எல்லாப் பொருள்களின் தோற்றத்திற்கும் தான் முன்னே நிற்பவனாய் , செறிந்த சடைமுடிமேல் பிறையை வளைவாகச் சூடியவனாய் , அசுரர்களுடைய மும்மதில்களையும் மேருமலையை வில்லாகவும் வாசுகி என்ற பாம்பினை நாணாகவும் கொண்டு கொடிய அம்பினாலே அழிந்து சாம்பலாகும்படி அழித்தவனாய் , தூய முத்துப் போன்ற பற்களை உடைய உமாதேவியோடு விளையாடி மகிழ்ந்தவனாய் அழகிய மதுரை மாநகரத்து ஆலவாய் ஆகிய திருக்கோயிலில் உகந்தருளியிருக்கும் சிவபெருமானுடைய திருவடிகளையே தியானிக்கும் வாய்ப்பினை யான் பெற்றுள்ளேனே என்று தாம் பெற்ற பேற்றின் அருமையை உணர்ந்து கூறியவாறாம் .

` தோன்றி முளைத்தானை ` என முன்னே கூட்டுக . ` எல்லார்க்கும் ` எனச் சிறப்புடைய உயர் திணைமேல் வைத்து அருளிச்செய்தாராயினும் , ` எல்லாப் பொருட்கும் ` என்பதே திருக் குறிப்பாகக் கொள்க . எல்லாப் பொருட்கும் முன்னே தோன்றி முளைத் தமையாவது , அவற்றின் தோற்றத்திற்கெல்லாம் தானே நிமித்த காரணனாய் முதற்கண் நின்றமை . இனி இதற்கு , ` ஏனைய தலங்களில் உள்ள இலிங்க மூர்த்திகட்கெல்லாம் முன்னே தோன்றி முளைத்த , தான்றோன்றியாகிய ( சுயம்புவாகிய ) இலிங்கமூர்த்தி ` எனவும் உரைப்பர் . வளைத்தான் - அணிந்தான் . ` சுடுசரம் கோத்து அதனால் துளைத்தானை ` என்றல் கருத்தென்க . துவள - உடல் மெலிய . துவளவும் நீறு ஆகவும் ஆடி என்க . உமையது மேனி துவளுதலும் , நீறு படிதலும் கலவியால் ஆவன ; நீறே சாந்தாகலின் , அதனையே கூறினார் ; உமையொடு கூடிய அழகர் ( சோமசுந்தரர் ) ஆதலின் இவ்வாறு அருளிச்செய்தார் . ` கூடல் ` என்பது மதுரை நகரத்திற்கும் , ஆலவாய் என்பது அங்குள்ள திருக்கோயிலுக்கும் பெயர் , திருக் கோயிலின் பெயராகிய ஆலவாய் என்பதே பின்னர் நகரத்திற்கு ஆகி வழங்கிற்று . ` தென்கூடல் ` என்பது , செய்யுள் நெறியாகிய இனச் சுட்டில்லா அடை . மேலனவற்றோடியைய , ` சிவன் ` என்பதில் தொகுத்தலாய் நின்ற இரண்டனுருபு விரித்து , ` அடியே ` என்னும் பிரிநிலை ஏகாரத்தை அதனுடன் கூட்டுக . அவ்வேகாரம் மேல்நின்ற ஐயுருபுகளோடும் இயையும் . ` சிந்திக்க ` என்னும் வினையெச்சம் , ` சிந்தித்தல் ` என்னும் தொழிற்பெயர்த் தன்மைத்தாய் நின்றது . இவ்வாறு நிற்றல் . வழக்கினுட் பயின்றுவருவதேயாம் . இது , ` வினையெஞ்சு கிளவியும் வேறுபல் குறிய ` ( தொல் . சொல் .457.) என்னும் விதியானே அமையும் . ` சிவனை அடிசிந்தித்தல் ` என்பது , ` அரசனை அடி பணிதல் ` என்பதுபோலக் கொள்க . ` பெற்றேன் ` என்றது , அப்பேற்றின் அருமை உணர நின்றது . எனவே , ` முளைத்தானை ` என்பது முதலாக வகுத்துக் கூறிய பலவற்றிற்கும் அவனது அருமையை உணர்த்துதலே கருத்தாயிற்று .

