தெவிட்டாத இனிய அமுதமாய்த் தலைவனாய் , பிரமனும் திருமாலும் அறியாத முதலவனாய் , கொன்றை மாலை அணிந்த சடையனாய் , நன்மை தருபவனாய் , ஒப்பற்றவனாய் , நீராய் , தீயாய் , காற்றாய் , நீண்ட வானமாய் , ஆழ்ந்த கடல்கள் ஏழும் சூழ்ந்த நிலனாய்ப் பரந்து இருக்கும் பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

ஆராத - நிறையாத ; தெவிட்டாத . ` நீரான் ` முதலியவற்றிற்கு , ` நீராய் உள்ளவன் என்றாற்போல உரைக்க , பயிலுதல் , ஈண்டு . ` நூலைப் பயிலுதல் ` என்பது போலப் பலகாலும் சிந்தித்தல் முதலியன செய்து வழிபடுதல் . ` பாழ் ` என்றது , ஆகுபெயராய் பயனில்லாத நெறியை ( சமண சமயத்தை ) க் குறித்தது ; எப்பொருட்கும் முதல்வனாகிய இறைவனை உளன் என்று ஒருதலையாகத் துணியாது , ` உளனோ , இலனோ ` என ஐயுற்று நிற்றலின் சமண் சமயம் பாழ் நெறி ( பயனில்லாத நெறி ) ஆயிற்று . ` அஃது ஐயத்தை உடைய நெறியே ` என்பதனை , ` அத்தி நாத்தி ` ( உண்டு இல்லை ) என்னும் அதன் தத்துவக் கொள்கையே இனிது விளக்கும் . அதுபற்றியே , ` ஐயுறும் அமணரும் ` ( தி .1. ப .128. அடி . 36. ) என்று அருளிச் செய்தார் , ஆளுடைய பிள்ளையார் . ஐயத்தையுடையார் வீடுபேறு எய்தாமை , ` ஐயத்தின் நீங்கித் தெளிந்தார்க்கு வையத்தின் - வானம் நணிய துடைத்து ` ( குறள் . 353.) என்னும் பொதுமறையான் இனிது விளங்கிக் கிடந்தது ; ஆகவே , சமண் சமயத்தை சுவாமிகள் . ` பாழ்நெறி ` என்று கூறி அதன் உண்மை யுணர்த்தி யருளினார் என்க . ` பாழின்கண்ணே ` என உருபு விரிக்க . ஏகாரம் பயனுடைய நன்னெறியினின்று பிரித்தலின் , பிரிநிலை . ` பாழே ` என்பதற்கு ( இவ்வாறன்றி , ` பாழாகவே பயனின்மை உண்டாகும்படியே )` என ஆக்கம் வருவித்து உரைப்பினும் ஆம் . ` உழன்றவாறு இரங்கத்தக்கது ` எனச் சொல்லெச்சம் வருவித்து முடிக்க .

காளை வாகனனாய் , தேவர்களால் தியானிக்கப் படுபவனாய் , வேதம் ஓதுபவனாய் , வெண்பிறை சூடிய சடையனாய் , நீலகண்டனாய் , மெய்ப் பொருளாய் , ஒப்பற்றவனாய் , பகைவருடைய மும்மதிலும் தீயில் மூழ்க அழிக்கும் அம்பினைக் கோத்து எய்தவனாய் , கூரிய சூலப் படையை உடையவனாய் , உள்ள பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

எண்ணத்தான் - தியானத்தின்கண் உள்ளவன் . சாமம் - கருமை . போல் , அசைநிலை . அயில் - கூர்மை .

