எல்லாப் பொருள்களும் சிவனுடைய தொடர்புடையன என்று கூறுமாறு எல்லாப் பொருள்களிலும் கலந்திருப்பவனே ! தீ கதிர் மதியம் ஆகி நிற்பவனே ! கொலைத் தொழிலைச் செய்யும் மழு என்ற படைக்கலம் ஏந்தியவனே ! உயிர்களை உடல்களிலிருந்து பிரிக்கும் கூற்றுவனை உதைத்தவனே ! அனுபவப் பொருளை ஞானதேசிகர்பால் கேட்டு அறியாதவருடைய மானதக் காட்சிக்கு அரியவனே ! முறையாகக் குருவிடம் உபதேசம் பெற்றவர்களுடைய துயரை நீக்குபவனே ! வில்லினைக் கொண்டு பெரிய மதில் களை அழித்தவனே ! அதிகை வீரட்டத்தினை உகந்தருளி யிருக்கும் களங்கமற்றவனே ! உன்னை வணங்குகிறேன் .

` சிவன் ` என்பது விடாதவாகுபெயராய் , ` சிவன் வடிவம் ` எனப் பொருள்தரும் . என்ன நின்றாய் என்று சொல்லுமாறு கலந்து நின்றவனே . ` போற்றி ` என்பதன் முன்னும் பின்னும் , ` நினக்கு ` என்பதும் , ` ஆகின்றது ` என்பதும் எஞ்சி நின்றன . யாண்டும் இவ்வாறே கொள்க . எரி சுடர் - எரிகின்ற சுடர் ; ஒளிப் பிழம்பு . ஆக்கம் , உயிர்களின் பொருட்டு அவ்வுருவத்தினை மேற்கொள்ளுதலை யுணர்த்திற்று . இவ்விரு தொடர்களும் , ` ஆசனம் - மூர்த்தி - மூலம் ` என்னும் முறையிற் செய்யும் வழிபாட்டில் முறையே ஆசனத்திற்கும் , மூர்த்திக்கும் உரிய மறைமொழிகளாதற் குரியனவாதலறிக . ` கொல் ` கொல்லுதல் என முதனிலைத் தொழிற் பெயர் . ` கூற்று ` என்பது அஃறிணை வாய்பாடாகலின் , ` ஒன்றை ` என அருளிச்செய்தார் ; அத் தொழில் பெற்று வாழ்ந்து நீங்குவார் பலராகலின் , அவருள் ஒருவனே உதைக்கப்பட்டான் என்க . இனி , ` கூற்றாகிய ஒன்றை ` என்றுரைப்பினும் ஆம் . கல்லாதார் - நல்லாசிரியர் மொழியை உணராதார் . அவர் ஒரு மொழியாகச் செவியறிவுறுப்பது திருவைந்தெழுத்தும் , நூல்களாலும் பொருந்துமாற்றாலும் விளக்குவது அதன் பொருளுமாகலின் , வாளாதே , ` கல்லாதார் ` எனவும் , ` கற்றார் ` எனவும் அருளிப் போயினார் . ` காதல் ` என்பதன் பின் ` செய்யும் ` என்பது தொகுத்தல் ஆயிற்று .

பாடுதலையும் , கூத்து நிகழ்த்துதலையும் பண்புகளாக உடையவனே ! பல ஊழிக்காலங்களையும் படைத்தவனே ! மண்டையோட்டில் இரந்து பெறுவனவற்றையே உணவாக விரும்பி ஏற்றவனே ! உன்னைத் தியானிப்பார் உள்ளத்தைத் தங்குமிடமாக உடையவனே ! சுடுகாட்டில் கூத்தாடுதலை உகப்பவனே ! கார்மேகம் போன்ற கறுத்த கழுத்தை உடையவனே ! ஒதுங்கியிருந்து படமெடுத்து ஆடச்செய்ய வேண்டிய பாம்பினை இடையில் இறுக்கிக் கட்டிக் கொள்பவனே ! அலைகள் வீசும் கெடில நதியை அடுத்த அதிகை வீரட்டானத்திலிருந்து உயிர்களை ஆள்பவனே -- உன்னை வணங்குகிறேன் .

