இப்பூமி ஆனவனும் , பூமியின் பயன் ஆனவனும் , படைத்தல் தொழிலே தானாய் அதன்கண் நின்றவனும் , பல்லுயிர் மேலும் இரக்கம் கொண்டவனும் , அடியார்க்குத் தெவிட்டாத இனிய அமுது ஆனவனும் , எல்லா உலகுகளாகவும் விரிந்தவனும் , தேவர் கோனாய்த் திகழ்பவனும் , கரிய கண்டமுடையவனும் , கயிலை மலைக்கு இறையவனும் , நினைவார் மனத்தில் நிற்பவனும் , இயமனை வெகுண்டொறுத்த புகழுடையவனும் , செல்வம் மிக்கவனும் ஆகித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்று அடைந்தேன் .

பார் - பூமி . பயன் வித்துக்களின் விளைவைத் தருதல் . படைப்பு ஆகி - படைத்தல் தொழிலே தானாய் அதன்கண் நின்று . ` படைப்பானை ` என்பதும் பாடம் . பரிவோன் - இரங்குவோன் . ஆராத - தெவிட்டாத . ` அடியார்கட்கு அமுதை ` என்க . சீர் - புகழ் ; அது , மார்க்கண்டேயரைக் காத்து , என்றும் பதினாறு வயதினராய் இருக்க அருளியதனால் ஆகியது . ` நானே ` என்னும் பிரிநிலை ஏகாரம் , தாம் அடைதற்கு அரிதாதல் விளக்கி நின்றது . ` செம்பவளக் குன்று ` என்றது ; உவமையாகுபெயர் .

விளைவை உண்டாக்கும் நீராயும் , வித்தாயும் , விண்ணாயும் , மண்ணாயும் , செம்பொன்விளையும் சுரங்கமாயும் , அலகில் சோதியாயும் , தூண்டுதல் வேண்டா விளக்காயும் , அசைவில்லா வானத்தின்மேல் தோன்றி ஒளிர்பிறையும் பாம்பும் என்றும் மூவாது நின்று ஒலிமிக்க நீரையுடைய கங்கையுடன் விளையாடி மகிழ்கின்ற சடையனாகவும் ஆகித் திருமால் பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

விளைக்கின்ற நீர் - வித்துக்களைப் பதப்படுத்தியும் , பின்னர் அவற்றினின்றும் தோன்றும் முளைகளை வளர்த்தும் பயன் தரச்செய்கின்ற நீர் ; இதனை எடுத்தோதியது , அவன் உலகிற்குச் செய்து வரும் நலத்தினது சிறப்பு . அதனை மறவாது ஊன்றி உணர்வார்க்கே புலனாவதாதலை நினைந்து என்க . ` விளைக்கின்ற நீராகி ` என்றதனால் , ` விளைகின்ற வித்துமாகி ` என்பதும் போதரும் . ` செம் பொற்றுளை ` என இயையும் ; ஈண்டு , ` துளை ` என்றது பொன்னின் பொருட்டு அகழப்படும் நிலச்சுரங்கத்தை ; இதனை , ` ஆகரம் ` என்ப . ` இது , தன்னை அடைந்தார்க்கு நிரம்பிய செல்வத்தைக் கொடுப்பது போல , இறைவன் தன்னை அடைந்தார்க்குப் பெரு நலத்தைத் தருபவன் ` என்பதாம் . ` துளைக்கின்ற ` என்றதும் , ` அகழ்கின்ற ` என்றவாறே யாம் , ` தூண்டரிய ` என்பதில் அருமை , இன்மை குறித்து நின்றது , ` தூண்டுதல் வேண்டாத சுடர் ` ( விளக்கு ) என்றபடி . துளக்கு இல் வான் - அசைதல் இல்லாத வானம் ; எல்லாப் பொருளும் தன்னிடத்தே போக்கு வரவு புரிய , தான் போக்கு வரவு இன்றி நிற்றலின் , ` துளக்கில் வான் ` என்றருளினார் . கதிர் - ஒளி . மூவாது - மூப்படையாது . திளைக்கின்ற - விளையாடி மகிழ்கின்ற . ` மதியும் அரவும் ஒன்றி என்றும் மூவாது நின்று கங்கையொடு திளைக்கின்ற ` என்க . இனி , ஒடு உருபைக் கண்ணுருபாகத் திரித்தலுமாம் . அன்றி , ஒடுவை , ` எண் ஒடு ` என்றலுமாம் .

