தனக்கு அடிமையான அன்பர்களுக்குத் தானும் அன்பனாய் , பஞ்சகவ்விய அபிடேகம் செய்பவனாய் , நான் அடைக்கலம் புகுந்த திருவடிகளை உடையவனாய் , ஒப்பற்றவனாய் , சந்தனமும் குங்குமமும் வாசக்கலவைகளும் பூசப்பட்ட தோள்களை உடையவனாய் , துளையிடப்படாத முத்தினை ஒப்பவனாய் , தூய வெள்ளிய கோவணத்தைக் கீளோடு இடுப்பில் கட்டியவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள என்றும் அழிதல் இல்லாத பெருமானை அடைக்கலமாக அடைபவர்கள் பிறந்து இறத்தலாகிய கேட்டினை எதிர்காலத்தில் பெறாதார் ஆவர் .

யாவரும் இறைவனுக்கு அடியவரேயாகலின் , அவனை அறிந்து அடைந்தோரை , ` ஆளான அடியவர்கள் ` என்று அருளினார் . அவர்கட்கு அன்பன் ஆதலாவது , அவர்க்கு வேண்டுவன யாவும் தானே முன்வந்து அருளுதல் ; இதனை , திருஞானசம்பந்தர்க்கு முத்துச்சிவிகை , முத்துப்பந்தர் முதலியவைகளும் , நாயனார்க்குப் பொதிசோறும் , அவர் இருவர்க்கும் திருவீழிமிழலையில் படிக்காசுகளும் , வன்றொண்டர்க்கு ஊரில் இரந்து கொணர்ந்த சோறும் தானே முன்வந்து அளித்தமையாலும் , பிறவாற்றாலும் இனிது தெளியப்படும் . ` புக்க ` என்னும் பெயரெச்சம் , ` தாள் ` என்றதனோடு முடிந்தது . இத் தொடரினை , ` ஆளானவர்கட் கன்பா போற்றி ` என்னும் திருவாசகத் தொடருடன் வைத்து நோக்குக . ( தி .8 போற்றித் - 198) தாள் - திருவடி ; திருவடியே அடியவரைத் தாங்குவன என்பது , ` உறுநர்த் தாங்கிய மதனுடை நோன்றாள் ` ( தி .11 திருமுருகு - 4) என்றதனானும் விளங்கும் . ` சாந்து ` என்றது , கத்தூரி முதலியவற்றை . சந்தனம் முதலியன , அடியவர் செய்யும் வழிபாட்டிற் பெறுவன . தோளாத - துளை இடாத . துளையிடப்பட்ட முத்துச் செயற்கையாய் சிதைவுபட்டுப் பெருமை குறைதலின் , இறைவனை இயற்கையாய் நின்று பெரிதும் போற்றப்படும் துளையிடாத முத்தாக அருளுவர் ஆசிரியர் ; இதனை , ` தோளா முத்தச் சுடரே போற்றி ` ( தி .11 திருவா . போற்றித் - 197) என்றதனாலும் உணர்க . ` தூயதாக வெளுத்த ` என ஆக்கம் வருவித்து உரைக்க . ` கோவணத்தை ` என்னும் இரண்டாவது , ` கீளானை ` என்னும் வினைக்குறிப்போடும் , ` ஆர்த்த ` என்பது , ` கீளான் ` என்பதன் முதனிலையோடும் முடியும் ; எனவே , ` கோவணத்தை - அரையில் ஆர்த்த கீளின்கண் உடையான் ` என்பது பொருளாம் . கீள் - கோவணத்தை இணைத்துவைத்திருக்குமது . கேடு - அழிவு ; பிறந்து இறத்தல் . நாடுதல் - விரும்புதல் ; விரும்பி அடைதல் .

