போரிடும் துதிக்கையை உடைய மத யானையின் தோலைப் போர்த்தியவனாய்ப் பூவணமும் வலஞ்சுழியும் உறைவிடமாகக் கொண்டவனாய்க் கருப்பங்கட்டியையும் அமுதையும் தேனையும் போன்ற இனியவனாய் , காட்சிக்கு செஞ்சுடராய்ப் பொற் குன்றாய்ப் பெரிய பொன்மயமான மதில்களை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்து எழுந்தருளியவனாய் , தேவர்கள் துதிக்கும் பெருந்தவத்தோனாய் உள்ள திருவாரூர் அரநெறியப்பனை அடைந்து அடியேன் நீக்கற்கரிய வினையாகிய நோயினைப் போக்கிக் கொண்ட திறம் நன்று .

` பொருங் கரி , கைக்கரி , மதகரி ` எனத் தனித்தனி முடிக்க . பொரும் - போர் செய்கின்ற . ` கைக் கரி ` என்பதில் , ` கரி ` என்பது வாளா பெயராய் நின்றது ; ` கரத்தை உடையது ` என்னும் பொருளுடைய வடசொல் விலங்குகளுள் கையுடைத்தாதல்பற்றி , யானையைக் குறிப்பதாயிற்று . தமிழிலும் , ` கைம்மா ` என்பர் . இன்னும் ` களிறு ` எனக் கூறுமிடத்தும் , ` கைக் களிறு ` என்பர் . ` பூவணம் ` பாண்டி நாட்டுத் தலம் . வலஞ்சுழி , சோழநாட்டுத் தலம் . ` இரு மதில் ` என இயைக்க . இரு - பெரிய . அருந்தவன் - அரிய தவ வடிவினன் . அரு வினை - நீக்குதற்கரிய வினை . ` வினையாகிய நோய் ` என்க . ` அறுத்தவாறு நன்று ` எனச் சொல்லெச்சம் வருவித்து முடிக்க .

கற்பகமும் , சோம சூரியருமாய் ஆகிக் காளத்தி மலையிலும் கயிலாயத்திலும் உறைந்து , விற்றொழிலில் பழகிய மன்மதன் நீறாகுமாறு நெற்றிக்கண்ணைவிழித்து , அருச்சுனன் முன் வேடனாய்க் காட்சியளித்து , அழகிய சோலைகள் சூழ்ந்த ஆரூர் மூலட்டானத்திலே பொருந்திய எம்பெருமானாய்ப் பகைவர்கள் உள்ளத்தே சூனியமாய் உள்ளவனாய் உள்ள அரநெறியில் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினை நோய் அறுத்தவாறே .

` காளத்தி , கயிலாயம் ` என்னும் சிறப்புப் பெயர்கள் உம்மைத் தொகையாய்ப் பின் பண்புத் தொகையாகி ` மலை ` யென்னும் பொதுப்பெயரைச் சிறப்பித்து நின்றன . வில் - விற்றொழில் . மதன் - மன்மதன் . ` அற்புதம் ` என்றது , சூனியம் என்னும் பொருட்டாய் நின்றது ; இஃது இப்பொருளதாதலை , ` அற்புதம்போல் ஆனா அறிவாய் ` ( சிவஞானபோதம் . சூ .9. அதி .2) என்புழியுங் காண்க .

பார்வதி பாகனாய்க் கங்கையை இருத்திய முடியினனாய்ப் பாசூரிலும் பரங்குன்றிலும் விரும்பி உறைபவனாய் , வேதியனாய்த் தன் அடியார்களுக்கு எளியவனாய் , மெய்ஞ்ஞான விளக்காய் , நறுமணம் கமழும் மலர்கள் மிக்க சோலைகளை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்தில் உள்ள புற்றிடங்கொண்ட பெருமானாய்த் தன்னைத் துதிப்பவர்கள் தலைவனாய் உள்ள அரநெறியில் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினைநோய் அறுத்தவாறே .