மலைமகளுடைய தலைவனும் , கடலில் படும் முத்தும் , மரகதமும் , சிறந்த மாணிக்க மணியும் போல்பவனும் , மான் கன்றையே மிக்க செல்வமாகக் கையிடத்துக் கொண்டவனும் , கச்சி ஏகம்பனும் , விலைமிக்க வெண்ணீற்று மேனியனும் , உண்மையடியார் கருதுவதையே தானும் கருதி முடித்தருளுபவனும் , வில் நிலவும் கரத்தவனும் ஆகித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

மா நீர் - மிக்க நீர் , இஃது , அன்மொழித் தொகையாய் , கடலைக் குறித்தது . மா மணி - பெருமை பொருந்திய மணி ; மாணிக்கம் . கலை - மான் . மல்கு - மிக்க ; ` மிக்க செல்வமாகிய கலை நிலவு கையான் ` என்றது , ` மான் கன்றையே மிக்க கைப்பொருளாக உடையவன் ` என்றபடி , கம்பன் - கச்சி ஏகம்பன் . காண்பு இனிய - காட்சிக்கு இனிய . கனகம் - பொன் . ` விலை பெரிய ` என்றது ` சிறிதும் விலைபெறாத ` என்பதனை எதிர்மறைவகையால் நகைதோன்ற அருளிச்செய்தவாறு . ஒன்றும் அறியாது உரைத்தவரை , ` நீயிர் பெரிதும் அறிதிர் ` என்றல்போல . இவை இரண்டானும் , சிவபிரானது பற்றற்ற தன்மையை வியந்தருளியவாறு . ` மெய்யடியார் வேண்டுவதே வேண்டுவான் ` என்றது , ` பிறராயின் , அவர் ஒன்று நினைக்கத்தான் வேறோன்று நினைத்தல் போலாது , மெய்யடியார் கருதியதையே தானும் கருதி முடித்தருளுவன் ` என்றதாம் ; இஃது ` என்னை ஆண்டருளினீராகில் அடியேன் பின் வந்தவனை ஈண்டுவினைப் பரசமயக் குழிநின்றும் எடுத்தாளவேண்டும் ` எனத் திருவதிகையில் திலகவதியாரும் ` ` வண்ணங்கண்டு நானும்மை வணங்கியன்றிப் போகேன் ` எனப் பழையாறை வடதளியில் சுவாமிகளும் , ` அடியேற்கு இன்று ஞாலம் நின் புகழேயாகவேண்டும் ` என ஆலவாயில் ஆளுடைய பிள்ளையாரும் வேண்டியவற்றையே தானும் வேண்டி முடித்தமை முதலியவற்றால் இனிது விளங்கிக் கிடந்தமை காண்க . சிலை - மேருமலையாகிய வில் .

உறவானவனும் , உடலிடத்து உயிர் ஆனவனும் , ஓங்காரத்தில் முழுப்பொருள் தான் ஒருவனே ஆனவனும் , உமை ஒரு பாகத்தைப் பெற்றவனும் , தலைக்கோலச் சிறப்பினனும் , பிறவாதவனும் , பெரியனவும் அரியனவும் ஆகிய எல்லாப் பொருள்களையும் பிறர் எல்லார்க்கும் முன்னே கற்றவனும் , கற்றவனாகிய தானே கற்கப்படும் பொருளுமாய் ஆனவனும் , கச்சி ஏகம்பனும் , இயமன் இறந்துபடச் சினந்தவனும் , தானே விளங்கும் ஒளியினனும் ஆகித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்று அடைந்தேன் .