சிவபெருமானுடைய இயல்புகளை உணர்த்தும் பாடல்களில் உள்ள சொற்களின் பொருளை நன்றாக உணர்ந்து , மலங்கள் பற்றற நீங்கப் பெற்றுப் பசுபோதம் நீங்கி , அருளில் அடங்கி நில்லாதவர்கள் உள்ளத்திலுள்ள அஞ்ஞானத்தை நீக்காதவனாய் , உய்வதற்குரிய வழியை அறியாத நாய் போன்ற கீழ்மையனாகிய என்னை நல்ல வழியில் செல்லும் வண்ணம் விரும்பி ஆட்கொண்டவனாய் , பற்கள் வரிசையாக அமைந்த வாயினால் , உச்சரிப்பில் குறை ஏற்படாதவகையில் பாடியும் ஆடியும் பணிந்து எழுந்தும் , குறை இரந்து தன்னைச் சரணமாக அடைந்தவர்களுடைய பாவங்களைப் போக்கும் ஆற்றலுடையவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள அழிவற்ற பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடுஇலார் .

சொற்பாவும் பொருள் - சொல்லின்கண் பரவிய ( நிறைந்துள்ள ) பொருள் . தூய்மை நோக்கி - தூய்மை பெறுதல் ( மலங்களெல்லாம் பற்றற நீங்குதல் ) குறித்து . தூங்குதல் - பசுபோதம் நீங்கி அருளில் அடங்கிநிற்றல் . ` சொல் ` என்றது , சிவபிரானது இயல்பு உணர்த்தும் பாட்டுக்களை . அவற்றின் பொருளைத் தெரிந்தாலன்றித் தூய்மை நோக்குதலும் , தூங்குதலும் இயலாவாகலான் , ` சொற்பாவும் பொருள் தெரிந்து ` என்றருளினார் ; இவ்வாறே , ` திருவடிக்கீழ்ச் சொல்லிய பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்லுவார் செல்வர் சிவபுரத்தின் ` என ஆளுடைய அடிகளும் ( தி .8 சிவபுராணம் . 92 -94) அருளியது காண்க . ` மனம் ` என்றது , உயிரினது அறிவை ; அதன் இருளாவது , அறியாமை ; ஆணவ மலம் . பான்மை - பகுதி ; நெறி . நாயினேனை - நாய்போன்றவனாகிய என்னை ; இழி வுடைமைக்கு நாயினை உவமையாகக் கூறுதல் , தொன்றுதொட்ட தொரு வழக்கு . ` நற்பான்மை ` என முன்னர் அருளினமையின் , ` நன் னெறிக்கே ` என்றது , ` அதற்கே ` என்னும் சுட்டளவாய் நின்றது . ` பற்பாவும் பாடி ` என இயையும் ; ` பல் பா ` என்பது , எதுகைநோக்கித் திரிந்தது . பா - திருப்பாடல் . இனி , ` பற்பாவும் ( பற்கள் நிறைந்த ) வாய் ` என்றே இயைத்து , ` எழுத்துக்கள் இனிது பிறத்தற்கு ஏதுவாய பற்களும் அவற்றையுடைய வாயும் பயன் பெறுமாறு பாடி ` என உரைத்தலுமாம் ; இப்பொருட்கு ` பாடி ` என்றதற்குச் செயப்படுபொருளாகிய ` பாடல்கள் ` என்பது சொல்லெச்சமாகக் கொள்ளப்படும் . குறைந்து - குறை இரந்து . போக்ககிற்பான் - நீக்க வல்லவன் .

புற்றில் உள்ள பாம்புகளை அணிந்த அழகனாய் , தன்னை விரும்பும் அடியவர்களுக்கு அன்பனாய் , மெய்ஞ்ஞானப் பொருளாய் , பெருந்திறல் உடையவனாய் , பத்தர்களுடைய பத்தி எவ்வளவிற்றாயினும் அதற்கு மனம் இரங்குபவனாய் , பத்தர் அல்லாதவருக்கு இரங்கானாய் , என்றும் அழிவில்லாதவனாய் , என் உள்ளத்துப்புக்கு அங்குள்ள மாசுகளைக் கல்லி எடுத்து நீக்குபவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள அழிவற்ற பெருமானை அடைக்கலம் அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

அளை வாயில் - புற்றாகிய இடத்தில் உள்ள . ஆதரிக்கும் - விரும்புகின்ற . ` அன்பு விளைவான் ` என , பண்பின் தொழில் பண்பிமேல் ஏற்றப் பட்டது . வித்தகன் - திறல் உடையவன் . உளைதல் - வருந்துதல் ; ஈண்டு , மனம் இரங்குதல் . உலப்பு - அழிவு . ` மனத்து ` எனப் பின்னர் வருகின்றமையின் வாளா ` உள்புக்கு ` என்றருளினார் . ` கிளைப்பான் ` என்பது , எதுகை நோக்கி , ` கிளைவான் ` என நின்றது ; கிளைத்தல் - கல்லுதல் . ` மனத்து மாசு ` என்பதன்றி , ` மனப் பசாசு ` எனப் பாடம் ஓதுவாரும் உளர் .

