பெரிய மேலைக் கடலால் ஒருபுறம் சூழப்பட்ட கோகரணத்தில் உகந்தருளியிருக்கும் எம்பெருமான் தாழ்ந்த சடையில் பிறையையும் கங்கையையும் அணிந்தவனாய் , அடியார்களுக்கு அமுதாய் வானத்தில் உலவிய அசுரரின் முப்புரங்களையும் அழித்தவனாய் , அழகிய உருவங்களின் மேம்பட்ட அழகுடைய உருவினனாய் , இசைவகைகளை உடைய நான்கு வேதங்களையும் பாடினவனாய்த் தாளத்திற்கு ஏற்பக் கூத்து நிகழ்த்துபவனாய் , மந்திரத்தை உடைய வேதமாகவும் உள்ளான் .

சந்தித்தான் - பொருந்தினான் ; அணிந்தான் , அவ்வுரு - அவரவர் விரும்பி வணங்கும் வடிவம் . இனி , ` அழகிய உருவம் ` எனக் கொண்டு , ` அழகிய உருவங்கள் பலவற்றுள்ளும் அழகிய திரு மேனியை உடையவன் ` என்றுரைத்தலுமாம் . ` பண்தரத்து ` என்பது , ` பந்தரத்து ` எனத் திரிந்து நின்றது . ` இசை வகைகளை உடைய ` என்பது பொருள் . பாணி - தாளம் ; என்றது . அதற்கியைய ஆடும் கூத்தினை . மந்திரத்து மறை - மந்திரத்தை உடைய வேதம் . மாகடல் - பெரிய கடல் ; என்றது மேற்குக் கடலை .

மேற்குக் கடலை அடுத்த கோகரணப் பெருமான் உலகைப் படைத்த பிரமனது மண்டையோட்டை ஏந்தி எங்கும் சஞ்சரிப்பவனாய் , அடியவர்களுக்கு அமுதமாய் , மலரில் மணம்போல எங்கும் பரவியவனாய் , அதிகை வீரட்டனாய்த் தான் என்றும் அழிவில்லாதவனாய்த் தன்னை அழிப்பாரும் இல்லாதவனாய்த் திருநீறு பூசியவனாய்த் தவமாகிய பெருமிதம் உடையவனாய் , பரந்த கயிலாயத்தை விரும்பி உறைபவனாய்த் தன்னிடத்துத் தோன்றித் தன் கருத்துக்கு ஏற்பக் காத்தல் தொழிலைச் செய்கின்ற திருமாலாலும் உள்ளபடி அறிய ஒண்ணாதவனாய் , உள்ளான் .

தந்த அத்தன் - ( உலகத்தைப் ) பெற்ற தந்தை ; பிரமன் . இனி , ஓரொரு கற்பத்தில் . குணருத்திரர் பிரமனிடத்துத் தோன்றுதல் பற்றியும் , விண்ணவர் பகுதியினராகிய பதினோர் உருத்திரர் பிரமனது நெற்றியினின்றும் தோன்றினர் என்று புராணம் ( கந்த புராணம் உருத்திரர் கேள்விப் படலம் ) கூறுதல் பற்றியும் . அவ்வுருத்திரரைத் தந்தமையை மகாருத்திரனாகிய இறைவனைத் தந்ததாக உபசரித்து அருளிச்செய்ததாக உரைத்தலுமாம் . இனி , ` சிருட்டியைக் கற்பித்தற் பொருட்டுச் சிவபிரான் பிரமன்பால் தோன்றினான் ` எனவரும் வரலாறுகள் பற்றி அருளிச்செய்ததூஉமாம் . இவ்வரலாறுகள்பற்றிச் சிவபிரானுக்குத் தாழ்வு ஏற்றுதல் கூடாதென்றற்கு ` தந்த , அத்தன் தன்தலையைத் தாங்கினான் ( ஏந்தியுள்ளான் ) காண் ` எனப் பழிப்பது போலப் புகழ்புலப்பட ஓதியருளினார் . ` தந்தையாதல் உண்மையாயின் , அவனது தலை தடிந்து தாங்கப்படுதல் எவ்வாறு கூடும் . உலக மக்களுள் தந்தையும் மகனும் போலக் கொள்ளுதல் ஈண்டுப் பொருந்தாமையின் ` என்பது திருக்குறிப்பு . சாரணன் - எங்கும் சரிப்பவன் . ` கந்தம் ` என்பது , ` கெந்தம் ` என வந்தது . கெந்தத்தன் - ( மலரில் ) மணம் போல்பவன் . வந்து ஒத்த நெடுமால் - தன்னிடத்துத் தோன்றி , தன்னோடு ஒத்து நின்ற ( முத்தொழில்களுள் ஒன்றைச் செய்கின்ற ) திருமால் .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னிய பெருமான் தன் உருவையார்க்கும் எதிர்ப்படச் செய்யாதவனாய்த் தாழ் சடையனாய் , அடியார்களுக்கு அநுபவப் பொருளாகிய பொற்சோதியாய் , கங்கா தரனாய் , பழையோனாய் , ஐம்பூதங்களாய் , மின்னல் போன்ற நுண்ணிய இடையை உடைய பார்வதி பாகனாய் , யானையின் தோலை உமாதேவி அஞ்சுமாறு போர்த்தவனாய் , என்றும் நிலை பெற்ற உருவமுடையவனாய் , வேதங்களை ஓதிக்கொண்டு இருப்பவன் ஆவான் .

