கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நீர் , பலவூர்களிற் சென்று , பல பாமாலைகளைப் பாடி இரந்து உண்பீர் ; அங்ஙனம் இரக்குங்கால் , பிச்சைஇட வருகின்ற , பாவைபோலும் மகளிரோடு பொய்யான சொற்களைப் பேசிக் கரவு கொண்டு திரிவீர் ; இறந்தவரது எலும்புகளை மேலே பூண்டுகொண்டு , எருதின்மேல் ஏறித்திரிவீர் ; இவைகளைப் போலவே , உள்ள பொருளை மறைத்துவைத்து , என்பொருட்டு ஒரு நாளும் மனம் இரங்காது , ஏதும் இல்லை என்பீர் ; இவையெல்லாம் உமக்குச் சிறிதும் ஒவ்வா ; இப்பொழுது யான் அணிவதற்கு முத்தாரமும் , மேற்பட்டு விளங்குகின்ற மாணிக்கமாலை வயிரமாலைகளும் ஆகிய அவைகளைத் தந்து , உடம்பிற் பூசிக் கொள்வதற்கு , இனிதாக மணம் வீசுகின்ற கத்தூரியையும் , அத்தகையதான சந்தனமும் நீர் , தவிராது அளித்தருளல் வேண்டும் ,

இடையில் வருவித்துரைத்தன , இசையெச்சங்கள் , ` பத்து ` என்பது , மிகுதியுணர்தற்குக் கூறுவதொரு வழக்கு , ` பாவையரை `, உருபு மயக்கம் , பொய்யாவன , பொருளில்லனவும் , கவர்படு பொருளுடையனவுமாய சொற்கள் . கரவுடையார் போல நடித்தலைக் கரவுடைமையாக அருளினார் என்க . ` கடல் `, ஆகுபெயர் . ` நாகப் பட்டினம் ` என்பது , ` நாகை ` எனவும் , ` காயாரோகணம் ` என்பது , ` காரோணம் ` எனவும் மருவின , காயாரோகணம் , கோயிலின்பெயர் ; இப்பெயர்க் காரணத்தை ஆறாந் திருமுறைக் குறிப்பிற் காண்க .

கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நீர் , என்னை , கைப்புடைய வேம்பினையும் , தித்திப்புடைய கரும்பினையும் கலந்து உண்பித்து , நான் , இங்கு உம்மிடம் எனக்குப் பிழைப்பை வேண்டிக் கொண்டிருக்க , நீர் என்முன் நில்லாது , திருத்துருத்தியில் புகுந்து , அங்கே இருந்துவிட்டீர் ; இப்பொழுது உம்மைக் கண்டேன் ; நீர் பாம்பும் , விரிந்த சடைகளுமாகிய இவைகளைக் காட்டி என்னை வெருட்டிப் பெருமை அடைந்து விட நினைத்தால் நான் அதற்கு ஒட்டுவேனோ ! ஒட்டேன் ; ஏனெனில் , உம்பின் நான் பலகாலும் திரிந்துவிட்டேன் ; நீர்ச்சேம்பும் , செங் கழுநீரும் , குளிர்ந்த அகழியில் விளங்குகின்ற திருவாரூரில் குடி புகுந் திருக்கும் தீவண்ணராகிய நீர் , இப்பொழுது எனக்கு ` காம்பு ` என்றும் , ` நேத்திரம் ` என்றும் பெயர் சொல்லப்படும் பட்டாடை வகைகளை அளித்தருளல் வேண்டும் .

` வேம்பினோடு தீங்கரும்பு விரவித் தீற்றி ` என்றது ` விரகின்மையின் வித்தட் டுண்டனை ` ( புறம் - 227) என்றாற்போல , அன்னதொரு செயலைக் குறித்து நின்றது . பொருளைத் தொகாது வெளிப்படக் கூறினும் , அதன் செயலைத் தொகுத்து , அதற்கு ஒத்ததொரு செயல் கூறலின் , இதனையும் ஒட்டணியின்பாற் படுத்துக் கொள்க . ` தீங்கரும்பு ` என்ற அடையான் , அதன் மறுதலையடை பெறப்பட்டது . வேம்பு உலகின்பமும் , கரும்பு திருவருள் இன்பமும் என்க . இவ்வாறன்றி வேம்பு துன்பமும் , கரும்பு இன்பமும் என இரண்டையும் உலகியலாக உரைத்தல் , சுவாமிகள்பால் ஏற்புடைத் தாகாமை யறிக , ` இவற்றுள் ஒன்றே ஊட்டினீராயின் , உம்பால் இவற்றை வேண்டுவேனல்லேன் ; இரண்டையும் விரவி ஊட்டுதலின் , வேண்டுவேனாயினேன் ` என்றபடி . ` தீற்றி ` என்னும் எச்சம் , ` இருந்தீர் ` என்பதனோடு முடிந்தது , ` தீர்த்தீர் ` என்பது பாட மாகாமை , சிவஞானமா பாடியத்தாலும் உணர்க . ` துருத்தி ` என்பது ` ஆற்றிடைக்குறை ` என்னும் நயம் தோற்றுவித்தது . ` காம்பு , நேத்திரம் ` என்பன பட்டாடையின் வகைகள் என்பதறியாதார் , தம் மனஞ்சென்ற வாறே உரைப்ப .