தண்டிலே விரிந்த தாமரையில் உறையும் பிரமனுடைய தலை ஒன்றினை அறுத்தவனாய் , மாவிரத சமயத்திற்கு உரிய வேடத்தை அணிந்தவனாய் , கிரகங்களின் பெயரால் அமைந்த கிழமைகள் யாவும் ஆவானாய் , தீவினையை உடைய அடியேன் நின்ற கொடிய நரகக் குழியிலிருந்து அடியேனை மீட்பவனாய் , பவளக் கொத்தினை ஒத்த நிறத்தினனாய் , வேதம் ஓதுபவனாய் , வேதத்தின் பொருள் கொண்ட வீணை ஒலியைக் கேட்பானாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

தாள் பாவு - தண்டின்கண் விரிந்த . தயங்குவான் - விளங்குவான் ; கமல மலரில் தயங்குபவன் , பிரமன் ; ` தங்குவானை ` எனப் பாடம் ஓதுதல் சிறக்கும் . ` மாவிரதம் ` என்றது , மாவிரத சமயத்தவர்க்கு உரிய வேடங்கள் ; அவை , எலும்பு மாலை முதலியன . கோள் பாவும் நாள் - கோள்களின் உரிமை பொருந்திய நாள் ; கிழமைகள் . ` நின்றால் ` என்றதனால் , நில்லாமை பெறப்பட்டது . அவ்வாறன்றி , ` யாதானுமோராற்றால் நின்றாலும் மீட்பான் ` என்றதாம் . வித்து உரு - வித்தாகிய உருக்கள் ; ` அவற்றின் கொத்து ஒப்பான் ` என்றது , ` எல்லாப் பொருள்களின் முதலும் தானேயானவன் ` என்றவாறு ; இனி , ` வித்துருமத்தின் கொத்து ` என்பது குறைந்து நின்றது எனினுமாம் . வித்துருமம் - பவளம் . ` வீணை ` என்றது , கருவியாகு பெயராய் , அதன் இசையைக் குறித்தது .

பெரியவனாய் , வெண்ணிறக் காளை வாகனனாய் , நான்கு வேதங்களும் ஆறு அங்கங்களும் அணுகமாட்டாத அருள் ஞானத்தானாய் , மூன்று சுடர்களும் ஆனவனாய் , தொண்டர்களாகித் தன்னைப் பணிபவர்களுக்கு அருகில் உள்ளவனாய் , சுயம்பிரகாசனாய் , பார்வதி பாகனாய் , உண்மையாகத் தன்னை தியானிக்காதவர்கள் வினைகளைப் போக்காதவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

நரை விடை - வெள்விடை ; ` முதிய விடை ` என்பது நயம் . நால்வேதமும் ஆறங்கமும் நணுக மாட்டாத சொல் , அருள் ஞானம் ; ` அதனானே உணரப்படும் பொருளாய் உள்ளவன் ` என்பது கருத்து . ` பணிவார்கட் கினியான் தன்னை ` என்பதும் பாடம் . ` வில்லான் ` என்றது , இசையெச்சத்தால் , ` மேரு வில்லானை ` எனப் பொருள்தரும் . மெய் - துணிபு ; ` அஃது உடையாராய் நினையாதார் ` என்றது ஐயத்தொடு நினைவாரை . தீர்க்ககில்லான் - தீர்க்கமாட்டாதவன் ; ` தீர்த்தல் செய்யாதவன் ` என்றபடி .

