செல்வம் தரும் சிந்தாமணியாய் , இனிக்கும் தேன் , பால் , கருப்பஞ்சாறு , தெளிவாகிய அமுதம் போன்றவனாய்ச் சிறந்த ஆசிரியனாய் , குழல் மொந்தை தாளம் வீணை கொக்கரை சச்சரி இவற்றின் தாளத்திற்கு ஏற்பக் கூத்து நிகழ்த்துபவனாய் , எங்கும் கிட்டுதற்கு அரிய பெரிய இரத்தினம் பவளம் முத்து கிளிச்சிறை என்ற பொன் போன்றவனாய்ச் சீசைலத்தின் விலைமிக்க அணிகலனாய் , பாவத்தைப் போக்கும் அரிய மாணிக்கமாய் உள்ள ஆரூர்ப் பெருமானை இதுகாறும் அறியாது நாய் போன்ற , அவன் அடியேன் மறந்திருந்தவாறு கொடியது .

திரு - அழகு . ` தேறலை பொன்னை ` என்னும் ஐயுருபுகள் தொகுத்தலாயின . தேறல் - தேன் . குரு - நிறம் . குருமணி - சிறந்த ஆசிரியன் என்றுமாம் . குழல் முதலியன வாச்சியவகைகள் . பாணி - தாளம் ; அவற்றை உடையவன் என்றவாறு . இனி , நடனமாடுதல் பற்றிக் கூறியதுமாம் . பருமணி - பெரிய இரத்தினம் . பருப்பதம் - சீபருப்பதம் . அருங்கலம் - விலைமிக்க அணிகலம் . அருமணி - கிடைத்தற்கரிய இரத்தினம் . அயர்த்தல் - மறுத்தல் . ` மறந் திருந்தவாறு கொடிது ` என்க .

பொன்னார் மேனியனை , வெண்ணூல் அணிந்த புனிதனாய் ஒளி வீசுவானை , பார்வதிபாகனை , யானைத்தோல் போர்வையனைத் , தன்வயம் உடையவனைத் தன்னை ஒப்பார் பிறர் இல்லாதவனை , மெய்ப்பயனை , மேம்பட்டவனை , தழல்போன்ற செந்நிற மேனியனை - இவ்வாறெல்லாம் மனக் கண்ணுக்குக் காட்சி வழங்கும் ஆரூர்த் தலைவனை இதுகாறும் அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

மின்னான் - மின்போலும் ஒளியுடையவன் . தன்னான் - தன்வயமுடையவன் . தத்துவன் - உண்மைப் பொருளாயுள்ளவன் . அன்னான் - அவன் . மேனியையுடைய அவன் என்க . ` அன்னைபோல்பவன் ` என்றும் ஆம் .

இடபவாகனனாய் , ஏழ்கடலும் ஏழ்மலையும் ஏழுலகும் ஆகிப் பரந்திருப்பவனாய்க் கூற்றுவனாய்த் தருமராசருடைய ஏவலனான கூற்றை உதைத்தவனாய் , மழுப்படை ஏந்திய கையனாய் , காற்றும் தீயும் நீருமாகி நறுமணம் கமழும் செஞ்சடைமேல் கங்கையைத் தரித்தவனாய் உள்ள , ஆரூரிலுள்ள , அம்மானை அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

ஏறு - விடை . ஏழ்மலை , ஏழ்தீவைச் சூழ்ந்திருப்பன . கூற்றான் - கூற்றுவனாய் இருப்பவன் . ` வெள்ளமாகிய கங்கை ஆற்றான் ` என மாறிக் கூட்டுக .

முற்பிறப்புக்களில் செய்யப்பட்ட கொடிய வினைகளைத் தீர்ப்பவனாய் , மூப்படையாத் திருமேனியில் மூன்று கண்கள் உடையவனாய்ச் சந்திரனும் சூரியனும் ஆகியவனாய் , எல்லோருக்கும் நன்மை செய்பவனாய் , சங்கினாலாகிய காதணியை உடையவனாய் , மந்திரமும் வேதத்தின் பொருளும் மறுமையும் இம்மையுமாய் அழகுநிலை பெற்றிருக்கும் ஆரூரிலுள்ள அம்மானை அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

முந்திய - முற்பிறப்புக்களிற் செய்யப்பட்டு வந்த . சங்கரன் - இன்பத்தைச் செய்பவன் . அம் திரன் - அழகு நிலை பெற்றவன் ; என்றும் ஒருநிலையாய் இருப்பவன் . ` அந்தரன் ` என்பதும் பாடம் .

