தலையாகிய அணிகலனைத் தலையில் அணிந்த வனும் , தன்னை எனக்கு நினைக்குமாறு தருபவனும் , கொலைத் தொழிலையும் , கையையும் உடைய யானையின் தோலைப் போர்த்து மகிழ்ந்தவனும் , கூற்றுவனை உதைத்த , ஒலித்தல் பொருந்திய கழலை யணிந்த திருவடியை உடையவனும் , எதிர்த்தவரை வருத்தும் சிவந்த கண்களையுடைய இடபத்தை ஊர வல்லவனும் ஆகிய , பயிர்கள் தம் தலைமேற்கொண்ட செந்நெற்களையுடைய திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , அவன் ஆணை வழியே அவனுக்கு அடிமையானேனாகிய அடிநாய் போன்ற யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

` எனக்கு ` எனற்பாலது , ` என்னை ` என உருபு மயக்க மாய் வந்தது . ` குரை ` முதனிலைத் தொழிற்பெயர் . சிவபெருமானுக்கு விடை , அறக்கடவுளும் , திருமாலும் ஆதலின் , தீயவரை அலைத்தல் இருவழியும் ஏற்றல் அறிக . இவற்றைச் செலுத்துதல் பிறரால் ஆகாமை யறிக . ` ஆணை யால் ` என்ற மூன்றாவது ` அடியேன் ` என்ற இறந்த கால வினைக் குறிப்புப் பெயரைக் கொண்டது . அடி நாய் - அடிக்கீழ்க் கிடக்கும் நாய் .

படைகளுள் சூலத்தைப் பழக வல்லவனும் , தன்னை நினைவாரது உள்ளத்தில் பரவி அகப்படுத்துக் கொள் பவனும் , வாயில்களில் நின்று ஏற்கும் பிச்சைக்கு விரும்புதலைச் செய்பவனும் , காமனது உடலை அமைப்பு அழியச் செய்தவனும் , கங்கையைச் சடையில் தங்கும்படி வைத்தவனும் , தண்ணிய நீரையுடைய மண்ணியாற்றின் கரையில் இருப்பவனும் , எல்லாத் தகுதிகளையும் உடையவனும் ஆகிய , நீர்மடைகளில் நீலோற்பல மலர் மலர்கின்ற திருவாழ்கொளி புத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம்போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

` படைக்கண் ` என்ற கண்ணுருபு , ` உள் ` என்னும் பொருளதாய் வந்தது . சூலம் முத்தலை வேலாதலின் , ஏனைய படைகளிலும் சிறந்தது என்க . ` பாவிக்கொள்ளுதல் ` என்பது , மூடிக்கொள்ளுதல் , சுற்றிக் கொள்ளுதல் முதலியன போல்வது . ` இச்சை காதலித்தான் ` என்றது , ` அணியலும் அணிந்தன்று ` ( புறம் - கடவுள் வாழ்த்து ) என்றாற்போல நின்றது . தாழ்தல் - தங்குதல் .

வெந்த சாம்பலை உடம்பிற் பூச வல்லவனும் , வேத மாகிய சிறந்த விடையை ஊர வல்லவனும் , முடிவும் முதலும் அறிதற்கு அரியவனும் , ஆற்றுநீர் மோதுகின்ற சடையை உடையவனும் , பெரி யோனும் , எனது மனக் கலக்கத்தைக் களைபவனும் , தேவர்களுக்குத் தேவனும் , யான் இகழ்ந்து சொல்லிய சொல்லை வெறாமல் வந்து என் உள்ளத்திலே புகுந்து நிற்பவனும் ஆகிய , திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம்போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

வெந்த நீற்றை மெய்யிற் பூசுதலாவது உலகத்தின் ஆற்றலைத் தாங்குதலாகலானும் , வேதத்தை ஏறுதலாவது , உயிர் கட்குச் செய்வன தவிர்வனவற்றை அறிந்து அறிவித்தலாகலானும் இவை பிறரால் ஆகாமை அறிந்து கொள்க . வேதம் , சிவபெரு மானுக்குக் குதிரை , சிலம்பு முதலியனவாய் அமைந்தமைபோல , விடையாக அமைந்தமை இவ்விடத்துப் பெறப்படுகின்றது . கலக்க மாவது , உலகியலிடத்தும் , பிற தேவரிடத்தும் செல்லுதல் . ` சொல் ` என்றது , ` பித்தன் ` என்றதனை . ` தேவதேவன் ` என்புழியும் இரண்ட னுருபு விரிக்க .

