலகண்ட நாயனார் -1) ஐந்தொழில் நடனமாகலின் , ` மாக் கூத்து ` என்றருளிச் செய்தார் .

தன்னையே தியானிப்பவருடைய உள்ளத்தில் மிக்க நோயையும் அவர்களைத் தாக்கும் உட்பகைகளாகிய காமம் முதலிய ஆறனையும் அடியோடு நீக்குபவன் . தனித்திருக்கும் நெற்றிக் கண்ணால் மன்மதன் சாம்பலாகி விழுமாறு நோக்கியவன் . நீர் வெண்மையாகிய கங்கையைத் தன் செந்நிறச் சடையில் இறங்கித் தங்குமாறு செய்தவன் . ஏழுலக இயக்கத்திற்கும் தானே காரணமாகியவன் . வானில் உலாவிய முப்புரங்களையும் ஓர் அம்பினால் அழித்தவன் . பண்டு தொட்டு மேம்பட்ட தவத்தைச் செய்பவனாய்த் தன் அடியவர்களுக்குத் தவம் செய்ய வழிகாட்டி ஆகியவன் அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டத்தானே .

உள்ளத்துள்ள உறுபிணி , பழவினை , ` உறு `, மிகுதி உணர்த்தும் உரிச்சொல் . செறுதல் - தம்மை உடையாரை அழித்தல் , பகை , ஆறு : காமம் , குரோதம் , உலோபம் , மோகம் , மதம் , மாற்சரியம் . இழித்தல் - இறக்கிக்கொள்ளுதல் . ` தவம் ` என்றது ஆகுபெயராய் , அந்நிலையைக் குறித்தது , தவம் செய்வார் பலர்க்கும் முதலாய் நின்று காட்டிய தவமாகலின் ` ஆதிமாதவம் ஆயிற்று . இங்குக் கண்ணுருபு விரிக்க . திரிபுரங்களை அழித்தலும் , ஆதி மாதவத்திருத்தலும் ஒன்றொடொன் றொவ்வாச் செயல்களாய் . புத்தியும் முத்தியும் தரும் முதல்வன் சிவபிரான் ஒருவனேயாதலை விளக்கி நின்றன .

குழல் , கொக்கரை , மொந்தை முதலிய இயங்களை இயக்கிக் கைத்தாளமிட்டுக் குட்டையான பூதங்கள் பாட அப் பாடலுக்கு ஏற்பத் தான் ஆடுபவன் . திருவடிகளிலே அசைகின்ற திரு விரல்களால் உயிர்களின் நுண்ணுடம்புகளை அசைத்துச் செயற்படுத்தி , அடியார்களுடைய கனவிலே தன் திருவுருவை அவர்களுக்குக் காட்டுபவன் . அழகு நிரம்பிய தோள்களை விரைவாக அசைத்துக் கூத்தாடுபவன் . ஊருக்குப் புறத்தே உள்ள சுடுகாட்டில் இரவு தோறும் நெருப்பின்கண் நின்று ஆடுபவன் . எட்டு உரு உடையவன் . அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனே .

கொக்கரை - சங்கு . மொந்தை - ஒருதலைப்பறை . கழல் ஆடு திருவிரல் - திருவடியின்கண் அசையும் சிறந்த விரல்கள் , ஞான சத்தியும் கிரியாசத்தியுமே திருவடிகளாதலின் , விரல்கள் அவற்றின் கூறுகள் என்க . கரணம் செய்தல் - அசைத்தல் ; இது உயிர்களின் நுண்ணுடம்பை அசைத்தலாகக் கொள்க . இறைவன் கனவில் தோன்றியருளுதல் இவ்வாறென்பது இதனாற்பெறுதும் . ஈமம் - பிணம் சுடும் விறகு . புறங்காடு - சுடுகாடு . ` யாமம் ` என்பது , ` ஏமம் ` என மருவிற்று . அழல் ஆடுதல் - நெருப்பின் கண் நின்று ஆடுதல் . அட்ட மூர்த்தி - எட்டுரு உடையவன் . அவை : நிலம் , நீர் , தீ , காற்று , வானம் , ஞாயிறு , திங்கள் , உயிர் .

