தலைவனே , ` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர் சொல்லப் படுகின்ற ஊரின்கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , அடியேன் , உன் திருவடியை இடையீடின்றி யடையமாட்டாது , மாசுடைய உடம்பு கொண்டே அடைவேனாயினேன் ; அவ் விழி நிலைதானும் நான் அடையத்தக்க தொன்றாகியேவிடுமாயின் , ஒளியிழந்த என் கண்ணுக்கு ஊற்றத்தக்கதொரு மருந்தையேனும் , என் வேண்டு கோளுக்கு விடையாக நீ சொல்லியருள் ; ஏனெனில் , பசு முதலிய வற்றினிடத்திற் பாலை விரும்புவோர் , அவை இடுகின்ற சாணத்தை எடுத்தற் றொழிலைச் செய்தாயினும் அதனைக் கொள்வர் ; அதுபோல , நீ என் குற்றங்களை நோக்கி , இகழாது , உயிர்களிடத்து நீ விரும்புவ தாகிய குணம் என்னிடத்து இருத்தலை நோக்கி என்னை ஏற்றருளுதல் வேண்டும் . அக் குணமாவது ; யான் எப் பிழைசெய்வேனாயினும் , உன் திருவடிக்குப் பிழையைச் செய்யேன் ; வழுக்கிவிழும் பொழுதும் உன் திருப்பெயரைச் சொல்லுதலன்றி , வேறொன்றை அறியேன் .

திருவடியை இடையீடின்றி அடைதலாவது , உயிர் கருவி கரணங்களோடு கூடாது தூய்தாய் நின்று அடைதல் . ` திருக் கயிலையிலிருந்து அந்நிலையை அடையற்பாலனாகிய யான் இந் நிலையையடைந்தேன் ` என்று இரங்கியவாறு . ` இந்நிலைதான் என்னால் வந்ததே ` என்பார் , ` அதுவும் நான்படற் பாலதொன்றா னால் ` என்றார் . ` படப்பாலதொன்றானால் ` என்னும் பாடம் சிற வாமையறிக . ` பிழுக்கை வாரியும் பால்கொள்வர் ` என்பது ஒட்டணி யாய் நின்றமையின் , அதன் பொருள் வருவித்துரைக்கப்பட்டது . ` திருவடிக்குப் பிழையேன் ` என உருபு விரிக்க . எல்லாம் செய்வது திரு வடியே யாகலின் , அதனை மறந்து , ` யான் செய்தேன் ` என்று எண்ணு வதே திருவடிக்குச் செய்யும் பிழையாதல் உணர்க . ` இப்பிழையைச் செய்யாது , திருவடியை எஞ்ஞான்றும் மறவாது நினையும் இவ் வொன்றன்முன்னே , ஏனைய குற்றங்கள் பலவும் , பாலின்முன் சாணம் போலப் பொருளல்லவாய் ஒழியுமல்லவோ ` என்றபடி . இதனானே , திருவடிப் பிழைத்தலாகிய குற்றத்தின்முன்னே , ஏனைய குணங்கள் பலவும் சிறிதும் பொருளல்லவாய் ஒழியும் என்பதும் பெறப்பட்டது . கண் வேண்டுதலே , கருத்தாகலின் , ` மருந்து ` என்றதற்கு , ` மருந் தேனும் ` என்றுரைத்தலே திருவுள்ளமாதல் அறிக .

` எட்டு ` என்னும் எண்ணின் வகையினால் விளங்குகின்ற சிறந்த வடிவங்களையுடையவனே , ` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர்சொல்லப் படுகின்ற ஊரின்கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , துன்பத்தைத் தரும் வினையையுடையேனாகிய யான் , அவ்வினை காரணமாக , இம் மண்ணுலகிற் பிறந்தேன் ; பிறந்து உனக்கு ஆளாகி , இடையே மாதரை விரும்பி மணந்தேனாயினும் , உன் திருவடியை மறந்திலேன் ; பிறவற்றைச் செய்யத் தவறினேனாயினும் , திருவடிக்குச் செய்யும் அடிமையில் இடைவிடாது நின்றேன் ; என்ன செய்தற் பொருட்டு அவற்றை நான் இப்பொழுது எடுத்துரைப்பேன் ! இத் துன்பமெல்லாம் , என்காதலுக்கு இடமாய் நின்ற சங்கிலி காரணமாக நீ செய்வனவேயாகும்