பெரிய கைகளால் மலர்களை எடுத்துத் தூவிக் கும்பிடுகின்றவர்கள் , பிறவிடத்துச் செல்லாது , தன் திருவடியிடத்தே செல்லுமாறு செலுத்த வல்லவனும் , படத்தை உடைய பாம்பை அரை யில் விரும்பிக் கட்டியுள்ளவனும் , முன்னர் விளங்கும் பற்களை யுடைய வெள்ளிய தலையில் உண்ணுதல் உடையவனும் , தன் தேவியும் நடுங்கும்படி யானைத் தோலை விரும்பிப் போர்த்துள்ள வனும் , நஞ்சினை உண்டு கண்டம் கரியதாகியவனும் , மாதொரு பாகனும் ஆகிய , திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

` தடங்கை ` என விதந்தது , அவை தரப்பட்டது . இதன் பொருட்டே யாயினமையை முடித்தற்கு , ` தன்னடிக்கு ` என்றது , உருபு மயக்கம் . ஏகாரம் பிரிநிலை . ` செல்லுமாறு ` என்றதன்பின் , ` செலுத்த ` என்பது வருவிக்க . இனி ` செலுத்துமாறு ` என்னும் வினைதானே , ` செல்லுமாறு ` எனத் தொக்குத் தன்வினையாய் நின்றது எனலுமாம் . ` பல்லின் ` என எடுத்தோதினமையால் , அதன் விளக்கம் பெறப் பட்டது . ` தேவியும் ` என்பது ஆற்றலாற் கொள்ளப்பட்டது .

வளையை அணிந்த முன் கையையுடைய மலை மகளுக்கு மணாளனும் , மன்மதனது அரிய உடம்பு சாம்பலாய் ஒழியு மாறு அழித்தவனும் , துளைசெய்யப்பட்ட எலும்பும் , தூய கொன்றை மலரும் , தோலும் , நூலும் நெருங்கிய , கீற்றுக்களையுடைய மார்பை யுடையவனும் , வானத்தில் திரிகின்ற மூன்று அரண்களும் , அதன்கண் வாழ்ந்து இன்பம் நுகர்கின்ற பகைவர் மூவரும் , அவரைச் சார்ந்த அசுரரும் , அவர்தம் பெண்டிரும் , பிள்ளைகளும் வெந்தொழியுமாறு வளைத்த வில்லையுடையவனும் ஆகிய , திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியுள்ள மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

ஏனைய திருப்பாடல்களிற்போல , இத்திருப்பாடலி லும் , ` மணாளன் ` முதலிய பெயர்களிலெல்லாம் , இரண்டனுருபு விரிக்க . ` செற்று ` என்னும் எச்சம் எண்ணின்கண் வந்தது . கோத்து அணிதற்பொருட்டு , எலும்பு , துளையிடப்படுவதாயிற்று . தோல் , பூணூலில் முடியப்படுவது ; இது , பிரமசாரி யாதலை உணர்த்தும் . ` மூன்றும் ` எனப் பின்னர் வருகின்றமையின் , ` திரிபுரம் ` என்றது வினைத்தொகை . ` திரியும் முப்புரம் ` எனப்பின்னரும் ( தி .7 ப .61 பா .3) வரும் . இவ்விருவகையானும் முப்புரச் செய்தி , திருமுறைகளிற் பயின்று வருதல் அறிந்துகொள்க .

திருமகளுக்குக் கணவனாகிய திருமாலுக்குப் பல பொழுதுகளிற் பல திருவருள்களைச் செய்த , தேவர் தலைவனும் , உருவம் உடையவனும் , அவ்வுருவம் ஒன்றாக அறியப்படாது , அள வற்றனவாய் அறியப்படுங் கடவுளும் அருச்சுனனுக்கு அருள்செய்தற் பொருட்டு போருக்குரிய வில் ஒன்றை ஏந்திக்கொண்டு , ஒரு பன்றியின்பின்னே , சிவந்த கண்களையுடைய வேடனாய்ச் சென்றவ னும் , என்னிடத்திலும் வந்து பொருந்தியுள்ளவனும் ஆகிய , திரு வாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியுள்ள மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

திருமாலுக்கு எல்லாப் பிறப்புக்களிலும் , இராம கிருட்டின பிறப்புக்களில் பல பொழுதுகளிலும் பல்வேறு நலங்களை அருள் செய்தமையின் , ` அருள்கள் செய்திடும் தேவர்பிரான் ` என்றார் . அவ்வாறு செய்த திருவருட் செயல்களை எல்லாம் சிவ புராணங்களிலும் , இராமாயண பாரத இதிகாசங்களிலும் இனி துணர்ந்துகொள்க . ஈண்டு விரிக்கிற் பெருகும் . ` உருவினானை ` என்றதன்பின் , ` அவ்வுரு ` என்பது வருவிக்க . ` சென்று ` என்னும் எச்சம் , எண்ணின்கண் வந்தது . ` என்னொடும் ` என்னும் உம்மை , ` அருச்சுனனிடம் சென்றதேயன்றி ` என , இறந்தது தழுவி நின்றது .

