சிவலோகநாதராய ஒற்றியூரில் விரும்பி உறையும் சோதிவடிவினர் , வண்டுகள் மொய்க்கும் செந்தாமரை , கழுநீர் , ஊமத்தை இவற்றை அணிந்த சடை மீது பிறை சூடி , ஆயிரம் தோள்களையும் எட்டுத் திசைகளின் எல்லைகளையும் அவை அடையுமாறு வீசிக்கொண்டு , கூத்தாடி , உலகுக்கு நலன் பயப்பதற்காக விடத்தை உண்டவர் . அவரை அடியேன் கனவில் கண்டேனாக , அவ்வளவில் என் கடிய நோயும் அவை செய்த செயல்களும் நீங்கி விட்டன .

ஓங்கு - உயரப்பறக்கும் . மல்கும் - நிறைந்த . ` திண்டோள்கள் ஆயிரமும் ` என ஈண்டு அருளிச்செய்தாற் போலவே , ` ஆயிரம் பொன்வரை போலும் ஆயிரந் தோளுடையானும் ` என முன்பும் ( தி .4. ப .4. பா .8.). அருளிச்செய்தார் . ` உலகுக்கு ஓர் உறுதிவேண்டி நஞ்சு உண்டார் ` என்க . கனவு அகம் - கனவாகிய இடம் . ` ஒளிவண்ணனார் , சூடி , நடமாடி , உண்டார் . அவரைக் கனவகத்திற் கண்டேன் நான் ` என முடிவு செய்க . கடும்பிணி - அவரை முன்னை ஞான்று கண்டதனால் உண்டாகிய காதல்நோய் . ` சுடுந்தொழில் `, அப்பிணியினது என்க . கைவிட்ட - கையகன்றன ; நீங்கின . இத்திருத் தாண்டகத்துள்ளும் அடியின் இறுதிச்சீர்கள் பல கனிச்சீராய் வந்தன .

மார்பில் பாம்பு சூடி , வெண்ணிறக் காளையை இவர்ந்து , கங்கையைச் சடையில் ஆரவாரிக்குமாறு சூடிப் பார்வதி பாகராய் , ஆண்மைத் தொழிலராய் , அக்காளையை இவர்ந்தே உலகங்களைச் சுற்றி உலவும் மேம்பட்ட யோகியாய் , காமவேட்கையில் பழகுகின்ற ஐந்து மலரம்புகளை உடைய மன்மதன் சாம்பலாகி விழுமாறு வெகுண்டு மூன்றாம் கண்ணைத் தீப் புறப்பட விழித்த பெருமான் , வேள்விகளோடு நான்கு வேதம் ஓதுதலும் நீங்காத ஞான ஒளி விளங்கும் ஒற்றியூரில் உகந்தருளியிருக்கின்றார் .

ஆகம் - மார்பு . ஆர்க்க - ஒலிக்க . காமத்து ஆல் ஐங்கணை - காமவேட்கையில் பழகுகின்ற ஐந்து மலரம்புகள் ; ` ஆல் ` என்பதனை அசைநிலை என்றலுமாம் . ` எரி விழித்த ` என்பதில் , ` எரி ` என்னும் முதனிலை வினை யெச்சப் பொருள் தந்தது ; ` செய்தக்க வல்ல செயக்கெடும் ` ( குறள் . 466.) ஓமத்தால் - ஓமத்தொடு ` ஒற்றியூர் உறைகின்றார் : ஏறி , சூடி , ஆவர் ; யோகிகண் மூன்றினார் ; அவரை யான் அணையுமா றெங்ஙனம் ` என்க . இத்திருத்தாண்டகத்துள் , எதுகை இருவிகற்பமாய் வந்தது .

