நம்மால் விரும்பப்படுபவனாய் , நான்கு வேதங்களையும் கரை கண்டவனாய் , ஞானப் பெருங்கடலாய் , நன்மையாய் , ஏகம்பனாய் , கல்லாலின் கீழ் இருந்தானாய் , கற்பகமாய் , அடியார் களுக்கு அருள் செய்வானாய் , செம்பொன் , பவளம் , முத்துத்திரள் திங்கள் , ஞாயிறு , தீ இவற்றை ஒப்பானாய் , நீராய் , செல்வமாய் உள்ள , ஆவடுதுறையிலுள்ள சிவபெருமான் திருவடிகளை அடியேன் அடைந்து தீவினையிலிருந்து பிழைத்தேன் .

` ஞானப் பெருங்கடல் ` என்னும் உருவகம் , இங்கு உவமையாகு பெயராயிற்று , நன்மை - இன்பம் . ` கம்பன் ` என்பது , காஞ்சியில் உள்ள இறைவன் பெயர் . ` அடியார் கட்குக் கற்பகமாய் அருள்செய்வான் ` என்க . ` கற்பகமாய் ` என்பது , ` கற்பகத் தருப்போல ` எனப் பொருள்தரும் . ` செம்பொன் ` என்பது , பொதுவாகப் பொன்னையும் , ` அம்பொன் என்பது , சிறப்பாகத் தூய்மை செய்து ஓடவிடப்பட்ட மாற்று உயர்ந்த பொன்னையும் குறிக்கும் . இனி , ` அம்பொன் ` என்பதில் உள்ள ` பொன் ` என்பது , திருமகளைக் குறித்து , ஆகுபெயராய் , அவளால் தரப்படும் செல்வத்தை உணர்த்திற்று என்றலுமாம் . ` ஆ அடு துறை ` என்பது , ` ஆவினால் ( பசுவினால் ) அடுக்கப்பட்ட ( அடையப்பட்ட ) துறை ` என்னுங் காரணத்தாற் பெற்ற பெயர் . உமையம்மை இங்கு இறைவனைப் பசுவடிவில் வந்து வழி பட்டாள் என்பது இத் தலத்தின் புராணத்தால் அறியப்படுவது . இனி , ` ஆ அடு ` என்பது , ` பசுத்தன்மையை நீக்கிய ` என்றும் ஆம் . இது , வடமொழியில் , ` கோமுத்திபுரம் ` எனப்படுகின்றது , எனவே , ` ஆவடுதுறை ` என்பது மும்மொழித் தொடராய் நிற்றலின் , அவற்றுள் , ` துறை ` என்பதனை ` ` தண்மை ` என்னும் அடை புணர்த்து அருளிச் செய்தார் என்க . ` அரனடியே ` என்னும் ஏகாரம் , ` பிறிதொரு பொருளையும் அடையாது ` எனப் பிறபொருள்களினின்றும் பிரித்தலிற் பிரிநிலை . அடி நாய் - அடிக்கீழகப்பட்ட நாய் . இறைவற்குத் தம்மை அது போன்றவராகக் கொண்டு ஒழுகினமையின் , ` அடி நாயேன் ` என்றருளிச்செய்தார் . ` அடைந்து ` என்னும் வினையெச்சம் , எண்ணின்கண் வந்தது , ` அரன் ` என்புழியும் இரண்டன் உருபு விரித்து , ` அரனையே நாயேன் அடிஅடைந்து உய்ந்தேன் ` எனக் கூட்டுக . பிரிநிலை ஏகாரம் ஏனைப் பெயர்களோடும் இயையும் .

மின்னாய் , மின்னிடையே சேரும் இடியாய் , வெண்முகிலாய் , மழைபெய்யும் கார்முகிலாய்ச் சுதந்திரனாய் , தன்னை ஒப்பார் பிறர் இல்லாதவனாய்ப் பல்லுயிர்க்கும் தாயாய்த் தந்தையாய் எனக்கு உரிய எந்தையாய்ப் பெரிய உலகங்களும் உலகங்களின் தொகுப்பாகிய அண்டங்களுமாய்ச் செவ்வான் போன்ற நிறத்தினனாய் , ஆவடுதுறையுள்மேய அரனடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேனே .

மின் - மின்னல் . மின்னிடைச்சேர் உருமு - மின்னலின்கண் பொருந்திய இடி . ` மழை ` என்றது , கருணைமழையை . கருணையை மழையாக உருவகிப்பார் , இறைவனை முகிலாக ( மேகமாக ) உருவகஞ்செய்தார் . சிவபிரான் வெண்ணீறு சண்ணித்த மேனியனாம் இயைபுபற்றி வியப்பத்தோன்ற ` வெண்முகிலாய் மழை பொழிவான் ` என்றருளினார் . இனி மழையையே குறித்தருளியதாகக் கொண்டு , ` வெண்முகிலாய் , எழுந்து , பின் மழை பொழிவான் ` என உரைத்து , ` கருமுகிலாய் , என்பது ஆற்றலாற்கொள்ளப்படும் ` என்றலுமாம் . தன்னான் , தன் வயமுடையவன் . ` பல்லுயிர்க்கு ` என்பதில் , முற்றும்மை விரித்து , அதனையும் , ` ஓர் ` என்பதனையும் , ` தாய் ` என்றதற்கு முன்னுங்கூட்டுக . என்னான் - எனக்கு உரியவன் . ` எந்தை யாகிய பெருமான் ` என்க . செக்கர்வான் - செவ்வானம் . ` வானே ` என்னும் ஏகாரம் தேற்றம் . அன்னான் - போன்றவன் ; இது நிறம்பற்றி அருளப்பட்டது .

அடியார் உள்ளத்தே பரவினவனாய்ப் பவளக் கொழுந்தாய் , மாணிக்கக் கொத்தாய்த் தன்னை அடைவதற்குத்தானே பற்றுக்கோடாகிய வழியாய்ச் சொற்பொருளின் உணர்வாய் , வித்தாய் , முளையாய் , முளைகளின் கிளையாய் , வேராய்ப் பயனாய் , ஊழ்வினை வயத்தால் வந்த அதன் கொடிய தொடர்பான துயரங்களைத் தீர்க்கும் தலைவனாய் , ஆவடுதுறை மேய அத்தனாய் உள்ள அரனடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

பாவித்தான் - பாவிக்கப்பட்டான் . தொத்து - கொத்து . ` தோற்றம் ` என்றது , உணர்வை . முளைக்கிளை - முளையின்கட் கிளை ; ` முளையை ` என்பதும் உடம்பொடு புணர்த்தலாற் கொள்ளப்படும் . சீர் என்றது பயனை . ` வினைவயத்தின்றன் ` என்புழி , சாரியைகள் இரண்டு வந்தன . வயம் - வழி . சார்பு - நிமித்தம் . இதனால் , ` ஆன்மாக்களுக்கு இருவினை முதல்வன் ஆணையின் வரும் ` ( சிவஞானபோதம் சூ .2. அதி .2) என்றதற்கு உரையளவை பெறப்பட்டது . வெய்ய - கொடியன ; துன்பங்கள் .

பிறைதவழ் செஞ்சடையனாய்த் தன்பால் பெரும் பற்றுக் கொண்ட அடியவரை வீட்டுலகத்திற்கு ஏற்றும் ஏணியாய்த் துயர்க் கடல் சுழியில் அகப்பட்டு வருந்தும் அடியேனை ஏறி அக்கரை அடைய உதவிச்சேர்க்கும் தோணியாய் , தூய ஒளி வீசும் வெள்ளிய காதணி அணிந்தவனாய் , ஒளிவீசும் பொற்காசின் மாற்றினை அளக்கும் உரையாணியாய் ஆவடுதுறையில் மேவிய அரனடியே தொண்டனாகிய அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

பேணிய - பேணப்பட்ட . பித்தர் - பேரன்புடையார் . ` ஏணி ` என்றது ஏகதேச உருவகமாகலின் , ` முத்தியாகிய உயர்ந்த இடத்தை ` என உரைக்க . ` அதனால் சுழிக்கப்பட்டு ` என்க . இங்கு - இவ்வுலகில் . ` இளைக்கின்றேற்கு ` என்பது ` இளைக்கின்றேனை ` என்னும் பொருட்டாகிய உருபு மயக்கம் . அக்கரை - அவ்வுலகு ; இறைவனுலகம் . சுலாவுதல் - அசைதல் . வெண்குழை - சங்கக்குழை . ` ஆணி ` என்பது , பொன்னது மாற்றின் அளவை அறிவது ; இதனை , ` உரையாணி ` என்பர் . ` சுடர் பொற்காசின் ஆணி ` என்றது , ` பொற் காசினது சுடரை அளக்கும் ஆணி ` என்னும் குறிப்பினது ; இங்கு அதனைக் கூறியது , ` உயர்ந்த பொன் ` எனல் வேண்டி . ` பொற்காசு ` என்பது ஒரு சொல்லாய் , ` சுடர் ` என்றதனோடு வினைத்தொகைநிலை படத் தொக்கது .