தாக்குதல் - எதிர்ப்படுதல் : ` யானை - வெரூஉம் புலிதாக் குறின் ` ( குறள் - 599) என்பதன் உரை காண்க . உள்ள - உள் பொருளாகிய ( அநுபவமாகின்ற ). ` சோதி ` என்பதில் , ` காண் ` என்பது தொகுத்தலாயிற்று . புனலாடினான் , நீரைத் தலையில் அணிந்தவன் . ` பூதலங்களாயினான் ` என்பதும் பாடம் . ` அவள் வெருவ ` என்க . மன் உரு - நிலைபெற்ற . பொருள் ஓதினான் - செய்தான் .

மாகடல் சூழ்கோகரணம் மன்னிய பெருமான் கங்கையைச் சடையில் சூடிய ஆரூரனாய்ப் பழனத்தில் உறைபவனாய் , அன்பனாய்த் திருநீறணிந்து ஒளிவீசும் மேனியனாய் , தலைவனாய் , ஒப்பற்றவனாய் , பிளவு தோன்றுதற்குக் கருவியாகிய மழுப்படையினனாய் , கொக்கரை என்ற வாச்சியத்தை உடையவனாய் , மேம்பட்ட பூதக்கூட்டத்தை உடையனாய் , பகையாகச் செயற்பட்ட மும்மதிலையும் அழித்து மறையச் செய்தவனாவான் .

பழனம் , சோழநாட்டுத் தலம் . நிழல் - ஒளி . நிருபன் - அரசன் ; தலைவன் . கூறு ஏறு - பிளவு தோன்றுதற்குக் கருவியாகிய . கொக்கரை - ஒரு வாச்சியம் ; சங்குமாம் . மாறு - பகை ; மதிலை உடையாரது செயல் , மதில்மேல் ஏற்றப்பட்டது .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னிய பெருமான் திரிபுரங்களை நோக்கிச் சென்று மேரு மலையாகிய வில்லை வளைத்துத் தீயாகிய அம்பைச் செலுத்தி வானத்தில் திரிந்த மும்மதில்களும் சாம்பலாகுமாறு செய்தவனாய் , உயிர்களை ஆளாக உடையவனாய் , பூதப் படை உடையவனாய் , அடியார்களுக்கு அன்றன்று அவ்வப்பொழுதே அருள் செய்தவனாய்த் தீயிடையே கூத்தாடு பவனாய் , அடியவர்களுக்கு அமுதானவனாய் , நறுமணம் கமழும் நீண்ட சடையை உடையவனாய் உள்ளான் .

` அச் சிலை ` என்பதில் , அகரம் பலரறிசுட்டு , ` மேரு மலையாகிய அவ் வில் ` என்பது பொருள் . தீ அம்பு - அக்கினி தேவனாகிய அம்பு . திரி புரங்கள் - ( வானத்தில் ) திரியும் மதில்கள் . பொடி - சாம்பல் . பூதன் - உயிர்களை ஆளாக உடையவன் . ` அன்று அப்பொழுதே ` என்பதற்கு முன் , ` வேண்டினார்க்கு ` என்னும் சொல்லெச்சம் வருவிக்க . மன்றல் மணம் - நறுமணம் .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னியபெருமான் சடைமுடியாகிய ஓரிடத்தில் பிறையையும் கங்கையையும் சேர்த்து வைத்த புகழோனாய் , பிறப்பில்லாதவனாய் , நஞ்சுபொருந்திய நீல கண்டனாய்க் காபாலக் கூத்து ஆடுபவனாய்க் கட்டங்கம் என்ற படை உடையவனாய்க் கையில் மண்டையோட்டை ஏந்திப் பறை ஒலிக்கப் பல பாடல்கள் பாடியவனாய் , தாளத்திற்கு ஏற்ப ஆடியவனாய் , அடியார்கள் ஓதும் வேத ஒலியையும் பாடும் பாடல் இசையையும் செவிமடுத்தவனாவன் .

