முன் ஒரு காலத்தில் யானையைக் கொன்று , அதன் தோலைப் போர்த்தியவனாய் , ஞானம் மிகப் பெறாத அடியேனுடைய சிந்தை மனம் வாக்கு இவற்றைத்தான் இவரும் யானைகளாகக் கொண்டு இவர்ந்தானாய் , அடியார்க்கு அல்லது மற்றவருக்குக் கிட்டுதற்கு அரியனாய் , எல்லோருக்கும் தந்தையாய் , என் ஆனைக் கன்று போன்று எனக்கு இனியவனாய் , என்னை அடக்கி ஆள்பவனாய் , அலைகள் மோதும் காவிரியை அடுத்த அழகிய ஆனைக்காவில் தேனாகவும் பாலாகவும் இனியனாய் , நீர்த்திரள் வடிவாக அமைந்த பெருமானை நான் தலைப்பட்டேன் .

முன் - முற்காலத்தில் . ` ஆனைத் தோல் போர்த்த ` என்றது , ` யானை ஒன்றை உரித்து அதன் தோலைப் போர்வையாகப் போர்த்துக்கொண்ட ` என , இசையெச்சத்தால் , வேண்டுஞ் சொற்கள் வந்து இயைய நின்றது . மூவாத - முதிராத ; ஞானம் மிகப் பெறாத , ` சிந்தையே ` முதலிய ஏகாரங்கள் மூன்றும் எண்ணிடைச் சொல் ; இவ்விடத்தில் , ` காயமே ` என்பது இனம் பற்றிக்கொள்ளப்படும் ; ஏகார எண்ணிற்குத் தொகை கொடாது போயதும் அதுபற்றி . ஏனைய அந்தக் கரணங்களினும் சிந்தை ஆன்ம அறிவிற்கு மிக அணுக்கமாய் நிற்றல் பற்றி ஆன்ம அறிவினை , பெரும்பாலும் ` சிந்தை ` எனத் தொல்லாசிரியர் அனைவரும் வழங்குவராகலின் , அம்முறை பற்றியே இங்கு அதனை , ` சிந்தை ` என்று அருளினார் . இதனையே , ` சிந்தையைச் சீவனென்றும் சீவனைச் சிந்தையென்றும் ........... வந்திடும் ` ( சிவஞான சித்தி . சூ .4. பா .28.) என விளக்கியது . மருள் வழிப்பட்டுச் சென்ற முக்கரணங்களையும் தன் அருள் வழிப்படுத்து ஆண்டான் ` என்றற்கு அவைகளை அவனுக்குரிய மதயானைகளாக உருவகித்து , ` தன் ஆனையாப் பண்ணி ஏறினானை ` என்று அருளுகின்றவர் , அவையெல்லாவற்றிற்கும் அடியாகிய ஆன்ம அறிவினை அதற்கு முன்னே அருள்வழிப்படுத்தினமையை முதற்கண்ணே அருளிச்செய்தார் . ஆன்ம அறிவு மருள் வழிப்பட்டு நிற்குங்கால் கரணங்களும் அவ்வாறே நிற்கும் ; அஃது அருள்வழிப்பட்டு நிற்குங்கால் அவையும் அவ்வாறே நிற்கும் என்பதனை , சிவப்பிரகாசத்து , ` ஞானவாய்மை ` என்னும் பகுதிக்கண் உணர்ந்து கொள்க . அகன் ஞாலத்தகத்துள் தோன்றி வருந்துணையும் சுற்றமும் பற்றும் விட்டு , வான்புலன்கள் அகத்தடக்கி , மடவாரோடும் பொருந்து அணைமேல் வரும் பயனைப்போக மாற்றி , பொதுநீக்கித்தனை நினையவல்லார்க்கு அல்லது ( தி .6. ப .1. பா .5.) ஏனையோர்க்குச் சார்தல் கூடாமையின் , ` சார்தற்கு அரியானை எனவும் , உலகிற்கெல்லாம் ஒரு தந்தை யாகலின் , ` தாதை தன்னை ` எனவும் அருளிச்செய்தார் . ` என் ஆனைக் கன்று ` என்றது , காதற்சொல் ( தொல் - சொல் . 56 .). ` எரிகின்ற நீரையுடைய திரை ( வீசுகின்ற திவலைகளை உடைய அலை )` என்க . உகளுதல் - புரளுதல் . தென் - தென்னிலத்துக்கண் உள்ள ; இஃது இயைபின்மை நீக்கிய விசேடணம் ; தென் - அழகுமாம் . செழு நீர் - மிக்க நீர் . பிறவியாகிய கோடை தணிந்து மெய் குளிரப் பெற்றமையின் , ` செழுநீர்த்திரளைச் சென்று ஆடினேன் ` என மகிழ்ந்து அருளிச் செய்தார் . அந் நீர்த்திரளில் ஆடப்பெற்றதனால் உளதாகிய இன்பம் , ஏனை நீரின் இன்பம்போல உடலின் கண்ணதேயாய் ஒழியாது . உள்ளத்தையும் உயிரையும் விழுங்கிக்கொண்டு , இங்ஙன் இருந்தது என்று இயம்பவாராது இருந்தமையின் , ` தேன் ` எனவும் , ` பால் ` எனவும் பலவாற்றான் அருளிச்செய்தார் . ` செழுநீர்த் திரள் ` என அருளியது , இத்தலத்துள் இறைவன் நீர் ஊற்றாய் விளங்குதல் பற்றி ; அதற்கேற்ப , ` ஆடினேன் ` என்றாராயினும் , ` தலைப்பட்டேன் ` என்பதே பொருளாகலின் , அச்சொல் இரண்டனுருபுகட்கு முடிபாதலும் , ` மூர்த்தி ` முதலியவற்றோடு இயைதலும் பொருந்திற்று . நீர்த் திரளைத் திருமேனியாகக் கொள்ளுதலின் , ` நீர்த்திரள் ` என்றதனை அடையடுத்த இடவாகு பெயராகக் கொண்டு , மூர்த்தி முதலிய பெயர்களோடு இயைக்க .