ஒப்பற்ற மாணிக்கமாய் , உலகுக்கு உறுதியாய் , உதயமலையின் உச்சியாய் , இடியாய் , பெரிய இரத்தினமாய் , பஞ்சகவ்ய அபிடேகப் பிரியனாய் , தூயனாய் , ஆன்மாக்களின் தலைவனாய்ப் பவளக்குன்றாய் , செல்வம் நல்கும் சிந்தாமணியாய்த் தேன் கரும்பு இவற்றின் இனிப்பாய் , ஒளிவீசும் கிட்டுதற்கு அரிய மாணிக்கமாய் , ஆவடுதுறைமேய அரன் அடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

ஒரு மணி - ஒப்பற்ற மாணிக்கம் ; என்றது , ` மாணிக்கம் என்பனதாம் பலவுளபோலாது , தான் ஒருவனேயாய் உள்ளவன் ` என்றதாம் . ` உதயம் ` என்றது , ஆகுபெயராய் , பகலவனை உணர்த்திற்று . ` உச்சி ` என்றதும் , அவ்வாறு , உச்சிப்பொழுதில் விளங்கும் ஒளியைக் குறித்தது . உரும் - இடி , பருமணி - பெரிய மாணிக்கம் ; சிறியது சிறப்புடைத்தன்மையின் , இவ்வாறருளிச் செய்தார் . பவித்திரன் - தூயோன் . பசுபதி - உயிர்கட்குத் தலைவன் . திருமணி - ( கழுவ வேண்டாது இயல்பாகவே ) அழகிய மணி . ` தேனது ` என்பதில் , அது பகுதிப்பொருள் விகுதி . இதனை முன்னே கூட்டி , ` தேனாகித்தித்திப் பாகியவனை ` என உரைக்க . ` சோதியை உடைய அருமணி ` என்க , அருமணி - யாண்டும் கிடைத்தற்கரிய ஒருவகை மாணிக்கம் . ` ஒருமணி ` முதலியன உவமையாகு பெயர்கள் .

காளை வாகனனாய் , எண்தோளனாய் , இரவில் கூத்து நிகழ்த்துபவனாய் , அழித்தற் கடவுளாய்க் கூற்றுவனை உதைத்தவனாய்க் கடலில் தோன்றிய நஞ்சுண்ட நீலகண்டனாய்த் திருநீறு அணிந்தவனாய் , நீண்ட பாம்பு ஒன்றனை இடையில் இறுகக் கட்டியவனாய் , நீண்ட சடையில் கங்கை சூடியாய் , ஆவடுதுறை மேய அரனடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

ஏற்றான் - இடபவாகனன் . எல்லி - இரவு . கூற்றான் - கூற்றமாய் உள்ளவன் ; அழித்தல் தொழிலைச் செய்பவன் . சிவபிரான் கூற்றுவனை உதைத்தது , அழித்தல் தொழிலைத் தன் ஆணையின் வழிச்செய்யாது , அவன் இச்சைவழித் செய்யத் தொடங்கினமையால் ; எனவே , அதனை இங்கு எடுத்தோதியது , ` அத்தொழிலைத் தனதாக உடையவன் அப்பெருமானே ` என்பது உணர்த்துதற் பொருட்டாயிற்று . குரைகடல் - ஒலிக்கின்ற கடல் .

துதிக்கையை உடைய தோலாத மத யானைத் தோலை உரித்தவனாய்க் கடல் , மலை , மேகம் , ஆகாயம் இவையாவும் ஆனவனாய்ச் செம்பவளமும் வெண்முத்தும் போன்றவனாய்த் திங்கள் சூரியன் தீ என்ற முச்சுடராய் , எம் தலைவனாய் , என் மனத்தையே இருப்பிடமாகக் கொண்டிருப்பது போல எலும்பும் உருகும் அடியவர்களுக்கும் தலைவனாய் , ஆவடுதுறையுள் மேய அரன் அடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

மானக்களிறு - தோலாத களிறு . மானப் பவளம் - பெருமையுடைய பவளம் . எம்மான் - எம் தலைவன் . அம்மான் - அனைவர்க்கும் தலைவன் .

