உலகில் , தம் தலைவனை உருவறியாத இயல்புடையவரும் உளரோ ! இல்லை ; அங்ஙனமாக , கருமை நிறத்தைக் கொண்ட கண்டத்தையுடைய அப்பெருமான் , தனது திருவடியை எடுத்து என் தலைமேல் வைத்தேவிடுவான் என்னும் விருப்பத்தினாலே உயிர்வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிற அறிவில்லாத , நாய்போலும் சிறுமையுடையேனாகிய யான் , சடைமேற் சூடிக்கொண்ட பிறையை உடையவனும் , விடைமேல் ஏறுகின்ற வேறுபாட்டினனும் , யானையின் தோலைப் போர்ப்பவனும் , கரிந்த காட்டில் ஆடுதல் உடையவனும் , விடையைக் கொடியாக உடையவனும் , எம் தலைவனும் ஆகிய அலையெறியும் கெடில நதியின் வடகரைக்கண் உள்ள திரு வீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற பெருமானை , அவன் அதனைச்செய்ய வந்த சிறிது பொழுதினும் அறியாது இகழ்வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொரு காலும் அது வாயாது போலும் !

சாதி - தன்மை . ` எம்மான்றன் அடிக்கொண்டு ` என்பது பாடம் அன்மை யறிக . ` அடிக்கொண்டு ` என்றவிடத்துக் ககரவொற்று , இசையின்பம் நோக்கி வந்த விரித்தல் . ` அம்மான் தன் அடிக் கொண்டென் முடிமேல் வைத்திடும் என்னும் ஆசையால் வாழ்கின்ற ` என்றதனால் , இகழ்ந்தமை , ` அது செய்யவந்த காலத்து ` என்பது பெறப்பட்டது . ` கொண்டு ` என மிகுத்தோதியதனால் வைத்தேவிடுதல் பெறப் பட்டது . இது , வருகின்ற திருப்பாடல்கட்கும் ஒக்கும் . இறுதிக்கண் நின்ற , ` யான் ` என்பதனை , ` நாயேன் ` என்றதனோடு கூட்டுக . ` போலும் ` என்னும் உரையசைச் சொல் , குறைந்து நின்றது . வருகின்ற திருப்பாடலில் உள்ள ` என்னே ` என்பது , எல்லாத் திருப் பாடல்களிலும் வந்து இயையுமாகலின் , ` என் மடமை யிருந்தவாறு ` என்பது சொல்லெச்சம் . ` இனியொருகாலும் அது வாயாதுபோலும் ` என்பது குறிப்பெச்சம் .

எம்பெருமான் என்னை ஆட்கொள்வதற்கு முன்னே அவனை யான் மறந்து இழந்ததென் ! மறவாதிருந்து பெற்றதென் ! ஆட்கொண்ட பின்பு மறவாத மனத்தொடு வாழ்வேனாயினேன் . அன்றியும் , ` பொன்னே ! நல்ல மாணிக்கமே ! வெண்மையான முத்தே ! செம்மையான பவள மலையே ! முதல்வனே !` என்று , அவனை நினைத்துப் பாடுவேன் . அங்ஙனமாக , ` எங்கள் தாய்போல்பவனே , தந்தை போல்பவனே ` என்று தேவர்களால் விரும்பி வழிபடப்படுபவனும் , திருவதிகை மாநகரில் வாழ்பவனும் , அலையெறிகின்ற கெடில நதியின் வடகரைக்கண் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளி யிருக்கின்றவனும் ஆகிய என் இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேற் சூட்டவந்த சிறிதுபொழுதினும் யான் , அறியாது இகழ் வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனி யொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

ஆட்கொள்ளப்படுதற்கு முன்னர் நிகழ்ந்தன யாவும் , ஆட்கொள்ளப்பட்ட பின்னர்த் தொடர்பில்லா தொழிதலின் , ` முன்னே எம்பெருமானை மறந்தென்கொல் , மறவாதொழிந்தென்கொல் ` என்றார் . ` உன்னையே புகழ்வேன் ` என்பது பிழைபட்ட பாடம் . ` எறி கெடில வடவீரட்டானத்துறைவான் ` என்பது , ஒரு பெயர்த் தன்மைத் தாய் , ` என் ` என்றதனோடு இயைந்தது . திருவதிகை , தலத்தின் பெயர் ; வீரட்டானம் கோயிலின் பெயர் . ` அதிகைமாநகருள் வாழ்பவனை , வீரட்டானத் துறைவானை ` எனப் பிரித்தோதினார் , இரண்டனது சிறப்பும் உணர்த்தற்கு .