நீறு அணிந்தவனாய் , பொன்மலை போல்வானாய் , முறுக்கேறிய சடையின் கங்கையை மறைத்த தூயோனாய் , வேதியனாய் , வெண்காட்டில் உறைவானாய் , வெண்மையான காளை வாகனனாய் , தேவர்களுக்கு எல்லாம் முற்பட்டவனாய் , திருவாதிரை நட்சத்திரத்திற்கு உரிமை பூண்டவனாய் , தலைவனாய் , மை தீட்டிய கண்களை உடைய பார்வதிபாகனாய் , உள்ள பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

பூதியன் - வீபூதியை ( திருவெண்ணீற்றை ) அணிந்தவன் ; ` ஐசுவரியம் உடையவன் ` என்றலுமாம் . விண்ணோர்க்கு எல்லாம் ஆதியன் - எல்லாத் தேவர்கட்கும் முதலில் உள்ளவன் . ` முதற் கடவுள் ` என்றபடி .

யானையின் தோலைப் போர்த்தவனாய் , முப்புரங்களும் சாம்பலாகுமாறு அம்பு எய்தவனாய் , தூயனாய் , கச்சணிந்த முலையை உடைய பார்வதிபாகனாய் , அலைகள் கரையை அடைந்து மீண்டுவரும் கடலுள் தோன்றிய விடத்தை உண்டு , தேவர்களின் அச்சத்தைப் போக்கியவனாய் , மன்மதன் யமனுலகத்தை அடையுமாறு சிறிது நேரத்தில் அவன் உடலம் சாம்பலாகுமாறு தீத் தோன்ற விழித்தவனாய் , உள்ள பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

` வார்த் தாங்கு ` என்பதில் தகரம் விரித்தல் . வார் - கச்சு . வனம் ( வன்னம் ) - அழகு . ` தென்றிசை` என்பது , காலன் ஊரைக் குறிக்கும் குறிப்பு மொழி . ` திசைக்கே ` , ` திசைக்கண்ணே ` என வேற்றுமை மயக்கம் . பொடியா - சாம்பலாகும்படி . ஆங்கே - அப்பொழுதே ; கண்ணுதற் கடவுளிடத்துக் காமன் , மலரம்புகளை ஏவித் தன் செயலைச் செய்தமை உலகம் அறிந்ததாகலின் , வாளா , ` ஆங்கே ` என்று அருளினார் ; எனவே , ` அவன் அம்பெய்த அந் நொடியிலே ` என்பது பொருளாயிற்று . பார்த்தான் - ( நெற்றிக் கண்ணால் நோக்கினான் ).

தன்னைச் சரணாக அடைந்த அடியவர்பால் பாவங்கள் , துன்பங்கள் , நோய்கள் , பழைய தீவினைகள் , வறுமை என்பன அணுகாதவாறு அவற்றைப் போக்கியவனாய் , கார்முகில் போன்ற நீலகண்டனாய் , மிக்க வெகுளியை உடைய சலந்தரனுடைய உடலைச் சக்கரத்தாலே அழித்தவனாய் , ஒப்பற்றவனாய் , மெய்ப்பொருளாய் , உத்தமனாய் , தன்னைத் தியானிக்கும் அடியவர் நெஞ்சில் ஊன்றி யிருப்பவனாய் , உள்ள பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

அடைந்தார் - தன்னை அடைக்கலமாக அடைந்தவர் . அல்லல் நோய்கள் - துன்பத்தைத் தரும் பிணிகள் . ` பாவங்கள் ` என்றது பிராரத்தத்தையும் , ` அருவினைகள் ` என்றது சஞ்சிதத்தையும் நோக்கி என்க . நல்குரவு - வறுமை . ` அவர்பாற் செல்லாவண்ணம் ` என உரைக்க . நேமி சக்கரம் . ` நேமியால் தடிந்தான் ` என்றதனால் , ` கடுஞ்சினத்தோன் ` என்றது , ` சலந்தரனை ` என்பது தெளிவு . ` சலமுடைய சலந்தரன்றன் உடல்தடிந்த நல்லாழி நலமுடைய நாரணற்கன் றருளியவா றென்னேடி ` என்றருளியதும் ( தி .8 திருவா . திருச்சாழல் . 18), கந்தபுராணம் ததீசி யுத்தரப் படலத்துள் சலந்தராசுரனைச் சிவபிரான் அழித்த வரலாற்றை விரித்துரைத்ததும் காண்க . படிந்தான் - ஊன்றியிருந்தான் .