வாய்மை வடிவினனாய் , வஞ்சகக் கலப்பு இல்லாதவனாய் , வெற்றிடமாய் , குளிர்ந்த நிழலாய்த் தீ ஏந்திய கையனாய்க் காமன் உடலை எரித்த கண்ணனாய் , முக்கண்ணனாய் , பட மெடுத்தாடும் பாம்பையும் பிறையையும் சேர்த்து வைத்த சடையனாய்ப் புலித்தோல் ஆடையனாய் , எல்லாருக்கும் தலைவனாய் ஆவடுதுறை மேய அரனடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

மெய்யான் - வாய்மை வடிவாய் உள்ளவன் . பொய்யர் - வஞ்சர் . வெள்ளிடை - வெற்றிடம் . ` வெள்ளடை ` என்னும் திருக் கோயிலை அருளுதற்கு ஈண்டு இயைபின்மையின் , அது பாடம் அன்று . ` பை அரவம் . ஆடரவம் ` எனத் தனித்தனி முடிக்க . இவை இனச்சுட்டுடைய அடை . பை - படம் . ஐயான் - அழகியான் ; தலைவனுமாம் .

வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானாய் , அருச்சுனனை முன்னொரு காலத்தில் வருந்தச் செய்த வேடனாய்த் தூண்டாமலே ஒளிவீசும் சோதியாய்ச் சூலப்படையானாய் , கூற்றுவன் வாழ்நாள் கழியுமாறு உதைத்த வலியவனாய் , மக்களும் தேவரும் வணங்கித் துதிக்கும் தலைவனாய் , ஆவடுதுறையுள் மேய அரன்அடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

வேண்டாமை - வெறுத்தல் . வேண்டுவது - விரும்புதல் . ` வேண்டுதல்வேண் டாமை யிலான் ` ( குறள் - 4.) என்றது காண்க . விசயன் - அருச்சுனன் . அசைவித்த - தளர்வித்த . வேடன் , சாதிப் பெயராகவும் ` வேடத்தன் ` என்னும் பொருளதாகவும் கொள்க . மைந்தன் - வலிமையுடையவன் . ஆண்டான் - தலைவன் .

பந்தினைப் பொருந்திய மெல்லிய விரல்களை உடைய பார்வதி பாகனாய்ப் பாடலும் ஆடலும் பயின்றவனாய்க் கொத்தாகப் பூக்கும் நறிய கொன்றை மாலையை அணிந்தவனாய் , அழகிய நீலகண்டனாய்த் தமிழும் வடமொழியும் ஆகிய மேம்பட்டவனாய் , மார்பில் வெள்ளிய பூணூல் அணிந்த அந்தணனாய் , ஆவடு துறை மேவிய அரன் அடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

பந்து அணவும் - பந்தினைப் பொருந்திய . பந்து , அகங்கை புறங்கை இரண்டுங்கூடிய திரட்சியுமாம் ; அது , பந்து போலத் திரண்டு தோன்றுதலே ஈண்டுச் சிறப்பென்க . ` பந்து ` என்பது இப் பொருளதாதலை ` கைக ளும்மணி பந்தசைந்து ` ( தி .12 திருநாவு . புரா . 358.) என்றதனால் அறிக . கொந்து அணவு - கொத்திற் பொருந்திய . கோலமாம் - அழகான ; இங்கு ` செந்தழிழோடு ஆரியன் ` என்றாற் போல , முன்னும் , ` ஆரியன் கண்டாய் தமிழன் கண்டாய் ` என்றருளிச் செய்ததனை மேலே ( ப .23. பா .5.) காண்க . சீரியான் - சிறந்தவன் .

கடலில் தோன்றிய விடத்தை உண்டு அதனைக் கழுத்தில் தரித்தவனாய்த் தக்கனுடைய பெரிய வேள்வியை அழித்த வனாய் , அவனுடைய செருக்கைப் போக்கியவனாய்ச் சடையில் பிறை சூடியாய்ப் பெரிய வலிமையால் கயிலையைப் பெயர்த்த இராவணனை நெரித்தவனாய்ப் பார்வதி பாகனாய்க் கீழ் மகனான அடியேனுடைய உடலில் ஏற்பட்ட நோயை நீக்கிய ஆவடுதுறை மேவிய அரன் அடியே அடிநாயேன் அடைந்து உய்ந்தேன் .

` தரித்தானை ` என்பதனை , ` உண்டான்றன்னை ` என்பதன் பின்னர்க் கூட்டுக . தரித்ததும் , நஞ்சினையென்க . பிரித்தது , தக்கன் செருக்கினை ; அதனை ஆற்றலாற்கொள்க . அரித்தான் - அழித்தான் ; நீக்கினான் .