என் தந்தையும் , என் தந்தை தந்தைக்கும் தலைவ னும் , துன்பத்திற்கு வழியாகிய இடையூறுகளைப் போக்க வல்லவனும் , யாவர்க்கும் முன்னோராகிய மும்மூர்த்திகளினும் மேலான மூர்த்தியும் , தோற்றம் அறியப்படாதவனும் ஆகிய , மண்ணியாறு வழியாக , தறி யிடத்தில் நின்று சினம் மிகுகின்ற யானையின் தந்தங்களும் , கரிய அகிற் கட்டைகளும் , கவரிமானின் மயிர்களும் வந்து வந்து வீழ்கின்ற திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல் பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

` முந்தை ` என்னும் இடைச்சொல் பெயர்த்தன்மைத் தாய் , அதன்கண் தோன்றியவரை உணர்த்திற்று . ` சிவபிரான் , மூவரின் மேலானவன் ` என்பது மேலே காட்டப்பட்டது . ( தி .7 ப .38 பா .4) தோற்றம் இன்மையின் , அஃது அறியப்படாதாயிற்று ; ` மண்ணியால் ` என உருபு விரிக்க . ` மண்ணி - அலங்கரித்து ` என்பாரும் உளர் .

தேனில் மூழ்கிய கொன்றைமலர் மாலையை உடையவனும் , தேவர்கள் வணங்கும் தலையாய தேவனும் , குறையாயவற்றை எல்லாம் போக்க வல்லவனும் , ஒற்றை எருதை உடையவனும் , நெற்றிக்கண்ணை உடையவனும் , காட்டில் வாழும் யானையின் கொம்பை ஒடித்த கள்ளத்தன்மையுடைய சிறுவனுக்கும் காண அரிதான பொருளாய் உள்ளவனும் , வானுலகத்தில் வாழ் பவனும் ஆகிய திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

திருமால் கண்ணனாய் இருந்தபொழுது , தன்னைக் கொல்லும் பொருட்டு , ` கஞ்சன் ` என்னும் மாமன் நிறுத்திவைத்த , ` குவலயாபீடம் ` என்னும் யானையை , அதன் கொம்பைப் பிளந்து அழித்த வரலாற்றைப் பாகவத த்துட் காண்க .

காளைபோன்று கயிலாயத்தைப் பெயர்த்தவனாகிய இராவணனது கைகள் முரிந்து , நெருங்கிய தலைகளினின்றும் மூளை வெளிப்படுமாறு தனது கால்விரல் ஒன்றை ஊன்றிய கடவுளும் , தோற்றம் அறியப்படாதவனும் ஆகிய , பாளையையுடைய தென்னை மரத்தினது நெற்றுக்கள் விழ , சிவந்த கண்களையுடைய எருமைகள் , நெருங்கிச் சேறுசெய்ய , எங்கும் வாளை மீன்கள் துள்ளுகின்ற வயல் களையுடைய திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

காளை , சினத்தினால் மண்ணைக் கோட்டினாற் குத்து மாகலின் , கயிலையை எடுத்த இராவணனுக்கு அஃது உவமை யாயிற்று . ` காளையாகி ` என்னும் , ஆக்கம் , உவமை குறித்து நின்றது , ` பாளைத்தெங்கின் ` என்னும் தகரமெய் , தொகுத்தலாயிற்று . ` சேடெறிந்து ` என்றதனை , ` சேடெறிய ` எனத் திரிக்க .

நான்கு வேதங்களையும் செவ்வனே பாட வல்லவனும் , தேவர்க்கும் அறிதற்கு அரியவனும் , பெரிய விடை யினை ஏற்புடைத்தாமாறு ஏற வல்லவனும் , திருநீற்றுப் பையும் , புலித் தோலுமாகிய இவற்றையுடையவனும் , இருந்து உண்கின்ற சாக்கிய ரும் , நின்று உண்கின்ற சமணரும் இகழ நிற்பவனும் , அரிய உயிர்கட் கெல்லாம் அமுதம் போல்பவனும் ஆகிய , திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

