தாமே கலந்து உலகங்கள் யாவும் ஆனவரும் , ஊழிகள் தோறும் பல உயிர்களை வீடேற்றி உயர்ந்தவரும் , ஒருநிலையே நின்று எல்லா இடங்கட்கும் உரியவராய்ப் பரந்தவரும் , நீரும் வளியும் தீயும் ஆகாசமுமாகி நின்றவரும் , கொன்று திரிகின்ற கூற்றுவனை உதைத்தவரும் , அழகிய பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , தேடிச்சென்று மூழ்கும் தீர்த்தங்கள் ஆனவரும் திருவாலங்காட்டுறையும் செல்வரே ஆவார் .

` உலகு அனைத்தும் ` என்பதனை , இடைநிலைத் தீவகமாக வைத்து , ` உலகம் முழுதும் தனது ஒரு வியாபகத்துள் அடங்கி நிற்கும் பொருளாகும்படி அவையனைத்துமாய் நிறைந்து நின்றார் ` என உரைக்க . இனி , ` ஒன்றாய் உலகனைத்தும் ஆனார் ` எனப் பாடம் ஓதி , ` முன்னர்த் தாமாகிய ஒரு பொருளாய் நின்று . பின்னர் உலகப் பொருள் பலவும் ஆயினார் , என்றுரைத்தலே சிறப்பென்க . ` இருள் உளதாய் , பகலும் இரவும் இலவாய் , சத்தும் அசத்தும் இலவாய் இருந்தபோது தனியே சிவபிரான் ஒருவனே இருந்தான் - ( சுவேதாசுவதரம் ) ` அவன் , நான் பலவாகுவேனாக என விரும்பினான் ` எது எது ( முன்பு ) இருந்ததோ அதை அதை எல்லாம் அவன் படைத்தான் - அதனைப் படைத்த பின்பு அதனுள் நுழைந்து , சத்தும் தியத்தும் ஆயினன் - ( தைத்ரீயம் ) என இவ்வாறு வரும் உபநிடதப் பகுதிகள் பலவும் ஈண்டுக் காணத்தக்கன . ` தொறு ` என்பதன் திரிபாகிய , ` தோறு ` என்பதனை , பின்னுள்ள ` ஊழி ` என்புழியும் விரிக்க . ஊழி தோறும் உயர்தல் , பல உயிர்களை வீடு பெறுவித்து என்க . நின்று - ஒரு நிலையே நின்று . ` எங்கும் ஆகி நிமிர்ந்தார் ` என்க . நிமிர்தல் , இங்குப் பரத்தல் மேலது . கொன்று ஆடும் - உயிர்களைக் கொன்று திரிகின்ற . கோலம் - அழகு . பழனை , ` பழையனூர் ` என்பதன் மரூஉ . ` பழையனூர் என்பது ஊர் ` எனவும் , ` ஆலங்காடு என்பது அதனை அடுத்த காடு ` எனவும் கருதப்படுதலின் , ஆலங்காட்டுப் பெருமானை அவ்வூரை உடையவனாகவும் அருளிச்செய்தார் . சென்று ஆடும் - தேடிச் சென்று மூழ்குகின்ற . ` மூர்த்தி , தலம் , தீர்த்தம் ` என்னும் மூன்று வடிவிலும் இறைவன் இருந்து , வழிபடுதல் , தங்குதல் , மூழ்குதல் ` என்னும் இச் செயல்களின்வழி உயிர்கட்கு அருள்புரிதல் நோக்கி , ` சென்றாடு தீர்த்தங்கள் ஆனார் தாமே ` என்று அருளிச் செய்தார் . திருவருளே உண்மைச் செல்வம் ஆதலின் , அதனை உடைய சிவபிரானே , ` செல்வன் ` என்றும் , ` திருவாளன் ` என்றும் சொல்லப்படுவான் . ` செல்வன் கழல்ஏத்தும் செல்வம் செல்வமே ` ( தி .1. ப .80. பா .5.) அதர்வசிகை உபநிடதமும் , சர்வைஸ்வரிய சம்பந்நர் , ` சர்வேஸ்வரர் , சம்பு ` எனக் கூறிற்று .