` பாதி ` என்பது அவ்வளவையுடைய உடம்பைக் குறித்தது . ` பாதிக்கண் ` எனவும் , ` பெண்ணொடு ` எனவும் , உருபுகள் விரித்து , ஒடுவை , ` கங்கையான் ` என்னும் வினைக் குறிப்புப் பெயரோடு முடிக்க . பாசூர் , தொண்டைநாட்டுத் தலம் . பரங்குன்று , பாண்டி நாட்டுத் தலம் . வேதியன் - வேதம் ஓதுபவன் . விளக்கான் - விளக்காய் உள்ளவன் . விரை - வாசனை ; பிரிநிலை ஏகாரம் பிறிதொன்றும் இன்மையைக் குறிக்கு முகத்தால் , விரையது மிகுதியுணர்த்தி நின்றது . போது இயலும் - பேரரும்புகள் நிறைந்து தோன்றும் . ` நாறும் பொழில் , இயலும் பொழில் ` எனத் தனித்தனி முடிக்க . ஆதியன் - முதல்வன் ; தலைவன் ; ` இடர் நீக்கிக் காப்பவன் ` என்றல் திருவுள்ளம் .

நந்திதேவருடைய முதற்பெருங்காவலை ஏற்றுக்கொண்ட தலைவனாய் , நாகேச்சுரத்தில் உறைபவனாய் , காலை நண்பகல் மாலை என்ற முப்போதும் வானவர்கள் பூக்களால் அலங்கரித்துத் துதிக்கும் மெய்ப் பொருளாய் , திருமாலுக்குச் சக்கரம் ஈந்தவனாய் , சந்திரன் நுழைந்து செல்லுமாறு வானளாவி உயர்ந்த சோலைகளை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்தில் உறையும் பெருமானாய் , தேவர்கள் போற்றும் அந்தணனாய் உள்ள ஆரூரில் அரநெறியின் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினை நோய் அறுத்தவாறே .

` நந்தி பணி ` என்றது , நந்திதேவர் சிவபிரான் திரு முன்பிற் செய்யும் முதற்பெருங் காவலை . நாகேச்சரம் - சோழநாட்டுத் தலம் . சந்தி - காலை , மாலை , நண்பகல் . தத்துவன் - மெய்ப் பொருளாய் உள்ளவன் . இந்து - சந்திரன் . உயரத்தால் மீது செல்லாது உள் நுழையற்பாலதாயிற்று . அந்தணன் - அழகிய தட்பத்தினை ( கருணையை ) உடையவன் ; அது , தான் நஞ்சினை உண்டு பிறரைக் காத்தமையானே நன்குணரப்படுவதாகும் .

பவளம் போல ஒளி வீசும் செம்மேனியில் வெண்ணீறு அணிந்தவனைச் சோதிலிங்கமாக உள்ளவனைப் பெண்ணாகடத்துத் தூங்கானைமாடத்து உறைபவனைப் பிணங்கள் இடும் சுடுகாட்டை உறைவிடமாக உடையவனை , தீமை மிக்க முப்புரங்களை எரித்தவனை , பூக்களின் இதழ்கள் மிக்க சோலைகளை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்தில் நிலைபெற்ற எம்பெருமானை , தன்னை மதியாதவர்களுடைய வேள்வியை அழித்தவனை , அரநெறியில் உறையும் தலைவனை இத்தகைய பண்புகளையும் செயல்களையும் உடைய பெருமானை அடைந்து அடியேன் அருவினை நோய் அறுத்தவாறே .

` பவளம்போலும் திருமேனியில் ` என்க . ` சோதி லிங்கம் ` எனச் சில உள . திருப்பெண்ணாகடக்கோயில் தூங்கானை மாடமாய் உள்ளது . விடக்கு - இறைச்சிகளை உடைய . இடுகாடு - பிணங்களைப் புதைக்கும் காடு . ` மிக்க ` என்பது , ஈறு தொகுத்தலாயிற்று . ` அரண்கள் எல்லாவற்றிலும் மிக்க ` என்பது பொருள் . மிகுதியாவது , வானில் இயங்குதல் . மடல் - பூவிதழ் . ` மடல் குலவும் ` எனற்பாலது , எதுகை நோக்கித் திரிந்தது . குலவும் - விளங்குகின்ற . இறைவன் வலிமையினும் தக்கன் வலிமைக்கே அஞ்சி அவன் வேள்விக்குச் சென்றமையின் , தக்கனேயன்றிப் பிற தேவர்களும் இறைவனை மதியாதவரேயாயினர் . வேள்வி தக்கனுடையதேயாயினும் , உடன்பட்டு முடிக்கச் சென்ற காரணத்தால் , ஏனையோருடைய தும் ஆயிற்று . அன்றி , ` தக்கனார் அன்றே தலையிழந்தார் ` ( தி .8 திருவாசகம் திருவுந்தியார் . 16) என்றாற்போல இழித்தற் குறிப்பால் தக்கனை , ` மதியாதார் ` எனப் பன்மையால் அருளிச்செய்தார் என்றலும் ஆம் .