அமுதமாக உள்ளவனாய் , தியானிப்பவர் மனத்து இருப்பவனாய் , பிறையை அணிந்த சடையனாய் , மகிழ்ந்து என் உள்ளத்து இருப்பானாய் , பிறப்பு இறப்பு இல்லாதவனாய் , தேவர்கள் தலைவனாய் , பார்வதி அஞ்சுமாறு கரிய மத நீரை உடைய யானையைக் கொன்று அதன் தோலைப் போர்த்தியவனாய் , வலிய மழுப்படையை உடையவனாய் , ஊர் ஊராய்ப் பிச்சை எடுத்துத் திரிவானாய்த் திருவானைக்காவில் உள்ள நீர்த்திரள் ` வடிவாக அமைந்த பெருமானைத் தலைப்பட்டேன் .

மருந்தான் - அமுதமாய் உள்ளவன் : ` பிறவிப் பிணிக்கு மருந்தாய் உள்ளவன் ` எனலுமாம் . ` வளர்மதி ` என்றது , ` இளம்பிறை ` என்றவாறு . ` மதி ` என்பது , அம்ஏற்று , மகர ஈறாய் நின்றது ; அதன்கண் தொக்கு நின்ற இரண்டனுருபு , ` சடையான் ` என்னும் வினைக்குறிப்புக் கொண்டது . ` மகிழ்ந்து ` என்றது . ` அருளி ` என்னும் பொருளது கருந்தானம் - கரிய மதநீர் ; இது கூறினமையால் , ` மதகளிறு ` என்பதில் ` மதம் ` என்றதற்கு , ` களிப்பு ` எனப் பொருள் உரைக்க . இவ்வாறன்றி , ` கருந்தாள மதகரி ` எனப் பாடம் ஓதுவாரும் உளர் . கனம் - பெருமை . ` கனல் மழுவாள் ` எனப் பாடம் ஓதுதல் சிறக்கும் .

பிறையை முடிமாலையாக அணிந்தவனாய் , கடலில் தோன்றிய விடத்தை உண்டு தேவர்க்கு அமுதம் வழங்கும் உறவினனாய் , பல உயிர்களுக்கும் துணையாவானாய் , ஓங்காரத்தின் உட்பொருளாய் , உலகங்களை எல்லாம் தோற்றுவித்துப்பின் ஒடுக்குபவனாய்த் தன்னைத் தலைவன் என்று போற்றாத அசுரர்களின் முப் புரங்களையும் அழித்தவனாய்த் திருவானைக்காவுள் உறைபவனாய் உள்ள செழுநீர்த் திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