மலைமகளைத் தம் உடலிற்பாகமாக விரும்பிக் கொண்டவரும் , வானோரால் வணங்கப்படுபவரும் , கங்கையாளைத் தம் செஞ்சடைமேல் வைத்தவரும் , சரண்புக்குத் தம் செயல் அற்று இருப்பார்க்கு அன்பர் ஆனவரும் , பற்பல வேடங்களைப் புனைபவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , மலையை வில்லாகக் கொண்டு மும்மதில்களையும் அழித்தவரும் திருவாலங் காட்டுறையும் செல்வரே ஆவார் .

சரண் என்று இருத்தலாவது , தமது அறிவு இச்சை செயல்கள் யாவும் அவரது அறிவு இச்சை செயல்களின் வழிப்படுவன அல்லது தனித்து நிற்கமாட்டாமையை உணர்ந்து , தம் செயலின்றி , எல்லாம் அவர் செயலாக நிற்றல் . ` பலபல வேடங்களும் ஆனார் ` என , உம்மையைப் பிரித்துக் கூட்டி , ` ஆனார் ` என்பதற்கு , ` உடையவர் ஆனார் ` என உரைக்க . அட்டார் - அழித்தார் .

பசுவிடத்துப் பொருந்திய ஐந்து பொருள்களையும் விரும்பியவரும் . அளவிறந்த பெருமையுடையவரும் , மலரின்கண் மணம்போல எல்லாப் பொருள்களிலும் நுண்ணியராய் நிறைந்து நின்றவரும் , பா என்னும் ஓசையாம் உறுப்புப் பொருந்திய பாட்டினை விரும்புபவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , தேவர் பலரும் அடைந்து அடிபரவ நின்றவரும் திருவாலங்காட்டுறையும் செல்வரே ஆவார் .

ஆ உற்ற ஐந்து - பசுவின்கண் பொருந்திய ஐந்து ; பால் , தயிர் , நெய் , நீர் , சாணம் என்பன . உகந்தார் - ஆடுதற்கு விரும்பினார் . பூவுற்ற நாற்றமாய் நின்றார் - மலரின்கண் மணம் போல எல்லாப் பொருள்களிலும் நுண்ணியராய் நிறைந்து நின்றார் . புனிதப் பொருள் - இயல்பாகவே மாசின்றித் தூய்தாய பொருள் . இத் தன்மையை , ` விசுத்த தேகம் ` என்னும் , சிவாகமம் . பா உற்ற பாடல் - ` பா ` என்னும் உறுப்புப் பொருந்திய பாட்டு ; ` பா ` என்னும் உறுப்புடைமையை எடுத்தோதியது , இசையிடத்து விருப்பம் உடையர் என்பது உணர்த்துதற்கு . ` தெய்வம் ` என்னும் பொருளதாகிய , ` தே ` என்னும் பெயர் , சொல்லால் அஃறிணையாதலின் , அத்திணை இருபாற்கும் பொதுவாய் , ஈண்டுப் பன்மைக்கண் வந்தது ; ` தேவர் பலரும் அடைந்து அடிபரவ நின்றார் ` என்பது பொருள் .

மணங்கமழும் கொன்றை மலரைச் சூடிய முடியினரும் , மறை நான்கும் அங்கம் ஆறும் சொன்னவரும் , நரைத்துத் திரைத்து மூத்து விளிதல் இல்லாத மேனியை உடையவரும் , அழகிய பிறையைத் தஞ்சடைமேல் வைத்தவரும் , அழிந்தாருடைய வெள்ளிய தலையோட்டில் பிச்சை ஏற்று உண்டவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , தம் இயல்புகளைத் தெளிவாக உணர்ந்த மெஞ் ஞானியரின் சித்தத்தில் இருந்தவரும் திருவாலங்காட்டுறையும் செல்வரே ஆவார் .

