பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் வருந்துவதாகிய மாயை உடம்பு உடையர் அல்லாதாராய்ப் பாம்புகளையும் , மார்பில் பூணூலையும் அதன்மேல் ஆமை ஓட்டினையும் அணிந்தவர் . அவர் வளர்கின்ற கருங்குழலியாகிய உமாதேவியை ஒருபாகமாகக் கொண்டு , பிறையைச் சூடிய சடையில் கங்கையையும் கொண்டு அந்தி வானத்தின் செந்நிறமேனியில் அடிமுதல் முடி வரை திருநீறணிந்து , கையில் தீயினைக் கொண்டு , பேய்கள் தங்கும் பரந்த சுடுகாட்டில் கூத்தாடிப் பசிய கண்களை உடைய காளை மீது இவர்ந்து வந்து பிச்சை ஏற்றவர் .

` நோவதங்கம் ` என்பது இடைக்குறைந்து , ` நோதங்கம் ` என நின்றது ; ` வருந்துவதாகிய மாயை உடம்பு ` என்பது பொருள் . ஆமை - ஆமை ஓடு ; ஆகுபெயர் . ` ஆதங்கு ` என்பதில் , ` ஆ ` முதனிலைத் தொழிற்பெயர் , ` ஆதல் ( வளர்தல் ) பொருந்திய ` என்பது பொருள் . அந்திவாய் வண்ணம் - அந்தி பொருந்திய நிறம் ; என்றது செவ்வானத்தினை . பாதம்கம் - பாதம் முதல் தலைவரையிலும் . பைங்கண் ஏற்றார் - பசிய கண்ணையுடைய இடபத்தையுடையவர் . பலி ஏற்றார் - பிச்சை கொண்டார் . இத்தலத்தில் இறைவரைப் பிச்சைக் கோலம் உடையவராகவே அருளிச்செய்தார் , நாவுக்கரசர் . ` பைங்கண் ஏற்றார் ` என்பதனையும் உடன் கூறுதலின் , விடையேறிய பிச்சைக் கோலமாக அருளினமை பெறப்படும் .

பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை நுகர்ந்து , களிற்றுத் தோலால் மெய்யினைப் போர்த்து , மண்டையோட்டினையே உண்கலனாகக் கொண்டு , ஒற்றியூரை உகந்து , அடியார்களுடைய உடற்பிணிகளையும் உட்பகைகளையும் தம் ஒரே பார்வையாலே வலிமைகெடச் செய்து , பிடவம் , மொந்தை , குடமுழா , கொடுகொட்டி , குழல் என்ற வாச்சியங்கள் ஒலிக்கச் சுடுகாட்டினைத் தவிர வேற்று இடங்களை விரும்பாது , அங்குப் பாடியும் ஆடியும் செயற்பட்டுப் பசிய கண்களை உடைய காளை மீது இவர்ந்து பிச்சை ஏற்றவர் .

கலன் - உண்கலன் . ஒற்றைக்கண் , நெற்றிக்கண் ; ஒருகண்ணாலே என்றுமாம் . பீடு உலாம்தனை செய்வார் - வலிமை கெடும் அளவு செய்வார் . ஈண்டு , ` உலக்குந்தனை ` என்பது , ` உலாந்தனை ` என நின்றது . ` பிடவம் ` முதல் குழல் ஈறாக உள்ளன , வாச்சியவகைகள் .

தேவர்களை அடிமையாகக் கொண்டு அவர்களுடைய பொன்னுலகை உடைமையாகக் கொண்டு சுற்றிக் கட்டப் பட்ட கழலைத் திருவடிகளில் அணிந்த பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் வெள்ளம் ஒலிக்கும் கடலில் தோன்றிய விடத்தை உண்டவர் . விரிந்த சடைமேல் வெள்ளிய பிறையினை முடிமாலையாகச் சூடியவர் . வேதங்கள் ஓதி வேள்விகள் செய்யும் அந்தணர்கள் தம்மைப் பரம்பொருளாக விரும்ப இருப்பவர் . திருமாலாகிய போரிடும் காளையை உடைய அப்பெருமான் பூதப்படை உடையவர் . அவர் பூணூல் அணிந்து புலித்தோலை இடையில் அணிந்து பசிய கண்களை உடைய காளை மீது அமர்ந்து பிச்சை ஏற்றவர் ஆவார் .