காதல் பொருந்திய உமையவள் , உடம்பில் ஒரு கூறாய் இருத்தலின் , கங்கையாளாகிய நங்கை உருமாறி வந்த நீரையும் சடையில் அணிந்து , அதனோடு இளைய பிறையையும் , கீற்றுக்கள் பொருந்திய பாம்பையும் ஒன்றாய் உறங்கும்படி வைத்தருளிய எம் தந்தையாகிய , மிக்க நீர் வந்து மோதுகின்ற கெடில நதியின் வடகரைக் கண் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற இறைவனை , ` விண்ணுலகத்தார்க்குத் தலைவனே , மண்ணுலகத்தவர் எதிர் நின்று துதிக்கும் கரும்பே , என் கட்டியே ` என்று மனத்தால் நினைந்து விரும்பிய எனக்கு , வினை என் உள்ளத்தை விட்டு நீங்காமையால் , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேற் சூட்ட வந்த சிறுபொழுதினும் யான் அறியாது அவனை இகழ்வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

` விடகிலா ` என்றதன்பின் , ` ஆக ` என்பது எஞ்சி நின்றது . ` வீடகிலா ` என்றும் பாடம் ஓதுவர் . ` உறைவானை உள்கி விரும்பினேற்கு ` எனக் கூட்டுக . ` கட்டியே ` என்றவிடத்து , ` கரும்பே ` என்றதற்கேற்ப வந்த ஏகாரம் , தொகுத்தலாயிற்று . ` மாதராளால் ` எனத் தொகுக்கப்பட்ட உருபு விரிக்கப்படுமாதலின் , அதற்கு இவ்வாறு உரைக்கப்பட்டது . ` உருமாறி ` என்பது , ஆற்றலான் வந்து இயையும் . ` வளராத ` என்றது , ` இளைய ` என்னும் பொருளது . ` உடன் துயில வைத்தருளும் ` என்றது , பகையாய அவற்றைப் பகை நீங்கி அச்சமற்று வாழ அருள்செய்தான் என்றபடி .

மும்மூர்த்திகட்கு மேலே உள்ள ஒப்பற்றவனும் , என்னில் வேறறக் கலந்து நிற்கும் முதல்வனும் , திருநள்ளாற்றில் உள்ள சிறந்தவனும் , வெள்ளாற்றில் உள்ள அறநெறியாகியவனும் , ` காற்று , தீ , கடல் ` என்னும் பொருள்களாய் உள்ளவனும் , கயிலாயத்தின் உச்சியில் இருப்பவனும் , வேகமான ` கங்கையாறு ` என்னும் வெள்ள நீரைத் தாங்கியவனும் , பிறையைச் சூடினவனும் , பெரியோனும் , என் தந்தைக்கும் தலைவனும் , யாவராலும் அறிதற்கு அரிய , சிவந்த கண்களையுடைய இடபவாகனனும் , அலையெறிகின்ற கெடிலநதியின் வடகரைக்கண் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்றவனும் ஆகிய இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேல் சூட்ட வந்த சிறிதுபோதினும் , யான் அறியாது இகழ்வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொருகாலும் அது வாயாதுபோலும் !

` நாலாந்தானம் ` எனற்பாலது , நாற்றானம் எனப்பட்டது . ` நாதாந்தத் தேயிருப்பர் நாற்றானத் தேயிருப்பர் ` என்றது காண்க . ( திருக்களிற்றுப்படியார் -80) ` சிவபெருமான் நாலாமவனாய துரியமூர்த்தி ` என்பது வேதத்தின் துணிபு . ` நாற்றானம் ` என்றதற்கு , ` நான்கு திசை` எனவும் , ` வைப்புத் தலத்தின் பெயர் ` எனவும் உரைப் பாரும் உளர் . வெள்ளாறு , வைப்புத் தலம் . ` கங்கை ஆற்று வெள்ள நீரானை ` என மாற்றுக . ` எம்மான் தம்மான் ` என்றது , ` தம் குடி முழுதும் ஆளுடையான் ` என்றவாறு .