சிவந்த சடையின் மீது கங்கை வெள்ளத்தை மறைத்தவனாய் , தீப்போன்ற சிவந்த தன் திருமேனிக்கண் பிரமனுடைய மண்டையோட்டினைச் சுமக்கும் கையை உடையவனாய் , தேவர்களுக்குத் தலைமைத் தேவனாய் , விளங்குகின்ற ஞானப்பிரகாசனாய் , தன் திருவடிகளைத் தியானிப்பவர் வருந்தாத வகையில் அவரைக் காப்பவனாய் , ஐம்பூதங்களாகி எங்கும் பரவியுள்ளவனாய் , உள்ள பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத் தக்கது .

` கங்கை வெள்ளம் செஞ்சடைமேல் கரந்தான் ` என்க . ` கனலாடு ` என்றதில் ஆடு உவம உருபு . ` திருமேனிக்கண் கையானை ` என இயையும் ; ` உயர்ந்த திருவுருவில் இழிந்த தலையையும் தாங்கியுள்ளான் ` என அவனது அருள்விளையாட்டை வியந்து அருளிச் செய்தவாறு . இவ்வாறன்றி , ` கனலாடு திருமேனி ` என்றதனை , கமலத்தோனுக்கு அடையாக்குதல் பொருந்தாமை அறிக . வருந்தாமை - துன்புறாதபடி .

கங்கை தங்கிய சடையினனாய் , குபேரனுக்குத் தோழனாய் , நல்லூர் , நள்ளாறு , நல்லம் , தேன் ஒழுகும் பொழில்களால் சூழப்பட்ட வாய்மூர் , மறைக்காடு , ஆக்கூர் , நீடூர் , நெய்த்தானம் , ஆரூர் என்னும் திருத்தலங்களில் உறைபவன் ஆகிய பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

நதி ஆரும் - கங்கை பொருந்திய . ஆரூர்போல , ` நல்லூர் , நள்ளாறு , நல்லம் , வாய்மூர் , மறைக்காடு ( வேதாரணியம் ), ஆக்கூர் , நீடூர் , நெய்த்தானம் ` என்பனவும் சோழநாட்டுத் தலங்கள் . மது வாரும் - தேன் ஒழுகுகின்ற , நிதியாளன் - குபேரன் .

பெருந்தவத்தை உடையவனாய் , நான்கு வேத வடிவினனாய் , பெரியவனாய் , பகைவர் மதில்கள் மூன்றையும் அழித்தவனாய் , சிவந்த சடையின் மீது பிறையைச் சூடித் திருவாரூர்த் திருமூலட்டானத்தில் விரும்பி உறையும் வெற்றியனாய் , கொடிய பாம்புகளைப் பூண்டவனாய் , தம் தேவையைக் கருதித் தன் தன்மையையே கடவுள் தன்மையாகத் துணிந்த அடியவர்களுக்கு என்றும் பற்றுக்கோடாக இருப்பவனாய் , உள்ள பள்ளியின் முக்கூட லில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

நற்றவன் - நல்ல தவக்கோலம் உடையவன் . கொற்றவன் - தலைவன் ; ` கொற்றம் ( வெற்றி ) உடையவன் ` என்றே உரைத்தலுமாம் . கூர் அரவம் - மிக்க பாம்புகள் . தன் திறமே கொண்டார் - தனது தன்மையையே கடவுள் தன்மையாகத் துணிந்தவர்கள் . பற்றவன் - துணையாய் இருப்பவன் .

