தேவர்கள் விரும்பித் துதித்து வணங்கும் புகழுக்கு உரியவனும் , போர்த்தொழில் வல்ல இடப ஊர்திக்குத் தலைவனும் , உலகங்கள் ஏழுமாகிப் பல உயிரும் ஆகி விளங்கியவனும் , மணமிக்க கொன்றைக் கண்ணியை உடையவனும் , வேதம் நான்கையும் உணர்ந்து முற்படப் படைப்புத் தொழிலை மேற்கொண்ட பிரமனது சிரத்தைக் கொய்தவனும் , குற்றமற்றவனும் , திருமாலை ஒரு பாகமாகக் கொண்டவனும் ஆகிப் பண்படுத்தப் பட்ட வயல்கள் நாற்புறமுஞ் சூழ விளங்கும் திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழுஞ் சிவபெருமான் என்சிந்தையில் என்றும் நீங்காமல் நிற்பவன் ஆவான் .

புரிந்து - விரும்பி . ` அமரர் புரிந்து தொழுதேத்தும் ` என மாற்றியுரைக்க . ` புகழ்தக்கோன் ` ` புகழப்படுதற்கு உரியவன் அவன் ஒருவனே ` என்றவாறு ; ` பூமிமேல் புகழ்தக்க பொருளே ` ( ப .95 பா .7) எனப் பின்னர் வருவதுங் காண்க . ஏனையோரது புகழ் எல்லாம் பொருள் சேராதனவாய் ஒழிய , இறைவனது புகழே பொருள்சேர் புகழாதல் பற்றி , அவன் ஒருவனே புகழப்படுதற்கு உரியனாயினான் என உணர்க . விடையின் பாகன் - இடப ஊர்திக்குத் தலைவன் . ` உயிராகி ` என்பதில் உள்ள , ` ஆகி ` என்பதனை ` புவனம் ஏழும் ` என்பதனோடுங் கூட்டுக . விரை - வாசனை . முதல் - காத்தல் அழித்தல்களுக்கு முன்னர் . படைத்தோன் - உலகத்தைப் படைத்தவன் ; பிரமன் ; ` வேதம் நான்கும் தெரிந்தும் , முதற்கண் உலகைப் படைத்தமைபற்றி உலகத் தோற்றத்திற்குத் தன்னையே முதல்வனாக மயங்கி , அதனால் தலை ஒன்றை இழந்தான் ` என்பார் , ` வேதம் நான்கும் தெரிந்து முதற் படைத் தானைச் சிரங்கொண்டோன் ` என்று அருளிச் செய்தார் . தீர்த்தன் - முனிவன் . ` சிரங்கொண்டானாயினும் கொல்லாமையுடைய முனிவனே ` என்றவாறு . திருமால் ஓர் பாகத்தில் உடையனாதல் மேலே ( ப .58. பா .3) காட்டப்பட்டது ; அவ்வாறின்றி ` அரியலால் தேவி யில்லை ஐயன் ஐயாறனார்க்கே ` ( தி .4. ப .40. பா .5) என அருளிச் செய்தவாறு , ` திருமாலையும் தனது சத்திகளுள் ஒரு சத்தியாகக் கொண்டு ஒரு பாகத்தில் உடையவன் ` என்று உரைத்தலுமாம் . ` சிவபிரானது சத்தி ஒன்றே செயலாற்றுதற்கண் நான்காய்ப் பிரிந்து நிற்கும் ; அங்ஙனம் நிற்குமாறு , இன்பத்தில் பவானியும் , ஆடவரிடத்துத் திருமாலும் , வெகுளியில் காளியும் , போரில் துர்க்கையும் , என்பது சிவாகமங்களின் துணிபு `. ` ஏகைவ சக்தி : பரமேஸ்வரஷ்ய பின்ன சதுர்த்தா விநியோக காலே போகே பவானி புருஷேசு விஷ்ணு : கோபேது காளீ சமரே து துர்க்கா .` ` திருத்தளி ` என்பது இத்தலத்துத் திருக்கோயிலின் பெயர் .

கச்சணிந்த முலையினையுடைய உமையம்மையை ஒருபாகமாகக் கொண்டவனும் பெரிய வேதங்கள் ஆனவனும் , நிலமும் விண்ணும் , வெம்மைமிகு தழலும் காற்றும் நீரும் உயர்மலையும் ஆயவனும் , கொடிய நஞ்சையுண்டு கறுத்த கண்டத்தவனும் , எண்டோளினனும் , கயிலைமலையாகிய பொருப்பைத் தன் வாழிடமாகக் கொண்டவனும் ஆகித் தேரோடும் நெடுவீதிகளையுடைய திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் என்றும் விருப்போடு விளங்கும் சிவ பெருமான் என் சிந்தையிலே என்றும் நீங்காமல் நிலைப்பவன் ஆவான் .