பாட்டு - பாடுதல் . ஆட்டு - ஆடுதல் . பண்பன் - செம்மையன் ; வல்லவன் . ` பாடுமே யொழியாது நால்வே தம்மும் ` என மேலே ( தி .6. ப .4. பா .5.) அருளிச் செய்தமையின் , இறைவன் பாடுதலுடையனாதலையறிக . ஊண் - உண்ணுதல் . ` ஊண் ஓட்டகத்தே ஆக உகந்தாய் ` என மாற்றியுரைக்க , காடு - சுடலை . அசைத்தல் - கட்டுதல் ; ` ஆட்டுதற்குரிய பாம்பைக் கட்டிக்கொண்டுள்ளாய் ` என வியந்தருளிச் செய்தவாறு . ` ஓர் நாகம் ` என்றதில் ` ஒன்று ` ஒரு தன்மையைக் குறித்து நின்றது . ` அலை கெடிலம் ` என இடத்து நிகழ்பொருளின் தொழில் இடத்தின்மேல் ஏற்றப்பட்டது . வீரட்டத்து ஆள்வாய் - வீரட்டத்தின்கண் எழுந்தருளியுள்ள தலைவனே .

முடியில் முல்லை மாலை சூடியவனே ! உடல் முழுவதும் திருநீறு பூசியவனே! எல்லையற்ற நற்பண்புகளை உடையவனே ! யாழின் ஏழு நரம்புகளிலும் ஏழுவகை ஓசையைப் படைத்தவனே ! உருண்டை வடிவினதாகிய மயிர் நீங்கிய , மண்டை ஓட்டில் உணவு பெறுபவனே ! உன்னை வந்து வழிபடுபவர்களின் தீவினைகளை நீக்குபவனே ! தில்லைச் சிற்றம்பலத்தை உகந்தருளி யிருக்கிறவனே ! அதிகை வீரட்டானத்தில் உகந்தருளியிருக்கும் எம் செல்வனே ! உன்னை வணங்குகிறேன் .

முல்லை நிலத்தார் செய்யும் வழிபாட்டினையும் ஏற்றருளுதல் பற்றி , முல்லைக்கண்ணியும் இறைவற்கு உரித்தாயிற்று . பிறநிலப் பூக்களும் இவ்வாற்றான் உரியவாம் என்க . இதனானே சிவபிரான் யாவராலும் வணங்கப்படும் முழுதற் கடவுளாதல் உணரப்படும் . முழுநீறு - மேனி முழுவதுமாகிய நீறு . ` எல்லையாய் ` என ஆக்கம் வருவித்து , ` எல்லாக் குணங்கட்கும் எல்லையாய் நிரம்பி ( உயர்ந்து ) நிற்கும் அருட்குணங்களையுடையவனே ` என உரைக்க . படைத்தல் - உடையனாதல் . சில்லை - வட்டம் . சிரை - மழிப்பு . செல்வன் - இன்பத்திற்கு ஏதுவாய் உள்ள பொருளாய் உள்ளவன் .

மார்பில் திருநீறு பூசியவனே ! அடியார்கள் மேற் கொள்ளும் தவநெறிகள் அவற்றிற்கு உரிய பயன்களைத் தரும்படி செய்து நிற்பவனே ! ஐம் பொறிகளையும் மனத்தால் அடக்கி உன்னை வழிபடுபவர்கள் செய்யும் சிறிய தொண்டுகளை உள்ளத்துக்கொண்டு அவர்களுக்கு அருள் செய்ய இருக்கும் இளையோனே ! பாம்பும் , பிறையும் , கங்கையும் தம்மிடையே பகை இன்றி ஒருசேர இருக்குமாறு அவற்றைச் சடையில் அணிந்த பண்பனே ! ஆம்பற் பூக்களையும் அணிந்தவனே ! அலைகளை உடைய கெடில நதிக் கரையிலமைந்த அதிகை வீரட்டானத்திருந்து எல்லோரையும் ஆள்பவனே ! உன்னை வணங்குகிறேன் .