மாறு இலா மேனி - அழிதல் இல்லாத உடம்பு ; எனவே , ` தோற்றம் இல்லாதது ` என்பதும் முடிந்தது ; ` மாயையின் கலக்கமாய்த் தோன்றி நின்றழியும் உடம்பின்றித் தம் இச்சையாற் கொள்ளும் அருளுடம்பு உடையவர் ` என்றதாம் . மா - பெருமை . பெருமையாவன , மாசின்மையும் , என்றும் ஒருபடித்தாய் நிற்றலும் முதலியன என்க . பாறினார் - அழிந்தவர் . தேறினார் - தமது உண்மையையும் பெருமையையும் ஐயுறாது தெளிந்து நின்றவர் .

இரவும் பகலுமாய் நின்றவரும் , அந்தியும் சந்தியும் ஆனவரும் , சொல்லும் , பொருளும் ஆகிய எல்லாப் பொருள்களும் ஆனவரும் , தோத்திரமும் சாத்திரமும் ஆனவரும் , மற்றை உலகியலுரைக்கும் எல்லாப் பாக்களும் ஆனவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , செல்லுதற்குரிய வழியைக் காட்ட வல்ல வரும் திருவாலங்காட்டுறையும் செல்வரே ஆவார் .

அல் - இரவு . அந்தி - மாலை . சந்தி - ` காலை , நண்பகல் ` என்னும் ஏனைய இருபொழுதுகள் ; இம் முப்பொழுதுகளும் இறைவனை நினைந்து வழிபடுதற்கு உரிய பொழுதுகளாகலின் , அவ்வாறு வழிபடுவார்க்கு , அப் பொழுதுகளின் தலைமைத் தெய்வங்களாய் நின்று அவரவர் விரும்பும் உலகின்பத்தையும் வீட்டின்பத்தையும் ( புத்தி முத்திகளைத் ) தருபவன் சிவபெருமான் ஒருவனே யாகலின் , ` அந்தியும் சந்தியும் ஆனார் தாமே ` என்று அருளிச் செய்தார் . ` பொருள் ` என்புழித் தொகுக்கப்பட்ட எண்ணும்மையை விரிக்க . உலகனைத்தும் சொல்லும் பொருளும் என்னும் இருகூற்றின் உள்ளே அடங்கலின் , ` சொல்லும் பொருளும் ஆகிய எல்லாப் பொருள்களும் ` என்று அருளினார் . இனி , ` பொருள் ` என்றது , பொருளுணர்வை எனக் கொள்ளுதலுமாம் . தோத்திரம் , இறைவனது புகழ்ப் பாடல்கள் . சாத்திரம் , இறைவனது இயல்பையும் , அவனுக்கு அடிமையும் உடைமையும் ஆகிய உயிர் உலகங்களது இயல்பையும் , ஐயமும் மருட்கையும் இன்றித் தெளிவிப்பன , அதனால் , அவை இரண்டும் இறைவனையே பொருளாக உடைமையின் , ` தோத்திரமும் சாத்திரமும் ஆனார் ` என்று அருளிச் செய்தார் . அவையிரண்டனாலும் அஞ்ஞானந்தேய , ஞானம் மிகும் என்க . திருவள்ளுவ நாயனாரும் , ` இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன் பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு ` ( குறள் - 5) என்பதனால் தோத்திரத்தினது இன்றியமையாமையையும் , ` ஓர்த்துள்ளம் உள்ள துணரின் ஒருதலையாப் பேர்த்துள்ள வேண்டா பிறப்பு ` ( குறள் - 357) என்பதனால் சாத்திரத்தினது இன்றியமையாமையையும் உணர்த்தியருளினார் . ` பல் உரைக்கும் ` என்புழி , ` உரை ` என்றது பொருளை . ` உரைக்கும் ` என்பதன்பின் , ` உரிய ` என ஒருசொல் வருவிக்க . பா - பாட்டு . வீடுபற்றிய மெய்ந்நெறிச் செய்யுளும் நூலும் ஆகிய தோத்திர சாத்திரங்களேயன்றி ` அறம் , பொருள் , இன்பம் ` என்பவை பற்றிய உலகியற் செய்யுளும் நூல்களுமாகிய அவைகளாய் நிற்பவரும் அவர்தாமே என்பார் , ` பல் உரைக்கும் பாவெலாம் ஆனார் தாமே ` என்று அருளிச்செய்தார் . சிறப்புப் பற்றிப் பாட்டினை எடுத்தோதி அருளினாராயினும் , ` உரை எலாம் ஆனார் ` என்பதும் கொள்ளப்படும் . இவற்றுள் , தோத்திர சாத்திரங்களாய் நிற்றல் இடையீடின்றி நேரே எனவும் , பல்லுரைக்கும் உரிய பாவெலாம் ஆகி நிற்றல் ` அறம் , பொருள் , இன்பம் ` என்னும் உறுதிப் பொருள்கள் வாயிலாக எனவும் கொள்க . ஆல் நிழல் இருந்து அறம் முதலிய நான்கினையும் நால்வர் முனிவர்கட்கு முதற்கண் உணர்த்தி , உலகியலும் மெய்ந்நெறியும் ஆகிய இரண்டனையும் தெரிவித்தருளிய முதல் ஆசிரியன் சிவ பிரானே யாகலின் , ` செல்லும் நெறிகாட்ட வல்லார் தாமே ` என அருளிச்செய்தார் ; ` அருந்தவருக் கறமுதல்நான் கன்றருளிச் செய்திலனேல் திருந்தவருக் குலகியற்கை தெரியாகாண் சாழலோ ` என்று அருளிச்செய்ததுங் காண்க . ( தி .8 திருவா . திருச்சாழல் . 20)