தேவருலகிலுள்ள மேலாருக்கும் மேலாயவனாய் , வானத்தில் உலவிய முப்புரங்களையும் அழித்தவனாய் , வண்டுகளின் பண்ணோசை நிலைபெற்ற பசிய பொழில்களை உடைய பழன நகரில் உள்ளானாய் , பசும் பொன்நிறத்தனாய் , வெண்ணீறு அணிந்தவனாய் , சடைக்கற்றைக்குள் அடங்கிய கங்கையை உடையவனாய் , உமையோடு வெளிப்படையாக உடனாகியும் அவளைத் தன் உருவில் மறைத்தும் இருப்பவனாய்த் தெளிந்த ஞானம் உடையார் பலரும் தங்கியிருக்கும் தென் கூடல் ஆலவாயில் உள்ள சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

விண்ணுலகின் மேலோர்கள் - தேவர்கள் . பண்நிலவு - ( வண்டுகளின் ) இசை நிலைபெற்ற . பழனம் , சோழ நாட்டுத் தலம் . உள்நிலவு - உள் இடம் வாய்ந்த . தெள் நிலவு - தெளிவு ( ஞானம் ) நிலைபெற்ற ; கூடல்மாநகர் , சங்கம் முதலியவற்றை யுடையதாய் இருந்தமையும் , திருஞானசம்பந்தரால் திருப்பாசுரம் அருளி உண்மையை விளக்கியருளப் பெற்றமையும் ஓர்க .

கங்கையை நீண்ட சடையில் தங்கச் செய்தவனாய் , பின் பகீரதன் பொருட்டாக அதன் ஒரு பகுதியை நிலத்தின்கண் பெருகி ஓடவிட்டவனாய் , பால் , தயிர் , நெய் என்பவற்றின் அபிடேகத்தைப் பலகாலும் உடையவனாய் , பகை கொண்டு வந்த கொடிய கூற்றுவனைத் தண்டித்தவனாய் , காற்றின் திரட்சியாய் மேகத்தின் உள்ளே இருந்து கொடிய இடியாக ஓசை எழுப்புபவனாய் , நெற்றியின் கண் தீத்திரட்சி போன்ற கண்ணை உடையவனாய் உள்ள தென் கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவன் அடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

` அந்நீர் ` என எடுத்துக் கொண்டு , ` நிலம் மருவி ஓடக் கண்டான் ` என இயைக்க . கண்டான் - ஆக்கினான் . பகீரதன் பொருட்டு , முதற்கண் கங்கையைச் சடையில் தாங்கி . பின்னர் நிலத்தின்கண் பெருகியோட விட்ட வரலாறுண்மை அறிக . பயின்று - மிகுதியாக . கால் திரள் - காற்றின் திரட்சி . ஆகாயத்தின் ஓசை காற்றினால் வெளிப்படுமாகலின் , ` கால் திரளாய் மேகத்தினுள்ளே நின்று கடுங்குரலாய் இடிப்பானை ` என்றருளிச் செய்தார் . ` நெற்றி ஓர் கண் ` என மாற்றி , ` நெற்றியில் உள்ள ஒரு கண்ணாகிய தீத் திரளை ` என உரைக்க . கண்ணையே தீத்திரள் என்றருளிச்செய்தமையால் , ` திரள் ` என்பது , சினையிற் கூறும் முதலறி கிளவியாம் . ( தொல் . சொல் . 114.)