தவநெறிகள் , அடியவர் மேற்கொண்டவை . சாதித்தல் - ( துணையாய் நின்று ) முற்றுவித்தல் . கூம்புதல் - மனம் ஒருங்கி நிற்றல் , குற்றேவேல் ( அவர் செய்யும் ) வழிபாடு ; இங்குப் பிரிநிலை ஏகாரம் தொகுத்தலாயிற்று . குறிக்கொண்டிருத்தல் - பொருளாக நோக்கியிருத்தல் , நஞ்சுடைய பாம்பிற்கு நீர் பகை என்க . ` சந்திரனை மா கங்கை திரையால் மோதச் சடாமகுடத் திருத்துமே ` என மேல் ( தி .6. ப .4. பா .1.) அருளிச்செய்தமையால் , அது மதிக்கும் பகையாதல் அறிக . பகை தீர்த்தலாவது ஒன்றால் மற்றொன்று அழிந்தொழியாது என்றும் இருக்கச் செய்தல் . ` ஒற்றியூரும் ஒளிமதிபாம்பினை - ஒற்றியூருமப் பாம்பு மதனையே - ஒற்றியூர வொருசடை வைத்தவன் ` ( தி .5. ப .24. பா .1) என அருளிச்செய்தமையுங் காண்க . இஃது இறைவனது திருவருளின் வன்மையைக் குறிக்கும் குறிப்பாதல் உணர்க . ஆம்பல் மலர்க்கு மேல் ( தி .6. ப .5. பா .4.) முல்லைக்கு உரைத்தவாறே உரைக்க .

திருநீறு பூசிய நீலகண்டனே ! ஒளி விளங்கும் வெள்ளிய மழுப்படையை ஏந்தியவனே ! தன் உடலில் ஒரு கூறாகப் பொருந்துமாறு உமாதேவியை இடப்பாகமாகக் கொண்டவனே ! கொடிய பாம்புகளை ஆடச்செய்யும் இளையவனே ! கங்கை தங்கிய தலையினனே ! அடியவர்களுக்குக் கிட்டுதற்கு அரிய அமுதம் ஆயினவனே ! காளையை வாகனமாக ஏறிச்செலுத்துதலை என்றும் விரும்புபவனே ! கெடில நதிக் கரையிலுள்ள பெரிய அதிகை வீரட்டானத்தை உகந்தருளியிருக்கும் எந்தையே ! உன்னை வணங்குகிறேன் .

கூறு ஏறு உமை - கூறாய்ப் பொருந்திய உமையை உமையது கூற்றினை என்றவாறு . கோள் - கொடுமை . ` ஏறவே ; என்னும் ஏகாரம் தொகுத்தலாயிற்று . உகப்பாய் - விரும்புவாய் .

உன்னையே விரும்பிப் பாடும் அடியார்களுடைய பாடல்களை விரும்பிச் செவிமடுக்கின்றவனே ! பழையாற்றைச் சார்ந்த பட்டீச்சுரத்தை உகந்தருளியிருப்பவனே ! உலகப் பற்றறுத்த அடியார்களுக்கு வீடுபேற்றினை அருள வல்லவனே ! உமாதேவி அஞ்சுமாறு யானைத் தோலைப் போர்த்திக் கொண்டவனே ! தம் முயற்சியாலே உன்னை அடைய விரும்புபவர்கள் ஆராய்ந்து அறிதற்கு அரியவனே ! இடையிலே பாம்பினை இறுகக் கட்டியிருப்பவனே ! பஞ்சகவ்விய அபிடேகத்தை விரும்புபவனே ! அலைகெடில வீரட்டானத்தை உகந்து உலகை ஆள்பவனே ! உன்னை வணங்குகின்றேன் .