` முருகப்பிரானார் , அவர்க்குத் தாயாகிய மலை மகள் ` என்னும் இவர்களது அழகிய நிறத்தையும் , அன்பையும் ஏற்றுடையவனும் , திருவதிகைமாநகரில் வாழ்கின்றவனும் , தாழ்ந்த கூந்தலையும் , குயில் போலும் மொழியினையும் உடைய நீர்மகளைச் சடையிடத்திற் கொண்ட , கயல் மீனினது கூட்டங்கள் குதிகொள்ளுதலால் விளக்கமுற்றுப் பொருந்திய நீர் பெருகி வர , அதனிடத்து உயர்ந்தெழுகின்ற அலைகள் மராமரங்களை முரித்துத் தள்ளிக்கொண்டு , அலை மறிகின்ற கடலை இடமாகக் கொள்ளும்படி , மலையிடத்துள்ள சந்தன மரங்களை வாரிக் கொணர்ந்து வீசுகின்ற கெடில நதியின் வடகரைக்கண் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்றவனும் ஆகிய இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேல் சூட்டவந்த சிறிது பொழுதினும் யான் , அறியாது இகழ்வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

` சேந்தர்தாய் மலைமங்கை திருநிறமும் பரிவும் உடையான் ` என்றது , உமையொடும் கந்தரொடும் கூடிய வடிவைக் குறித்தது . சிறுத்தொண்ட நாயனார்க்கு இறைவன் இவ்வடிவுடன் காட்சியளித்தமை , பெரிய புராணத்துட் கூறப்பட்டமை காண்க . ` புரிவும் ` என்பதும் பாடம் . ` தாழ் கூந்தல் குயிலன்ன மொழியாள் புனல் மங்கை ` என மாற்றுக . ` மங்கை ` என்பதில் இரண்டனுருபு தொகுத்தலாயிற்று . ` சடையிடையில் ` என்பதன்பின் எஞ்சி நின்ற , ` கொண்ட ` என்பது ` வீரட்டானத்துறைவான் ` என்பதனோடு முடிந்தது .

மேகம்போலும் , பெருமையையுடைய கண்டத்தை யுடைய எம்பெருமானும் , வலிய பன்றியின் கொம்பை அணிந்த பெரிய தவக்கோலத்தை யுடையவனும் , தேவர்கள் தலைவனும் , யாவர்க்குந் தலைவனும் , குளிர்ந்த சந்திரனும் பாம்பும் ஒன்றை யொன்று அஞ்சி உழல்கின்ற சடையை யுடையவனும் , தாழ்வரைக்கண் திரியும் துதிக்கையை யுடைய , வெற்றி பொருந்திய , கொடிய . பெரிய , மதங்கொண்ட யானையின் தோலை உடையவனும் , வேதத்தில் சொல்லப்பட்ட நெறிமுறைகளாய் உள்ளவனும் , வெள்ளிய நீறு பூசப் பட்ட திருமேனியை உடைய எம் தலைவனும் , அலையெறிகின்ற கெடில நதியின் வடபால் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளி யுள்ளவனும் ஆகிய இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலை மேல் சூட்டவந்த சிறிது போதினும் , யான் , அறியாது இகழ் வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனி யொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

` எம்பெருமான் ` என்றவிடத்தும் தொகுக்கப்பட்ட இரண்டனுருபு விரிக்க . ` தலைமகன் ` என்றது , ` தலைவன் ` என்னும் பொருட்டாய் நின்றது . ` எம்மானை மதகரியின் ` என்பது பாடம் அன்று . ` வேத விதியாய் உள்ளவன் ` என்றது , அவற்றின் பயனைத் தருவோனாதல் பற்றி . மதியும் , பாம்பும் ஒன்றை யொன்று அஞ்சுவனவாகக் கூறுதல் , புனைந்துரை வழக்கு .

