தேவர்களுக்கும் மற்றவர்களுக்கும் தாய் போல்பவனாய் , எல்லாருக்கும் தலைவனாய் , மலைகளில் உறைபவனாய் , எல்லா உலகங்களும் ஆகியவனாய் , அடியார் அல்லாதாருக்குத் தீப்போன்றவனாய்ச் சேய்மையிலுள்ளவனாய் , அடியார்களுக்கு நிழல் போன்றவனாய் அண்மையில் உள்ளவனாய் , பிறரால் அறியப்படாத வியத்தகு பண்பு செயல்களை உடையவனாய் , வேதம் ஓதுபவனாய் , வேதியர்கள் தியானிக்கும் மந்திரவடிவாய் உள்ளவனாய் , ஆகமமாக இருப்பவனாய் , வேள்வித்தீயாய் இருப்பவனாய் , திருநாகேச்சரத்தில் உள்ள பெருமானை அடைந்து வழிபடாதவர்கள் நல்ல வழியில் செல்லாதவராவர் .

தாயவன் - தாயாய் இருப்பவன் . தலையவன் - தலைவன் . மலையவன் - மலையின்கண் உள்ளவன் ; சேயவன் - ( அடியரல்லாதார்க்குச் ) சேய்மையில் உள்ளவன் . அணியான் ( அடியார்க்கு ) அண்மையில் உள்ளவன் . மலை , கயிலை , அழல் - வெம்மை ; நிழல் - தண்மை ; ` வெம்மையாயும் தண்மையாயும் உள்ளவன் ` என்றதாம் . மாயவன் - வஞ்சன் . மறையவன் - வேதத்தில் உள்ளவன் . மந்திரன் - மந்திர வடிவாய் உள்ளவன் . தந்திரன் - ஆகமமாய் இருப்பவன் . வளராநின்ற தீ - வேள்வித் தீ ; ` அத்தீயாய் இருப்பவன் ` என்க .

மத யானைத் தோலை உரித்தவனாய் , மின்னல் போல ஒளி வீசும் சடை முடி உடையவனாய் , பார்வதி பாகனாய் , பகைவர் மும்மதில்களை எரித்தவனாய் , அடியார்களுடைய வினைப் பயனாம் நோய்களையும் பாவங்களையும் போக்கியவனாய் , கல்லால மரத்தின் அடியில் அமர்ந்து முனிவர் நால்வர்க்கு அறம் , பொருள் , இன்பம் , வீடு என்ற உறுதிப் பொருள்களையும் அவற்றை உணரும் கருவிகளாகிய நான்கு வேதம் ஆறு அங்கங்கள் ஆகியவற்றையும் உபதேசித்தவனாய்த் திருநாகேச்சரத்தில் உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேராதாரே .

மின் ஆர் ஒளி முடி - மின்னல்போலும் ஒளியை உடைய முடி ; சடைமுடி . இனி , ` மின்னார் ( கங்கையாரை ) ஒளித்த முடி ` என்றலுமாம் ; இப்பொருட்கு . இரண்டனுருபு தொகுத்தலாயிற்றாக உரைக்க . தரியலர் - பகைவர் . வினைநோய் - வினையால் வரும் நோய் ; பெரு நோய்கள் . அரித்தான் - அறுத்தான் . ` அறம் பொருள் இன்பம் வீடு ` என்றது . ` ஈதலறம் ; தீவினைவிட் டீட்டல்பொருள் ; எஞ்ஞான்றும் காதல் இருவர் கருத்தொருமித் - தாதரவு பட்டதே இன்பம் ; பரனைநினைந் திம்மூன்றும் விட்டதே பேரின்ப வீடு ` ( ஔவையார் பாடல் ) என்றாற் போலக் கூறும் அவற்றின் இலக்கணங்களை . தெரித்தான் - விளக்கினான் .

யானைத்தோல் போர்த்த கடவுளாய் , தன்னை விரும்பி நினையாத கீழ் மக்கள் உள்ளத்துக்கண் வாராதானாய் , தன்னை மதிப்பவர் மனத்து இருப்பவனாய் , தன்னிகர் இல்லாத அழகனாய் , தேவர்கள் தலைவனாய் , இயல்பாகவே உலகமெல்லாம் நிறைந்து விளங்கும் பொருள்சேர் புகழ் உடையவனாய்த் திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேராதாரே .

காரானை உரி - கரிதாகிய யானையினது தோல் , ` காதலித்தலும் நினைத்தலும் இல்லாத கயவர் ` என்க . கயவர் ; கீழ்மக்கள் . ` செல்லானை ` என்று ஓதற்பாலதனை , ` வாரானை ` என்று ஓதியது , இடவழுவமைதி . ` இலாத ` என்றதனை , ` ஒப்பார் ` என்றதற்கும் கூட்டுக ; இது , பின் வருகின்ற ` ஒப்பில்லாத ஏரானை ` என்பதனை இனிது விளக்கியருளியவாறு , ஏர் - எழுச்சி ; ஈண்டு , ` உயர்வு ` என்னும் பொருட்டு , ` மிக்க ` என்பது , ` சீரான் ` என்பதன் முதனிலையோடு முடிந்தது . ` இறைவன் புகழே உலகெலாம் நிறைந்து மிக்கு விளங்குவது ` என்க .

தலைவனாய் , எல்லா உலகும் தானே ஆனவனாய் , தன் உருவத்தைப் பிறர் அறியமுடியாத நிலையினனாய் , அடியார்க்கு அன்பனாய் , நீண்ட வானத்து உச்சியைத் தடுத்து ஓங்கிய மலைகளானவனாய் , கோடுகளை உடைய பாம்பினை நாணாகக் கட்டி , கொடிய அசுரருடைய மும்மதில்களையும் அழியுமாறு அம்பு எய்த வில்லை ஏந்தியவனாய்த் திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக்கண் சேராதாரே .

தலையான் - தலைவன் ; முதல்வன் ; பதி . இறைவனை யாவரும் உருவறியார் என்பதனை , ` அன்றுந் திருவுருவங் காணாதே ஆட்பட்டேன் இன்றுந் திருவுருவங் காண்கிலேன் - என்றுந்தான் எவ்வுருவோ நும்பிரான் என்பார்கட் கென்னுரைக்கேன் எவ்வுருவோ நின்னுருவம் ஏது ` ( தி .11 அற்புதத்திருவந்தாதி - 61.) என்று அருளிய அம்மை திருமொழியாலுங் காண்க . உருவம் என்றது , திருமேனியையே யன்றி அவனது உண்மை இயல்பையும் குறிப்பதே யாம் . வீடு பெற்றார்க்கும் அவனது இன்பத்தை நுகர்ந்து வாழ்தலன்றி , அவனது இயல்பினை முற்றும் அளவிட்டுணர்தல் இயலாது என்பதை , ` கடல்அலைத்தே ஆடுதற்குக் கைவந்து நின்றும் கடல்அளக்க வாராதாற் போலப் - படியில் அருத்திசெய்த அன்பரைவந் தாண்டதுவும் எல்லாம் கருத்துக்குச் சேயனாய்க் காண் ` ( திருக்களிற்றுப்படியார் - 90.) என மெய்ந்நூல் விளக்கிற்று . ` மலை மேருமலை ` என்பது , பின் வருவனவற்றால் விளங்கும் . ` அதன்கண் கோத்து ` என இயைவித்து உரைக்க .

தன்பக்கல் விருப்பமுடைய அடியவர்களுக்கு உண்மையானவனாய் , தன்னை விரும்பாத கொடிய பாவிகளுக்குப் பொய்யானவனாய் , சுடுகாட்டில் கூத்தாடுபவனாய் , பொன் போல ஒளிவீசும் சடையினனாய் , திருநீறு நிறைந்த பையை உடையவனாய் , பாம்பினை அணிந்தவனாய் , எங்கும் பரவியிருப்பவனாய் , பவள மலைபோலச் சிவந்த திருமேனியை உடையவனாய்த் திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே .

` விரும்புவார்க்கு ` என்றது , ` விருப்பத்தைச் செலுத்துவார்க்கு ` என்றவாறாய் நின்றது . ` அவர்க்கு மெய்யன் ` என்க . அரும் பாவியர்கள் - நீக்குதற்கரிய மிக்க பாவத்தை யுடையவர்கள் ; ` அவர்களே இறைவன்மாட்டு விருப்பம் செலுத்துதலை ஒழிவார் ` என்றபடி . பொய்யான் - சிறிதும் விளங்காது , இல்பொருள்போலவே இருப்பவன் . பொன் பொலிந்த - பொன்போல விளங்குகின்ற ; அல்வழியாகலின் , னகரம் திரியாதாயிற்று . ` பொன் பொதிந்த ` எனவும் பாடம் ஓதுவர் . பொடி - திருவெண்ணீறு . ` பூதிப் பை ` என்பது , வாளா ஓர் பெயராக அருளப்பட்டது . பை அரவம் - படத்தை உடைய பாம்பு . பரந்தான் - எங்கும் நிறைந்தவன் . ` மேனிச் செய்யான் ` எனச் சினை வினை முதல்மேல் நின்றது .