வேதம் ஓதுதல் நீங்காத ஞான ஒளி திகழும் ஒற்றியூரை உடைய தலைவரே , நீர் விரும்பிக் கங்கையைச் சடையில் சூடி , அதன்கண் பிறையையும் பாம்பையும் உடன் வைத்து , காதல் உணர்வாகிய வஞ்சனையை மனத்தில் மறைத்து வைத்திருப்பது காண்பவர்களுக்குப் பெரியதொரு தீங்காய்த் தோன்றுவதாகும் . பகற்பொழுதில் பிச்சை வாங்கவருபவரைப் போல இசையைப் பாடிக் கொண்டு வந்து , பிச்சையையும் ஏலாது , உம்முடைய பாம்பு , பிறை , காளை எழுதிய கொடி இவற்றைக் காணச் செய்து , எம் உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொண்டு விட்டீர் . இதனைச் சற்று நினைத்துப் பார்ப்பீராக .

` தலையை ஆழ்த்தும் வெள்ளத்தைத் தலையில் வைத்ததும் , மதியும் பாம்பும் ஆகிய பகைப்பொருள்களை உடன் சேர வைத்ததும்போல , கரப்பினும் கரவாது வெளிப்படுவதாகிய கள்ளத்தை ( காதலுணர்வை ) வெளிப்படாதவாறு மனத்தினுள்ளே கரந்துவைத்தீராகலின் , இது , காண்பவர்கட்குப் பெரியதொரு தீங்காய்த்தோன்றும் ` என்றாள் . எல்லே - பகற்கண்ணே . ` பலி ` எனப் பின்னர் வருகின்றமையின் , வாளா , ` கொள்ளத்தான் ` என்றாள் . ` பகலிற்றானே பலிகொள்வீர் போல் வந்து அதனைக் கொள்ளாது வேறு செய்கின்றீர் ` என்பாள் , ` எல்லே ` என்றாள் . கொடி , விடைக்கொடி . ஓதல் - கடல் ஓசை . வேதம் ஓதுதலுமாம் . ` ஓதம் ` என்பதே பாடம் என்றலும் ஒன்று . ` வைத்தீர் ` முதலியன , ஒருமை பன்மை மயக்கம் .

வெள்ளை நிறக் காளையை இவர்ந்து , நீறுபூசி , இடுப்பில் பாம்பைக் கச்சாக உடுத்தி , மண்டைஓட்டைக் கையில் ஏந்தி , ஏதும் பேசாது , எம் இல்லத்தினுள் வந்து பிச்சை வேண்ட , ` எம் வணக்கத்திற்கு உரியவரே ! உம் ஊர் யாது ?` என்று யான் வினவ ` வேல் போன்ற கண்களை உடைய பெண்ணே ! அவசரப் படாமல் கேள் . கடலில் மரக்கலங்கள் காணப்படுவதும் , திரைகள் தள்ளுவதனால் சங்குகள் கரையை அடைந்து தவழ்வதுமாகிய திருஒற்றியூர் ` என்றார் . ஒற்றியூரே ஒழியச் சொந்த ஊர் ஒன்று இல்லாமையால் அவரை எங்குச் சென்று மீண்டும் காணஇயலும் ! என்ற எண்ணத்தால் அவருக்கு என ஒரு சொந்த ஊர் இல்லாதது என் தீவினையே என்றாள் .

நரை - வெண்மை . உரையா - சொல்லாமல் . விரையாது - பதையாமல் . கலங்கள் - மரக்கலங்கள் . நின்று - உயர்ந்து . ` சங்கம் கரை ஏறி ஊரும் ` என்க . ` தோன்றும் ஊர் . ஊரும் ஊர் ` எனத் தனித்தனி முடிக்க . ` பிறருடையதை ஒற்றியாகக் கொண்டுள்ள ஊர் ` என்றமையால் , அவருக்கென்று ஓர் ஊர் இல்லாமை பெறப்பட்டமையின் , ` அவரை ஒருதலையாகச் சென்று அணைவது எங்கு ?` என நினைந்து அவலமுற்றாளாகலின் , ` தீயவாறு ` என்றாள் . ` என் தீவினையின் பயனிருந்தவாறு இது ` என்றபடி .