பிறக்கும் வழிகளாகவும் , பெருமையாகவும் , தலைக்கோலம் அணிந்தவனாகவும் , பித்தனாகவும் , அடியவர்கள் உள்ளத்தில் உறவுதரும் வழியாகவும் , வேள்வியாகவும் அமைந்து , சுடுகாட்டிலுள்ள நரிகள் அஞ்சி ஓடக் கூத்தாடுபவனாய்த் துறவு நெறியாகவும் புகையாகவும் காட்சி வழங்கிப் பூவில் நறுமணம் போல உலகெங்கும் பரந்துள்ளவனாய் உள்ள அறநெறியை அறிவித்த ஆரூர் அம்மானை அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

பிற நெறி - பிறக்கும் நெறி ; பந்தம் . பீடு - பெருமை . பிஞ்ஞகன் - தலைக்கோலத்தை உடையவன் . உற - உறவு ; முதனிலைத் தொழிற்பெயர் . ஓமம் - வேள்வி . ஓரி - நரி . விட - ( அஞ்சி ) நீங்க . துற - துறவு ; இதனையும் , ` உற ` என்பது போலக் கொள்க . இது பிறவி நெறிக்கு மாறானது ; வீட்டுநெறி . தூபம் - நறும்புகைப் பொருள் ; என்றது வேள்விப் பொருளை . இது ` ஓமமாய் ` என்பதன் பின் வைக்கற் பாலது . தோற்றம் - உலகத் தோற்றம் ; இஃது ஆகுபெயராய் , அதன் காரணத்தைக் குறித்தது . நாற்றமாய் - நாற்றம்போல . தாமரை மலராகிய இருக்கைமேல் வைத்து வழிபடப்படுதல்பற்றி ` நாற்றமாய் நன்மலர்மேல் உறையாநின்ற ` என்றருளிச் செய்தார் . அறநெறி - அறநெறிக்கு முதல் .

பழக்கத்தினால் ஏற்படும் வருவினையை அழிப்பவனாய் , ஆன்மாக்களுக்குத் தலைவனாய் , அக்கினித் தேவனாய்ப் பாவங்கள் போக்கும் இளையவனாய் , பாம்பினை ஆட்டுபவனாய்க் கொடுகொட்டிப்பறையைக் கையில் கொண்டவனாய் , விழாக்களில் மேவி இருப்பவனாய் , வீரட்டத்தில் உறைபவனாய்த் தேவர்கள் துதித்து விரும்பும் அழகனாய் உள்ள ஆரூர் அம்மானை அறியாது அடி நாயேன் அயர்த்தவாறே .

` பழகிய வல்வினைகள் ` என்றது பழக்கத்தினால் செய்யப்படும் ஆகாமிய வினைகளை . பாற்றுவான் - நீக்குவான் . பாவகன் - அங்கியங் கடவுள் ( அக்கினி தேவன் ). விழவன் - விழாக்களை உடையவன் ; மங்கலத்தையே உடையவன் . விரும்புவான் - விரும்பப்படுபவன் .

சூளாமணியை அணிந்த முடியை உடையவனாய் , திருநீறு தரித்த ஒளியினனாய் , கொடிய பாம்பினை , இடையில் இறுக்கிக் கட்டியவனாய்ப் புலித்தோல் ஆடையை அணிந்த இளையவனாய் , எப்பொழுதும் அடியவர் உள்ளத்தில் இருந்து அவரால் விரும்பப்படுபவனாய் , ஆடை அற்றவனாய் , முக்கண்ணனாய் , எல்லோரையும் ஆள்பவனாய் உள்ள ஆரூர் அம்மானை அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

சூளாமணி - உச்சிமணி ; இது பாம்பின் தலையில் உள்ளதைக் குறித்தது . கோள்வாய் - கொல்லும்வாய் . நாள் வாயும் - நாள்தோறும்வந்து வழிபடுகின்ற . ஆள்வான் - எல்லா உலகங்களையும் எல்லாப் பொருள்களையும் ஆளுகின்றவன் .