எல்லா உயிர்களுக்கும் தாயாய் , தனக்கு ஒப்பு இல்லாத திருத்தலமாகிய தில்லையில் கூத்தனாய் , திருமாலும் , பிரமனும் ஏனைய வானவரும் துதிக்குமாறு அலைகள் மோதி மீளும் கடலின் நஞ்சினை உண்டு மகிழ்ந்த வலியவனாய் , எல்லா உயிர்களையும் விரும்பியவனாய் , சோலைகளை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்தை விரும்பிய எம்பெருமானாய் , எல்லாப் பொருள்களிலும் தொடக்கத்திலேயே பரவி அவற்றைச் செயற்படுத்துபவனாய் உள்ள ஆரூரில் அர நெறியில் உறையும் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினை நோய் அறுத்தவாறே .

` எவ்வுயிர்க்கும் தாயவனை ( தாய்போல்பவனை )` என்க . ` தாயவனை ` என்பதில் அகரம் சாரியை , ` தன்னொப்பில்லாத் தலைவன் ` என இயையும் . ` வானோர் ` என்புழியும் உம்மை விரிக்க . மறிவன , அலைகள் என்க . மைந்தன் - வல்லாளன் . ` ஆரூர் மேயவனை ` என மாறுக . மேயவன் - விரும்பியவன் . ஆரூரது சிறப்பும் , மூலட்டானத்தது சிறப்பும் வகுத்துணர்த்தல் வேண்டி , ` மேயவன் ` ` விரும்பியவன் ` எனத் தனித்தனி அருளினார் . ` எல்லாம் ஆயவன் ` என இயையும் . முன்னே - அவற்றது தோற்றத்திற்கு முன்பே ; அனாதியே . எல்லாம் செயற்படுமாறு அவற்றது செயற்பாட்டிற்கு முன்பே அவற்றின்கண் இறைவன் தங்கினாலன்றி அவை செயற் படுதல் கூடாமையின் , ` முன்னே ஆயவனை ` என்றருளிச் செய்தார் .

பொருள்களை உடைய சொற்களாக அமைந்தவனாய் , புகலூரிலும் புறம்பயத்திலும் விரும்பி உறைபவனாய் , மயக்கம் பொருந்திய மனத்தவருக்கு மயக்கம் போக்கும் அமுதமாய் , மறைக்காட்டிலும் , சாய்க்காட்டிலும் உறைபவனாய் , மரச்செறிவால் இருண்ட பெரிய பொழில்களை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்தில் மகிழ்வாக அமர்ந்திருக்கும் பெருமானாய்த் தேவர்கள் துதிக்க அவர்களுக்கு அருளியவனாய் உள்ள அரநெறியின் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினை நோய் அறுத்தவாறே .

பொருள் இயல் - பொருள் விளங்குதற்கு ஏதுவாகிய . நற்சொல் - புறத்தே இனிதிசைக்கும் சொல் ; இதனைச் சிவாகமம் ` வைகரி வாக்கு ` என்று கூறும் . பதம் - ( அச்சொல்லது ) நுண் நிலைகள் ; அவற்றை , ` மத்திமை , பைசந்தி , சூக்குமை ` என மூன்றாகப் பகுத்து , ` வாக்கு நான்கு ` என்னும் சிவாகமம் . இனி , ` பொருளியல் நற்சொற் பதங்கள் , உயர்ந்த பொருள்கள் நிறைந்த நல்ல புகழுடைய உலகங்கள் ` என்றலுமாம் . புகலூர் , புறம்பயம் , மறைக்காடு , சாய்க்காடு சோழ நாட்டுத்தலங்கள் . மருள் இயலும் சிந்தை - தன்னைப் பொருளாக உணராது , பிறவற்றைப் பொருள் என்று உணரும் மயக்கம் . அதனைப் பல்லாற்றானும் நீக்கிவருதலின் , ` அதற்கு மருந்து ` என்றார் . இருள் , தழைத்தமையான் ஆயது . ` அருளியன் ` இறந்தகால வினைப் பெயர் ; ` துன்னியார் ` ( குறள் - 188) என்பதுபோல , விரைவு தோன்ற இறந்த காலத்தால் அருளினார் .