கூர் ஆர் - மறைந்து நின்று தோன்றி வளர்தல் பொருந்திய . மண் முதலியவற்றை அஃறிணையாக எண்ணிச் செல்லுதற்கு இடையே , ` அழலவன் ` என உயர்திணையாக எண்ணினார் , ` அனைத்தையும் சடப்பொருள்களாய் எண்ணினும் , அவற்றிற்குத் தலைமை பூண்ட கடவுளராய் எண்ணினும் , இறை நிறைவு பொருந்தும் ` என்றற்கு , தலைமைக் கடவுளரை , ` அதி தெய்வங்கள் ` என்பர் . கார் ஆரும் - கருமை நிறைந்த ; ` மேகம் போலப் பொருந்திய ` என்றுமாம் . ` விருப்போடு ` என்றது , ` திருத்தளியான் ` என்ற வினைக் குறிப்போடு முடிந்தது .

மின்னலும் கொடியும் போன்ற இடையினை யுடைய உமையம்மையால் என்றும் விரும்பப்படும் கேள்வனும் , மலையாகிய வலிமை மிக்க வில்லை வளைத்த கையினனும் , நல்ல பாட்டுக்களை யாக்க வல்ல புலவனாய்ச் சங்கம் போந்து நல்ல பொற்கிழியைத் தருமிக்கு அருளியவனும் ஆகி , மணமிக்க கொன்றை மலர் பொன்னின் வனப்பைக் காட்ட , அருகே நின்ற மேட்டு நிலக் காந்தள் கைகளின் வடிவினைக் காட்ட , இவற்றைக் கண்டு வண்டு இசைபாடும் முல்லையும் குறிஞ்சியும் மயங்கிய வளமிக்க திருப் புத்தூர்த் திருத்தளியில் விளங்கும் சிவபெருமான் என் சிந்தையில் என்றும் நீங்காமல் நிலைப்பவன் ஆவான் .

` மின் காட்டும் மருங்குல் , கொடி மருங்குல் ` எனத் தனித்தனி இயைக்க . ` மின்னலைத் தன்னிடத்தே காட்டும் ` என்பது சொற்பொருளாயினும் , ` காட்டும் ` என்பது உவம உருபேயாம் . மருங்குல் - இடை . ` விருப்பவன் ` என்பது ` கேள்வன் ` என்னும் பொருளுடைத்து ; அகரம் , சாரியை ` பொருப்பாகிய வலியை உடைய சிலை ` என்க . பொருப்பு - மலை . சிலை - வில் . ` தருமி ` என்னும் அந்தணச் சிறுவனுக்கு , ` கொங்கு தேர் வாழ்க்கை ` ( குறுந்தொகை -2) என்னும் அகப்பாட்டைப் பாடி ஈந்து , அதனை அறியாது குற்றங்கூறிய நக்கீரர் முன் புலவனாய்ச் சங்கத்திற் சென்று வாதிட்டு , பாட்டுக் குற்றம் அற்றதாதலையும் , அதனைக் குற்றங் கூறியதே குற்றமாதலையும் தெளிவித்து பாண்டியன் வைத்திருந்த பொற்கிழியை அவ்வந்தணச் சிறுவன் பெறச் செய்து மறைந்தமையின் , ` நன்பாட்டுப் புலவனாய்ச் சங்கம் ஏறி , நற்கனகக் கிழி தருமிக்கு அருளினோன் காண் ` என்று அருளிச்செய்தார் . கனகம் - பொன் . கிழி - முடிப்பு . இவ்வரலாற்றின் விரிவை , திருவிளையாடற் புராணத்துட் காண்க . இவ்வருட் செயலை ஈண்டு அருளிச் செய்தமையால் , ` தருமி ` என்பவன் ` இத்தலப் பெருமானை வழிபட்டோனாகவும் கருத இடம் உண்டு . ` கொன்றை பொன்காட்ட ` என்க . கடி - வாசனை . கொன்றையும் காந்தளும் பொன்னையும் , கையையும் காட்டுதல் தம்தம் பூக்களின் வண்ணத் தானும் , வண்ணத்தொடு வடிவத்தானும் என்க . ` கொன்றை சொரிகின்ற பொன்னை , காந்தள் கையேந்தி வாங்கும் ` என அணிந்துரைத்தல் கருத்து . புனம் - காடு . கொன்றையையும் காந்தளையும் இயைத்து அருளிச்செய்தமையின் , ` செழும்புறவு ` என்றது , முல்லையும் குறிஞ்சியும் மயங்கிய நிலத்தை என்க . தென் - இசை . ` இசை பாடுவது வண்டாக , அதற்குச் சொரியப்படும் பொன்னைக் காந்தள் பெறுகின்ற திருப்புத்தூர் ` என்றது , ` பாட்டை ஆக்கினோன் சிவபிரானாக , அதற்குப் பாண்டியனால் வைக்கப்பட்ட பொற்கிழியைத் தருமி பெற்றான் ` என்பதனைத் தோற்றுவிக்கும் குறிப்பு மொழியாய் நின்று , சிவ பிரானது அமைதி ( திருத்தி ) யையும் , அருள் நிலையையும் விளக்குவ தாம் என்க .