கொடிதாகிய , ` வினை ` என்னுங் கடலில் வீழ்ந்து தடுமாறும் எத்துணையோ உயிர்கட்குப் பெரிதும் இரங்கித் தனது திரு வருளைக் கொடுத்து வீடுபேறாகிய நலத்தை வழங்கினவனும் , தலைக் கோலங்களை உடையவனும் , மைபோலுங் கண்டத்தையும் , எட்டுத் தோள்களையும் உடைய எம்பெருமானும் , தனது திருமேனியின் ஒரு கூற்றைப் பெண் கூறாகச் செய்தவனும் , செவ்வானத்தின் ஒளி போல் பவனும் , தீதாகிய வாயினையுடைய பாம்பு படமெடுத்து ஆடுகின்ற சடையையுடையவனும் , மூன்று ஊர்கள் வெந்தொழியுமாறு அம்பை எய்தவனும் , அலையெறியும் கெடில நதியின் வடபால் உள்ள திரு வீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்றவனும் ஆகிய இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேற் சூட்டவந்த சிறிது போதினும் , யான் , அறியாது இகழ்வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

திருவருளாவது , ஞானம் . ` வீடுபேற்றாக்கம் ` என்பது , தொகுத்தலாயிற்று . எத்துணையோ உயிர்கட்கு அருள் புரிந்தமை , காட்சியானும் கேள்வியானும் அறியப்பட்டதென்க . ஞவிலும் , உவம உருபு .

` அழகிய யானை முகத்தையுடைய விநாயகனும் , மயிலூர்தியை உடைய முருக வேளும் ` என்னும் இவர்க்குத் தந்தையும் , ஞானசம்பந்தரால் திருநீற்றில் மூழ்கிய திருமேனியையும் , ` மேற்கு , வடக்கு , கிழக்கு ` என்னும் திசைகளில் உள்ள பிற நாடுகளின் மேற் செல்லும் மண்ணாசை யற்ற மனத்தையும் உடையவனாய்ச் சிறப் பெய்திய நெடுமாறனது முடியின்மேல் நின்ற தென்னாட்டவனும் , அந்திச் செவ்வானம் போலும் நிறத்தை உடையவனும் , தேவர் களுக்குத் தலைவனும் , யானைத் தோலைப் போர்த்தவனும் , திரு வதிகை மாநகரில் வாழ்பவனும் , எனக்கு உரியவனும் , அலையெறியும் கெடில நதியின் வடபால் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளி யிருப்பவனும் ஆகிய இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேற் சூட்ட வந்த சிறிது பொழுதினும் யான் , அறியாது இகழ் வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனி யொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

முதன்மை உறுப்பாய தலை யானையாயினமைபற்றி , விநாயகரை , ` யானை ` என்பர் . ` ஞானசம்பந்தரால் ` என்பது வரலாற்றாற் கொள்ளக்கிடந்தது . திருநீற்றைப் பெற்றபின்பு திருவருள் ஒளியில் மூழ்கினமை தோன்ற , ` திருமேனி ` என்று அருளினார் . மேனிச் சிந்தை யான் நெடுமாறன் முடிமேல் தென்னானை எனக்கூட்டுக . ஞான சம்பந்தரால் பாண்டியனை உய்வித்து , அந்நாட்டில் தான் விளங்கி நின்ற அருட்செயலை எடுத்தோதியருளியவாறு . நெடுமாறன் ஆளுடைய பிள்ளையாரது அருள்பெற்றபின்னர் , சிவபிரானது திரு வடியைத் தன்முடிமேற்கொண்டு ஒழுகினானாதலின் அப்பெருமானை , அவன் முடிமேல் நின்றவனாக அருளினார் . ` இறைவன் தன் திருவடியை நேரே வையாது , ஞானசம்பந்தர் வாயிலாகத் தன் முடி மேல் வைத்தமையைப் பாண்டியன் போற்றி நின்றான் ; யானோ , இறைவன் நேரே வந்து தன் திருவடியை என் முடிமேல் வைத்தமையை இகழ்ந்தேன் ` என நினைந்து இரங்கி , இவ்வாறருளிச் செய்தார் என்க . ` மேல் ` என்பதன்பின் , ` நின்ற ` என்றது வருவிக்க . பாண்டியன் சிவனடியை முடிக்கொண்டவனாயின பின்னர்ப் பாண்டிநாடு முழுதும் திருநீற்றொளியில் விளங்கினமை தோன்ற , ` தென்னானை ` என்றும் அருளினார் . ` தென்னவன் ` எனினும் , ` தென்னான் ` எனினும் ஒக்கும் . இப்பகுதி , ` சிவபிரான் பாண்டியநாட்டில் அரசனாய் இருந்து ஆண்டான் ` என்னும் வரலாற்றைக் குறிப்பதாகக் கொண்டு , அதற்கேற்ப உரைப்பாரும் உளர் .