கங்கையைச் சடையில் வளைத்துக் கொண்டவனாய் , அச்சடையில் வன்னி , கொன்றை , ஊமத்தை மலர்கள் , ஒளி பொருந்திய பாம்பு இவற்றைச் சூடியவனாய் , மும்மதில்களும் தீயில் வெந்து சாம்பலாகுமாறு அழித்தவனாய் , ஆலகால விடத்தை உண்டவனாய் , மன்மதன் உடல் பொடியாக விழுமாறு தீக்கண்ணால் விழித்தானாய் , பார்வதி பாகனாய் , முன்னொரு காலத்தில் வேல் போன்ற கூரிய தந்தங்களை உடைய யானைத் தோலைக் கிழித்து உரித்தவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

` கங்கை சுழித்தானை ` என்க . சுழித்தல் - வளைத்தல் ; அடக்குதல் . இவ்வாறன்றி ` சுழிகளாகிய தானைகளை ( படைகளை ) யுடைய கங்கை ` என்றலுமாம் . ` மலராகிய வன்னி கொன்றை மத்தம் ` என்க . வன்னி , இலையாயினும் , மலர்களோடு ஒப்பக்கொள்ளப் படுதல் பற்றி மலர்களுள் வைத்து எண்ணினார் . ` வேவ அழித்தானை , வீழ விழித்தானை ` என்க . ` ஆலாலம் ` என்பது பாற்கடலில் தோன்றிய விடத்தின் பெயர் . வேல் நல் ஆனை கிழித்தான் - வேல்போலும் நகத்தால் வன்மை மிக்க யானையைப் பிளந்தான் . கயாசுரனாகிய யானையைச் சிவபிரான் தனது நகத்தால் பிளந்தமையை , ` ஒருப தத்தினைக் கவானுறுத் திருகரத் துகிரால் வெரிநி டைப்பிளந் தீரிரு தாள்புடை மேவ குருதி கக்கியே வோலிட வவுணர்தங் குலத்துக் கரியு ரித்தனன் கண்டுநின் றம்மையுங் கலங்க ` என்பதால் ( கந்தபுராணம் . ததீசியுத்தரப்படலம் - 146) அறிக . இனி , ` வேல் ` என்றது வேலேந்திய படை ஆட்களைக் குறித்தது எனக் கொண்டு , ` வேலாண் முகத்த களிறு ` ( குறள் - 500) என்றாற்போல . ` அவர்களைக் கோட்டில் ஏந்திய யானை ` என , அதனது வலிமை தோன்ற அருளியதாக உரைத்தலுமாம் . இன்னும் ` வேல் ` என்றதற்கு , ` வேல் போலும் தந்தத்தினையுடைய ` எனினும் பொருந்தும் . ` நன்மை ` ஈண்டு , வலிமை மிகுதி குறித்தது . ` வேனலானை ` எனவும் , ` வேனிலானை ` எனவும் இரண்டனுருபு விரிந்து நின்றதாகவே ஓதுவன பாடம் ஆகாமைக்கு , ` கிழித்தான் ` என்பதுதானே சான்றாகும் . மேல் , ` விழித்தானைக் காமனுடல் பொடியாய் வீழ ` என அருளிச் செய்தவர் . மறித்தும் ஈண்டே அதனை அருளிச்செய்தார் என்றல் பொருந்துமாறு எங்ஙனம் என்க .

அசைகின்ற ஒளிவிளக்காய் , உள்ளத்து நிலை பெற்ற ஓங்காரத்தின் உட்பொருளாய் , வெள்ளொளி உடைய சூரியன் , சந்திரன் , செந்நிறமுடைய அக்கினி என்ற இவையாகி , தேவருலகும் , நிலவுலகும் , தேவருலகுக்கும் மேற்பட்ட ஆகாயமுமாகி , மாணிக்கத்தின் ஒளியும் மரகதத்தின் ஒளியுமாகி , தேவர் எப்பொழுதும் வாழ்த்தித் துதிக்கும் ஒளிமிக்க திருமேனியை உடையவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