உற்றான் - உறவானவன் . உடல் தனக்கு - உடம்பு நிலைபெறுதற் பொருட்டு ; உயிராகி அதன்கண் நிற்பவன் என்க . ஓங்காரத்து ஒருவன் - ஓங்காரத்தின் முழுப்பொருள் தான் ஒருவனே ஆகியவன் . ` உமையது ஒரு பாகத்தைப் பெற்றான் ` என்க . எல்லாம் - எல்லாப் பொருள்களையும் . ` முன்னே கற்றான் ` என்றது . ` யாவர்க்கும் முன்னே தான் உணர்ந்தான் ` என்றவாறு . ` கற்பனவும் தானே ஆயினான் ` என்றது , ` கற்றவனாகிய தானே கற்கப்படும் பொருளுமாய் உள்ளான் ` என்றதாம் . திகழ் ஒளி - தானே விளங்கும் ஒளி .

சாம்பலாயும் , சாம்பலை உமிழும் நெருப்பாயும் , நினைவாயும் , நினைவில் நின்று இனிக்கும் உமையம்மை நிலவு கூறாயும் , இயமனாயும் , தீயனவும் நல்லனவுமாய் நிற்கும் அவ் வினைகளாயும் , நிறைந்த அன்புக் கண்ணீரினராய் நீங்காத ஆனந்தத்தையுடைய அடியார்கள் செய்த அனாசாரமாகிய சிறு குற்றங்களைப் பொறுத்து அவர்களை என்றுஞ் சினவாத பெருமானாயும் ஆகித் திருமாற் பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

நீறு - சாம்பல் ; இஃது உலகம் ஒடுங்கிய நிலையையும் , ` நீற்றை உமிழும் நெருப்பு ` என்றது , உலகத்தை ஒடுக்குவதாகிய அவனது சத்தியையும் , ` நினைவு ` என்றது உலகத்தை மீளப் படைக்கும் அவனது சங்கற்பத்தையும் , ` கூறாகி ` என்றது , அச்சங்கற்பத்தின் வழியே படைக்கும் நிலையையும் , ` கூற்றாகி ( கூற்றுவனாகி )` என்றது , வினைகளை ஊட்டுவித்தலையும் , ` கோளுமாகிக் குணமாகி ` என்றது , தீயனவும் நல்லனவுமாய் நிற்கும் அவ்வினைகளுந் தானேயாய் நிற்றலையும் , குறிக்கும் என்க . ` உவகை ` என்றது , அன்பினை . ஆறாத - நீங்காத , ஆனந்தத்து ( அவ்வன்பினால் வரும் ) இன்ப மேலீட்டினால் , ` ஆசாரம் ` என்னும் வடசொல் , தமிழில் பெரும் பான்மையும் புறத்தூய்மையையே குறித்து வழங்கும் என்பது , ` அச்சமே கீழ்கள தாசாரம் ` ( குறள் - 1075.) என்பதனால் அறியப்படும் ; அதனால் , இங்கு ` அனாசாரம் ` என்றது , அறியாமையாலும் மாட்டாமையாலும் , செயல் இழப்பினாலும் மனத்தொடு படாது செய்யும் சிறு குற்றங்களையே யாம் என்பது விளங்கும் .

மருவுதற்கினிய மறைப்பொருள் ஆனவனும் , மறைக்காட்டில் உறைபவனும் , மறப்பில்லாதவனும் , பிறை சூடிய சடையினனும் , நிலவுகின்ற தன் நிறத்தால் ஒளிரும் சுடர் ஆனவனும் , மேலிடத்து உள்ளவனும் , பேசுதற்கினியவனும் , தவக்கோலம் தாங்கியவனும் , உலகிற்கு வித்தானவனும் , கறுத்த கண்டத்தவனும் , காளத்தி நகரினனும் , நினைப்பவர் உள்ளத்தில் நிற்பவனும் , போர்த் தொழில் பயின்ற படைக்கலங்களை ஏந்தியவனும் ஆகித் திருமாற் பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக்குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