இதழ்கள் நிறைந்த தாமரை மலரில் விளங்கும் நான்முகனும் , திருமாலும் இந்திரனும் , பணிந்து துதிக்கும் வண்ணம் இருப்பவனும் , இதழ்களையுடைய கொன்றை , வன்னி , ஊமத்தை ஆகிய மலர்கள் செறிந்த செஞ்சடையினனும் , குற்றமற்ற சங்கம் பக்கத்தே ஏறி முத்தை ஈனும் கடற்கரையை எல்லையாக உடைய மறைக்காட்டில் வாழ் மணியும் ஆகி , வளவிய பயிர்களை மேயும் எருமை கரை மீது ஏறி நீர் நிலையில் படியும் திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

ஏடு ஏறு , தோடு ஏறு - இதழ்கள் பொருந்திய . ` ஏடு தோடு ` என வந்தது , பொருட்பின் வருநிலை , கடுக்கை - கொன்றை , துகள்தீர் - குற்றம் அற்ற ; நல்ல . சங்கம் - சங்கு . மாடு - கரை . கானல் - கடற்கரை . மேதி - எருமை . சேடு - மேடு ; என்றது , கரையை , ஏறி - கடந்து சென்று . படியும் - மூழ்குகின்ற , ` மேதி சேடு ஏறி மடுப் படியும் ` என்றது . ` மருத நிலஞ் சூழ்ந்த ` என்றபடி .

பிறப்பைப் பொருந்துவதற்கு ஏதுவாகிய வலிய வினை நோயை நீக்கியவனும் , விருப்பம் வருதற்குரிய பொலிவுடன் விளங்கும் கச்சி ஏகம்பனும் , நிலையாமைப் பெருமை மேவும் பெரிய நிலவுலகில் பொருந்தும் பிணிகளைத் தீர்க்கும் குளிர்ச்சிமிக்க பெரும் பற்றப் புலியூர் மன்றாடியும் , கற்பகத்தருப் போலக் கொடுக்கும் பெருமை மிக்க கையினையுடைய அளகைக் கோன் ஆகிய குபேரனுக்கு மிக்க நண்பனும் , ஆரூரில் அமர்ந்த ஒப்பற்ற யானையும் ஆகித் திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

கரு மருவு - பிறப்பில் பொருந்துதற்கு ஏதுவாகிய காற்றினான் - உமிழ்வித்தான் ; நீக்கினான் . ` அகற்றினான் ` என்பதும் பாடம் . ` பெருமை ` என்னும் பண்புப் பெயரின் ஈறு தொகுத்தலாயிற்று . ` பெருமை மருவு ` என்றது , ` நெருநல் உளன் ஒருவன் இன்றில்லை யென்னும் - பெருமை யுடைத்திவ் வுலகு ` ( குறள் . 336) என்றதனை உட்கொண்டு அருளிய இகழ்ச்சிக் குறிப்பு . ` பிணிகள் தீர்க்கும் மன்றாடி ` என இயையும் . பெரும்பற்றப்புலியூர் - தில்லை . மன்று - சபை . தரு மருவு - கற்பகத் தருவைப்போலும் . அளகைக் கோன் . குபேரன் . சங்காதி - மிக்க நண்பன் ; ( சங்காதம் - மிக்க நட்பு .)` சங்காதி ` என்பதன்றிப் பிறவாறு ஓதுவன பாடம் அல்ல , ஆரூரில் - திருவாரூரில் ; உள்ள ஒப்பற்ற யானை போன்றவன் , ` யானை ` என்றது , காதற் சொல் . திரு - அழகு .

