பெரியவனாய் , நான்கு வேத சொரூபனாய் நம்மால் விரும்பப்படுபவனாய்ப் பகைவருடைய மும்மதில்களையும் எய்தவில்லை உடையவனாய்த் தேவர்களுக்கும் மேம்பட்டவனாய்ப் பார்வதி பாகனாய் , மந்திர வடிவினனாய்ச் சந்திரன் சூரியன் தீ என்ற மூஒளிகளின் உருவனாய்த் தொண்டராகி வழிபடுபவர்களுக்கு வீட்டுலகை ஈய வல்லவனாய்த் தேவர்கள் வணங்கித் துதிக்கும் வலிவலத்தை உகந்தருளியிருக்கும் பெருமான் என் உள்ளத்தில் உள்ளான் .

` மேலவர்க்கு மேலான் ` என்பதும் பாடம் . வேத வேள்விச் சொல் - மந்திரம் ; ` அம் மந்திர வடிவாய் இருக்கின்றான் ` என்க . சுடர் மூன்று , ` சூரியன் , சந்திரன் , நெருப்பு ` என்பன . தொல்வான் - பழைய வானுலகம் ; என்றது , தனது உலகத்தை ( சிவலோகத்தை .)

வலிவலத்துப் பெருமான் எல்லோருக்கும் உடம்பாய் , உயிராய் , அருளாளர்களுக்கு அநுபவப் பொருளாய் , உலகியலில் திளைப்பார்க்கு அநுபவம் ஆகாதவனாய்ப் பார்வதிக்குத் தேன் போன்று இனியனாய்ச் செல்வமாய்த் திசைகளாய்த் தூயவனாய் , அருச்சுனனுடைய போர்த்தொழிலை அநுபவித்த வேடனாய் , கடலாய் , மலையாய் , மதயானையைக் கொன்று அதன் உதிரப் பசுமை கெடாத தோலைப் போர்த்திய தேவனாய் , தேவர்களும் வணங்கித் துதிக்கப்படுபவனாய் என் உள்ளத்தில் உள்ளான் .

` ஊனவன் , தேனவன் , என்பவற்றில் அகரம் சாரியை . ஊன் - உடம்பு . உள்ளவன் - அருளாளர்க்கு அநுபவப் பொருளாய் இருப்பவன் . இல்லவன் - உலகத்தார்க்கு அநுபவமாகாதவன் . தேனவன் - தேன்போல இனியவன் . திரு - செல்வம் . தீர்த்தன் - ஆசிரியன் . பணி - செயல் ; போர் .

எப்பொருளையும் நடத்துபவனாய் , எல்லாருக்கும் இயக்கத்தை வழங்குபவனாய்த் துன்பக்கலப்பற்ற இன்பம் உடையவனாய்த் தாயாய் , உலகில் தன்னை ஒப்பார் இல்லாத மெய்ப் பொருளாய் , உத்தமனாய்த்தானே எங்கும் பரவியவனாய் , அண்டங் களுக்கும் அப்பாற்பட்டவனாய் , மனம் உருகி மெய் மயிர் பொடித்து அழும் அடியவர்களுக்குத் தன்னை அழைக்கும் அவர்கள் வாயிலுள்ள வனாய்த் தேவர்கள் வணங்கித் துதிக்கும் வலிவலத்தில் உறைபவன் என் உள்ளத்தில் உள்ளான் .

ஏயவன் ( ஏவியவன் ) - எப்பொருளையும் நடத்தியவன் . இயல்பு - நடை ; இயக்கம் . ` ஈசனவன் எவ்வுயிர்க்கும் இயல்பானான் சாழலோ ` ( தி .8 திருவாசகம் . திருச்சாழல் . 1.) என்றருளிச் செய்தமை காண்க . இன்பன் - நிறைந்த இன்பமுடையவன் . துன்பங்கள் - துன்பங்கள் யாவும் . தாயவன் - தாய்போன்ற கருணையை உடையவன் . ` உலகுக்கு ஓர் தாயவன் ` எனக் கூட்டுக . தத்துவன் - மெய்ப் பொருளாய் இருப்பவன் . ஆயவன் - பொருந்தியவன் . அரும்பி - மயிர் சிலிர்த்து ` மெய்வருந்தி ` என்பதும் பாடம் . அன்பர் வாயவனாக அருளியது , அவரது வாய் பிறிதொன்றை அறியாமை குறித்து .