பழையாறு , பட்டீச்சுரம் சோழநாட்டுத் தலங்கள் , பழையாற்றின்கண் உள்ள , என்க . ` பட்டீச்சுரத்தாய் ` என்பது ` இறைவனே ` என்னும் அளவாய் நின்றது . வீடுவார் - பாசம் நீங்கப் பெறுவார் . ` வீடுவார்க்கு ` என்னும் உருபு தொகுத்தலாயிற்று . வன்மை , பிறர் அது மாட்டாமை விளக்கிற்று . ` வெருவ ` என்றது , இறைவியுங் கண்டு அஞ்சுதல் பற்றி . ஆடுதல் - மூழ்குதல் . ஆன் ஐந்து - ஆவினின்றும் உளவாகின்ற ஐந்து ; அவை , ` பால் , தயிர் , நெய் , நீர் , சாணம் ` என்பன . இவை ஐந்தும் ஒருங்கு சேர்ந்ததே ` ஆனைந்து ` ( பஞ்சகௌவியம் ) எனப்படும் . இவற்றுள் ஆனீர் ( கோசலம் ) சிலதுளிகளாகவும் , சாணம் அதனினும்மிகக்குறைந்த அளவுமாகச் சேர்க்கப்படும் என்க . ` இன்று பசுவின் மலமன்றே இவ்வுலகில் - நின்ற மலம் அனைத்தும் நீக்குவது ` ( திருக்களிற்றுப்படியார் - 7) என்பதனான் ஆப்பியது பெருந்தூய்மையையும் , அந்நயத்தானே ஆனீரினது தூய்மையையும் தெற்றெனவுணர்க . இக்காலத்து இஃதறியாத சிலர் , ஆனீரினையும் சாணத்தினையும் பிறவுயிர்களுடையவற்றோடொப்ப வாலாமை யுடையனவென மயங்கி அவற்றை மறுத்து , மோரும் வெண்ணெயும் கொண்டு , தம் மனஞ்சென்றவாறே கூறுப . மோரும் வெண்ணெயும் தயிர் நெய்களின் வேறாகாமைதானும் அவர் நோக்கிற்றிலர் என்க .

நில உலகம் அசையுமாறு கூத்தாடுதலை மகிழ்ந்தவனே ! பெரிய கடலும் வானமும் ஆனவனே ! வானுலகம் நடுங்கும் படி மூன்று கோட்டைகளையும் அம்பு எய்து அழித்தவனே ! யானைத் தோலினால் உடம்பை மூடிக்கொள்ளும் , உலகியலுக்கு வேறுபட்டவனே ! பண்கள் பொருந்தப் பாடுதலில் பழகியவனே ! உலகம் முழுதுமாய் பரவியிருக்கும் மேம்பட்டவனே ! கண் அசைத்துத் திறந்த அளவில் முற்காலத்தில் மன்மதனை அழித்தவனே ! நீரின் ஆழத்தால் கருநிறம் கொண்ட கெடிலக்கரை வீரட்டானத்தை உகந்து கொண்ட , மண்டைஓட்டை ஏந்தியவனே ! உன்னை வணங்குகின்றேன் .

விண்துளங்க - விண்ணுலகம் அதிருமாறு . விகிர்தன் - ( உலகியலின் ) வேறுபட்டவன் . ` கார் ` என்னும் மேகத்தின் பெயர் , நீருக்கு ஆயிற்று .

மிக்க சினத்தையுடைய வெண்ணிறக் காளையை வாகனமாக உடையவனே ! விரிந்த சடையின் மேல் கங்கை வெள்ளத்தைத் தங்கச் செய்தவனே ! உறங்காது பிச்சை எடுக்கும் மேம்பட்டவனே ! உன்னை வழிபடும் ஒழுக்கத்தை உடைய அடியார்களின் துயரைத் துடைப்பவனே ! விடம் தங்கிய கழுத்தை உடைய தலைவனே ! நான்கு வேதங்களும் ஆறு அங்கங்களும் ஆகியவனே ! இனிய சொல்லை உடைய பார்வதி பாகனே ! அலைகெடில வீரட்டத்து ஆள்வாய் ! உன்னை வணங்குகின்றேன் .