விரிந்த சடையின்மேல் பாம்பையும் , சந்திரனையும் வைத்த பெருமையுடையவரே , காண்பதற்கு இனிய மணிமாடங்கள் நிறைந்த நீண்ட தெருக்களையுடைய , கடற்கரைக் கண் உள்ள திரு நாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நீர் , அணிந்த ஓர் இளைய ஆமையின் ஓட்டோடு போர் செய்யும் எருது ஒன்றை ஏறி , விரும்புதல் இல்லாத வேடத்தைப் பூண்டு எல்லாருங் காண , இசைபாடி , இறந்தோரது தலையில் பிச்சை ஏற்றலை ஒழிய மாட்டீர் ; அங்ஙனம் பிச்சை ஏற்குங்கால் பிச்சையைக் கொண்டொழி யாது , வீண் சொற்களைப் பேசி , பிச்சையிட வருகின்ற மகளிரது வெள்ளிய வளைகளைக்கவர்வீராயின் , மலையரையன் மகளாகிய உம் தேவி மனம் பொறுப்பாளோ ? சொல்லீர் .

` பாம்பையும் , மதியையும் பகை தீர்த்து இயைய வைத்தநீர் , இயைந்துள்ள உம் தேவியை நும்பால் வெறுப்புக் கொள்ளச் செய்தல் என்னை ? என்பது குறிப்பு . ` எல்லாருங் காணப் பலி கொள்கையையும் , நும் தேவி வெறுப்பன செய்தலையும் ஒழியீரா யினும் , யான் வேண்டுவனவற்றை எனக்கு அளித்தருளல் வேண்டும் ` என்பது கருத்தாகக் கொள்க .

கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே . நீர் வீணாக அடிமைகளை வைத்துக் கொண்டீர் ; மற்றும் , அவிழ்த்துவிட்ட சடைகள் கீழே விழ , வீணை அழகுடையதாய் விளங்க , தெருவில் விடையை ஏறிச் செல்வீர் ; கொடியனவாகிய பேய்கள் சூழ நடன மாடுதலை மேற்கொண்டு . அழகுடையவராய் , மாசற்ற பிறையைச் சூடுவது அழகோ ? அன்றியும் வட்டமாக முடிக்கப்படுகின்ற நீண்ட கூந்தலையுடைய மகளிரை மயக்குவதுதான் உமக்குப் பெரிய தவமோ ? அல்லது பெருமையோ ? இவையெல்லாம் எவ்வாறாயினும் ஆக ; எங்கள் துன்பமெல்லாம் நீங்கும்படி எங்கட்குப் பொற்கட்டியைக் கொடுப்பது எப்போது ? சொல்லீர் .

` வீணடிமை உகந்தீர் ` என்று கழறுவார் , பிறவற்றையும் எடுத்துக் கூறிக் கழறினார் என்க . ` துட்ட ` என்பது வடமொழி யாகலின் , அதனடியாக வந்த பன்மை உயர்திணையாற் கூறப்பட்டுத் திணை மயக்கமாயிற்று . ` கொடிய பேய்கள் சூழ இருக்கின்ற உமக்குத் தூமதியம் தகாது ` என்றவாறு .