வலிவலத்துப் பெருமான் உடலுக்கு உயிராய் அதனைச் செலுத்துபவனாய் , ஓங்காரத்தால் குறிப்பிடப்படும் எப் பொருட்கும் தலைவனாய் , உலகுக்கெல்லாம் காரணனாய் , வானத்து மழையாய் , மழையின் விளைவாய்த் தன்னை விரும்பாதார் மனத்துத் தோன்றாதவனாய் , ஏழுலகையும் தாங்குபவனாய்த் தலையில் கங்கை பிறை பாம்பு இவற்றை அணிந்தவனாய் ; வானவர்கள் வணங்கித் துதிக்கப்படுபவனாய் என் உள்ளத்தில் உள்ளான் .

உய்த்தவன் - எல்லாவற்றையும் செலுத்தியவன் . ஓங்காரத்து ஒருவன் என்றது , அதன் சமட்டி ( முழு ) ப் பொருளை நோக்கி ; அப்பொருளாவது ` எப்பொருட்கும் தலைவன் ` என்பது . விளைவு - வித்தினின்றும் முளைமுதலியன தோன்றி வளர்ந்து முடிவில் தரும் பயன் . பொய்த்தவன் - தோன்றாதொழிந்தவன் . தாங்குதல் - காத்தல் .

தேவர்கள் வணங்கித்துதிக்கும் வலிவலத்துப் பெருமான் சொற்களாகவும் , சொற்பொருளின் பொதுத் தன்மையாகவும் , சிறப்புத் தன்மையாகவும் , எல்லாக் குற்றங்களாகவும் , நீறணிந் தவனாகவும் , நிழலாகவும் , வெப்பமாகவும் , மேல்நோக்கிய சிவந்த சடையின் மேல் கங்கை நீரை ஏற்றவனாகவும் , ஏழுலகும் ஆகியவனாய் இமை நேரத்தில் மன்மதனைச் சாம்பலாக்கியவனாய் , என் உள்ளத்து உள்ளான் .

கூற்று - சொல் . சொல்லின் பொருளை , ` குணமும் , குறியும் ` என இரண்டாக்கியருளினார் ; அதனால் அவற்றை உடைய பொருள்களும் கொள்ளப்படும் . ` குணம் ` என்றது பொதுத் தன்மையையும் , ` குறி ` என்றது சிறப்புத்தன்மையையும் என்க . ` நிழல் ` என்றது - தட்பத்தை உணர்த்தி , நீர்மேல் நின்றது . ` கங்கை ` இயற்பெயர் . ` மாற்று `, முதனிலைத் தொழிற்பெயர் ; மாற்றவன் - மாற்றுதலை உடையவன் ; ` மாற்றிய அவன் ` என வினைத் தொகையுமாம் .

தேவர்கள் வணங்கித்துதிக்கும் வலிவலத்துப் பெருமான் தோற்றம் நிலை இறுதியாய் நீராய் நிலனாய்த் திரிபுரம் எரித்த வில்லேந்தியவனாய்ச் செவ்வாயினையும் கரிய கூந்தலையும் உடைய பார்வதி பாகனாய்க் கலைகளாய்க் காற்றாய்க் கூற்றுவன் கீழே விழுமாறு அவனை வெகுண்டவனாய்க் கயிலாய மலையினனாய் என் உள்ளத்து உள்ளான் .

` நிலையவன் ` முதலிய பலவற்றுள்ளும் அகரம் சாரியை . தோற்று - ` தோன்று ` என்பது திரிந்த தொழிற்பெயர் ; ` தோன்றுதல் ` என்பது பொருள் . நிறை - நிறைவு ; இறுதி ; எனவே , தோற்றம் முதலிய மூன்றனையும் அருளியவாறாயிற்று . கலை - நூல் . கறுத்தவன் - வெகுண்டவன் .