முந்நீர் - கடல் . உற்றான் - உறவினன் ; களைகண் ஆனவன் . ஓங்காரத்து உட்பொருளை மேலே ( ப .39. பா .10) காண்க . ` பெற்றான் ` என்பது , ` தோற்றுவித்தான் ` என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . இறக்கம் செய்தல் - ஒடுக்குதலைச் செய்தல் . ` இறைவனே எவ்வுயிருந் தோற்றுவிப்பான் ; தோற்றி - இறைவனே யீண்டிறக்கம் செய்வான் ` ( அற்புதத் திருவந்தாதி - 5.) என்னும் அம்மை திரு மொழியைக் காண்க . ` இரக்கம் செய்வான் ` என்னும் பாடம் சிறப்பின்று .

கருமை நிறைந்த நீலகண்டனாய்க் காதில் வெண்ணிறக்குழையை அணிந்தவனாய் , நறுமணம் கமழும் கொன்றைப் பூ மாலையனாய் , புலித்தோலை ஆடையாக அணிந்தவனாய் , ஞானமே வடிவாகிய பொருளாய் உள்ளவனாய் , படிகமணிமாலையை மார்பில் அணிபவனாய் , உலகங்களை அழிப்பவனாய் , தெய்வத் தன்மை பொருந்திய நான்கு வேதங்களாகிய குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட தேரை உடையவனாய் , திருவானைக்காவில் உறைபவனாய் , உள்ள செழு நீர்த்திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

கார் ஆரும் கறை - கருமை பொருந்திய நஞ்சு ; ` மணி மிடறு ` என்பதும் பாடம் . ` கொன்றைப் பூந்தாரானை ` என மாற்றுக . தான் அன்றி - தான் இருப்பின் அல்லது . ஒன்றும் - ஒருபொருளும் . இல்லா - இலையாகின்ற சிறப்பினை உடைய ; என்றது , எல்லாப் பொருள்கட்கும் பற்றுக்கோடாய் உள்ள என்றபடி . ` பேர் ` என மருவி நின்ற ` பெயர் ` என்பது , ஈண்டு ` பொருள் ` என்னும் பொருளதாய் நின்றது ; ` ஞானமே வடிவாகிய பொருளாய் உள்ளவன் ` என்க . காரியப் பொருட்டாகிய , ` இல்லா ` என்னும் எதிர்மறைப் பெயரெச்சக் குறிப்பு , காரணப் பெயர் கொண்டது . எலும்புமாலை தலைமாலைகளேயன்றி , ஏனையோரொடொப்ப மணிமாலை அணிதலும் சிவபிரானுக்கு உண்டென்பது உணர்த்தற்பொருட்டு , ` மணி ஆரமார்பினானை ` என்றருளினார் ; ` நடுக்கத்துள்ளும் நகையுளும் நம்பர்க்குக் - கடுக்கக் கல்ல வடமிடு வார்கட்கு ` ( தி .5. ப .92. பா .2.) என்று அருளினார் , திருக்குறுந்தொகையினும் . திரிபுரம் எரிக்கச் சென்ற காலத்து , வேதங்களே சிவபிரானுக்குத் தேர்க் குதிரைகளாயின எனப் புராணங் கூறுதல் அறிக .

பொய்க்கலப்பற்ற மெய்ம்மை வடிவினனாய் , புண்ணியனாய் , பகைவர் மும்மதில்களும் சாம்பலாகுமாறு அம்பு செலுத்தியவனாய் , தவத்தில் மேம்பட்டவனாய் , காளை வாகனனாய் , மானை ஏந்தும் இடக்கையனாய் , கங்காள வேடத்தானாய் , கட்டங்கம் என்ற படையின் வடிவம் எழுதப்பட்ட கொடியை உடையவனாய் , தீயைப்போன்று சிவந்த மேனியனாய்த் திருவானைக்காவுள் உறைபவனாய் உள்ள செழுநீர்த்திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

ஏதும் - சிறிதும் . நண்ணாதார் - நெருங்காதவர் ; பகைவர் . ` புண்ணியம் ` ஈண்டுத் தவம் ; உயிர்கட்குத் தவமாகின்றவன் தானே ` என்றவாறு . கடைதலின்கண் தோன்றும் விறகில் தீப்போல , உயிர்கள் செய்கின்ற தவத்தின்கண் மிக்கு விளங்குபவன் என்க ; தவமாவது , அவனை நோக்கிச் செய்வதே என்பது முன்னே குறிக்கப்பட்டது . ஏறு அமரும் - எருதை ஊர்தியாக விரும்புகின்ற . இடம் - இடப்பக்கத்தில் . செய்யான் - செம்மை நிறம் உடையவன் .