` ஆதலின் , நீக்கியருள் ` என்பது குறிப்பெச்சம் , ` கட்டம் ` என்பது , அதற்கு ஏதுவாகிய வினைகளைக் குறித்தது . எட்டு மூர்த்தி - அட்ட மூர்த்தம் . ` எடுத்துரைத்தலாற் பயன் என் ` என்றபடி . ` பெட்டேன் ` என்பது , ` பெட்டன் ` என நின்றது ; அதற்குச் செயப்படு பொருள் வருவிக்கப்பட்டது .

கங்கை பொருந்தியுள்ள சடையையுடையவனே , அடியார்கட்குக் கரும்பும் , கட்டியும் , அகங்கையிற்கிடைத்த நெல்லிக் கனியில் உள்ள அமுதமும்போல இனிமையைத் தருகின்றவனே , அனைவர்க்கும் பற்றுக்கோடாய் உள்ளவனே , தந்தையே , சங்குகளும் , சிப்பிகளும் , சலஞ்சலம் என்னும் சங்குகளும் ஒலிக்க , ` வயிரம் , முத்து , பிற மணிகள் , பொன் ` என்பவற்றை வாரிக்கொண்டு , பெரிய கடலின் கண் உயர எழுகின்ற அலைகள் வந்து உலவுகின்ற , ` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர் சொல்லப்படுகின்ற ஊரின்கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , நீயே எனக்குத் துன்பஞ் செய்வையாயின் , அதனை நான் யாரிடம் நீக்குமாறு எடுத்துச்சொல்வேன் !

` கங்கை தங்கிய சடையையுடைமை , இருமனைவியரை மணந்து ஒரு மனைவியிடத்துக் கரவாய் நிற்றல் இயல்பாதலைக் காட்டும் குறிப்பினதன்றோ ` என்றபடி . கரும்பு முதலியனவாகக் கூறியது , அடியவர்க்குத் தீங்கு விளைவியாமையைக் குறிக்க வென்க . ` சலசல முரல ` என்பதே பாடம் போலும் ! கடல் எல்லா மணிகட்கும் உறைவிடமாதலின் , அலைகள் அவற்றை வரன்றி வருவவாயின என்க . ` ஓங்கும் ` என்பது குறுகிநின்றது .

` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர் சொல்லப் படுகின்ற ஊரின்கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே . ` தாய் பெற்றதனால் கொள்ளப் பட்டதொரு சுற்றம் என்பது ஒருபொருளன்று ; அன்புடையவர்கள் யாராய் இருப்பினும் என் என்கின்ற இம்முறைமை பற்றி . நீ உன் னிடத்து அன்புசெய்பவரை , உனது இயற்கை வடிவம் அவர்கட்குப் புலனாகுமாறு வெளிநின்று ஆட்கொண்டுவிட்டால் , அதன்பின் உன் பெயரையே சொல்லிக் கொண்டிருப்பவரை , நீ ஒரு ஞான்றும் கடுஞ்சொற்சொல்லுவாயல்லை ; அங்ஙனமாகவும் , மூன்று கண்களை யுடையையாகிய நீ உன் அடியேனது இரண்டு கண்களைப் பறித்துக் கொள்வது , யான் செய்த குற்றங் காரணமாக நீதி நூல்களில் உள்ள முறைமையே யாகில் , எனக்கு உதவியாய் நிற்பதோர் , ஊன்று கோலையேனும் அளித்தருள் .