வான் உலகினையும் நிலவுலகினையும் தன் உடைமையாக உடையவனாய்ப் பாம்பினைக் கச்சாக அணிந்தவனாய் வலிய பேய்கள் சூழச்சுடுகாட்டில் கூத்தாட வல்லவனாய் , தன் கடைக்கண்களால் உமாதேவியை நோக்கி அவள் பரிந்துரைத்த குறிப்பினையும் பெற்று என்பால் உள்ள குறைகளை எல்லாம் நீக்கினவனாய் , அடியேன் உள்ளத்துள்ளே ஞானவடிவினனாய் நின்று தேன் போலவும் அமுது போலவும் இனியனாய் உள்ள தென் கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

இது - இவ்வுலகம் , ` ஊனமது ` எல்லாம் என்பதில் ` எல்லாம் ` என்பது ` முழுதும் ` என்னும் பொருளதாய் நின்றது . வரி - கீற்று ; ` வரியும் ( கட்டுகின்ற ) கச்சு ` எனக் கச்சிற்கு அடையாக்கலும் ஆம் . ` வல்லான் ` என்றது , பிறர் அது மாட்டாமை யுணர்த்திநின்றது . ` மங்கையையும் நோக்கி ` என்றதனால் , ` என்னையும் நோக்கி ` என்பது பெறப்பட்டது . ` மங்கையை நோக்கி ஊனம் ஒழித்தான் ` என்றதனால் பாசம் அறுதல் அவன் அருளாலே என்பது பெறப்பட்டது . ` மங்கையுமை ` என்பதும் பாடம் . தேனமுது - தேனாகிய அமுது . சுவையாலும் பயனாலும் சிறந்ததாகிய உணவை , ` அமுதம் ` என்றல் வழக்கு . இறைவனைத் தேனமுதாக அருளிச்செய்தது உருவகம் .

கயிலை மலையை இருப்பிடமாக உடையவனாய் , ஏழுலகமும் பரந்து இருப்பவனாய் , ஒற்றைப்பிறையை அணிந்தவனாய் , உமாதேவியை விடுத்து என்றும் நீங்காதவனாய் , அடியார் அல்லாதார் நினைத்தற்கு அரியனாய் , பேயோடு எந்நாளும் சுடுகாட்டில் கூத்தாடுதலில் தெவிட்டாதவனாய் , தான் விடத்தை உண்டு அமரர்களுக்கு அமுதம் ஈந்தவனாய் , வேதமந்திரங்களைக் கூறிப் பிரமனும் திருமாலும் துதிக்கும் புகழுடையவனாய் உள்ள தென் கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

` உலகு ` எனப் பின்வருகின்றமையின் ` ஊர் ` என்றது , கோநகரங்களை ; அவை தேவர் உலகங்கட்குமாம் . ஒற்றைப் பிறை - ஒரு கலையை உடைய பிறை ; ` உமையோடு ` என்புழி , ` இருத்தல் ` என ஒருசொல் வருவிக்க . அன்றி , ஓடுஉருபை இன்னுருபாகத் திரிப்பினும் ஆம் . பேரான் - நீங்காதவன் . ` பேயோடு ஆடல் ` என இயைக்க . ஆரான் - நிரம்பான் ; முடித்திடாதவன் . சீர் - புகழ் .

யாவரினும் முற்பட்டவனாய் , அடியார்கள் விரும்பிய வடிவில் காட்சி வழங்குபவனாய் , என்றும் மூத்தலில்லாத திருமேனியை உடையவனாய் , தானே மூவுலகம் முழுதும் பரவியிருப்பவனாய் , அடியவர்களின் தீவினையைப் போக்குபவனாய் , ஓவியத்து எழுதவொண்ணா அழகிய உமையோடு விரும்பி யிருப்பவனாய் , தேவர்கள் நடுங்குதலைக் கண்டு கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை உண்டு அமுதத்தை ஈந்த தேவனாய் உள்ள தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப்பெற்றேன் நானே .