அழகரே , கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நீர் , உமக்குத் தொண்டு செய்து திரிகின்ற என்னை அடிமையாக ஏற்றுக் கொண்டும் அருள் பண்ணாது . வன்கண்மை கொண்டு திரிந்தும் , வெறுக்கப்படும் செய்கைகளையே செய்தும் , காரியக்கேடு பலவற்றைச் சொல்லியும் , உம் மனம் வேண்டியவாறே திரிவீர் ; உம்மை நான் எவ்வாறு அகப்படக் காணுதல் கூடும் ! ஏனெனில் , முன்னே உம்மை அங்ஙனம் யாரேனும் கண்டார் என்பதற்கு யாதேனும் பிரமாணம் உண்டோ ! ` கண்டோம் ` என்பார்க்கும் , அடிமுடி காணுதல் அரிதாம்படி நெருப்பாகியே . நீண்டு நின்றீரல்லிரோ ? அதனால் , நும் இயல்பையெல்லாம் விடுத்து , உமது கருவூலத்திலிருந்து நறுமணம் , ஆடை , ஆபரணம் முதலியவற்றை எனக்கு அளித்தருளல் வேண்டும் .

காரியக் கேடாவன , ` துஞ்சலும் , துஞ்சல் இலாத போழ்தினும் நெஞ்சகம் நைந்து நினைமின் நாள்தோறும் ` ( தி .3 ப .22 பா .1) என்றாற்போலவும் , ` ஆக்கைக்கு இரைதேடி அலமராதீர்கள் ; பூக்கைக் கொண்டு என் பொன்னடி போற்றுமின் ; நாக்கைக்கொண்டு என் நாமம் நவிலுமின் ` ( தி .5 ப .90 பா .5) என்றாற்போலவும் சொல்லி , பிற முயற்சிகளையெல்லாம் விலக்குதல் ,` தலைக்கு ` என்றதனை , ` தலைக் கண் ` எனத் திரிக்க . தொண்டு கொண்டு ஆள உடம் பட்டமையை , தலைக்கண் ஏற்றுக் கொண்டவாறாக அருளினார் . ` ஏற்றும் திரிவீர் ` என மேலே சென்று இயையும் , இறைவனை , அடைந்தார்க்கும் அவனை அகப்படுத்தியறிதல் இயலாது என்பது . கடலலைத்தே யாடுதற்குக் கைவந்து நின்றும் கடலளக்க வாராதாற் போலப் - படியில் அருத்திசெய்த அன்பரைவந் தாண்டதுவு மெல்லாம் கருத்திற்குச் சேயனாய்க் காண் . - திருக்களிற்றுப்படி . 90 என்றதனால் விளங்கும் , ஆகவே , இறைவனை அகப்படக் கண்டார் உளர் என்பதற்குப் பிரமாணம் இன்மை யறிக . ` சுந்தரனே ` என்பது பன்மை யொருமை மயக்கம் ` சுந்தரரே ` என்று ஓதுதலுமாம் .

தோகையையுடைய மயில்போலுஞ் சாயலை யுடைய மகளிர் நடனம் புரிகின்ற , செல்வத்தையுடைய கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக்காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நீர் , இலவம்பூப்போலும் இதழ் பொருந்திய வாயை யுடைய உமையவளோடு எருதின்மேல் ஏறிக்கொண்டு , பூதங்கள் இசையைப் பாட , பலரும் இடுகின்ற பிச்சைக்கு , வேள்வியை உடைய உச்சிப் பொழுதில் பல இல்லங்களில் புகுந்து திரிவீர் ; ஆயினும் , நீர் அன்று தேவர்கள் வேண்ட அசைகின்ற அலைகளையுடைய கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை உண்டு அவர்களுக்கு அருள்செய்தது , அவர்தம் முறையீட்டைக் கேட்டு உமக்கு வாளா இருக்க வொண்ணாது கருணை மேலிட்டமையாலே ; அங்ஙனமாக , இப்பொழுது எனக்குப் பட்டும் , சாந்தும் பணித்தருளாதிருக்கின்ற தன்மை என்ன வஞ்சமோ !

` வேள்வி `. விருந்தோம்பல் , தீ வளர்த்தல் முதலிய வற்றுள் ஏற்பன கொள்க . ` மேலிட ` என்பது குறைந்து நின்றது . பிச்சை எடுப்பீர்போலக் காட்டுதல் நாடக மேயன்றிப் பிறிதில்லை என்பது , நஞ்சுண்டு தேவரைக் காத்தமையாலே நன்கு விளங்குகின்றது ; ஆதலின் , எனக்குப் பட்டும் சாந்தும் பணித்தருளா திருத்தல் , கரப் பேயன்றி வேறில்லை ` என்றார் என்க .

கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நல்லாடையை உடுத்த அகன்ற அல் குலையும் , தூய மொழியையும் உடைய உம் தேவி உம்பால் கொண்ட ஊடலை நீர் தொலைக்க முயன்றும் தொலையாதிருந்த காலத்தில் , நீர் சொல்ல வந்தவன் போல , ஒளியையுடைய இலங்கைக்கு அரசனாகிய இராவணன் வந்து உமது மலையைப் பெயர்க்க , அவனை முன்னர் ஒறுத்து , அவன் சிறந்த இசையைப் பாட , அவனுக்குத் தேரும் , வாளும் கொடுத்தீர் ; அதுவன்றி , வற்கடத்தில் அன்புடைய அடியார்கள் பசியால் வாடுதல் இன்றி நன்கு உணவருந்தி இருக்குமாறு , மறையவர் நிறைந்த திருவீழிமிழலையில் நாள்தோறும் அன்று படிக்காசு அருளினீர் ; அதுபோல , இன்று எனக்கு அருளல்வேண்டும் .

சொற்பாடாய் - சொல்லுள் அகப்பட்டதுபோல . இராவணன் கயிலையை எடுத்ததனால் இறைவி நடுக்கங் கொண்டு ஊடல் தீர்ந்து இறைவனைத் தழுவிக் கொண்டாளாதலின் , இராவணன் செய்தது இறைவன் சொல்ல , அச்சொற்படி செய்தது போன்றதாயிற்று . நித்தல் காசருளிச் செய்தமையை , திருநாவுக்கரசர் , திருஞானசம்பந்தர் புராணங்களிற் காண்க . திவ்யம் , ` திப்பியம் ` எனத் திரிந்தது .

கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , யான் உமக்கு வழிவழியாக அடியேன் ; அதுவன்றி , நீர் வலிந்து , என்னை , ` வாழ்விப்பேன் ` என்று சொல்லி அடிமை கொண்டீர் ; மிக்க செல்வம் உடையீர் ; வறுமை யுடையீரும் அல்லீர் ; ஆயினும் , மறுமொழி ஒன்றும் சொல்லாது வாய் வாளாதிருக்கின்றீர் ; அழகிய திருவாரூரிலே சேரும்படி நீர் சேர்த்து வைத்துள்ள மிக்க பொருட் குவியலில் , எனக்கு வேண்டுவதாய் என் உள்ளத்தில் மிக்குத் தோன்றுகின்ற முக்கூற்றில் ஒருகூறு எனக்கு அளித்தருளல் வேண்டும் ; அதனோடு ஏறிப் போவதற்கு , காற்றோடு ஒத்த விரைந்த நடையினையுடைய குதிரை வேண்டும் ; இவைகளை அளியாதொழியின் , உம்மை ஒருபொழுதும் அப்பால் அடியெடுத்து வைக்க ஒட்டாது , உம் திருவடிகளைப் பிடித்துக் கொள்வேன் .

திருக்கூட்டங் கூடும் தேவாசிரிய மண்டபத்தை உடைய சிவராசதானியாதலின் . ` திருவாரூரிலே புகப்பெய்த அருநிதியம் ` என்று அருளினார் . அருநிதியம் - தொகுத்தற்கரிய தொகையான நிதியம் , ` முக்கூற்றில் ஒரு கூறு என்றது என்னை யெனின் , அஃது என் மனத்தெழுந்த கருத்து ` என்பார் , ` தோற்ற மிகும் ` என்றார் , இனி . ` இறைவனுக்கு ஒரு கூறு , இறைவிக்கு ஒரு கூறு , அடியவர்க்கு ஒரு கூறு ` என்று கூறிட்டு , அடியவர் கூற்றை அடியார் அனைவரோடும் பகிர்ந்து கொள்வதாக அருளினார் என்றலுமாம் .

கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , எம்பெருமானே , மண்ணுலகிலும் , விண்ணுலகிலும் ஆட்சி உம்முடையதே நடைபெறுகின்றது . ஆதலின் , நான் உம்மையுந் தெளிய மாட்டேன் ; உம் தேவியாகிய மலையரையன் மகளையும் , சிறுவனாகிய முருகனையும் தெளியமாட்டேன் ; அளவின்றி உண்கின்ற பெருவயிற்றானாகிய கணபதி , தன் உணவையன்றி வேறொன்றையும் அறியானாகலின் , அவனிடம் நான் சென்று எதனை வேண்டுவேன் ? உம் குடிமுழுதும் இவ்வாறிருத்தல் தக்கதோ ? சொல்லி யருளீர் ; இப்பொழுது உறுதியாக என் உடலிற்குப் பிழைப்பைத் தாரீரேயாகில் , உம் திருமேனி வருந்தும்படி கட்டிப் பிடித்துக் கொள்வேன் ; பின்பு , ` இவன் கண்ணோட்டம் சிறிதும் இல்லாதவன் ; கொடுமையுடையவன் ` என்று என்னை வெறுத்துரைக்க வேண்டா .