` பெண் ` என்றது , கங்கையை . ஒருபால் - ஓர் இடம் : சடைமுடி . பேர் ( பெயர் ) - புகழ் . கறை ஓடு - நஞ்சு பொருந்திய . பாணி ஆக - தாளம் உண்டாக ; ` ஆடினான் ` என முன்னே கூட்டுக . மறையைக் கேட்டல் பொருள்பற்றியும் , கீதம் கேட்டல் இனிமை பற்றியும் என்க . கேட்டல் , ஓதுவாரிடத்து .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னியபெருமான் ஒளிவீசும் அண்டச்சுவரின் மேலும் பொருந்தியவனாய்த் தேவர்கள் தலைவனாய் , எவ்விடத்தையும் தம் தொழிலுக்கு உட்படுத்திய மூவருக்கும் காரணனாய் , முத்தலைச்சூலம் ஏந்திய அழகினனாய் , என் எண்ணத்தை அளந்து என் உள்ளத்தில் விரும்பி உறைபவனாய் , அம்பு எய்தலில் வல்லவனாய்த் தேவர்கள் துதிக்குமாறு இருந்து , உலகை அளந்த திருமாலால் அறியப்பட முடியாத வியக்கத்தக்க நிலை உடையவனாக உள்ளான் .

` மேல் ` என்றது , அண்டச்சுவரை உணர்த்தி நின்ற ஆகுபெயர் . முகடு - உச்சி . எங்கும் அளந்த மூவர் - எவ்விடத்தையும் தம் தொழிலுக்கு உட்படுத்திய மும்மூர்த்திகள் . ` மூவர்க்கும் முதலானான் ` என்றதனால் , பரமசிவன் . ` நான்காவது பொருள் ` என்றும் , ` துரிய மூர்த்தி ` என்றும் சொல்லப்படுதல் பெறப்பட்டது . மூவரும் குணமூர்த்திகள் ஆதலின் , நிர்க்குணனாகிய பரமசிவன் , அவர்க்கு அப்பாற்பட்டவனாயினான் என்க . எண் - எண்ணம் ; அதனை அளந்து என்றது , உடன் நின்று உணர்தலை . ஏவலன் - அம்பு எய்யும் தொழிலில் வல்லவன் ; இது , திரிபுரத்திடத்தும் , அருச்சுனனிடத்தும் சென்றமை முதலியவற்றால் நன்கறியப்படும் . ` இமையவர்கள் ஏத்த நின்று அவர்களை அவர்தம் தொழிலில் ஏவுதல் வல்லவன் ` எனலுமாம் .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னியபெருமான் இணைத்த சடைமீது பிறை சூடிப் பேரருளாளனாய்ப் பிறப்பிலியாய் , உலகுக்குக் காரணனாய் , மும்மதிலும் அழித்து மகிழ்ந்த முதல்வனாய்த் தன் உண்மை உருவை மற்றையார் அறிய இயலாத இயல்பினனாய் , ஏழ்கடலும் ஏழ்உலகும் ஆயவனாய்ப் பார்வதி பாகனாய் உள்ளான் .