தேவர்கள் வணங்கித்துதிக்கும் வலிவலத்துப் பெருமான் பெண்ணாய் , ஆணாய் , அரியாய்ப் பிரமனாய்ப் பெரியோரில் பெரியோனாய் , எண்ணாய் , எழுத்தாய் , இயலாய்ச் செவிக்கு இன்பம் தரும் இசையாய்க் கண்ணாய்க் கருத்தாய் , இறந்தோர் செல்லும் வழியாய் , ஞானமாய் , ஏழ்கடல் சூழ்ந்த நிலமாய் என் உள்ளத்து உள்ளான் .

பெரியோர்க்குப் பெரியவன் - பெரியராயினார்க்குத் தனது பெருமை தோன்ற நிற்பவன் ; எனவே , ஏனைச் சிறியரா யினார்க்கு அவ்வாறு நில்லாதவன் என்பது பெறப்பட்டது . கேள்வி - ஓசை ; ` கேட்கப்படுவது ` என ஆகுபெயர் . ` இன்பந்தரும் ஓசையாகிய இசை` என்க . ` இயல் ` என்றது , இயன்று ( அடிபெயர்த்துச் ) செய்யப் படுவதாகிய ஆடலை ; எனவே , ` எழுத்தவன்காண் ` முதலிய மூன்றாலும் ` இயல் , இசை , நாடகம் ` என்ற மூன்றும் அருளியவாறு ஆயிற்று . கழிந்தோர் - பாசம் நீங்கப்பெற்றோர் . மதி - ஞானம் .

வானவர்கள் வணங்கித் துதிக்கும் வலிவலத்துப் பெருமான் முன்னவனாய்ப் பின்னவனாய் , என்றும் ஒரே நிலையிலிருக்கும் முதலும் முடிவுமாய் இருப்பவனாய்த் திங்கள் ஞாயிறு தீ என்ற மூவொளியாய் , அடியார்க்கு அணியனாய் , உலகியலில் மூழ்கியவர்களுக்குத் தொலைவில் உள்ளவனாய் , எல்லையற்ற ஒளியை உடைய மின்னலாய் , இடியாய்த் திருமாலை உடலின் ஒரு பாகமாகக் கொண்டவனாய்க் கங்கையைச் சடையில் நிலைபெறச் செய்தவனாய் என் உள்ளத்து உள்ளான் .

முன்னவன் பின்னவன் - உலகத்தோற்ற ஒடுக்கங்கட்கு முன்னும் உள்ளவன் ; பின்னும் உள்ளவன் . ` மூவாமேனி ` என்றது உடம்பொடு புணர்த்தலாகலின் ` மூவா மேனியன்காண் ` எனவுங் கொள்ளப்படும் . மூவா மேனி - என்றும் ஒரு நிலையாயே இருக்கும் தன்மை . ` சோதி ` என்றது . ` சுடர் ` என்றவாறு . ` மூன்று சுடர் ஆகிய அத்தன்மையன் ` என்க . ` அடியார்க்கு அணியவன் ( அண்மையில் உள்ளவன் ); அண்டத்தார்க்குச் சேயவன் ` ( தொலைவில் உள்ளவன் ) என நிரனிறையாகக் கொள்க . படைப்புக் காலத்துச் சிலகற்பங்களில் , பிரமனை வலப்பக்கத்திலும் , திருமாலை இடப் பக்கத்திலும் சிவபிரான் தோற்றுவிப்பனாகலின் , ` திருமால் பாகம் வேண்டினன் ` என்றருளிச் செய்தார் . ஈண்டு புனல் - மிக்க நீர் . கங்கை - ` கங்கை ` என்னும் தேவி . மன்னவன் - தலைவன் .