` உம்மதே ` என்புழி , மகரவொற்று விரித்தல் , இறைவரைத் தேறாமை , ஒன்றும் இல்லார்போல நடித்தல்பற்றியும் , இறைவியைத் தேறாமை , அவர் செயலுக்கே அவள் துணையாய் இருத்தல் பற்றியுமாம் . முருகனைத் தேறாமை , ` சிறுவன் ` என்றதனானே பெறப் பட்டது . ` எண்ணின்றி ` என்பது , ` எண்ணிலி ` என நின்றது ; ` எண்ணில ` என்பதே பாடம் எனலும் ஒன்று ,

மான் கன்று பொருந்திய கையை உடையவரே . தலைவரே , கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , நீர் , பெருமையோ மிக உடையீர் ; ` மிக்க பொருட்குவையைத் தருவேன் ` என்று சொல்லி , வழக்கில் வல்லீராய் என்னை ஆட்கொண்டீர் ; ஆனால் , இப்பொழுது பொருள் இல்லீர் போல வஞ்சனைகள் பேசி , திருக்கீழ்வேளூரிற் போய்த் தங்கியிருக்கின்றீர் ; உமது உறுதிமொழி எனக்கு உள்ளது என்றால் , நான் உம்மால் வஞ்சிக்கப்படுவேனோ ! படேன் , இலச்சினை பொருந்திய , நல்ல அழகினைக் கொண்ட பொன்னாலாகிய உடை வாளும் , தலையில் சூடிக்கொள்ளும் பொற்றாமரைப் பூவும் , பட்டுக் கச்சும் எனக்கு அளித்தருளல் வேண்டும் . அன்றியும் , மூன்று பொழுதிலும் , கறியும் , சோறும் , அவை இரண்டோடும் கலக்கின்ற நெய்யும் ஆகிய இவைகளும் வேண்டும் .

உறுதிமொழியாவது , ` மாநிதியந் தருவன் ` என்று சொல்லி ஆண்டது , ` உண்டேல் ` என்பது , காரணப் பொருளில் வரும் ` உண்டாக ` என்பதன் பொருளில் வந்தது . இதில் , ` உண்டு ` என்னும் வினைக் குறிப்பு , இறந்தகாலம் பற்றி வந்தது .

அழகிய திருநாவலூரில் தோன்றிய நம்பியாரூரன் , திருநாகைக் காரோணத்துப் பெருமானாரை அடுத்துநின்ற தன்மை யால் , அவரை , ` கடற்கரைக்கண் உள்ள திருநாகைக் காரோணத்தில் விரும்பி எழுந்தருளியிருப்பவரே , இசையின் வண்ணமேயாய் உள்ள சொற்களையுடைய ` பரவை சங்கிலி ` என்னும் இருவருக்கும் , எனக்கும் சார்பாய் உள்ள பெருமானே , யான் உம்மையன்றி வேறு யாரைச் சார்பாக உடையேன் ? உமக்கு நெஞ்சறிந்த வண்ணமே பூண்ட அடிமையையுடையேனாகிய என்குறையை நீக்கியருளல் வேண்டும் ; ஒளியையுடைய முத்துக்களால் ஆக்கி அணிகின்ற மாலையும் , ஒள்ளிய பட்டாடையும் , பூவும் , கண் நோக்கு நிறைந்த கத்தூரியின் மணம் கமழ்கின்ற , சந்தனமும் வேண்டும் ` என்று வேண்டிப் பாடிய , அரிய தமிழ்ப் பாடல்களாகிய இவைகளைப் பாட வல்லவர்கள் , அமரர் உலகத்தை ஆள்வார்கள் .

`என்குடிமுழுதுமே உன்னைத்தான் சார்ந்துள்ளது` என்றற்கு, `பரவைக்கும், சங்கிலிக்கும், எனக்கும் பற்றாய பெரு மானே` என்று அருளினார். மயம் - வடிவம்; தன்மை. `கண்` என்றது, அதன் நோக்கினைக் குறித்தது, கண்டார் பலரும், விரும்பி நோக்கு தலின், அது நிறைய உளதாயிற்று. `அண் மயம்` வினைத்தொகை; `அண்மிய தன்மை` என்பது பொருள். `அமருலகம்` என்பது, முப்பத்துநான்காந் திருப்பதிகத்துள் விளக்கப்பட்டது.