மூங்கில் போன்ற தோளுடைய உமையம்மை காணுமாறு பல கூத்து விகற்பங்களையும் கலந்து ஆடியவனும் , சீற்றம்மிக்க பாம்பு கையிற் கங்கணமாய்ப் பொருந்தி ஆடத் தலைஓட்டில் பிச்சை ஏற்பவனும் , பவளத்தால் ஆன பெரிய மலை போன்ற வடிவினனும் , கயிற்றால் பிணித்தற்குரிய சினமிக்க இடபத்தையே யானை என மதிக்கத்தக்க ஊர்தியாகக் கொண்ட சங்கரனும் , பொங்கும் சினப் பாம்பையே அரைப்பட்டிகையாகப் புனைந்தவனும் ஆகி நீர்ச் சேம்புகள் நிறைந்த வயல்கள் நாற்புறமும் சூழ்ந்த திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

காம்பு - மூங்கில் . ஆடு உவம உருபு . படிவத்தான் - வடிவத்தை உடையவன் ; படிமத்தான் ` என்பது பாடம் அன்று , தாம்பு ஆடு - கயிற்றிற் பொருந்தும் ; என்றது ` பசுவாந் தன்மை உடைய ` என்றபடி . ` தாம்பாடு , சினம் ` என்றவை இன அடைகள் . பகடு - யானை ; சிறந்த ஊர்தி யானையே யாகலின் , அதனையே அருளினார் . பொங்கு - சினம் மிக்க ; இதுவும் இன அடை . சேம்பு ஆடு - நீர்ச் சேம்புகள் பொருந்திய .

மணம்நாறும் கொன்றை மலரையும் விளக்க முடைய திங்களையும் வன்னியையும் விரிந்த சடைமேல் சூடியவனும் , புள்ளிகள் பொருந்திய கோபிக்கும் நாகத்தையும் , எலும்பினையும் அணியாகப் பூண்டவனும் , போர்க்குணமுடைய புலியினது தோலை ஆடையாகக் கொண்டவனும் , அறிதற்கரிய நுண்பொருள்களாய் ஆனவனும் , ஆயிரம் பேர் உடையவனும் ஆகி , அழகியதும் , குளிர்ந்ததும் ஆகிய கடற்கரையிடத்தே நெருங்கி விளங்கும் பொழில்கள் சூழ்ந்ததும் , வரிசையாயமைந்த மாடங்களை உடையதுமாகிய திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

வெறி - வாசனை . மிலைச்சினான் - சூடினான் . பொறி - புள்ளி . கதம் - சினம் . அக்கு - எலும்பு , ` கானல் செறிபொழிலைச் சூழும் ` என்றதனை , நெய்தல் மருதத்தொடு மயங்கியதாக உரைக்க .

தன்பால் அடைக்கலம் புக்க வேதியன் மார்க் கண்டேயனுக்காக இயமனைக் கோபித்துக் கொன்ற புண்ணியனும் , வெள்ளிய பற்களையும் வெள்ளிய வளையல்களையும் உடைய உமையம்மை அஞ்சுமாறு சினம் மிக்கு எதிர்த்த யானை நடுங்க அதன் தோலை உரித்தவனும் , வெள்ளிய மதிப்பிறையைத் தலையில் தரித்து அருளியவனும் , மன்மதன் வில்லாகக் கொள்ளுதற்கு வாய்ப்புடைய அக்கரும்பும் , பெருமைமிக்க புன்னையும் நெருங்கிய சோலைமிக்க ஆரூர்க்கு அதிபதியும் ஆகி , மெல்லிதாய்க் குளிர்ந்த தென்றல் வடக்குத் திக்கினை அணையவரும் இடத்தில் உள்ள திருப்புத்தூர்த் திருத் தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

வேதியன் - மார்க்கண்டேயர் . வெள்வளை - சங்க வளை . தண்மை - அருள் . ` அக் கரும்பு ` என்பதில் அகரம் பண்டறி சுட்டாய் , பெருமை குறித்து நின்றது . ` கரும்பும் புன்னையும் நெருங்கு சோலை ` என்றதனால் , நெய்தலும் மருதமும் மயங்கியதாக உரைக்க . அதிபதி - தலைவன் . மருங்கு - இடம் .