முத்து , மணி , மாணிக்கம் , என்றும் மூப்படையாத கற்பகத்தின் கொழுந்து , வயிரம் இவற்றை வைத்துக் கோத்த மாலை போல்வானாய்க் காளையை இவர்ந்து பாம்பாட்டும் இளையவனாய் , எல்லோரிடத்தும் அன்புடையவனாய் , பக்தர்கள் மனத்தில் நிலைத்து இருப்பவனாய் , சூரியனைப் போல ஒளி வீசும் திருமேனியை உடையவனாய் , எல்லோருக்கும் தலைவனாய் உள்ள ஆரூர் அம்மானை அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

மூவாத - கெடாத , கொத்து - எல்லா மணியும் கோக்கப்பட்ட மாலை . இதனை , ` வயிரத்தை ` என்பதன் பின்னர்க்கூட்டுக . ` ஊர்ந்து ` என்னும் எச்சம் எண்ணின்கண் வந்தது . பத்தன் - அன்புடையன் ; இரக்கம் உடையவன் . பரிதி - சூரியன் .

படமெடுத்தாடும் பாம்பைக் கையில் ஏந்தியவனாய்ச் சூரியனைப் போலச் சிவந்த மேனியில் பால் போன்ற வெண்ணீற்றைப் பூசியவனாய் , நெய் அபிடேகம் செய்த திருமேனியை உடைய தூயவனாய் , நெற்றியில் மூன்றாவது கண் உடையவனாய்ச் செழும்பவளத்திரள் போன்ற செந்நிறத்தினனாய்ச் செஞ்சடையில் வெண்பிறை சூடியவனாய்த் திருவையாற்றை உகந்தருளியிருப்பவனான ஆரூர் அம்மானை அறியாது அடிநாயேன் அயர்த்தவாறே .

பை ஆடு அரவம் - படத்தையுடைய ஆடுகின்ற பாம்பு . பால் நீறு - பால்போன்ற நீறு . மற்றொருகண் - பிறர் ஒருவர்க்கும் இல்லாத வேறு ஒருகண் . ஐயாறு - ` திருவையாறு ` என்னும் சோழ நாட்டுத் தலம் .

அழகிய பத்துத் தலைகளை உடைய இராவணனை அவன் புகழ் அழியுமாறு கால்விரலால் உடல் சிதைய வருத்திப் பிறகு அவனுக்கு அந்தப் பெயருக்கு ஏற்ப எல்லாரையும் அழச்செய்பவன் என்ற பெருமையைக் கொடுத்தானாய்ப் பார்வதி கங்கை என்ற பெண்பாலர் இருவரைக் கொண்ட ஆண்வடிவு உடையவனாய்ப் போரிட்ட திரிபுரங்கள் அழியுமாறு சாம்பலாக்கிய புண்ணியனாய் , வெண்ணீறு அணிந்தானாய் , அடியவர்களுக்குத் தெவிட்டாதவனாய் உள்ள ஆரூர் அம்மானை அறியாது அடி நாயேன் அயர்த்தவாறே .

தேசு - ஒளி ; அழகு ; புகழுமாம் . நூக்கி - வருத்தி . பேர் - புகழ் . பெண் இரண்டு - உமையும் , கங்கையும் . ` ஆணும் பெண்ணும் அஃறிணை இயற்கை ` ( தொல் . எழுத்து . 304) என்பவாகலின் , ` பெண் இரண்டும் ` என அஃறிணையாக அருளிச் செய்தார் . ` ஆணு மாய் ` என்றது , ` தானுமாய் ` என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . நூறும் - அழித்த . ஆரான் . ( அடியவர்கட்குத் ) தெவிட்டாதவன் .