மக்கட்கு ` உறவுமுறை ` என்பது அவர்களை ஈன்ற தாயோடு ஒட்டியே வருவதாகலானும் , அவ்வுறவுமுறைமை இல்லா தார்தாமும் அன்புடையராய வழி , அவரினும் சிறந்து நிற்றல் இயல் பாதலானும் , அன்பை முதன்மையாகக் கொள்ளுதலே சிறந்த முறைமையாக வருதலை எடுத்தோதுவார் , இவ்வாறருளிச்செய்தார் . இறைவனுக்குப் பிறப்பால் உறவாவார் ஒருவரும் இன்மையறிக . ` ஈன்று ` என்றதனால் , ` தாய் ` என்பதே தானே வந்து இயைந்தது . ` ஈன்று ` என்றது , ` ஈன்றதனால் ` எனப் பொருள் தந்தது . கொண்டது - பெற்றது . தோன்றுதலுக்கு வினைமுதலும் , அளித் தலுக்குச் செயப்படு பொருளும் வருவிக்கப்பட்டன . ` சொல்லுவார் ` என்றது , அளிக்கப் பட்டவரையேயாம் . ` அல்லாதன சொல்லாய் ` என்றது , ` வெகுள் வாயல்லை ` எனப் பொருள் தந்து , ` சொல்லுவாரை ` என்றதற்கு முடிபாயிற்று . ` இம்முறைமை யெல்லாம் என்னிடத்தேயும் காட்டிய நீ , இதுபோது என்னை வெகுண்டு என் கண்களைப் பறித்துக் கொண்டாய் ` என்றபடி . ஊன்றுகோலை இறைவனே தரவேண்டியது , அவ்வளவிலேனும் அவனது இரக் கத்தைப் பெறின் , வருத்தம் நீங்கும் என்பது பற்றியும் , அவ்வூன்று கோலே கண்ணாக இயங்குதலை அவன் நெடிது கண்டிரான் என்பது பற்றியுமாம் .

` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர்சொல்லப் படுகின்ற ஊரின்கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , யான் நன்னெறியைத் தலைப் படவே முயல்கின்றேன் ; ஒருஞான்றும் என்னை உன்னைப்போல ஒன்றாலும் தாக்குண்ணாத பெருமையேனாக நினைக்கின்றிலேன் ; அங்ஙனமாகவும் , நீ என் கண்ணைப் பறித்துக் கொண்டதனால் , வழிதெரியாது , சுழியிடத்துப்பட்ட நீர் போலச் சுழலாநின்றேன் . என் உள்ளமும் ஒன்றும் அறியாது சுழல்கின்றது ; இவற்றையும் , கழியிற் பொருந்திய நாயைப் போல ஒருவன் தரும் கோலை விடாதுபற்றி நின்று , அவனால் , ` கறகற ` என்று இழுக்கப்படுதலையும் ஒழித்து , நீ உனது திருவருள்களை எனக்கு அளித்தருள் .

` வழித்தலைப்படுவான் முயல்கின்றேன் ; உன்னைப் போல் என்னைப் பாவிக்கமாட்டேன் ` என்றது , ` யான் என் செருக் கினால் இக் குற்றம் செய்தேனல்லேன் ` என்றவாறு . உன்னைப் போல் என்னைப்பாவித்தல் என்றது , சிவோகம் பாவனையை ` என்றுங் கூறுப . கழித்தலைப்பட்ட நாய் , கழியிற் கட்டிவைக்கப்பட்ட நாய் ; அஃது ஒருவன் கோலைப்பற்றி நிற்றற்கு உவமை . ` கறகற ` என்பது , விரைவுக் குறிப்பு . ` கறகற ` என்றதன்பின் , ` என்று ` என்பது தொகுத்தலாயிற்று . ` இழுக்கை ` என்றதை , ` இழுக்கப் படுகை ` என்க . ` ஒழித்து ` என்றது , எல்லாவற்றையும் குறித்து , ஒழிக்கப்படுவன பலவாயினமைபற்றி , அருளும் பலவாயிற்று என்க .

தேன் நிறைந்த கொன்றை மாலையை அணிந்தவனே , ` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர் சொல்லப்படுகின்ற ஊரின் கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , யான் மான்போலும் பார்வையினை யுடைய மாதரது கண்ணோக்காகிய வலையில் அகப்பட்டு , உனது செயல்முறையையும் , குணத்தையும் நினையாமலே செய்துவிட்ட பெரிய குற்றத்திற்கு அஞ்சியே , நானும் பிறர் போல உன்னை இத் துணை இரந்துவேண்டுவதாயிற்று ; அதனால் , என்றும் உன் அடி யேனாகிய யான் உயிரோடே நரகத்தில் மூழ்காதபடி , எனக்கு உண்டாகிய குறையினை நீக்கி அருள் செய்யாய் .