மருவு இனிய - பொருந்துதற்கு இனிய . ` இனிய பொருள் ; மறைப்பொருள் ` என்க . மறப்பு - மலத்தால் உளதாவ தாதலின் , மலம் இலனாகிய இறைவனுக்கு மறப்பு இலதாயிற்று ; அதனால் - அவன் எல்லாவற்றையும் அறிந்தாங்கு அறிந்து நிற்பன் என்க . உரு - நிறம் . உம்பரான் - மேலிடத்து உள்ளவன் . உரைப்பு இனிய தவத்தான் - ` பேசுதற்கு இனியவன் ; தவக்கோலத்தை உடையவன் ` என்க . ` வித்து ` என்றது . ` காரணம் ` என்னும் பொருளது . ` உலகில் வித்தை ` என்பது பாடம் அன்று . ` கருமை ` என்பது கரு எனக் குறைந்து நின்றது . மறைக்காடு , சோழநாட்டுத் தலம் . காளத்தி , தொண்டை நாட்டுத் தலம் . காளத்தியில் உள்ளவனை , ` காளத்தி ` என ஆகு பெயரால் குறித்தருளினார் என்க . கல்வி - உறுதிப் பொருளைக் கூறும் நூல்கள் ; அவற்றின் பொருளாய் நிற்றல் பற்றி , ` கல்வி ` என்றருளினார் . படை - படைக்கலம் ; மழு , சூலம் முதலியன .

பலவகைப் பிறப்புகளாய் உள்ளவனும் , வினை வயத்தால் பிறவாத பெருமையுடையவனும் , தோற்றம் ஆற்றல் முதலியவற்றில் மிகப் பெரியவனும் , உணர்தற்கு அரியவனும் , பெண்ணும் ஆணுமாகிய வடிவினனும் , குற்றமற்றவனும் , தன்னை நினையாதாரைத் தான் நினையாதவனும் , தன்னை நினைப்போரைத் தான் நினைப்பவனும் , அறமேயாய் நின்று அதனை நிலை பெறுவிப்பவனும் , நன்மை தீமைகளை அடைவிக்கும் அறவோனும் , வியக்கத் தக்கவனும் , தலைவனும் , தேவர்கள் வணங்கும் தன்மையனும் , திகழ்சோதியும் ஆகித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம்செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

` பிறப்பான் ` என்பது , ` பிறப்பு ` என்னும் பெயரடியாகப் பிறந்த பெயர் . ` பலவகைப் பிறப்புக்களாயும் உள்ளவன் ` என்பது பொருள் . ` நிறம் `` என்றது , வடிவத்தை , பெண் ஆண் ஆய வடிவம் - மாதிருக்கும் பாதியனாய வடிவம் . ` நினைவான் , நினையான் ` என்பன , ` தன் தமராக நினைவான் , நினையான் ` என்பதாம் . அறத்தான் - அறமேயாய் நின்று அதனை நிலைபெறுவிப்பவன் . அறவோன் - அறத்தினை உடையவனாய் நல்லதற்கு நலனும் , தீயதற்குத் தீமையும் அளிப்பவன் . ஐயன் - வியக்கத்தக்கவன் . அண்ணல் - தலைவன் .

வானில் வளர் முகிலாயும் , மதியமாயும் , வணங்குவார் மனத்தில் உறைபவனாயும் , அழகிய பொன்னாயும் , உடம்பில் உயிர்க்குற்ற உறுதுணையாயும் , அழிவில்லாதவனாயும் , ஒற்றியூர் வாழ் உத்தமனாயும் , ஊழிக்கு ஊழியாயும் , கானகத்து வாழ் கருங் களிறாயும் , காளத்தி வாழ்வானாயும் , கருதுவார் கருத்துள் நிலவுபவனாயும் , முதன் முதலாயும் , தேனில் இனிய சுவையாயும் , நிலவித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