திரிபுரம் எரித்த காலத்தில் திருமால் உருத்திரிந்து தாங்கிய இடபம் ` போர்விடை ` என்றும் , அறக்கடவுள் உருத்திரிந்து தாங்கும் இடபம் ` அறவிடை ` என்றும் உணர்க . இனி , ` போர்விடை ` என்புழி , ` போர் ` என்றதனை , ` இன அடை ` என்றலுமாம் . இவை ` செங்கண் விடை ` என வருகின்றுழியும் ஒக்கும் . வேதத்தொழில் வேதத்தின் வழிப்பட்ட தொழில் ; வேள்வி . அதனை உடையவர் , அந்தணர் ; அவர் விரும்ப நிற்றலாவது , வேள்விக்கு முதல்வனாகக் கொண்டு முதற்கண் அவியளித்து அவர் வழிபட , அதனை யேற்று அவர் எண்ணியவற்றை முற்றுவித்தல் . சிவபிரானையே வேள்வியின் முதல்வனாக வேதம் கொண்டுள்ளது என்பது , ` மேத பதிம் காத பதிம் ருத்ரம் ` ( இருக்குவேதம் . 1.43.47.) என்பதனான் அறிக . இதற்கு மாறாகச் செய்யத் தொடங்கிய தக்கன் வேள்வி அழிந்தது ; அவனும் தன்தலை இழந்து யாட்டுத் தலை பெற்றான் என்க . ஓதம் - அலை . உம்பர் - தேவர் . தேவரை அடியவராகவும் , அவரது உலகத்தை உடைமையாகவும் உடையவர் என்றவாறு . ` ஆண்டு ` என்னும் எச்சம் எண்ணுப் பொருளாய் நின்று , ` கழலார் ` என்னும் வினைக்குறிப்பொடு முடிந்தது . ` பாதக்கழலார் ` என இயையும் . தொடு - சுற்றிக் கட்டப்பட்ட . ` போரேற்றினார் ` என்பதும் , இருமாச்சீர்கட்கு ஈடாக மாங்கனிச்சீர் வந்தது .

கச்சணிந்த முலைகளையுடைய உமாதேவியாரை இடப்பாகமாக ஏற்ற பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை மிடற்றில் ஏற்றுக் கங்கை உலாவும் சடைமுடி மேல் திங்கள் சூடியவர் . மான்குட்டியை ஒருகையில் ஏற்ற அப் பெருமான் அழகிய கை ஒன்றில் நெருப்பை ஏற்று , ஊர்களெல்லாம் பிச்சை ஏற்று , பிச்சையிட வந்த மகளிரின் நிறை என்ற பண்பினைக் கவர்ந்தவர் . அவர் மழு ஏந்தி , உலகில் பரவிய புகழுக்கு உரியவராய்ப் பசிய கண்களை உடைய காளையை இவர்ந்து பிச்சை ஏற்றவர் .

` அங்கையில் நெருப்பேற்றார் ` என்க . நிறையும் ஏற்றார் - தாருகாவன முனிவர் பத்தினிமாரது கற்பினை வாங்கிக் கொண்டார் ; நெஞ்சைப் புலன்வழி ஒடாது நிறுத்துதலைப் பொருந்தினார் என்றுமாம் . ` ஊரெலாம் பலியேற்றார் ` என்றது செயலையும் , ` பலியேற்றார் ` என்றது கோலத்தையும் குறிக்கும் . இறுதித் திருப்பாடலிலும் இவ்வாறே கொள்க . ஒர்கையில் ` என்பது , ` மழுவேற்றார் ` என்பதனோடும் இயையும் . மறி - கன்று . பார் உலாம் - பூமி முழுவதும் உலாவுகின்ற ; என்றது , யாவராலும் புகழப்படுகின்ற என்றபடி . ` ஏற்றார் ` என வந்தன பலவற்றுள் , ` பைங்கண் ஏற்றார் ` என்புழி உள்ளது ஒன்றும் , ` விடையை உடையார் ` எனவும் , ஏனைய எல்லாம் , ` ஏற்றலைச் செய்தார் ` எனவும் பொருள் தரும் . வருகின்ற திருப்பாட்டினுள்ளும் இவ்வாறே நிற்றல் காண்க .