ஊனாய் , உடலாய் , உயிராய் , ஏழுலகமுமாய் , தேவர்கள் தலைவனாய் , பரமபதமாகிய வீட்டுலகில் இருப்பவனாய் , பிறை சூடியாய் , வளவி என்ற தலத்தில் உறைபவனாய் , பார்வதி காணப் பன்றியின்பின் போன வேடனாய் , கயிலாய மலையில் உள்ளவனாய் , ஒன்றுபட்டு இளகி உருகும் அடியவருடைய நெஞ்சில் , அப்பொழுது கறந்த பால் போல் இனியவனாய் , பள்ளியின் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

ஊனவன் - தசை முதலியனவாய் உள்ளவன் . உடலவன் - அத்தசை முதலியவற்றால் இயன்ற உடம்பாய் உள்ளவன் . உயிர் ஆனான் - அவ்வுடலின்கண் உள்ள உயிராய் இருப்பவன் . உலகு ஏழும் ஆனான் - அவ்வுயிர்கள் மாறிச் செல்லும் பல உலகங்களாய் இருப்பவன் . ` வானவன் ` என்றது , பிறவிப் பெயர் ; ` தேவராய் இருப்பவன் ` என்பது பொருள் ; இதனை , ` உம்பர் கோ ` என்றதற்கு முன்னர் வைத்து உரைக்க . உம்பர் கோ - தேவர்கட்குத் தலைவனாய் இருப்பவன் . வளவியான் - ` வளவி ` என்னும் தலத்தில் இருப்பவன் ; இது வைப்புத் தலம் . ` மலைமகள் முன் ` என்றது . ` அவள் காண ` என்றவாறு : ` காண்டலால் அவன் வருத்தத்திற்கு அவள் வருந்துமாறு ` என்பது திருக்குறிப்பு . வராகம் - பன்றி ; இஃது அருச்சுனனை அழிக்க வந்தது . கானவன் - வேட்டுவன் . கலந்து - ஒன்றுபட்டு . உருகி நைதல் , ஒருபொருட்பன்மொழி ; ` உருகி நினைவார் ` என்பதும் பாடம் . பானவன் - பருகப்படுபவனாய் உள்ளவன் ; இது , ` பானம் ` என்பது அடியாகப் பிறந்த பெயர் . ` பால் நவன் ` எனப் பிரித்து , ` நவமாய ( புதிய - கறந்த ) பால்போல்பவன் ` என்றுரைத்தலுமாம் .

தன்னைத் தடுத்த தேர்ப்பாகனை வெகுண்டு , தன் தோள்களைக் கொட்டிக் கயிலை மலையைப் பத்துத் தலைகளாலும் இருபது தோள்களாலும் பெயர்த்த தசக்கிரிவனைத் தன் கால் விரலால் நசுங்குமாறு அழுத்தி , அவன் நரம்பு ஒலியோடு இசைத்த பாடலை மகிழ்வோடு கேட்டு , இராவணன் என்ற பெயரையும் , கூரிய வாளையும் கொடுத்தவனாய் , கழல் ஒலிக்கும் திருவடியால் கூற்றுவன் மாளுமாறு ஒரு காலத்தில் உதைத்தவனாய் , உள்ள பள்ளியில் முக்கூடலில் உறைகின்ற பெருமானைப் பலகாலும் சிந்திக்காமல் , பயனில்லாமல் யான் தடுமாறித் திரிந்த செயல் இரங்கத்தக்கது .

இராவணனது செயலைத் தடுத்து அவனுக்கு அறிவுரை கூறினவன் அவன் அமைச்சன்; அவனை இராவணன் முனிந்தான் என்க. `தோள்` என்புழியும் உருபும் உம்மையும் விரிக்க. `மாள ஊன்றி` என்றது, ஊன்றியவாறே இருப்பின் அவன் மாளுதல் ஒருதலையாதல் பற்றி. `பேரோடும்` என்னும் உம்மை, எச்சம். `வாள்தன்னைக் கொடுத்தானை` என்க. படுத்தான் - கொன்றான்.