மூவன் - மூத்தல் ( யாவரினும் பெரியோனாதல் ) உடையவன் ; இது ` மூ ` என்னும் முதனிலைத் தொழிற்பெயரடியாகப் பிறந்த பெயர் . ` பாவன் , மேவன் ` என்பனவும் அவை ; தமிழகத்துள் பண்டைக்காலத்தில் , ` மூவன் ` என்னும் பெயர் வழக்கில் இருந்தமை பழந்தமிழ்ச் செய்யுள்களால் அறியப்படுகின்றது . ` அம்மூவனார் ` ( அகம் - 10) ` மூவன் ` ( புறம் - 209) முதலியன காண்க . மூவா - மூப்பு அடையாத ; அழியாத . பாவன் - பரத்தலுடையவன் . மேவன் - விரும்பியிருத்தலுடையவன் .

பற்றறுத்த சான்றோருக்குப் பற்றுக்கோடாகும் வழியாய் இருப்பவனாய் , அடியார்களுடைய துன்பத்தைப் போக்கி அவர்களை ஆட்கொள்ளவல்லவனாய் , இறந்தவர்களுடைய எலும்பையே அணிந்தவனாய் , இரவில் கூத்தாடவல்லவனாய்த் தன்னை மறந்த அசுரர்களின் மும்மதில்களையும் அழித்தவனாய் , வேறுபற்றில்லாத அடியார்களுக்கு என்றும் மேம்பட்டு அருளுபவனாய் உள்ள தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

துறத்தல் பிறப்பிற்கு அஞ்சியாகலின் , அதனை அறுப்பவன் , பிறப்பில் பெருமானாகிய சிவபிரான் ஒருவனேயாதல் உணர்த்துவார் , ` துறந்தார்க்குத் தூநெறியாய் நின்றான் ` என்றும் , அவ்வாறு தன்பற்றினையே தூநெறியாக அறிந்து பற்றுவார்க்கு அவர் விரும்பியவாறே பிறவித்துன்பத்தினை அடியோடு அவன் அகற்றியருளுதல் உணர்த்துவார் , ` துன்பந் துடைத்தருள வல்லான் ` என்றும் அருளிச்செய்தார் . எல்லி - இரவு . திரிபுரத்து அசுரர்கள் , முன்பு சிவபிரானை வழிபட்டிருந்து , பின்னர் புத்தனது போதனையால் அதனை விட்டொழித்தாராதலின் , அவர்களை , ` மறந்தார் ` எனக் குறித்தருளினார் . சிறந்தான் - தாங்கிநிற்கும் தலைவன் . ` மற்றொரு பற்றில்லா அடியேற்கு ` என எடுத்தோதியருளியது , ஏனையோர்க்கும் அஃது இன்றியமையாததாதல் உணர்த்துதற்கு ; இதனை , ` மற்றுப் பற்றெனக்கின்றி நின்றிருப் பாதமேமனம் பாவித்தேன் ` ( தி .7. ப .48. பா .1.) என வன்றொண்டப் பெருமான் வலியுறுத்தருளியது காண்க . ` அடியார்க்கு ` என்பதும் பாடம் .

அடியார்களுடைய வாயுள்ளும் மனத்துள்ளும் மனத்தில் தோன்றும் எண்ணத்துள்ளும் தங்கி , அவர்களுடைய விருப்பங்களை அறிந்து நிறைவேற்றுபவனாய் , மாசற்றவனாய் , கலப்பற்ற வெள்ளை நிறக் காளையை உடையவனாய் , பிறையைச் சடையில் சூடியவனாய் , தொடர்ந்து எனக்குத் தாய்போல உதவுபவனாய்த் தவத்தின் பயனாக உள்ளவனாய் , மேம்பட்ட தேவர்கள் தலைவராய திருமால் பிரமன் இந்திரன் முதலியவர்களுக்கு என்றும் சேய்மையிலுள்ளவனாய் இருக்கும் தென் கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