` மானை , தேனை ` என்ற ஐகாரங்கள் சாரியை . இறைவன் சீலமாவது , யார்மாட்டுங் கண்ணோடாது முறைசெய்தல் , குணமாவது , அங்ஙனம் செய்தற்கேற்ற , பற்று இகல் இல்லாத நடுவு நிலைமை . சுவாமிகள் , தம்மிடத்து இறைவன் அவ்வாறு இரான் என்று நெகிழ நினைந்தாராகலின் . ` சிந்தியாதே உற்ற வல்வினை ` என்று அருளினார் . உறுதல் - பொருந்துதல் ; அஃது ஈண்டு , செய்தலின் மேல தாயிற்று . ` வல்வினை ` என்றது , அதற்கு ஏதுவாகிய பெருங் குற்ற மான செயலை . அஃதாவது சங்கிலியார் பொருட்டுச் செய்த சூளினைப் பொருட்படுத்தாது கைவிட்டமை , சுவாமிகள் இறைவர்பால் தமக்கு உள்ள தோழமை உரிமையால் , எவற்றையும் நெருங்கி வேண்டி எளிதிற் பெற்றேவிடுவாராக , இது போது அது கூடாதாயினமைபற்றி , ` நானும் இத்தனை வேண்டுவது ` என்றார் . உயிரோடே நரகத்து அழுந்துதலாவது , கண்ணிழந்து அல மருதல் .

` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர்சொல்லப் படுகின்ற ஊரின் கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , நான் பிறர் ஒருவர் தேவரை நினைந்து உன்னை மறந்தேனில்லை ; அத்தன்மையான நெஞ்சை யுடையவருடன் சேர்ந்திருக்கவும் மாட்டேன் ; அங்ஙனமாக , நீ என்னை முற்றும் வெகுளுமாறு , உன்னை இனிதே பெற்றிருந்தும் பெறாதொழிகின்ற பேதையேனாகிய யான் செய்த பிழைதான் இன்னதென்று அறிகின்றிலேன் ; நான் உன்னை ஓர் இமைப்பொழுதும் மறவேனாயினேன் , இதன்மேல் , உன் அடியேனாகிய யான் செய்யக் கடவதாய் எஞ்சி நிற்பதொரு கடமை யாது ! ஒன்றுமில்லையாதலின் , யான் உற்ற துன்பத்தையும் , மிக்க பிணியையும் நீக்கியருள் .

சுவாமிகள் உடம்பிற் பிணியும் பெற்றமை யறிக . ` திருவாரூரில் உள்ள தேவனும் , ஒற்றியூரிலுள்ள நீயேயன்றி வேறொரு வன் அல்லனே ` எனவும் , ` நல்லனவாயினும் , தீயனவாயினும் என் செயற்கு நானே முதல்வனாவது , உன்னை மறந்து செய்யினன்றோ ` எனவும் , அங்ஙனமின்றி ` உன்னையே நினைந்து செய்யும் யான் குற்ற முடையேனாயது இவ்வாறு என்பது விளங்குகின்றதில்லை ` எனவும் , ` உன்னை ஓர் இமைப்பொழுதும் மறவாமைக்குமேல் , உயிர்கள் பெறுந்தூய்மையாவது ஒன்று உண்டோ ` எனவும் அருளியவாறு . ` இமைப்பொழுதும் ` என்பது ஆற்றலாற் கொள்ளக்கிடந்தது . சுவாமிகளது உண்மைநிலை இதுவேயாகவும் , அவர்மாட்டு இறைவன் இவையெல்லாம் நிகழச் செய்தது , உலகிற்கு உணர் வுண்டாக்கவே என்பது இதனாற் கடைப்பிடித்துணர்ந்துகொள்க .

` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர் சொல்லப் படுகின்ற ஊரின் கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , ` நீ முதலில் மலைமகளை ஒரு பாகமாகப் பொருந்தினாய் ; பின்பு ஆயிரமுகமுடைய கங்கையாளை முடியில் சூடினாய் ; இதனை நினைகின்றிலையே ` என்று சொல்லப் புகுந்தால் , அஃது அடிமையாகிய எனக்குக் கூடுமோ ! ` மனமே நீ துன்ப முற்று என்ன பெறப்போகின்றாய் ` என்று மனத்தோடே சொல்லிக் கொண்டு . யான்அடைந்த குற்றத்திற்கு அஞ்சி உன்னிடத்திலே பிணங் கினால் , இனி வருவதொன்று உண்டோ ?