கலையையும் , மழுப்படையையும் ஏந்திய கைகளை உடையவனாய் , பெரிய வயிரத்திரளாய் , மாணிக்கமலையாய் , என் தலையின்மேல் உள்ளானாய் , நீண்டசெஞ்சடையனாய் , சுடுகாட்டில் நிலையாக இருப்பவனாய் , வாசுகி என்ற பாம்பை நாணாகக் கோத்து , தன்னை விருப்புற்று நினையாத அசுரர்களின் மும்மதில்களும் எரிந்து சாம்பலாகுமாறு , வளைக்கப்பட்ட மேருமலையாகிய வில்லினை உடையவனாய் , திருவானைக்காவில் , உள்ள செழுநீர்த் திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

கலை - மான் , பரசு தர பாணி - மழுத் தரித்த கை ; மான் மழு ஏந்தினமை குறித்தவாறு . ` பாசுபத பாணியானை ` எனவும் பாடம் ஓதுப . கனம் - பெருமை . மணி - அழகு . ` வயிரத் திரளான் , மாணிக்க மலையான் ` என்பன ஒப்பின் ஆகிய பெயர் . வார்தரு - நீண்ட . நினையாதார் - பகைவர் .

எல்லோருக்கும் முற்பட்டவனாய் , மணியின் ஓசை போல எங்கும் பரந்தவனாய் , உலகில் உள்ளவரால் அறிய முடியாதபடி உலகுக்கு அப்பாலும் பரவிய சோதி வடிவினனாய் , வேதத்தின் விழுமிய பொருளாய் , வண்டுகள் தங்கும் கொன்றை மலர் , எல்லோருக்கும் முற்படத் தான் பூண்ட பூணூல் இவற்றால் விளங்கும் வேதியனாய் , அறத்தை உபதேசித்த ஆசிரியனாய் , தாமரையில் விளங்கும் பிரமனுடைய ஐந்து தலைகளில் ஒன்றை நீக்கியவனாய் , திருவானைக்காவில் உறைபவனாய் , உள்ள செழுநீர்த்திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

ஆதியன் - முதல்வன் . அணி மணியிற் பிரித்தற்கு , ` எறி மணி ` என்றருளினார் . ` மணியின்கண் ஓசையாய்க் கலந்து நிற்பவன் ` என்க . அண்டத்தார் - வானவர் ` அண்டத்துக்கு அப்பால் மிக்கு விளங்கும் ஒளியாய் உள்ளவன் ` என்க . ` அண்டம் ஆரிரு ளூடுக டந்தும்பர் - உண்டு போலுமோரொண்சுடர் ` ( தி .5. ப .97. பா .2.) என்றருளியது காண்க . தொன்னூல் - நூல் பூண்பார் எவரும் பூண்பதற்கு முன்னர்ப் பூண்ட நூல் ; எனவே , ` வேதியன் ` என்றது , ` முதல் வேதியன் ` என்றவாறாம் . இதனால் , ` வேத ஒழுக்கத்திற்கு முதல்வன் அவனே ` என்பது குறிப்பிக்கப்பட்டது . பட்டன் - ஆசிரியன் . ` சேதி ` என்னும் முதனிலைத் தொழிற் பெயரொடு அன் ஈறு புணர்ந்து , ` சேதியன் ` என்று ஆயிற்று ; ` அறுத்தலை உடையவன் ` என்பது பொருள் .

கச்சி ஏகம்பத்தை விரும்பி உறைபவனாய் , தன் திருவடிகளை மறவாது விருப்புற்று நினைத்து வாழ்த்தி உயர்த்திப் புகழ்ந்த அடியவர்களைப் பொன்னுலகு எனப்படும் தேவர் உலகை ஆளச் செய்பவனாய் , பூதகணமாகிய படையை உடையவனாய் , சுடு காட்டில் கூத்தாடுதலை விரும்புபவனாய் , பிச்சை ஏற்றலை ஆசைப் படுபவனாய் , பவளத்திரள்போல என் உள்ளத்தில் விளங்குபவனாய் , திருவானைக்காவுள் உறைபவனாய் , உள்ள செழுநீர்த்திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