வாயான் , மனத்தான் , என்பன இறைவன் , சொல்லுதற்கும் , நினைத்தற்கும் உரிய கருவிகளாகிய அவற்றிற் கலந்து நின்று தொழிற்படுத்துதலைக் குறித்தன . ` கருத்தான் ` என்றது மனத்தின் தொழிற்பாடாகிய எண்ணத்தில் , அவன் கலந்து நிற்றலை உணர்த்திற்று . ` கருத்து ` என்றது , விருப்பத்தையே . அதனை அறிந்து முடித்தலாவது , வேண்டுவார் வேண்டுவனவற்றை அவர்தம் முயற்சியின்வழிக் கூட்டுவித்தல் . கருதப்பட்டதே சொல்லப்படுதலின் , ` வாயுள் நின்ற சொல்லானை ` என்று அருளிச் செய்யாராயினார் . தூயான் - இயல்பாகவே பாசம் இல்லாதவன் ; அஃது அவன் ஊர்தியாலும் கொடியாலுமே அறியப்படும் என்பது அருளுவார் , ` தூவெள்ளை ஏற்றான்றன்னை ` என்றருளிச் செய்தார் . தொடர்ந்து நிற்றல் - உடனிருந்து புரத்தல் . ` நின்ற ` என்பதன் ஈற்று அகரம் தொகுத்தலாயிற்று . ` நின்ற தாயானை ` என்பதும் பாடம் . தவத்தவர் செய்யும் தவமேயாய் நிற்பவன் இறைவன் என்க . எனவே , அவனை நோக்கிச் செய்யப்படுவதே தவம் எனப்படுவது என்பதாம் . இனி , தவத்தின் பயனாய் உள்ளவன் என்பதும் , அதன் பொருளாகும் . தலையாய தேவராவார் . திசைக்காவலர் , அயன் , மால் முதலியோர் . இவர்கள் தேவர்கட்குத் தலைமை பூண்டு நிற்றலின் , ` தேவாதி தேவர் ` என வழங்கப்படுவர் . அவ்வழக்கின் பொருளை நன்குணர்த்தத் திருவுளம்பற்றி , ` தலையாய தேவாதி தேவர் ` என்றருளினார் . ` தேவர்க்கும் ` என்னும் சிறப்பும்மை தொக்கது . இறைவன் அவர்கட்குச் சேயன் ( காணப்படாதவன் ) ஆதல் , அதிகாரச் செருக்கினால் அவனை , எண்ணாதொழிதலால் என்க . இறைவன் , தன் அடியார்கட்குத் தொடர்ந்து நின்ற தாயாகி நிற்றலும் , செருக்குடையார்கட்குத் சேயனாகி நிற்றலும் ஒருங்கு அருளிச்செய்யப்பட்டன .

தீவினையாகிய இருளைப் போக்கும் ஞானச் சுடராய் , அடியார்களின் பாவங்களைப் போக்குபவனாய்ப் பழி ஏதும் இல்லாதவனாய் நஞ்சினை உண்டு தேவர்க்கு அமுதம் ஈந்தவனாய்க் கிளைத்தெழுந்த தீயாகி அசுரருடைய மும்மதில்களையும் அழித்தவனாய் , நடுவுநிலை தவறாதவனாய் எல்லா உயிர்களுக்கும் அருள் செய்பவனாய் , மேலான ஒளிவடிவினனாய் , விண்ணவர்களுக்கு மேலும் உயர்வுதரும் அப்பக்தியாய் உள்ளவனாய் , மேம்பட்ட தேவர்களுக்கும் ஒளிகாட்டும் கலங்கரை விளக்காக உள்ள தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