வளர் - மிகுகின்ற ; இதனை மதிக்குங் கூட்டுக . ` முகில் , மதி , சுவை ` என்பன உவமையாகு பெயர்கள் . ` முகில் ` என்றது , கைம்மாறு கருதாது உதவுங் கடப்பாடு உடைமை பற்றியும் , ` மதி ` என்றது , அகவிருளைச் சிறிது சிறிதாக நீக்கி இறுதியில் முற்றும் நீக்குதல் பற்றியும் ` தேனகத்தில் இன்சுவை ` என்றது , பேரின்பஞ் செய்தல் பற்றியும் என்க . வடிவு - அழகு . ஊன் - உடம்பு , உயிர் உடம்பொடு கூடித் தொழிற்படுங்கால் , அத்தொழிற்பாட்டிற்கு இறைவன் உடனாய் நின்று உதவி வருதல் பற்றி , ` ஊனகத்தில் உறுதுணை ` என்று அருளினார் . உலவாதான் - அழியாதவன் . ஒற்றியூர் , காளத்தி தொண்டை நாட்டுத் தலங்கள் . ` காளத்தி ` என்றதற்கு மேல் ( பா .6.) உரைத்தவாறே உரைக்க . ஊழிக்கு அன்று - ஊழிக்கு ஊழி ; ` அன்று ` என்னும் இடைச் சொல் பெயர்த்தன்மைத்தாய் நின்று இரண்டனுருபு ஏற்றது . கருங் களிறு - யானை ; என்றது காதல் பற்றி . ` வானகத்து வளர் முகில் ` என்றாற்போல , ` கானகத்துக் கருங்களிறு ` என்றதும் , அதன் தன்மையை விதந்தருளிச் செய்தவாறு . ` மூலக் கருவை ` என மாற்றி , ` முதல் முதலினை ` என உரைக்க . தோற்றம் எய்தியவற்றுள்ளும் , தம்மால் தோன்றுவனவற்றை நோக்கத் தாம் முதல் எனப்பட்டு வழிநிலை முதலாய் நிற்பனவும் சில உளவாதல்பற்றி , ஒன்றாலும் தோன்றாது , எல்லாவற்றின் தோற்றத்திற்கும் தானே முதலாய் நிற்கும் இறைவனை , ` முதல் முதல் ` என்று அருளிச்செய்தார் .

மூவாத முதற்பொருளாயும் , முளையாயும் , மொட்டாயும் , மலரின் வடிவினனாயும் , எக்காலத்தும் வெறுப்பிலனாய்ப் பல்லுயிர்க்குந் துணையாகி இரக்கமுடையனாயும் , மேற் பொருளும் , கீழ்ப்பொருளும் தான் ஆனவனாயும் , மேலான ஒளிப் பிழம்பாயும் , எண்ணுவார் மனத்தில் பொருந்தியிருப்பவனாயும் , உயர்ந்த கரும்பு வில்லையுடைய மன்மதன் ஒள்ளிய நெருப்பிடத்து வெந்து நீறாகுமாறு செய்த பார்வையனாயும் திரிபுரங்களை அழித்தவனாயும் ஆகித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம்செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

முற்றாத முதல் - இளையவேர் . முழுமுதல் - அனைத்து வேர் . மொட்டு - அரும்பு . முழு மலர் - மலர்ந்த மலர் . ` மலரின் ` என்னும் , இன் , வேண்டாவழிச் சாரியை ; ` மலராம் மூர்த்தி ` என்பதே பொருள் . ` பல்லுயிர்க்கும் பற்றாகிப் பரிவோன் ` என்க . பற்று - துணை . பரிவோன் - இரங்குவோன் . ` பற்றாகிப் பரிவோன் ` என்றதனை , ` ஓடி வருபவன் ` என்பது போலக் கொள்க . பரஞ்சுடர் - மேலான ஒளி . பரிவோர் - அன்பு செய்வோர் . உற்றான் - பொருந்தியிருப்பான் . உறு நோக்கம் - உற்ற நோக்கம் ; பார்த்த பார்வை . இங்குப் பிறவாறு ஓதுவன பாடம் அல்ல என்க .

நான்மறைகளையும் ஆறங்கங்களையும் விரித்தவனும் , கயிலை மலையை எடுக்க முயன்ற இராவணனை விரலூன்றித் துன்புறுத்தியவனும் , குற்றமற்றவனும் , தலைவனும் , பிறைதங்கிய செஞ்சடைமேல் நீர்நிறைந்த கங்கையைத் தரித்தவனும் , இன்பத்தைச் செய்யும் சங்கரனும் , இன்ப காரணனான சம்புவும் பகைத்தார் புரங்கள் மூன்றும் நெருப்பிடத்து வேகுமாறு சிரித்தவனும் , ஒளிப்பிழம்பாய் விளங்கியவனும் ஆகித் திருமாற்பேற்றில் திகழும் எம் செம்பவளக் குன்றினை நான் சென்றடைந்தேன் .

அம்மான் - தலைவன் . சங்கரன் - இன்பத்தைச் செய்பவன் . சம்பு - இன்பத்தை உண்டாக்குபவன் . தரியலர்கள் - பகைவர்கள் .