வானவர்கள் வணங்கித்துதிக்கும் வலிவலத்துப் பெருமான் செல்வமாய் , யாரும் மனத்தால் அணுக இயலாத நீதியனாய் வேதியனாய்த் தன்னை விருப்புற்று நினைக்கும் அடியவர் சென்று சேரும் கதியாய் , நீராய்த் தீயாய்ப் பல ஊழிக்காலங்களாய் , எல்லாருக்கும் தலைவனாய்ப் பழமாய்ப் பழத்தின் சாறாய்ப் பாம்பையும் பிறையையும் பழகுமாறு அருகில் வைத்த ஞானமுடையவனாய் என் உள்ளத்து உள்ளான் .

` நெதி ` யெனினும் , ` நிதி ` எனினும் ஒக்கும் . நினைய ஒண்ணா - மனத்தால் அணுக இயலாத ; உண்மை நீதி மக்களால் உணர்தற்கு அரிதாகலின் , ` யாவர்க்கும் நினைய ஒண்ணா நீதி ` என்றருளினார் ; இது பற்றிச் சேரமான்பெருமாள் நாயனார் அரசுபூணுதற்கு அஞ்சி , இறைவனை வேண்டிக் கழறிற்றறிவாராந் தன்மை பெற்றமை யறிக ; இதனால் , அரசன் , அநீதி என்றுணராமையால் ஓறாதொழியினும் , அது செய்தாரை இறைவன் அருள் ஒறுக்கும் என்பது பெற்றாம் . இன்னும் இதனானே , நீதியாயினவற்றை அரசன் உணர்ந்து அளிசெய்யா தொழியினும் , அவனருள் அது செய்யும் என்ப தும் போதரும் . வேதியன் - வேதம் ஓதுபவன் . கார் - மேகம் . பதி - தலைவன் . இரதம் - சுவை . மதியவன் - ஞானமுடையவன் : ` தன்னை அடைந்தாரையும் தன்வண்ணமாக்கும் ஆற்றல் வாய்ந்த ஞான ஒளியை உடையவன் ` என்பார் , ` பாம்போடு திங்கள் பயில ( அச்ச மின்றிப் பழகும்படி ) வைத்த மதியவன் ` என்றருளிச் செய்தார் .

தேவர் வழிபடும் வலிவலத்தான் தாமரையில் உறையும் பிரமனும் வாமனனாய் உலகை அளந்த திருமாலும் கைகளைத் தலைமிசைக் குவித்து முன்னின்று துதித்து முடியையும் அடிகளையும் எளிமையில் காணமாட்டாது , தம் முயற்சியால் காண முற்பட்டமையின் காணமுடியாத தீப்பிழம்பாக நின்றவனாய் இராவணனுடைய பூக்களைச் சூடிய தலைகள் நெரியுமாறு விரலால் அவனை அழுத்திய இளையனாய் , அழகனாய் , அழகிய பார்வதி பாகனாய் என் உள்ளத்தில் உள்ளான் .

பாலன் - சிறியவன் ; வாமனன் . ` பாலகனாய் ` என்பதும் பாடம் . படியான் - நிலைமையன் . ` அங்கை வைத்த சென்னியராய் ` என்பதனை , ` சென்னி வைத்த அங்கையராய் ` என மாற்றிப் பொருள் கொள்க . இவ்வாறருளினாராயினும் , பரவிக் காணாது ` அளக்க மாட்டாது சென்னி அங்கை வைத்த ` என்றலே கருத்தென்க . ` பரவிக் காணாது ` என்றது , ` முன்பே பரவிக் காண நினையாது ` என்றபடி . பின்பு அங்கை சென்னி வைத்து , பரவி , ` அலர ` என்பது , துச்சாரியை பெற்று , ` அலர்த்த ` என நின்றது ; ` மலர்களை உடைய ` என்பது பொருள் . குழகன் - இளையன் : என்றது , ` அழகன் ` எனப் பின் வருவதற்கு ஏதுக்கூறுங் குறிப்பினதாய் நின்றது . ` மங்கையர் ` என்றது , உயர்த்தற் பன்மை .