` யான் ` கொண்டது நீ முன்பு செய்து காட்டிய வழியேயன்றோ ; என்னை ஒறுப்பது என் ` என்பதனை அடிமையாகிய நான் சொல்லுதல் கூடுமோ என்றவாறு . ` தொண்டனேனுக்கும் ` என்னும் உம்மை , இழிவு சிறப்பு . ` மனனே ` என்றதன்பின் . ` என்று ` என்பது தொகுத்தலாயிற்று ; இவ்வாறன்றி , இறைவனை நோக்கிக் கூறிமுடித்தபின் , மனத்தை நோக்கிக்கூறி இரங்கி நின்றதாக வேறாகவே வைத்துரைப்பினுமாம் . இறைவன் காட்டிய வழியே செய்ததாவது , பரவையாரை மணந்தபின் , சங்கிலியாரை மணந்தமை . இச்செயலிடத்துச் செய்யும் சூள் சூளன்று என்பது , உன் செயலாலே அறியப்பட்டதே என்றல் திருவுள்ளம் .

வேதத்தை ஓதுபவனே , மணி முதலியவற்றைக் கரையிடத்துக் கொணர்ந்து சேர்க்கும் தண்ணிய கடல் அலைகள் வந்து உலவுகின்ற , ` ஒற்றியூர் ` என்று பெயர் சொல்லப்படுகின்ற ஊரின்கண் எழுந்தருளியிருப்பவனே , எனக்கு வலிமையாய் உள்ளவனே , மணி போல்பவனே , அழகுடையவனே , நீ எனக்கு , ` மகம் ` என்னும் நாண் மீன்கீழ் வந்த , ` சனி ` என்னும் கோள்போல்பவனாயினை ; அகத்தில் உள்ள பெண்டுகள் , நான் , ஆவது ஒரு காரியம் சொன்னால் , ` கண்ணிலியே நீ என் அறிவாய் ; கூவாதே ; போ ` என்று சொல்வதை நான் பொறுக்கமாட்டேன் ; முகத்தில் கண்ணில்லாமல் நான் எவ்வாறு வாழ்வேன் ? மூன்று கண்களையுடையவனே , இது முறையோ !

சுவாமிகள் தம் மனைவியர் இங்குக் கூறியது போலக் கூறுவாரல்லாராயினும் , அஃது உலகியலாதலின் , அவரிடமும் இஃது உண்டாயின் வியப்பில்லையென்றவாறு . சனி மகத்தில் வந்தால் , நாட்டிற்கும் , மக்களுக்கும் தீங்குவரும் என்றல் , கணிநூல் துணிபு . துன்பம் மிக்கதாயினும் இறைவனை இத்துணை வைது கூறுதல் கூடா தெனினும் , அவன் தன் அடியவரிடத்து இன்னோரன்னவற்றையும் பொறுக்கும் பேரருளாளன் என்பதை விளக்க , இவ்வாறு இத்திரு மொழி எழுந்தது என்க . ` அழையேல் ` என்பதும் பாடம் .

கடல் அலைகள் வந்து உலவுகின்ற கரையின்மேல் உள்ள திருவொற்றியூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற செல்வனை , என்றும் உலகத்தாரால் போற்றப்படுகின்ற நான்கு வேதம் , வேதத்தின் ஆறு அங்கங்கள் இவற்றை ஓதிய நாவையுடையவனும் , ஒழுக்கத்தில் மிகவல்ல இளமையை யுடையவனும் வன்றொண்டனும் ஆகிய நம்பி யாரூரன் பாடிய இப் பத்துப்பாடல்களாகிய இவைகளை வல்லவர்கள் , மேலான கதியைப் போய் அடைவார்கள் ; இது திண்ணம் .

` பெரிதும் மிக ` ஒருபொருட் பன்மொழி . சிறுமை , இங்கு இளமையைக் குறித்தது .