அண்டங்களையும் கடந்து எங்கும் பரவியிருப்பவராய் , எல்லோருக்கும் முற்பட்டவராய்ச் சூரியனாகவும் அக்கினியாகவும் இருந்து , அடியவர்களுடைய பழைய வினைகளைச் சுட்டு எரிப்பவராய் உள்ள பந்தணை நல்லூர்ப் பெருமான் அடியார்கள் தம்மைத் தொழுது துதிப்பதற்குக் காரணமான ஞானஒளியை உடையவர் . நடுங்காத அழகிய தலையை உடையவர் . தூய நீறணிந்தவர் . சடையில் முடிமாலை சூடியவர் . இடுகாட்டைச் சூழ்ந்திருக்கும் சுடு காட்டில் இரவு தோறும் கூத்து நிகழ்த்துபவர் . அவர் பசிய கண்களை உடைய காளையை இவர்ந்து பிச்சை ஏற்றவர் ஆவார் .

ஏத்தும் - ஏத்துதற்கு ஏதுவாகிய . சோதி - ஒளி ; ஞானம் ; அது . தானே எல்லாவற்றையும் ஒருங்கே அறிந்தாங்கறிதல் . இதுவே ஏனைய அருட்குணங்கட்கும் முதலாமாறுணர்க . துளங்கா மணி முடியார் - நடுங்காத அழகிய தலையையுடையவர் ; அஞ்சுவ தொன்றில்லாத முதல்வர் என்றபடி . ` அச்சம் வரின் தலை நடுங்கும் ` என்பதை ` அரசுதலை பனிக்கும் ஆற்றலை ` ( புறம் 42) என்பதனாலறிக . இண்டை . முடியில் அணியும் மாலை . ஈமம் - பிணத்தைச் சுடுங்காடு , பிணத்தை இடும் ( புதைக்கும் ) காடு அதனைச் சூழ்ந்திருக்கும் என்பது பற்றி , ` ஈமஞ்சூழ்ந்த இடுபிணக்காடு ` என்று அருளிச் செய்தார் . இடு பிணக்காடு - இடப்படும் பிணத்தையுடைய காடு . ஏமம் - இரவு . ` ஏமந் தோறும் இடுபிணக் காட்டு ஆடலார் ` என்க . ஆடலார் - ஆடுதலை உடையவர் . ` சுடுகாட்டு ஆடுதல் , இடுகாட்டு ஆடுதல் ` எனவருவன , இறைவன் எல்லாவற்றையும் அழித்த முற்றழிப்புக் காலத்தில் ( சருவ சங்கார காலத்தில் ) மீளத் தோற்றுவித்தற்கு உரியவற்றைச் செய்தலைக் குறிப்பனவாம் . இதுவே ` சூக்கும நடனம் ` எனப்படும் . ` அண்டத்துக்கு அப்புறத்தார் ` என்றது , மாயைக்கு அப்பாற்பட்டு நிற்றலை உணர்த்தும் . ஆதியானார் - எப்பொருட்கும் தாமே முதலாயும் , தமக்கொரு முதல் இல்லாதவராயும் உள்ளவர் . இதுபற்றியே சிவபிரானுக்கு ` ஆதி ` என்னும் பெயர் வழங்கும் . அஃது ஆதிபுராணத் திருக்குறுந்தொகை ` ( தி .5. ப .100.) என்பதனாலும் , ` ஆதியன் ஆதிரையன் ` ( தி .7. ப .97. பா .1.) என்றற்றொடக்கத்துத் திருப்பாடற் பகுதிகளாலும் அறியப்படும் . ` ஆதி பகவன் ` எனத் திருவள்ளுவ நாயனார் தமது முதல் திருக்குறட்கண்ணே இரு பெயரொட்டாக அருளிச்செய்ததும் , ` முதற்கடவுளாவான் சிவபிரானே எனச் சிறப்புவகையான் உணர்த்துதற் பொருட்டே ` எனச் சிவஞான முனிவர் ( சோமேசர் முதுமொழி வெண்பா . பா .1 ) அருளினார் .

கானப்பேர் என்ற திருத்தலத்தை விரும்புபவரும் , உமாதேவி காண இடையறாது நடம் ஆடுபவரும் ஆகிய பந்தணை நல்லூர்ப் பெருமான் , மத யானைத் தோலைப் போர்த்தவர் . எம் பெருமான் அருளியவாறன்றித் தாமாக ஒன்றும் அறியாராகிய அடியவர் உள்ளத்தில் உகந்து நிலையாக இருப்பவர் . மான் தோலைத் தோளில் அணிந்து , நாகத்தைத் திருமேனியிற் பூண்டு , முடியிலும் பாம்பினைச் சூடி , நான்கு வேதங்களையும் ஆறு அங்கங்களையும் ஓது கின்ற நாவினை உடையவர் . அவர் பைங்கண் ஏறு ஊர்ந்து பலி ஏற்றவராவர் .