மதயானைத் தோலைப் போர்த்தித் தேவருலகில் இருக்க வேண்டிய அவர் , எம் வீட்டிற்குள் வந்து பைத்தியம் பிடித்தவரைப் போலத் தாமே தம் பெருமையைப் பேசிக்கொண்டு , பெண்களைப் பயமுறுத்திவிட்டு வெளியே வரக் கண்டு , பத்தர்கள் பலரும் அவரை அணுகி ` நீங்கள் பாடிக்கொண்டே தங்கியிருக்கும் ஊர் யாது ?` என்று வினவப் பங்குனி உத்திரத்தில் தீர்த்தவிழாக் கொண்டாடும் ஒளி திகழும் ஒற்றியூர் என்றார் .

` தான் ` என்றது , பன்மை யொருமை மயக்கம் . அகத்தார் - இல்லிடத்தார் . ` வானத்திருக்கற்பாலராகிய அவர் என் இல்லத்தாராய் வந்துநின்றார் ` என்றவாறு . கேட்பார் இன்றியும் , தமது பெருமையைத் தாமே எடுத்துக் கூறினமையின் . ` பித்தர்போல் ` என்றாள் ; இங்ஙனங் கூறுதல் பிச்சையெடுப்போர்க்கு இயல்பென்க . பேதையர் - பெண்டிர் . `( நீர் ) கூடிப்பாடிப் பயின்றிருக்கும் ஊர் ஏதோ ` என்க . ` உத்திரநாள் தீர்த்தமாக ஒளிதிகழும் ஒற்றியூர் ` என்றமையால் , இஞ்ஞான்று இங்கு மாசிமாதத்தில் நடைபெறும் தீர்த்தவிழா அஞ் ஞான்று பங்குனி உத்திரத்தில் நடந்துவந்ததுபோலும் . ஒத்தமைந்த - இத்தலத்திற்கு ஏற்புடைத்தாய் அமைந்த . ஏற்புடைமைக்குக் காரணம் , நிலத்தியல்பு முதலியன கொள்க . ` என்கின்றார் . இஃதென்னை ` எனக் குறிப்பெச்சம் வருவித்து முடிவுசெய்க . ` இஃதென்னை ` என மருண்டது . ` இத்துணைப் பெருமையராகிய இவருக்குத் தமக்கென அமைந்ததோர் ஊர் இல்லையோ ` என்று .

நீலகண்டர் கைகளில் மானையும் மழுவையும் ஏந்தி , விரைந்து செல்லும் காளையை இவர்ந்து , இடவந்த உணவையும் பிச்சையாகக் கொள்ளாராய் , இடத்தை விட்டு நீங்காதவராயும் உள்ள இப்பெரியவர் யார் என்று எல்லோரும் மருண்டனர் . முன்பு இவர் வடிவுடையமங்கையும் தாமுமாய் மயிலாப்பூரில் வந்த காட்சியைக் கண்டுள்ளோம் . பின் ஒரு நாள் புலால் நாற்றம் வீசும் மண்டை ஓட்டை ஏந்தி இங்கு உலவியவராய்த் திருவொற்றியூரில் புகுந்து விட்டார் . இவர் எவ்வூரார் என்பதனைக் கூட அறிய முடியாமல் இருப்பது நம் தீவினையாகும் .