அறத்தை விரும்பாத குற்றமுடையவர்களைக் கைவிட்டவனாய் , தேவர்கள் பலவாகத் துதித்துப்புகழுமாறு , எல்லா முதன்மைகளாலும் நிறைந்தவனாய் , ஐம்பூதமும் , அவற்றின் காரியமாகிய சராசரமும் ஆகியவனாய் , தன்னைத் தியானிக்காத வஞ்சர்களை மறந்து திருவைந்தெழுத்தை ஓதுபவர்களுக்கு எக்காலத்திலும் சிறந்து உதவுபவனாய் , திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே .

துரிசர் - குற்றம் உடையவர் . ` துரிசர்தம்மைத் துறந்தானை ` எனவும் , ` வஞ்சகர்தம்மை மறந்தானை ` எனவும் இயைக்க . ஏத்த - புகழும்படி . நிறைந்தான் - எல்லா முதன்மைகளாலும் நிரம்பினான் . ` வல்லோர் ` என்றது . ` நான் மறக்கினும் - சொல்லும்நா நமச்சிவாயவே ` ( தி .7. ப .48.) என்றருளியவாறு சொல்ல வல்லவர் என்றபடி .

வேதப் பொருளாய் உள்ளவனாய் , பெரிய காளை வாகனனாய் , பெரிய கடலில் தோன்றிய விடத்தை உண்டவனாய் , தேவர்கள் தலைவனாய் , என் பிறவித்துயரைப் போக்குபவனாய் , நிலைபெற்ற சிறப்பினை உடைய ஏகம்பத்தில் இனிய அமுதமாக உறைபவனாய் , மற்றவருக்குப் புலப்படாத வகையில் அடியேன் உள்ளத்தினுள்ளே சிறை செய்து வைக்கப்பட்டவனாய் , திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே .

மறையான் - வேதத்தின்கண் உள்ளவன் : வேதப் பொருளாய் உள்ளவன் . மால்கடல் - பெரிய கடல் . இறையான் - கடவுள் ; ` தேவர்க்குத் தேவன் ` என்றவாறு , ` யான் ஒளித்து வைத்த ` என்க . சிறையான் - சிறையில் உள்ளவன் . இறைவனைத் தாம் அனுபவமாக இடையறாது உணர்ந்து இன்புற்றிருக்கவும் , பிறர் ஒருஞான்றும் அதுமாட்டாது , துன்பிற்கிடந்து சுழல்கின்றார் என்பதனை , பான்மை வகையால் இவ்வாறு அருளிச் செய்தார் . ` நாடி நாரணன் நான்முக னென்றிவர் தேடி யுந்திரிந் துங்காண வல்லரோ மாட மாளிகை சூழ்தில்லை அம்பலத் தாடி பாதம்என் நெஞ்சு ளிருக்கவே ` ( தி .5. ப .1. பா .10) எனத் திருக்குறுந்தொகையினும் அருளிச்செய்தார் . ` ஆர்வல்லார் காண அரனவனை அன்பென்னும் போர்வை யதனாலே போர்த்தமைத்துச் - சீர்வல்ல தாயத்தால் நாமுந் தனிநெஞ்சி னுள்ளடைத்து மாயத்தால் வைத்தோம் மறைத்து ` ( தி .11 அற்புதத் திருவந்தாதி -96) என அம்மையும் இவ்வாறே அருளுதல் காண்க .

இமைகொட்டும் நேரத்தில் மும்மதில்களையும் அம்பு எய்து அழித்தவனாய் , வானிலிருந்து இறங்கிய கங்கை வெள்ளத்தை அழகிய தலையில் ஏற்றவனாய் , பிறப்பில்லாதவனாய் , அறவழியில் நில்லாத பிரமனுடைய தலை ஒன்றனைத் தன் கை ஒன்றினால் நீக்கியவனாய் , கூத்து நிகழ்த்துதலில் வல்லவனாய் , குறிக்கோள் ஏதும் இல்லாத கொடியவனான என்னை அடியவனாகச் செய்தானாய் உள்ள திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே .

` இமைக்கும் போதில் ` என்றது , எய்தமை . பெய்தமை இரண்டிற்குமாம் . திரு - அழகு . ` அறம் ` என்றது , வேதத்தின் பொருளை ; அஃதாவது , ` சிவபிரானே முதற்பொருள் ` என்பது , வேதத்தினை ஒழியாது ஓதியும் , உணர்ந்தும் , பிறர்க்கு உரைத்தும் தான் அடங்காப் பெரும் பேதையாயினானாகலின் , அவனை உணர்த்தும் வாயிலின்றித் தலைகளில் ஒன்றைக் கொய்தான் ` என்றபடி . குறி - குறிக்கோள் ; ` குறிக்கோள் இலாது கெட்டேன் ` ( தி .4. ப .67. பா .9.) என்றருளினமை காண்க .

கருணை உடையவனாய் , இனிக்கும் பசுப்பால் போல்பவனாய் , உலகில் வளரும் பயிர்களாய் , அப்பயிர்களின் வாட்டம் தீர்க்கும் மழையாய் உள்ளவனாய் , பிரமனும் , திருமாலும் தேடியும் காண முடியாத தீப்பிழம்பாய் , குற்றம் தீரத்தொண்டு செய்யும் அடியவருக்கு எளியவனாய் , மற்றயாவருக்கும் அரியவனாய் , இனிய கருப்பஞ்சாற்றின் தெளிவு போன்றவனாய்த் திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே .

அளியான் - கருணையுடையவன் . அண்ணிக்கும் - தித்திக்கின்ற . ஆன்பால் - பசுவின்பால் . ` மாண்பன் தன்னை ` எனவும் , ` அன்பன்தன்னை ` எனவும் பாடங்கள் ஓதுப . ` ஆன்பால் , தேறல் தெளி ` என்பன அடையடுத்த உவமையாகுபெயர்கள் . துளி - மழை ; இதனை , ` துளியின்மை ஞாலத்திற் கெற்றற்றே வேந்தன் - அளியின்மை வாழும் உயிர்க்கு ` ( குறள் - 557) என்பதனாலும் அறிக . துரிசு - குற்றம் . கரும்பின் பயன் அதன் சாறேயாகலின் , அதனையே , ` தேறல் ` என்றார் . ` உள்ளால் ` என்றதில் ஆல் , அசைநிலை ; உருபாக உரைப்பாரும் உளர் .

உலகங்கள் ஏழும் பரவிப் போற்றும்படியான புகழுடையவனாய் , ஏனையோரினும் சிறந்தவனாய் , நிறைந்து உயரும் செல்வத்தனாய் , மன்மதன் சாம்பலாகுமாறு அவனை நெற்றிக் கண்ணால் பார்த்தவனாய் , பிறை சூடிய சடையினனாய் , தூயோனாய் , ஆரவாரித்து ஓடிவந்து கயிலைமலையைப் பெயர்த்த இராவணன் அஞ்சுமாறு , அவனைக் கால் விரல் ஒன்றினால் நசுக்கியவனாய் , தன்னைச் சரணாக அடைந்தவர்களின் பாவங்களைப் போக்குபவனாய் , உள்ள திருநாகேச்சரத்து உறையும் பெருமானைச் சேராதார் நன்னெறிக் கண் சேராதாரே .

சீர்த்தான் - சீரை ( புகழை ) உடைய பொருளானா யினான் . சிறந்து - ஞானத்திற் சிறந்து நின்று ; இங்ஙனம் அருளவே அவ்வாறில்லாதார்க்குச் சிவபிரானைப் போற்றுதல் கூடாதாகும் என்பது பெறப்பட்டது . ` அருட்செல்வம் செல்வத்துட் செல்வம் ` ( குறள் - 241) என்பவாகலின் , திருவருளை , ` செல்வம் ` என்றருளினார் . மதனவேள் - மன்மதன் . பொடி - சாம்பல் . ` வீழப் ( விழுமாறு ) பார்த்தானை ` என்க . பனி - குளிர்ச்சி . ` மதியம் ` என்புழித் தொக்கு நின்ற இரண்டனுருபு , ` சடையான் ` என்னும் வினைக்குறிப்போடு முடியும் ; ` மதி அம்சடையான் ` எனலுமாம் . புநிதன் - தூயோன் ; ஒன்றிலும் தோய்வில்லாதவன் . ஆர்த்து - ஆரவாரித்து .