கடம் மன்னு - மதம்மிக்க . களி - மயக்கம் . கானப்பேர் , பாண்டிநாட்டுத் தலம் . மடம் - அறியாமை ; அவனருளியவாறன்றித் தாமாக ஒன்றையும் அறியாமை , மான் உரி தோல் - மானை உரித்த ` தோல் . மிசைத் தோளார் ` என்பதனை , ` தோள்மிசையார் ` என மாற்றிப் பொருள்கொள்க . ` மன்னி மங்கை காண நடம் ஆடுவார் ` என இயைக்க . மன்னி - நிலைபெற்று . ` என்றும் இடையறாது ` என்றவாறு . ` ஆதியும் முடிவும் இல்லா அற்புதத் தனிக்கூத்தாடும் நாதனார் ` ( தி .12 திருநீலக்கண்ட நாயனார் புராணம் -1) என்றருளிச் செய்தமை ( தி .6. ப .4. பா .5 உரை ) கூறினாம் , இதனை ; ` அனவரததாண்டவம் ` என்பர் . ` படம் ` என்றது பாம்பினை , சினையாகு பெயர் .

பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் மும்மூர்த்திகளையும் உடனாய் இருந்து செயற்படுத்தலின் மூவர் ஆனவர் . அவர் பிறை சூடிய சடையினர் . மூவுலகும் துதிக்கும் முதல்வர் . சான்றோர் துதிக்கும் திருவடிகளை உடையவர் . பிறையையும் கங்கையையும் விரும்பித் தலையில் கொண்டவர் . மூங்கில் போன்ற தோள்களை உடைய பார்வதி பாகர் . வெள்ளியநீறு அணிபவர் . தம் பண்பினால் உலகங்கள் ஆகவும் அவற்றை அழிக்கும் ஊழிக்காலங்களாகவும் உள்ளவர் . பகைவர் மதில்களை எரித்த அப்பெருமானார் பைங்கண் ஏறு ஊர்ந்து பலி ஏற்றார் .

மூவர் , ` அயன் , மால் , உருத்திரன் ` என்னும் காரணக் கடவுளர் , ஒரோவோர் அதிகாரத்தை இவரிடத்து வைத்து அவர் வாயிலாக , ` படைத்தல் . காத்தல் , அழித்தல் ` என்னும் தொழில்களை நடத்துதலால் , ` மூவரானார் ` என்றும் , முத்தொழிற்கும் தாமே உரியராதல் பற்றி , ` முதல்வ ரானார் ` என்றும் அருளிச்செய்தார் . திங்கள் கங்கையாள் காதலார் - திங்களையும் கங்கையாளையும் காதலித்தலைச் செய்வார் ; திருமுடியில் அணிவார் . ` காதலார் ` என்பதை இருபெயரோடும் தனித் தனி இயைக்க . காம்பு - மூங்கில் . ஏய் , உவம உருபு . ` ஊழி ஆனார் , உலகமானார் ` என்க . ஊழி , உலகம் ஒடுங்குங்காலம் . பற்றார் - பகைவர் .

தமக்கெனப் பெயர் ஒன்றும் இல்லாதவரும் , பிறப்பு இறப்பு பிணி என்பன அற்றவரும் , நில உலகத்தவரும் வானுலகத்தவரும் , பிரமன் உபபிரமர்களும் , உரகர் முதலிய மற்றவர்களும் எதிரே வந்து வணங்கித் துதித்துப் பண்ணோடு கூடிப் பாடுதலை உடையவரும் ஆகிய பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் கங்கை தங்கும் சடையினர் . கண் பொருந்திய நெற்றியை உடையவர் . கையில் மழு ஏந்தியவர் . காட்டிலும் , நாட்டிலும் உகந்தருளியிருக்கும் அப் பெருமான் பைங்கண் விடை ஊர்ந்து பலி ஏற்றார் .