உளர் ஒளி - அசைகின்ற ஒளி ; விளக்கு . காற்றுக் காரணமாக எஞ்ஞான்றும் அசைந்து விளங்குதலே அதற்கியல்பாதல் பற்றி , அவ்வாறருளினார் . ஓங்காரத்து உட்பொருள் , மேலே காட்டப்பட்டது . ( ப .39 பா .10) விளர் ஒளி - வெளுத்த ஒளி ; ` அதனை விடுகின்ற சுடர்கள் இரண்டும் ஒன்றும் ` என்க . இரண்டு , சூரியனும் சந்திரனும் ; ஒன்று , நெருப்பு . இவை மூன்றனது ஒளியும் வெள்ளியவாதல் அறிந்து கொள்க . முச்சுடர்களில் , ஞாயிறும் திங்களும் ஒருதிறத்தினவாகவும் , நெருப்பு மற்றொரு திறத்தினதாகவும் காணப்படுதல் பற்றி இவ்வாறு , ` இரண்டும் ஒன்றும் ` எனப் பிரித்தோதி யருளினார் ; ` வளர் ஒளி ` என்றது , மாணிக்கத்தினது ஒளியை ; அது , கழுவுந்தொறும் வெளிப்படுதல் பற்றி அவ்வாறு அருளிச்செய்தார் . கிளர் ஒளி - மிக்க ஒளி ; என்றது அவனது அருட்டிருமேனிகளை ; அவை , அவற்றின் மிக்க ஒளியில்லாத பேரொளியினவாதல்பற்றி , அவ்வாறருளிச்செய்தார் . உளரொளியாயும் , வளரொளியாயும் இருப்பவனை அவைகளாகவே அருளியது , ஒற்றுமைபற்றி அருளிய பன்மைவழக்கு . ` கிளரொளி ` என்றது முன்னர்ப் பண்பாகுபெயராய்த் திருமேனியையும் , பின்னர்ச் சினையாகுபெயராய் அதனை உடையவனையுங் குறித்த இருமடி ஆகுபெயர் ; ` உடம்பும் உறுப்பெனப்படும் ` என்பது , ` உறுப்பொத்தல் மக்களொப் பன்றால் ` ( குறள் - 993) என்பதனால் அறிக .

கூற்றுவன் இறக்குமாறு அவனைக் காலால் உதைத்து , தன்னைச் சரணடைந்த மார்க்கண்டேயனுக்கு ஒருகாலத்தில் அருள் செய்தவனாய் , புலித்தோலோடு எலும்பும் பாம்பும் பூண்டவனாய் , தன்னை அன்போடு வழிபடுபவர் உள்ளத்து இருப்பவனாய் , கொடிய நஞ்சினைத் தன் கழுத்தில் தங்குமாறு உண்டவனாய் , தேவர்கள் கூடியிருந்த தக்கனுடைய வேள்வியை அழித்தவனாய் , உள்ள கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

` காலால் தடுத்தான் ` என்பது , ` உதைத்தான் ` என்னும் பொருளது . ` காலனைப் பொன்றக் காலால் தடுத்தானை ` எனக் கூட்டுக . ` தடுத்து அருள்செய்தான் ` என எடுத்து இயைவிக்க . மாணி - பிரமசாரி ; மார்க்கண்டேயர் . அதள் - தோல் . ` அதளோடு ` என்றதில் ஓடுவுருபு , ` தொடியொடு தொல்கவின் வாடிய தோள் ` ( குறள் - 1235) என்பதிற் போல , வேறுவினைக்கண் வந்தது . அக்கு - எலும்பு . மடுத்தான் - வாய் மடுத்தான் ; உண்டான் . ` மிடற்றுள் தங்க மடுத்தான் ` என்க .