சினம் , இன அடை . ` துஞ்சாது ` என்பதன் ஈறு தொகுத்தலாயிற்று . ` கை ` என்பது இடப்பகுதியை யுணர்த்தல் போலக் காலப் பகுதியையும் உணர்த்துமாகலின் . ` தொழுத கை ` என்பதற்கு , ` தொழுத பொழுதே ` என உரைக்க . ` தொழுதகை துன்பம் துடைப்பாய் போற்றி ` என்பது ( தி .8 4.131) திருவாசகத்துப் போற்றித் திருவகவலுள்ளும் வந்தமை காண்க . அம்சொல் - அழகிய சொல் . சொற்கு அழகாவது , கேள்வியிலும் பயனிலும் இன்பந்தருதல் . அமர்தல் - விரும்புதல் . ` அஞ்சொலாள் பாகம் அமர்ந்தாய் போற்றி ` என்னும் இதுபோல்வன . சார்த்துவகையால் அம்மைக்குரிய மறைமொழிகளாதலுணர்க .

அடியார் உள்ளத்தை இருப்பிடமாய்க் கொண்டு நிலைபெற்ற சிவபெருமானே ! இதயத்தாமரையில் ஞானவடிவாகத் தங்கியிருப்பவனே ! புண்ணியமே வடிவானவனே ! தூயனே ! காலை , நண்பகல் , மாலை என்ற மூன்று சந்திகளாகவும் இருக்கும் மேம்பட்டவனே ! உண்மைப்பொருளே ! என் தந்தையே ! நேரங்களில் சிறந்த அந்திப்பொழுதாக இருக்கும் அரனே ! வீரட்டத்திலிருந்து உலகை ஆள்பவனே ! உன்னை வணங்குகின்றேன் .

` சிந்தை ` என்றது சிந்திக்கப்படும்பொருளை . எனவே , அசிந்திதனாயினும் சிந்திதனாய் நின்று அருளுதலைக் குறித்தருளிய வாறாம் . ` சிந்தையாய் நின்ற சிவனே போற்றி ` என்பது வழிபாட்டில் மூலமறையாய் நிற்றற்குரியதாதலறிக . சீபர்ப்பதம் ` ` சீசைலம் ` என்னும் தலம் . இது தெலுங்கநாட்டில் உள்ளது ` ` புந்தியாய்ப் புண்டரிகத் துள்ளாய் ` என் றருளினாரேனும் , ` புந்திப் புண்டரிகமாய் அதனுள் இருப்பவனே ` என்றல் திருக்குறிப்பென்க . இஃது ஆசனம் , மூர்த்தி இரண்டற்கும் ஒருங்கே யுரித்தாதல் அறிக . இதனால் , அடியவர் உள்ளத்திருந்து அவரது அகவழிபாட்டினை ஏற்றருளுதலைக் குறித் தருளினமை காண்க . புண்ணியன் - அறவடிவினன் . சந்தி ; ` காலை , நண்பகல் , மாலை , என்னும் முப்போதுகள் , சந்திக்குரிய இறைவனை , ` சந்தி ` என்றருளினார் . இம்முப்போதுகளினும் இறைவி முறையே படைப்பாள் ( பிராமி ), காப்பாள் ( வைணவி ), துடைப்பாள் ( இரௌத்திரி ) என நிற்க , இறைவன் அவளோடு அவ்வாறே உடனாய் நின்று . அவைகளில் செய்யப்படும் தொழுகைகளை ஏற்று அருள் புரிவன் என்க . இதனாற் பல தெய்வ உணர்வின்றி , ஒருமுதல் உணர்வோடு செய்யும் சிவநெறி வழிபாட்டு முறை பெறப்படுதல் காண்க . சதுரன் - திறலுடையவன் . தத்துவன் - உண்மைப் பொருளாய் உள்ளவன் . தாதை - தந்தை ; இது விளியேற்று , ` தாதாய் ` என நின்றது . அந்தி - மாலை ; ` முனிவர் வந்தார் ; அகத்தியனும் வந்தான் ` என்பது போல , அருளுதலாகிய சிறப்புப்பற்றி மாலைப்போதினைச் சிறந்தெடுத்தோதினமையின் , மேல் ` சந்தி ` என்றது , ஏனை இரண்டனையுமே எனக்கொள்க . அரன் - அழிப்பவன் . உயிர் அழிக்கப்படாமையின் , அழித்தல் , உயிரைப்பற்றியுள்ளமாசுகளையே என்க . அந்திக்கண் அரனாய் நிற்றல் குறிக்கப்பட்டவாறறிக .