பகையாவது இருளேயாம் , ஒளிக்குப் பகையாவது அதுவேயாகலின் , ` பகைக்குச் சுடராய் ` என நான்காவது விரிக்க . சுடராவது ஞானம் . புண்ணியமும் வினையேயாயினும் கொடுமை மிகுதிபற்றி பாவத்தைக் களைதலையே எடுத்தோதியருளினார் . இருளாவது , மூலமலமாகிய அறியாமை . அதனாலேயே வினை வருதலின் , அதனை நீக்கவே வினையொழியும் என்றதாயிற்று . ` பழியிலி ` என்றது , ` தான் அமுதத்தை உண்டு பிறர்க்கு நஞ்சைக் கொடுத்தான் என்ற பழி இல்லாதவன் ` என்றருளிய படி ; இது . தேவர்கள் இப்பழியுடைமையை உட்கொண்டு அருளிச்செய்தது . வகைச் சுடர் - கிளைத்தெழுகின்ற தீ . ` தீயாக ` என்க . வளைவிலி - கோட்டம் ( பட்சபாதம் ) இல்லாதவன் ; நடுவு நிலைமையுடையவன் . ` சலமிலன் சங்கரன் ` ( தி .4. ப .11. பா .6.) ` சார்ந்தாரைக் காத்தும் சலமிலனாய் ` ( சிவஞானபோதம் சூ .10 அதி . 2. ) என்பன காண்க . ` மிகைச் சுடர் ` என்றதற்கு ` மிகைமக்கள் ` ( நாலடி -163) என்றாற் போல , ` மேலான ஒளி ,` என உரைக்க . ` விண்ணவர்கட்கு மேலும் அப்பக்தியாய் உள்ளவன் ` என்க . ` மேலாய ` என்றதற்கு , மேல் , ( பா .8.) ` தலையாய ` என்றதற்கு உரைத்தது உரைக்க . திகை - திசை . திகைச்சுடர் - திசை காட்டும் ஒளி ; கலங்கரை விளக்கு . தேவர்கட்கும் உண்மைநெறி உணர்த்துவோன் என்றபடி .

கயிலை மலையை உடையவனாய் , மேரு மலையில் தங்கியிருப்பவனாய் , வளர்ந்த செஞ்சடையினனாய் , வானோருள் மேம்பட்டவனாய் , என் தலையின் உச்சியில் என்றும் நிலைபெற்றிருப்பவனாய் , எங்கும் தனக்கு நிகராவார் இல்லாதவனாய்த் தன்னை அணுகாது பகையைப்பூண்ட அசுரர் மதில்கள் மூன்றும் அழியுமாறு பயன்படுத்திய வில்லை உடையவனாய் இருக்கும் தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

மலையான் - மலைபோன்றவன் ; பெருமை யுடையவன் . தாபித்து - நிறுவி ; ` தன்னை நிறுவி ` என்க ; ` நிலையாய் இருந்தான் ` என்றபடி . ` தானேயாய் ` என ஆக்கம் வருவிக்க . ` எங்கும் ஒருவரையும் துலையாக இல்லாதான் ` என இயையும் . துலை - ஒப்பு . தோன்றாதார் - அருகில் வாராதவர் ; பகைவர் . துவள - மெலிய . ` தூளா ` என்பதும் பாடம் . ` துகளா ` என்பதே பாடம் எனலுமாம் .

பிறன் மனைவியை விரும்பிய இராவணனுடைய தோள்களையும் பத்துத்தலைகளையும் நசுக்கியவனாய் , பின் அவன் எழுப்பிய வீணை இசைகேட்டு அருள் செய்தவனாய் அருச்சுனனுடைய தொண்டினைக் கண்டு அவனுக்கு இரங்கிப் பாசுபதாத்திரம் ஈந்தவனாய் , நம்பத்தகுந்தவனாய் , அடியேன் மாட்டு அன்பு உடையவனாய் , அளவற்ற பல ஊழிக்காலங்களையும் கண்டும் தன் நிலைபேற்றில் மாறுபடாது இருக்கும் பரிசுத்தனாகிய தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே .

தூர்த்தன் - பிறன்மனை விழைந்தவன் ; இராவணன் . பார்த்தன் - அருச்சுனன் . பணி - தொண்டு ; தவம் . பரிந்து - இரங்கி . ஆத்தன் - நம்பத்தக்கவன் . தீர்த்தன் - பரிசுத்தன் .