இறந்தவர்களுடைய எலும்புகளை அணியும் இயல்பினனாய் , கடவூர் மயானம் முதலிய இடங்களில் கூத்தாடுபவனாய் , ஒளி பொருந்திய பாம்போடு எலும்பை அணிபவனாய் , சுடுகாட்டில் ஆடுபவனாய் , என் உள்ளத்தில் இடம் பெற்று , அதனை விடுத்து நீங்காது , என்னை அடிமை கொண்டானாய் , தன் உள்ளத் திருப்பதனைப் பிறர் அறிய இயலாதவனாய் , அச்சம் இல்லாதவனாய்த் தேவர்களின் அச்சத்தைப் போக்கியவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

எலும்பு அணிந்த வாழ்க்கை - எலும்பை அணிதற்கு ஏதுவாய் நின்ற வாழ்க்கை ; என்றது , ` வறுமை வாழ்க்கை ` என்னும் பொருட்டாய் , அவனது நிலைபேற்றினைக் குறிக்கும் குறிப்பு மொழியாய் நின்று , பழித்ததுபோலப் புகழ்புலப்படுத்து நின்றது ; ` மாண்டார் எலும்பு ` என்றதும் அதுபற்றி , பின்னர் ` அரனொடு என்பு பூண்டான் ` என்றது , அவனது பற்றின்மையைக் குறிக்கும் . ` மயானம் , புறங்காடு ` என்னும் இரண்டனுள் முன்னது , ` உலக முழுதும் ஒடுங்கிய நிலையையும் , பின்னது உலகப் புறங்காட்டையும் குறித்து , முன்னின்ற தொடர்களின் பொருளை வலியுறுத்தின . உள் - உள்ளம் . ` அதனை இடங்கொண்டு ` என்க . சிந்தை , அவனது திருவுள்ளக் குறிப்பு ; அதனை அறிவார் ஒருவரும் இல்லை என்க . அசங்கை - அச்சம் இன்மை ; ` அச்சம் இல்லாதவன் ` என்றது , ` தான் யார்க்கும் குடியல்லாத் தன்மை யன் ; தன்வயம் உடையவன் ` என்றபடி . சங்கை - அச்சம் ; அமரர்கள்தம் அச்சம் எல்லாம் தீர்த்தது , அசுரர்களை அழித்து என்க . கீண்டான் - பிளந்தான் ; அழித்தான் .

தனக்கு அறிவுரை கூறிய தேர்ப்பாகனிடம் கடுஞ் சொற்கள் பேசிக் கயிலைமலையை அசைத்த இராவணன் முதுகு நொறுங்குமாறு அழுத்திப்பின் அவன் தன் கை நரம்புகளை வீணைத் தந்திகளாகக் கொண்டு பாட மலையை அசைத்த அவனுக்குச் சிறிய வாளை அருள் செய்தவனாய் , அடியேன் உள்ளத்தே தன் திருவடிகளைப் பதித்தவனாய் , மும்மதில்களையும் எரித்துச் சாம்பல் ஆக்கியவனாய் , அன்பின்றி வழிபடுபவர்களுக்குத் தானும் அருள்புரிவான் போன்று காட்டி வஞ்சிப்பவனாய்க் கீழ்வேளூரை ஆளும் அரசனாய் உள்ள பெருமானை அடைக்கலமாக அடைந்தவர்கள் கேடிலாரே .

முறிப்பு ஆன - தொடர்பை அறுப்பனவாகிய சொற்கள் ; ` கடுஞ்சொற்கள் ` என்றபடி . தான் , அசைநிலை ; உம்மை , சிறப்பு . முதுகு இற - முதுகு நெரியப்பெற்றமையால் . எடுத்து - உரத்து . பறிப்பான் - அவன் , பகைவரது உயிரை வாங்குதற் பொருட்டு . அரி வாள் - பகைவரது உறுப்புக்களை அறுக்கின்ற வாள் ; ` சிற்றரிவாள் ` என்றது , ` அஃது ஒன்றுதானே பல பெருவீரரை வெல்லும் ஆற்ற லுடைத்து ` என்பது தோற்றுவித்தற்பொருட்டு . ` நீட்டினான் ` என்றது , பான்மைவழக்கால் , ` ஈந்தான் ` என்னும் பொருளைத் தந்தது . பொய்யர்கள் , அன்பின்றி வழிபடுவோர் ; பொய்செய்து - அருள் புரிவான் போன்று அதனைக் கடைபோகச் செய்யாது . கிறிப்பான் - வஞ்சிப்பான் ; கிறி - வஞ்சனையாதல் , ` கேட்டாயோ தோழி கிறி செய்த வாறொருவன் ` ( தி .8 திருவா . திருவம் . 6) என்பதனான் அறிக .