முக்கண்ணனே ! முதல்வனே ! முருகனுடைய தந்தையே ! தென்திசைக் கடவுளே ! அறவடிவினனே ! மெய்ப் பொருளே ! என் தந்தையே ! திருமாலும் , பிரமனும் ஒன்று சேர்ந்து அண்ணலே என்று அழைத்துக் கை கூப்புமாறு அசையாது ஒளிப்பிழம்பாய் நின்றவனே ! வீரட்டானத்து இறைவனே ! வேறு எங்கும் பற்றுக் கோடில்லாத அடியேன் தந்தையாகிய உன்னை வணங்குகிறேன் .

` முதல்வன் தலைவன் , பதி ` என்பன ஒரு பொருட் சொற்கள் . ஒரு சில முதன்மையன்றி , எல்லா முதன்மையுமுடைமையின் , ` முதல்வன் ` என்றருளிச்செய்தார் ; கிளந்தோது மிடத்து , ` முழுமுதற் கடவுள் ` எனக் கூறுப . ` பயந்தாய் ` என்றது . உலக நலத்தின் பொருட்டு மகன்மை முறையாற் படைத்தருளினமை பற்றி ; இதனை , ` கைவேழ முகத்தவனைப் படைத்தார் போலும் - கயாசுரனை அவனாற்கொல் வித்தார் போலும் ` எனப் பின்னர் ( தி .6. ப .53. பா .4.) மூத்த பிள்ளையார்க்கு அருளிச்செய்யுமாற்றான் அறிக . ` முருகவேள் தன்னைப் பயந்தாய் போற்றி ` என்னும் இதுபோல்வன , சார்த்து வகையால் முருகக்கடவுளுக்குரிய மறைமொழிகளாதலுணர்க . ` தக்கிணன் ` என்பது , எதுகை நோக்கித் ` தக்கணன் ` என நின்றது ; இது , தென்முகக் கடவுளாய் இருந்து அருள்செய்தலைக் குறித்தருளியவாறு . தருமன் - அறவடிவினன் . ` தத்துவனே போற்றி என்தாதாய் போற்றி ` என்பன மேலும் அருளிச்செய்யப்பட்டன . இவ்வாறு வருதல் , அன்புமேலீட்டால் பாடப்படும் வாழ்த்துச் செய்யுள்களுக்கு இயல்பென்க . தொக்கு - கூடி . ` அண்ணால் ` என்பது மருவி , ` அண்ணா ` என வழங்கும் ; அஃது இங்கு இடைக்குறைந்து நின்றது . ` தோளும் கையும் கூப்ப ` என்றருளியது , கைகளைத் தலைக்கு மேலாக எடுத்துக் குவித்தலை உணர்த்துதற் பொருட்டென்க . துளங்காது - அசையாது ; இங்கு ` எரிசுடராய் ` என்று அருளியதுமாலும் அயனும் அடியும் முடியும் தேட நின்ற உருவத்தினை . எக்கண்ணும் - எவ்விடத்தும் . ` கண்ணிலேன் ` என்பதில் ` களைகண் ` என்பது , முதற்குறையாய் , ` கண் ` என நின்றது ; புகலிடமுமாம் . ` எறிகெடிலம் ` என்பதற்கு , ` அலைகெடிலம் ` என்பதற்கு உரைத்தவாறேயுரைக்க . ` எக்கண்ணும் கண்ணிலேன் ` என்பதனை ஈற்றில் வைத்து ` நீயே எனக்குக் களைகண் ` என்னும் குறிப்பெச்சம் வருவித்து முடிக்க .