மதம் மிகுதலானே மயக்கம் கொண்ட ஆண் யானையைக் கொன்று அதன் தோலினைத் தனியே உரித்துத் தன் திருமேனியை முழுதுமாக அது மறைக்குமாறு உதிரப் பசுமை கெடாது உடம்பில் போர்த்தவன் . ஆரவாரம் ஏற்பட மந்தரமலையை மத்தாக நட்டு வாசுகியைக் கடைகயிறாகச் சுற்றி ஒலிக்கின்ற கடலை அதன் அலைகள் ஒலிக்குமாறு கடைந்ததனால் ஏற்பட்ட பெரிய விடத்தை உட்கொண்டு இருண்ட கழுத்தினன் . அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனே .

` மதம் மிக்கு மாலாகிய களிறு ` என மாற்றியுரைக்க . ` மேலால் , கீழால் ` என்புழி நின்ற ஆல் இரண்டும் அசைநிலை . ` கை ` என்பது இடைச்சொல் . ` மெய் போர்த்தான் ` என்புழி ஏழாவதன் பொருட்கண் வல்லெழுத்து மிகாமை , இரண்டாவதற்குத் திரிபோதிய இடத்துத் ( தொல் , எழுத்து . நச் .157) தன்னின முடித்தலாற் கொள்ளப்படும் ; அன்றி , இரண்டாவது விரிப்பினும் ஆம் . ` கோலாகலம் ` என்பது குறைந்து நின்றது . கோலாகலம் - ஆரவாரம் . பட - உண்டாக . கொண்ட - ( தேவர் தமது அறியாமையால் ) தேடிக்கொண்ட .

செம்பொன்னாற் செய்து அதன் கண் அழகினை ஊட்டினாற்போல இயற்கையாக அமைத்த செஞ்சடைப்பெருமான் , இயற்கையான தெய்வ மணம் கமழும் தன்மையோடு மலர்களையும் அணியும் கூந்தலை உடைய உமாதேவியினுடைய காதலுக்கு இருப்பிடமான கணவன் . வலக்கையில் மழுப்படையை உடையவன் . நம்மால் விரும்பப்படுபவன் . நான்கு வேதங்களும் வழிபடுமாறு இருப்பவன் . அச்சமில்லாத அசுரர்களின் மும்மதில்களும் நடுங்குமாறு அவற்றை அழித்த அம்பினன் . எல்லா உலகங்களிலும் நீக்கமற நிறைந்து நிற்பவன் . அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனே .

` அழகு பெய்தாற் போலும் ` என்றது , ` ஊட்டி யன்ன ஓண்டளிர்ச் செயலை ` ( அகம் -68) என்றாற்போல இயற்கையைச் செயற்கையோடுவமித்து வியந்தருளியவாறு . ` எம் ` என்றது , பிற அடியாரையும் உளப்படுத்து . தெய்வம் - தெய்வ மணம் ; இயற்கை மணம் . ` தெய்வம் நாறும் கூந்தல் , நாண்மலர்க் கூந்தல் ` எனத் தனித்தனி முடிக்க . ` வலக்கை ` என்பது மெலிந்து நின்றது . மழுவாள் , இருபெயரொட்டு . கோசரம் - தேயம் ; என்றது உலகங்களை . ` அண்டகோசத்துளானே ` என்பதும் பாடம் .

கங்கையிலிருந்து வெளிப்பட்ட அலைகளின் துளிகளால் நனைக்கப்பட்ட பிறைச் சந்திரன் மெல்லிய ஒளியோடு விளங்குகின்ற நீண்ட சடையினன் . கச்சியில் காமக்கோட்டத்திலுள்ள பவளம் போலச் சிவந்த , கனிபோன்று மென்மையை உடைய வாயினள் ஆகிய உமாதேவியின் இரு தனங்களும் எம்பெருமான் மார்பில் போரிட்டதனால் ஏற்பட்ட அழகிய தழும்புகள் தங்கிய மலைபோன்ற அவன் மார்பில் பூணூல் உள்ளது . சந்தனமும் , நறுமணக்கூட்டுக்களும் சேறுபோலப் பொருந்திய தன் செம்மேனியில் வெண்ணீறு அணிந் துள்ளான் . அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனே .

எழுந்த - ஓங்கிய . ` நதியது எழுந்த திரைத் திவலை களால் நனைந்த திங்களினது இள நிலவு விளங்குகின்ற சடை ` என்க . இனி , ` நனைந்த ` என்பதனையும் சடைக்கு அடை ஆக்கலுமாம் . கோட்டி - கோட்டத்தை யுடையவள் . காமக்கோட்டம் , கச்சியில் உள்ளது . பொருது - பொருததனால் . கோலம் - அழகு . ` கோலமாக ` என ஆக்கச் சொல் வருவிக்க . வரை - ஆடவர் மார்பில் இருத்தற் குரியவாகக் கூறப்படும் கீற்று . ` சாந்து ` பூசப்படுவ தெனவும் . ` அளறு ` அப்பப்படுவதெனவும் உணர்க . அழுந்திய - நீங்காது நின்ற . ` உமையம்மையார் கச்சியில் கம்பையாற்றங்கரையில் இறைவனை இலிங்கத்தில் வழிபட்டுக்கொண்டிருக்கும்பொழுது , அவனது திருவிளையாடலால் கம்பையாறு பெருக்கெடுத்துவர , அதனைக் கண்டு , அம்மையார் செய்வதறியாது இறைவனைத் தழுவிக்கொள்ள , வெள்ளம் நெருங்கி வாராது சூழ்ந்து சென்றது ` என்பதனையும் , ` பின்னர் அம்மையார் தழுவிய கைகளை வாங்க , அவரது தனத் தழும்பும் , வளைத்தழும்பும் இறைவரது திருமேனியில் நீங்காது நின்றன ` என்பதையும் திருக்குறிப்புத் தொண்ட நாயனார் புராணத் துள்ளும் , காஞ்சிப் புராணத்துள்ளும் காண்க . இவ்வரலாறு இறைவனது வழிபாட்டினை வலியுறுப்பதாகலின் , இதனைச் சிறந்தெடுத் தோதியருளினார் . இக்கருத்துப் பற்றியே பிற பல இடங்களினும் திருவேகம்பத்தினை நினைந்தருளிச் செய்தலை ஆண்டாண்டுக் கண்டுணர்க . கச்சியம்பதி இச்சிறப்பினை யுடைத்தாதல் பற்றியே , திருக்கயிலையில் உபமன்னிய முனிவர் , தம் மாணாக்கர்க்கு , ` மாதவம் செய்த தென்றிசை` ( தி .12 பெரிய புராணம் - திருமலைச் சிறப்பு -25) எனத் தென்றிசையின் உயர்வைக் கூறியருளியபொழுது . அவர்கள் , ` மானுடர் வாழும் அத்தென்றிசை , கடவுளர் வாழும் இவ்வடதிசையினும் சிறந்ததாதல் எவ்வாறு ?` என ஐயுற்று வினவியதற்கு , ` அங்குள்ள சிவத்தலங்களே அச்சிறப்பிற்குக் காரணம் ` என்பதுணர்த்துவார் , சிறந்தெடுத்தோதிய மிகச் சிலவாகிய தலங்களுள் , இதனை எடுத்தோதி யருளினார் என்க .

தனக்கு ஒப்பார் பிறர் இல்லாத சிவபெருமான் திருமாலும் பிரமனும் தம்முயற்சியால் தேடியும் காண இயலாதவாறு நீண்ட வடிவு கொண்டவன் . தன் சிறப்புத் தோன்றக் கொடியை உயர்த்துமாறு அமைந்த நீலகண்டன் . கொலைத் தொழிலை உடைய வேங்கையின் தோலைக் கோவணத்தின் மீது ஆடையாக உடுத்தவன் . திருநீறு பூசிய திருமேனியினன் . பூணூலை அணிந்த அப்பெருமான் பிச்சை ஏற்றலைக் கருதி மேலுலகங்களிலும் திரிபவன் . தன் அடியவர்களைத் தேவர் உலகத்தை ஆளுமாறு செய்பவன் . அத்தகைய பெருமான் அதிகை வீரட்டனே .

நெடியான் - திருமால் , நேடி - தேடி ` காணாமை ` என்பது , ஈறு குறைந்துநின்றது . ` கொடி ` என்பது பாம்பிற்கு உவமையாகு பெயராயிற்று . ` மணிகண்டன் ` என்னும் உவமத்தொகை , வடநூன் முடிபு . ` புவ லோகம் ` பூவுலகத்திற்கு மேல் உள்ளது . இதனானே , இனம் பற்றிப் பிற மேல் உலகங்களும் கொள்ளப்படும் என்க . ` அமரர் உலகம் ` என்பது குறைந்து நின்றது .