` உலகுக்கு முன்னாய் ( அது தோன்ற ) முன்னினான் ( நினைத்தருளினான் )` என்க . ` முன்னினான் ` என்றதனால் , ` ஏனை யோர்போலக் கரணத்தால் ( கருவிகளால் ) அன்றிச் சங்கற்ப ( நினைவு ) மாத்திரையானே , எல்லாம் செய்பவன் ` என்பதாயிற்று . இதனை , ` நோக்காதே நோக்கி ` என்பது முதலாகச் சிவஞானபோத வெண்பா இனிதுணர்த்திற்று . இங்ஙனம் சங்கற்ப மாத்திரையாற் செய்தலான் . அத்தொழில்கள் பற்றி அவன் தன் நிலை வேறுபடுதல் இல்லை என்க . ` அச்செயலை உகந்த ` என்க . எனவே , ` அவ்வாறு செய்தலை விரும்பியே செய்தனன் ` என்பது கருத்தாயிற்று . ` உரு ` என்றது தன்மையை ; எத்திறத்தாராலும் அறிய ஒண்ணாத தன்மையுடையவன் என அவனது பெருமை விளக்கியருளியவாறு . ` இப்படியன் இந் நிறத்தன் , இவ் வண்ணத்தன் இவன் இறைவன் என்றெழுதிக் காட்டொணாதே ` ( ப .97. பா .10.) என இனி வருவதும் , ` இன்ன உரு இன்ன நிறம் என்றறிவதேல் அரிது `( தி .3. ப .71. பா .4) என்றருளிச் செய்ததுங் காண்க .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னிய பெருமான் வீணாக அடியவர்களை உரத்தகுரலில் இழித்துப் பேசுபவருக்குக் கொடிய நெருப்புப் போன்றவனாய்த் தவத்தின் பெருமிதம் உடையவனாய் , வீரட்டத் தலங்களில் விரும்பியிருப்பவனாய் , விரைவாக மன்மதனைச் சாம்பலாகுமாறு தீவிழித்தவனாய் , ஐம்பூத வடிவினனாய்ப் பூதப் படையினனாய் , தீங்குதரும் கொடிய வினைகள் தாக்காதவாறு காத்து அடியவர்களை ஆட்கொள்பவனாய் , கற்கண்டு போன்ற இனியவனாய் , வண்டு தேன் உண்ட கொன்றையைச் சூடியவனாய் , பிறை சூடியாய் உள்ளான் .

வெடித்தல் - ஒலித்தல் ; நெருப்பை , ` குரையழல் ` ( வெண்பா மாலை - 8) என்றல் செய்யுள் வழக்காதல் உணர்க . ` வெட்ட வெடித்தல் ` என்பது , மிக ஒலித்தல் என்னும் பொருளதாகிய ஓர் இரட்டைக்கிளவி . ` ஆர்க்கும் ` என்பதன் இறுதிநிலை தொகுத்த லாயிற்று . ஆர்த்தல் - ஆரவாரித்தல் இனி , ` வெடித்தல் , நீங்குதல் ` எனக் கொண்டு , ` மிக நீங்கினார்க்கு ( இகழ்ந்தார்க்கு ) அழல்போன்றவன் ` என்றுரைத்தலுமாம் . பொட்ட - கடிதில் : ` பொட்ட வல்லுயிர் போவதன் முன்னம் ` ( தி .5. ப .42. பா .6.) என்றருளியதுங் காண்க . கட்டவினை - துன்பம்தரும் வினை . கண்டன் - கண்டு ( சருக்கரை ) போன்றவன் : ` கண்டம் ( சருக்கரை ) போன்றவன் ` எனலுமாம் .

மாகடல் சூழ் கோகரணம் மன்னிய பெருமான் கைகளால் கயிலை மலையைப் பெயர்த்த இராவணனை , கால் விரலால் தோள்கள் நெரியுமாறு அழுத்தியவனாய் , தன் உடம்பில் உள்ள நரம்புகளை வீணை நரம்புகளாகக் கொண்டு இன்னிசை எழுப்பி , தன்னைச் செவிமடுக்கச் செய்த இராவணனுக்கு அருள்களை விரும்பிக் கொடுத்தவனாய்ப் பொய்யருடைய உள்ளங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவனாய் , போரிடுவதற்குரிய படைக்கலன் ஏந்தியவனாய் , அவற்றால் போர் செய்யப்படுவார் ஒருவரும் இல்லாதானாய் , நீலகண்டமும் , நீண்ட சடையும் உடையவனாய் , அடியார்கள் அகக் கண்ணுக்குத் தோற்றம் வழங்குகின்றான் .

` கையால் எடுத்தற்கரிதாகிய மலையை எடுத்தவனைக் காலால் எளிதில் ஊன்றினான் ` என்பது நயம் . மெய்யின் நரம்பு - உடம்பிலுள்ள நரம்பு . இசையால் - ஒலியால் ; ` இசை கேட்பித்தாற்கு ` என்க . ` மனத்துக்கு ` என்னும் நான்காவது தொகுத்தலாயிற்று . ` போர் செய்தற்குரிய படைக் கலங்களை யுடையவன் ; ஆயினும் , அவற்றால் போர் செய்யப்படுவார் ஒருவரும் இல்லாதவன் ; யாவரும் நெற்றிக் கண் , புன்முறுவல் , கைந்நகம் , கால் , கால் விரல் , என்பவற்றுக்கே ஆற்றாராயினர் ` என்றவாறு ; இதனால் அவனது பேராற்றல் உணர்த்தப் பட்டது .