தொண்டராய்ப் பணிவார்க்கு அருகில் உள்ள வரும் , தூய வெண்ணீற்றையணிந்து நல்லநிறமுடையவரும் , குளிர்ந்த தாமரை மலரில் உறையும் நான்முகனும் திருமாலும் தேடத் தழற் பிழம்பாய் நிமிர்ந்து ஓங்கியவரும் , பழைமையான இசையில் பாட அது கேட்டு மகிழ்ந்து நின்றவரும் , பழையனூரைத் தமக்கு உரியதாக உடையவரும் , வலியதோள்கள் எட்டும் உடையவரும் திருவாலங் காட்டுறையும் அடிகளே ஆவார் .

தொண்டாய் - தொண்டராய் . சுவண்டர் - சுவண்ணர் ( நல்ல நிறம் உடையவர் ) என்பதன் மரூஉ . ` பண்டான ` என்பதன் இறுதி நிலை தொகுத்தலாயிற்று ; ` பண்டு ஆன ( பழைமையான )` என்று ஆயினும் , ` பண் தான ( பண்களுக்குரிய தானங்களிலே - இடங்களிலே - பொருந்திய )` என்றாயினும் பிரித்துப் பொருள் கொள்க . இங்குக் கூத்தப்பெருமான் எட்டுத் தோள்களை உடையவராய் இருத்தல் நினைவு கூரத்தக்கது .

கருமைபொருந்திய மிடற்றினை உடையவரும் , சுடுகாட்டில் மகிழ்ந்து ஆடினவரும் , ஐயாறும் , ஆரூரும் , ஆனைக்காவும் தில்லையம்பலமும் கோயிலாகக் கொண்டவரும் , படம் விரித்தாடும் பாம்பைக் கச்சையாகவும் கங்கணமாகவும் பிறவாகவும் கட்டியவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , திருமகள் வழிபட அவட்கு வரமளித்து நின்றவரும் திருவாலங் காட்டுறையும் செல்வரே யாவர் .

மை ஆரும் - கருமை நிறம் பொருந்திய , ` மையாருங் கண்ட மிடறு ` என்றதனை , ` இடைச்சொற் கிளவி , உரிச்சொற் கிளவி ` ( தொல் . சொல் . 159.) என்பனபோலக் கொள்க . அம்பலம் - தில்லை யம்பலம் . ஐயாறு முதலிய நான்கும் சோழ நாட்டுத் தலங்கள் . அம்பலத்தை நினைந்தருளியது , இத்தலத்திலும் பெருமான் ஆடும் பெருமானாய் நின்றருளுதலைக் கண்டு என்க . இங்குள்ள அம்பலம் அரதன அம்பலமாகும் . செய்யாள் - திருமகள் ; இவள் , இந்திரனால் தலையற்று வீழ்ந்த தன் கணவன் திருமாலை உயிர்ப்பித்துத் தர வேண்டிச் சிவபிரானை வழிபட்டு , அவ்வேண்டுதல் நிறைவுறப் பெற்றாள் என்பது திருவாரூர்த் தல வரலாறு .