காலனைக் காலால் வெகுண்ட கடவுளாய் , குடந்தை நாகைக் காரோணங்களையும் கழிப்பாலையையும் விரும்பி உறைபவனாய் , உபமன்னியுவாகிய பாலனுக்காகப் பாற்கடலையே அளித்தவனாய் , தன் திருத்தொண்டில் மகிழ்ந்து ஈடுபட்ட அடியவர்களுக்கு இனியனாய் , சேல்மீன்கள் தாவித் திரியும் வயல்களை உடைய திருவாரூர் மூலட்டானத்தில் சேர்ந்திருக்கும் பெருமானாய் , பவளத்தின் ஒளியைத் தருகின்ற ஆலம்விழுது போன்ற சடையை உடையவனாய் உள்ள ஆரூரின் அரநெறியின் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினை நோய் அறுத்தவாறே .

காரோணம் , ( குடந்தை , நாகை ) கழிப்பாலை சோழநாட்டுத் தலங்கள் . பாலன் - உபமன்னிய முனிவர் . அவர் மகவாய் இருந்தபொழுது பால் இல்லாது அழ , அவர்க்குப் பாற்கடலை அழைத்து அளித்த வரலாற்றைக் கோயிற்புராணத்துட்காண்க . ` பாலுக்குப் பாலகன் வேண்டி அழுதிடப் பாற்கடல் ஈந்தபிரான் ` ( பா .9) என்ற தி .9 திருப்பல்லாண்டுங் காண்க . பணி உகந்த - தொண்டினை விரும்பிச் செய்யும் . பவளம் ஈன்ற - பவளத்தினது ஒளியைத் தருகின்ற . ஆல் - ஆலம் விழுது போலும் சடை .

தன்னை ஒப்பவர் வேறு யாவரும் இல்லாத ஒப்பற்றவனாய் , ஓத்தூரையும் , உறையூரையும் விரும்பி உறைபவனாய் , நமக்குச் சேமநிதிபோல்வானாய் . மாணிக்கத்தின் ஒளியை உடையவனாய் , காற்றும் தீயும் , ஆகாயமும் நீரும் மண்ணும் ஆகிய ஐம்பூதங்களாகவும் உள்ளவனாய் , ......

ஓத்தூர் , தொண்டை நாட்டுத்தலம் . உறையூர் சோழ மநாட்டுத்தலம் . வைப்பு - சேமநிதி ; அது போல்பவன் என்க . ` வைப்பவன் ` என்பதில் அகரம் சாரியை , மாருதம் - காற்று . வெளி - ஆகாயம் .

சூரியன் ஒருவனுடைய பற்களைத் தகர்த்த வஞ்சகனாய் , பராய்த்துறையையும் பைஞ்ஞீலியையும் உறைவிடங்களாகக் கருதியவனாய் , மாறுபட்ட இராவணனைத் துன்புறுத்தியவனாய்த் தன்னைத் துதியாதவர் மனத்தினில் இருளாக இருப்பவனாய்ப் புகழ் பொருந்திய சோலைகளை உடைய ஆரூர் மூலட்டானத்தை உறைவிடமாகக் கொண்ட எம்பெருமானாய் உள்ள அரநெறியின் அப்பனை அடைந்து அடியேன் அருவினைநோய் அறுத்தவாறே .

படிறன் - வஞ்சகன்; `வஞ்சகன்` போல நின்று செய்தான் என்பது கருத்து. பராய்த்துறை, பைஞ்ஞீலி சோழநாட்டுத் தலங்கள். இடம் - இடமாக. பாவித்தான் - கருதினான். `இகலவனை` என்றதும் இராவணனையே என்க. இகலவன் - மாறுபாடுடையவன். இருளாதல் - தோன்றாதிருத்தல். அகலவன் - நீங்குதலுடையவன். `அகலவன்` என்பதில் அகல், முதனிலைத் தொழிற்பெயர்; அகரம், சாரியை.