கடிய - விரைவுடைய . ` காள கண்டராய் ` என எச்சப் படுத்துக . கலை - மான் . இடிய பலி - மாவால் அமைந்த பிச்சை ; அப் பவகை ; சில்பலி , ஏற்பவராகலின் , இடிய பலியும் ஒருத்தி இடவந்தாள் என்க . ` இட்டிய ` ( சுருங்கிய ) என்பது இடைக் குறைந்தது என்றலுமாம் . ` வடிவுடைய மங்கையுந்தாமுமாய் மயிலாப்புள்ளே வருகின்ற இவரை எல்லாம் எதிர்கண்டோம் ; ( அதனால் , இக்கோலத்துடன் வந்த இவரை ,) எல்லாரும் இவ்வடிகள் யார் என மருள்வாராயினார் ; ( அங்ஙனம் மருளுமாறு ) வெண்டலை ஒன்று ஏந்தி வந்து , மீள மயிலாப்பிற்புகாது திருவொற்றியூர் புக்கார் , இஃது என் தீவினைப் பயன் இருந்தவாறு ` என்பது படக்கொண்டு கூட்டியுரைக்க . ` எல்லாம் ` இரண்டனுள் முன்னது , படர்க்கையிடத்தினும் . பின்னது தன்மையிடத் தினும் உயர்திணைக்கண் வந்தது . ` தான் ` என்னும் அசைநிலை பன்மை ஒருமை மயக்கம் . செடிபடு - முடைநாற்றம் தோன்றுகின்ற . வடிவுடைய மங்கை - அழகு மிக்க பெண்டு ; ` வடிவுடை அம்மை ` என்பதே இத்தலத்து அம்மையது பெயராதல் நினைக்கத்தக்கது .

தேவர்கள் எல்லோரும் கூடி வணங்கி வாழ்த்தி நிற்கும் பெருமான் எல்லாச் செயல்கள் செய்வதிலும் வல்லாராகவே , பகற் காலத்தில் எந்த வழியினாலும் எந்த வடிவினாலும் தேவர்கள் தம்மைக் காணமாட்டாதவராய் , இவ்வுலகில் எழுந்தருளப் பெண்களும் நான்மறைவல்லோர்களும் ஒன்று கூடி அவரைத் தேடிக் கண்டு ` சான்றீரே ! தாங்கள் இருக்கும் ஊர் யாது ` என்று வினவ , விரைவில் கடல் அலைகள் கரையில் மோதி மீளும் ஒற்றியூர் என்கின்றார் .

எல்லே - பகற்காலத்திற்றானே . எவ்வாற்றால் - எந்த வழியினாலும் . எவ்வகையார் - எந்த வடிவிலும் . உம்மைகள் தொகுக்கப்பட்டன . ` காணமாட்டார் ` என்பதன்பின் , ` ஆகலின் என்பது வருவிக்க . நாம் இருக்கும் ஊர் - நாமத்தொடு ( அச்சத்தொடு ) காத்திருக்கும் ஊர் . ஓதம் - கடல் ; ஆகுபெயர் . ` திரை கரையேறிப் பின் கடலில் மீளும் ` என்க . ` கரையேறி ` என்பதே பாடம் எனலுமாம் . ` ஒளி திகழும் ஒற்றியூர் ` எனப் பலவிடத்தும் அருளியது . பிரம தேவனது யோகாக்கினியே இங்குக் கோயிலாக அமைந்தது என்னும் இத் தலத்துப் புராண வரலாற்றை நினைப்பிக்கின்றது .

தோழி ! நான் என் பண்டை நிலையை அடைவதற்கு முடிவு செய்த வழியைக் கூறுகின்றேன் கேளாய் . நேற்று நடுப்பகலில் இங்குப் பெரியவர் ஒருவர் வந்து என் உடையினது பெருமையும் கண்களும் அவர் உள்ளத்திலும் கண்களிலும் பொருந்துமாறு என்னைக் கூர்ந்து நோக்கி என்னை உள்ளத்தால் கலந்தாராக , அவருக்கு உணவு கொண்டு வரச்சென்ற நான் திரும்பி வர எங்கும் காணேனாய் , வஞ்சனையாக மறைந்து விட்டார் . இனி ஒருநாள் அவரைக் காண்பேனானால் அவர் மார்பிலே என் மார்பு அழுந்தும் வண்ணம் என் முலைச்சுவடு அவர் மார்பில் படும்படியாகத் தழுவிக்கொண்டு , ஒற்றியூரில் தங்கி இங்கு உலவும் அவரை , என்னை விடுத்து ஒற்றியூருக்குப் போக விடமாட்டேன் .