விண்முழுதுமாய் மண்முழுதுமாய் வியாபித்து நின்றவரும் , உயர்ந்தோர்கள் புகழும் குணத்தினரும் , நெற்றிக் கண்ணை விழித்துக் காமனைக் காய்ந்தவரும் , காலங்களாகிய ஊழிகள் பலவற்றைக் கடந்தவரும் , பண்கள் உலவுதற்கு இடமாகிய பாடல்களை விரும்புபவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , வலிய மழுவாயுதத்தை ஏந்திய கரத்தவரும் திருவாலங்காட்டுறை செல்வரே ஆவார் .

மிக்கோர்கள் - உயர்ந்தவர்கள் ; அவர்கள் அவரது குணத்தை ஏத்துதல் அவை பிறரிடத்து இல்லாத பேரருட் குணங்களாதல் பற்றி . விழியால் - விழித்தற் செயலால் . ` காலங்களாகிய ஊழிகள் பலவற்றைக் கடந்தார் ` என்க . பண் இயலும் பாடல் - பண்கள் உலாவும் பாடல்கள் .

கடலில் தோன்றிய கரிய நஞ்சை உண்டவரும் , கயிலை மலையை உடையவரும் , தமக்குரிய ஊராக ஏகம்பத்தை விரும்பிக் கொண்டவரும் , தமக்குரித்தல்லாததாய் ஒற்றியாகப் பெற்ற ஊர் என்று கொள்ளத்தகும் ஒற்றியூரை நிலையாகப் பற்றி நின்றவரும் , உலகத்தாரால் உயர்த்துப் புகழப்படுபவரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , வலிய வினையாகிய தீராத நோயைத் தீர்ப்பவரும் திருவாலங்காட்டுறையும் செல்வரேயாவர் .

கார் ஆர் - கருமை பொருந்திய ; ` மேகங்கள் உண்கின்ற ` என்றுமாம் . ` ஒற்றியூர் பற்றி இருந்தார் ` என்றது , ` தமக்கு உரித்தல்லாது ஒற்றியாகப் பெற்ற ஊரை நிலையாகப் பற்றியிருக்கின்றார் ` என்னும் நயந்தோற்றி நின்றது . வினை , எளிதில் பிறிதொன்றால் நீங்குவதன்றாகலின் , ` தீராத வல்வினை நோய் ` என்று அருளினார் .

மாலைக் காலத்துப் பிறையைச் சென்னியில் சேர்த்தவரும் , வளமிக்க கயிலை மலையை வணங்காதவனும் கரிய கடலால் சூழப்பட்ட இலங்கைக்கு அரசனுமாகிய இராவணனுடைய உடல் நெரியுமாறு கால்விரலை ஊன்றி வருத்தினவரும் , பால்போலும் நிறங்கொண்ட மேனியினரும் , பழையனூரைத் தமக்குரியதாக உடையவரும் , ஒழுக்கமுடைய உயர்ந்தோர் ஏத்தும் கூறுபாட்டில் அமைந்த அறக்கருணை உடையவரும் திருவாலங்காட்டுறையும் செல்வரே ஆவார் .

மாலைப் பிறை - மாலைக் காலத்தில் தோன்றும் பிறை . வந்தியாத - வணங்காத . அடர்த்தார் - வருத்தினார் . ` பாலொத்த நிறத்தார் ` என இயையும் . மேனி நிறம் - மேனியது நிறம் . ` மேனி பாலொத்த நிறத்தார் ` என மாற்றி உரைப்பினும் ஆம் . இந்நிறம் ; திரு நீற்றினால் ஆயது என்க . சீலத்தார் - ஒழுக்கமுடையவர் ; அவர்கட்கே சிவபிரானது அறக் கருணை உரியது ஆகலின் , அவன் அவர்கள் ஏத்தும் திறம் உடையனாயினான் என்க .