வில்லை வளைத்து எய்த ஓர் அம்பினாலே , பகைமை கொண்ட கொடிய அசுரர்களது ஊர்கள் மூன்றும் வெந்தொழி யுமாறு போர்த்தொழிலை மேற்கொண்ட சிவபெருமானும் , பெரிய கால்களையுடைய மதம் பொருந்திய யானையின் தோலைப் போர்த்தவனும் , பெரிய மூன்று கண்களையும் உடையவனும் , தன்னை மதியாத அரக்கனாகிய , இருபது பெரிய தோள்களையும் , பத்துத் தலைகளையும் உடைய இராவணனது அச்சந்தரும் உருவத்தை ஊன்றிய , கயிலாய மலையின்மேல் நீங்காது இருப்பவனும் , அலை யெறியும் கெடில நதியின் வடபால் உள்ள திருவீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்றவனும் ஆகிய இறைவனை அவன் தனது திருவடியை என் முடிமேல் சூட்டவந்த சிறிதுபொழுதினும் , யான் , அறியாது , இகழ்வேனாயினேன் போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

பகைவரை , ` திருந்தாதார் ` என்பவாகலின் , திருந்தாமை , பகைமை கொள்ளுதலாயிற்று . ` வளைவித்து ` என்புழி . ` எய்த ` என்பது எஞ்சி நின்றது . ` பெரியகண் ` என்றது , ` உலகிற்கு விளக்கந்தரும் கண் ` என்றவாறு . அதனைச் செய்கின்ற சுடர்கள் மூன்றென்பது அறியப்பட்டதாகலின் , ` மூன்றும் ` என முற்றும்மை பெற்றது . ` இராவணனை உருவம் ஊன்றும் ` என்றது , ` நூலைக் குற்றங் கூறினான் ` என்றாற் போல நின்றது . ` பேயுருவம் ` என்பது பாட மாயின் , ` பேயினது உருவம் போலும் உருவம் ` என்று உரைக்க . ` மலை மேல் உற இருந்தான் ` என்றது , ஒருபெயர்த் தன்மைத்தாய் , ` ஊன்றும் ` என்ற எச்சத்திற்கு முடிபாயிற்று .

எலும்பையே அணிகலங்களாக அணிபவனும் , விடையை ஏறுகின்ற எங்கள் பெருமானும் , இசைஞானிக்கு மகனும் , வளர்ந்த வலிய பனைகளையுடைய சோலைகள் சூழ்ந்த , வயல்கள் நிறைந்த திருநாவலூர்க்குத் தலைவனும் , வன்றொண்டனுமான நம்பியாரூரனாகிய என்னால் , மதியாது சில சொல்லப்பட்ட அன்புருவினனும் , யாவருக்கும் அறிதற்கு அரிய தேவர் பெருமானும் , திருவதிகை மாநகரில் வாழ்பவனும் , எனக்குரிய பொன்போன்றவனும் , அலையெறியும் கெடில நதியின் வடபால் உள்ள திரு வீரட்டானத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய இறைவனை , அவன் தனது திருவடியை என் தலைமேல் சூட்டவந்த சிறிதுபொழுதினும் , யான் , அறியாது இகழ்வேனாயினேன்போலும் ; என்னே என் மடமை இருந்தவாறு ! இனியொருகாலும் அது வாயாது போலும் !

இதனையும் ஏனைய திருப்பாடல்களோடு ஒப்பவே அருளிச் செய்தாராயினும் , தம் பெயரை எடுத்தோதி , தாம் மதியாது சொன்னவற்றிற்கு இறைவன் வெகுளாது உவந்தான் என்பதனை வைத்த குறிப்பால் , மதியாது சொன்னதற்கு இரங்கி அருளிச்செய்த இத் திருப்பதிகத்தைப் பாடுவாரையும் அப்பெருமான் உவந்து அருள் செய்வான் என்று அருளினாராயிற்று . ` சொன்ன ` என்ற பெயரெச்சம் , ` அன்பன் ` என்ற செயப்படுபொருட்பெயர் கொண்டது . மதியாது சொல்லுஞ் சொல்லைச் சொல்விக்கவந்து , சொல்வித்து மகிழ்ந்தானாகலின் , ` அன்பன் ` என்றார் .