இத்திருப்பாடல் , தலைவி தோழிக்குக் கூறியவாறாக அருளிச்செய்யப்பட்டது . ஏடீ , தோழி முன்னிலைப் பெயர் . ` நிலைப் பாடாக நான் கண்ட ஊர் கேளாய் ` என்க . கலைப்பாடு - உடையினது பெருமை . கலக்க - நிலைகுலையச் செய்ய . வந்து கலக்க ` என இயையும் . கலந்து - பல பொருள்களைக் கூட்டி . இடுவேன் - இடுவேனாகிய யான் . சலப்பாடு - ( இது ) வஞ்சத்தன்மையாகும் . ` அதனால் , அத் திரிவானை இனியொருநாள் காண்பேனாகில் தழுவிப் போகலொட்டேன் ` என முடிவு செய்க . ஆகம் - மார்பு - உலைப்பாடு பட - உலைக்களத்து இரும்புத் தன்மை உண்டாக ; ` உடல் சிவக்க ` என்றபடி , இனி , மோனை நயம் கருதாது . ` முலைப்பாடு பட ` எனப் பிரித்து . ` என்கொங்கையது பெருமை ` பயன்பட ` என்றுரைத்தலுமாம் . ` அடிகள் ` என முன்னர் உயர்த்துக் கூறியவள் , பின்னர் . ` திரிவான் ` என்றது செற்றம் பற்றி .

எங்கள் உள்ளத்தால் உணரமுடியாத ஒற்றியூர்த் தலைவனே . நீ - மண் , விண் , ஞாயிறு முதலிய மண்டலங்கள் , மலை , கடல் , காற்று , எரி , எண் , எழுத்து , இரவு , பகல் , பெண் , ஆண் , பேடு , முதலிய அல்லையாயும் இவற்றுள் கரந்து எங்கும் பரந்துள்ள பெரியையாயும் பெண்களுக்குத் தீமை செய்யாத நல்ல உள்ளத்தை யாயும் உள்ளாய் .

வலயம் - ஞாயிறு முதலிய மண்டிலங்கள் . பேடு - அலி . ` பெரியாயாகிய நீயே ` என்க . உம்மை , எதிரது தழுவியது . ` இத்துணைப் பெரியாய் ; நல்லார்க்கு உள் நல்லை ; தீயை அல்லை ; ஆதலின் , அருள் பண்ணுவாயாக ` என முடிக்க . நல்லார் - பெண்டிர் . உண்மைப் பொருளில் இது அருள் கைவரப் பெற்றாரைக் குறிக்கும் . உள் நல்லை - மனம் நன்றாக உடையாய் .

எம்பெருமான் , தன்னைப் பொருந்திய மலர் சூடிய கூந்தலை உடைய பார்வதி அஞ்சுமாறு , இராவணன் செய்த செயலால் கயிலை மலை அசைய , எண்திசைகளும் நடுங்க , அவனை வெகுண்டு நோக்கி , அவன் பலம் முழுதும் அழியுமாறு திருவடிவிரல் ஒன்றினால் அவன் அலறுமாறு அழுத்தி , தன் உருவத்தைத் தேடிப் பிரமனும் திருமாலும் முயன்று காணுமாறு தீப்பிழம்பாய் உயர்ந்த பெருமானார் இங்கே ( என்னிடத்தில் ) வந்து தம்முடைய ஊர் திருவொற்றியூர் என்று கூறிச் சென்றார் . அவர் நினைவால் என்னுடைய செறிந்த வளையல்கள் ஒன்று ஒன்றாய் கழன்று விட்டன .

மரு - வாசனை . ` செரு ` என்றது , கயிலையைப் பெயர்த்தமையை . உரு ஒற்றி - வடிவைக் கூர்ந்து நோக்கி , வளைகள் ஒன்றொன்றாச் சென்றது , மீள மீள நினைத்து மெலிந்தமையால் என்க . ` சென்றவாறு கொடிது ` என , சொல்லெச்சம் வருவித்து முடிக்க .