` கச்சி ஏகம்பம் மகிழ்ந்தானை ` என்பது கருத்தாகக் கொள்க ; மகிழ்ந்தான் - விரும்பினான் . ஏத்துதலை , வணக்கங் கூறுதலாக உரைக்க . பொன்னுலகம் - சிவலோகம் ; அன்னதாதலை , மண்ணுல கிற்பிறந்து நும்மை வாழ்த்தும் வழியடியார் - பொன்னுலகம்பெறுதல் தொண்டனேன் இன்று கண்டொழிந்தேன் ` ( தி .7. ப .100. பா .5.) என்பதனானும் அறிக . ஆள்வித்தல் - அதன்கண் பெறும் இன்பம் எல்லாவற்றையும் நுகர்வித்தல் . ` பவளத் திரள் ` என்பது , உவமையாகுபெயர் . ` உள்ளம் ` என்றது , அறிவை .

எல்லோருடைய விருப்பத்திற்கும் உரியவனாய் , நான்கு வேதங்களுக்கும் அப்பாற்பட்டவனாய் , வறுமை மனநோய்கள் உடல்நோய்கள் ஆகியவற்றை நீக்குபவனாய்ப் புகழுக்கு உரியவனாய் , எல்லையற்ற நற்குணங்களுக்கு இருப்பிடமாயவனாய் , இடை மருதும் ஈங்கோயும் உறைவிடமாக உடையவனாய் , காளைவாகனனாய் , விரிந்த கடலும் ஐம்பூதங்களும் எட்டுத் திசைகளும் ஆகியவனாய் , திருவானைக்காவுள் உறைவானாய் , உள்ள செழுநீர்த் திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

நசையான் - விருப்பத்திற்கு உரியவன் ; ` விரும்புதற்கு உரியவன் ` என்றதாம் . நல்குரவு - வறுமை . நோய் - துன்பம் , ` நல்குரவு தீப்பிணிநோய் ` என்னும் செவ்வெண்ணின் தொகை தொகுத்தல் ஆயிற்று . ` நல்குரவும் ` என்பது பாடம் அன்று . இசையான் - பண்ணின் கண் உள்ளவன் . இறைவனது குணத்தை ` எட்டு ` என்றல் , வகையால் அன்றி , விரியால் அன்மையின் , அவை விரியால் எண்ணிறந்தன வாதல் உணர்க . இடைமருது , ஈங்கோய் சோழநாட்டுத் தலங்கள் . ` நீங்காத ` என்னும் எதிர்மறைப் பெயரெச்ச ஈற்று அகரம் தொகுக்கப் பட்டது . அவ்வெச்சம் , ` ஏற்றின்மிசையான் ` என்னும் பெயரொடு முடிந்தது , செய்யுட்கேற்ப உம்மை தொகுத்தும் , பிறவாறும் ஓதப்பட்டதாயினும் , புனலும் காற்றும் திசையும் ஆகியானை ` என்றே கொள்க : ` மிகுதல் ` என்னும் அடை , ` மாண் ` முதலிய எல்லாவற்றிற்கும் ஆகும் ; பெரும் பொருள்களாகிய அவை எல்லாம் ` என்பது கருத்து .

மன்மதன் உடல் சாம்பலாகுமாறு அவனை நெற்றிக் கண்ணால் நோக்கியவனாய் , ஒருகாலத்தில் பிரமன் திருமால் இருவரும் தன்னை முடி அடி அறிய முடியாதவாறு தீப்பிழம்பாய் நின்றவனாய் , தேவர்கள் தலைவனாய் , தன்னுடைய வலிமையை நினைத்துப்பாராமல் ஆரவாரித்து ஓடிவந்து , கயிலை மலையை எடுத்த இராவணனுடைய ஆற்றலைப் போக்கிப்பின் அவன் துயரை அப்பொழுதே தீர்த்தானாய்த் திருவானைக்காவுள் உறைபவனாய் உள்ள செழுநீர்த்திரளைச் சென்று ஆடினேனே .

` வீழப் பார்த்தானை ` எனக் கூட்டுக . சீர்த்தான் - உயர்ந்து தோன்றியவன் . திறம் - வலிமை ; என்றது , வினை வலியையும் தன் வலியையும் . உன்னாதே - ஆராயாமலே . ஆர்த்து - ஆரவாரித்து .