அண்டினார்க்குத் துணையானவனும் , தேவர்க்கும் மற்றையவர்க்கும் அவரின் வேறுபட்டு மேலானவனும் , அவரோடு கலந்து நின்று அவரைப் போலக் கீழானவனும் , தக்கனது வேள்வியை அழித்த வெற்றியினனும் , கொடிய சினத்தை முற்றிலும் அழித்தவனும் , ஞானத்தை மேன்மேலும் வளரச் செய்தலைத் தன்கொள்கையாகக் கொண்டவனும் , அருவி விளங்கும் கழுக்குன்றில் யாம் வணங்கும் தலைக்கோலம் உடையவனும் , மிக்க எழில் படைத்த மன்மதனை விழித்து அழித்தவனும் , ஆகி , புகழ்மிக்க திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

பற்றவன் - துணையாய் இருப்பவன் . ` வானோருக்கும் ஏனோர்க்கும் பற்றவன் ` என்க . பராபரன் ` மேலான பொருளாயும் , கீழான பொருளாயும் இருப்பவன் ; ` மேல் ` என்றது தன்னையும் , ` கீழ் ` என்றது பிறவற்றையும் , பொருட்டன்மையால் தானே ஆகியும் , கலப்பினால் பிற பொருள்களாகியும் இருப்பவன் என்றதாம் . கொற்றவன் - வெற்றியை உடையவன் . ` சினம் ` என்றது , வெறுப்பினை ; அதனானே , அதன் மறுதலையாகிய விருப்புங் கொள்ளப்படும் ; படவே , ` உயிர்களது விருப்பு வெறுப்புக்களுக்கு முதலாகிய அறியாமையை நீக்கி அறிவை மேன்மேல் மிகுவித்தலையே குறிக்கோளாகக் கொண்ட தன்மையை ( பெருங்கருணையை ) உடையவன் ` என்று அருளியவாறாம் . இவ்வாறு இறைவன் உயிர்களிடத்து அவற்றிற்கு உயிராய் உள் நின்று செய்துவருதலை , ` மன்னும் இருளை மதிதுரந்த வாறன்பின் மன்னும் அரனே மலந்துரந்து ` எனச் சிவஞான போதமும் , ( சூ . 11. அதி . 2) ` அந்த அருள்உனக்கிங் காதார மாய்அல்லின் இந்து வெனஎறித்திட் டேகமாய் - முந்தி உனை உனக்குத் தான்விளக்கி ஓவா துணர்த்தும் தனைஉனக்குக் காட்டுமே தான் ` எனத் துகளறுபோதமும் (36) விளக்கின . அவ்விடத்து , ` மதி ` எனவும் , ` இந்து ` எனவும் போந்தவை , வளர்பிறைச் சந்திரனைக் குறித்தன என்பது அச்சிவஞானபோத வெண்பா வுரையான் அறிக . பிறங்கு - விளங்குகின்ற . கழுக்குன்றம் , தொண்டைநாட்டுத் தலம் . பேரெழில் ஆர் - மிக்க அழகு பொருந்திய . சீர் - புகழ் .

தனது வலியைப் பெரிதாக மதித்த சலந்தரனின் உடலைப் பிளந்த ஒப்பற்ற ஆழியைப் படைத்தவனும் , உலகினைச் சூழவருவோனாய் எல்லாராலும் மேலாக மதிக்கப்பட்ட சூரியனுடைய பல்லைப் பறித்தவனும் , இந்திரனுடைய புயத்தை நெரித்த வன்மை யுடையவனும் , பாம்பினைச் செம்பொன் ஆரமாகவும் பூணாகவும் மதித்து அணிந்தவனும் , அலைகடல் சூழ் இலங்கைக்கு இறையாகிய இராவணனுடைய சிரங்களை நெரியச் செய்த சேவடியினனும் ஆகி , திருப்புத்தூர்த் திருத்தளியில் திகழும் சிவபெருமான் என்றும் என் சிந்தையில் நின்று நிலவுபவன் ஆவான் .

உரம் மதித்த - தனது வலியையே பெரிதாக மதித்த . பின்பு கீண்ட ஆழியைப் படைத்தவன் ( உண்டாக்கியவன் ) என்றதாம் ; ஆகவே , ` ஆகம் கீளுதற்கு ஓர் ஆழியைப் படைத்தவன் ` என்பது கருத்தாயிற்று . வரம் மதித்த - யாவராலும் மேலாக மதிக்கப் பட்ட ; ` பலர் புகழ் ஞாயிறு ` ( தி .11 திருமுருகாற்றுப் படை -2) என்றது காண்க . ` அரவினைப் பொன்னாரமாகவும் , பூணாகவும் மதித்து அணிந்தவன் ` என்க . ` அரா ` என்பதன் ஈற்று ஆகாரம் குறுகி நின்றது . ` சேவடி ` என்பது , சினையாகு பெயராய் அதனை உடையவன்மேல் நின்றது .