காட்டார் - காட்டில் வாழ்பவர் . நாட்டார் - நாட்டில் வாழ்பவர் . ஈண்டு , மலை காட்டினுள்ளும் . கடல் நாட்டினுள்ளும் அடக்கப்பட்டன . எனவே , நிலமுழுதும் உள்ளவர் என்றபடி . இதனை , நாடனென்கோ ஊரனென்கோ ` ( புறநானூறு - 49.) என்பதனோடு நோக்குக . ` சென்னியில் முடியார் ` ( முடியினையுடையார் ) என்க . ` பெண் ` என்றது , கங்கையை . சடைமுடி - சடையாகிய மகுடம் . ` பேரொன்றில்லார் ` என்றது , ` சொல்லுட்படாதவர் .` என்பதையும் ` பிறப்பிலார் இறப்பிலார் பிணியொன்றில்லார் ` என்றது , கருவி களுள்ளும் வினையுள்ளும் படாதவர் என்பதையும் குறிக்கும் . மற்றையோர் , உரகர் முதலிய கணத்தவர் . ஏத்த - ஏத்துதலினால் , பாடலார் - பாட்டுக்களை உடையவர் .

பந்தணை நல்லூர்ப் பெருமான் இடபத்தை இவர்ந்து ஏழுலகும் துதிக்குமாறு நிலையாக இருப்பவர் . தேவர்களால் எப்பொழுதும் வழிபடப்படுபவர் . நீறணிந்த மேனியர் . விடத்தை உண்டவர் . வேள்வித்தீயில் இடப்படும் அவியை நுகர்பவர் . உள்ளங்கையில் தீயைக் கொண்டு அதனால் அடியார் வினைகளை நீக்குபவர் . கங்கை தங்கு சடையினர் . ஆன்ஐந்தால் அபிடேகம் செய்யப்படுபவர் . தீப்போன்ற விடத்தைக் கக்கும் ஐந்தலை நாகத்தை இடையில் இறுகச்சுற்றியவர் . புலால் நாற்றம் கண்டு பருந்துகள் சுற்றி வட்டமிடும் மண்டையோட்டை ஏந்திப் பைங்கண் ஏறு இவர்ந்து பலியேற்றவர் ஆவர் .

நீலம் - நீலநிறத்தை உண்டாக்கும் விடம் . நெருப்பு உண்டார் - ` நெருப்பு ` என்றது , வேள்வித்தீயில் இடப்படும் அவியைக் குறிக்கும் . ` வட்டக்குண் டத்தில் எரிவளர்த் தோம்பி மறைபயில்வார் - அட்டக்கொண்டுண்ப தறிந்தோமேல் நாமிவர்க் காட்படோமே ` ( தி .7. ப .18. பா .2.) என்றருளிச் செய்தமை காண்க . ` அங்கை அனலும் உண்டார் ` என்றதில் ` உண்டார் ` என்பது , ` ஏற்றார் ` என்னும் பொருள் பட நின்றது .

ஞானத்தை அடியார்க்கு வழங்குபவராய்த் தாமே ஞானவடிவாகி , நான்மறையும் ஆறு அங்கமும் எப்பொழுதும் ஓதும் நாவினை உடையவராய் , நாகை , குடந்தைக் காரோணங்களையும் நல்லூரையும் உகந்தருளியிருப்பவர் பந்தணைநல்லூர்ப் பெருமான் . அவர் கற்கள் நிறைந்த மதில்கள் மூன்றையும் அம்பு எய்து அழித்தவர் . வலிமை மிகுந்த அழகிய கயிலாய மலைமேலிருந்து கொடிய அரக்கர் மன்னனாகிய இராவணன் தலைகள் சிதறுமாறு கோபித்த அப் பெருமான் பல ஊர்களிலும் பிச்சைக்காகத் திரிந்தவர் . அவர் பைங்கண் ஏறு இவர்ந்து பணி ஏற்றவர் .

கல் ஊர் - கல் மிகுந்த நல்லூர் , சுவாமிகளுக்கு இறைவன் திருவடி சூட்டிய திருத்தலம் ; சோழநாட்டில் உள்ளது . ஞானத்தார் ஞானம் - தம்மை ( இறைவரை ) உணரும் ஞானியரது ஞானம் . எனவே , இத்தகைய ஞானம் இல்லாதார் ஞானியராகார் என்பது பெறப்பட்டது . மல் ஊர் - வலிமை மிகுந்த . மணிமலை - அழகியமலை ; கயிலாயம் .