நின்று உண்ணுதல் சமணர்க்குரிய நோன்பாயினமை போல , இருந்து உண்ணுதல் சாக்கியர்க்குரிய நோன்பாயிற்றில்லை யாதலின் , ` இருந்துண் ` என்றது , ` உண்டு கிடந்து வாளா மாய்தலே யன்றி , எம் பெருமானை இகழ்ந்து குற்றத்தின் வீழ்ந்தொழிகின்றார் ` என , அவரது உணவின் இழிபு கூறியவாறாம் என்க . உயிர்களை , மலமாகிய நஞ்சின் வேகத்தைக் கெடுத்து உய்யக்கொள்பவனாதலின் , ` ஆருயிர்க்கெல்லாம் மருந்தன்னான் றனை ` என்றும் , ` அவனினும் இனியதொரு பொருளும் உண்டோ ` என்பார் , ` மறந்து என் நினைக்கேன் ` என்றும் அருளிச்செய்தார் .

என்றும் ஓர் அழிவில்லாதவனும் , மெய்ம்மையில் நின்று உணரப்படுபவனும் , அம் மெய்ம்மையை இல்லாதவர்க்கெல் லாம் உணரப்படாதவனும் , முப்புரங்களை எரித்தவனும் , குற்றமில் லாதவனும் , புலித்தோலாகிய உடையை உடையவனும் , சிவந்த நிறம் உடையதாய் , வெள்ளிய திருநீற்றினால் விளங்குகின்ற திருமேனியை உடையவனும் , மான்கன்றை ஏந்துகின்ற , கருமை நிறத்தைக் கொண்ட கண்டத்தையுடையனும் ஆகிய , திருவாழ்கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளி யிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து , யான் , வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன் .

மெய்ம்மையாவது , அவனை உணர்தலே கருத்தாதல் ; அக்கருத்தினைப் பல்வேறு நிலையவாய் நின்று விலக்குவன மலசத்திகளாதலின் , அவற்றால் அக்கருத்தினை இழந்து வேறுபட் டோரால் அவன் உணரப்படானாயினான் என்க . முப்புரம் எரித்தமை , அம்மல சத்திகளை அழிப்பவனாதலையும் , புனிதனாதல் , அச்சத்தி களால் அணுகப்படாதவனாதலையும் விளக்கும் குறிப்பு மொழிகளாய் நின்றன ; ஏனையவும் அவ்வாறியைந்து நிற்றலை நுண்ணுணர்வான் உணர்ந்து கொள்க . ` செய்யனை ` என்றதற்குக் கருத்து நோக்கி , இவ்வாறு உரைக்கப்பட்டது . ` மேனியன் ` என்றவிடத்தும் , இரண்ட னுருபு விரித்துக்கொள்க .

வன்றொண்டனும் , சடையனார் மகனும் , வனப்பகை , சிங்கடி என்னும் நங்கையர்க்குத் தந்தையும் , விளைவு மிகுகின்ற வயல்களையுடைய திருநாவலூரில் உள்ளார்க்குத் தலை வனும் , இறைவனை உளங்குளிர்ந்து பாடும் தமிழையுடையவனும் ஆகிய நம்பியாரூரன் , ` வளமை மிக்க சோலைகளையுடைய திருவாழ் கொளிபுத்தூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற மாணிக்கம் போல்பவனாகிய பெருமானை மறந்து வேறு எதனை நினைப்பேன் ` என்று சொல்லிப் பாடிய , பயன் மிகுந்த இத்தமிழ்ப் பாடல்களைப் பாட வல்லவர்களிடத் தினின்றும் , அவர்கள் செய்த பாவங்கள் திண்ணமாகப் பறந்து நீங்கும் .

` நினைக்கேன் என்று பயந்த உளங்குளிர் தமிழ் , பலங்கிளர் தமிழ் ` எனக்கூட்டித் தனித்தனி இயைத்து முடிக்க . பாடு தலை , ` பயத்தல் ` என்றார் , கவிகளை ` எச்சம் ` எனக் கூறும் வழக்குப் பற்றி . ` கல்வியே கற்புடைப் பெண்டிர் அப் பெண்டிர்க்குச் செல்வப் புதல்வனே ஈர்ங்கவியா ` என்ற நீதிநெறிவிளக்கமும் (3) இங்கு நினைக்கற்பாலது . ` வனப்பகை அப்பன் , சிங்கடி தந்தை ` என , பொருட் பின் வருநிலையணியாக , ஒருங்கியைக்க . ` நங்கை ` என்றது , ` வனப் பகை ` என்றதனோடும் இயையும் . ` நலம் ` என்றது , அதனைத் தருவ தாய விளையுளின்மேல் நின்றது . பலம் - பயன் . ` பாடவல்லார் மேனின் றும் ` என , உருபு விரிக்க . ` தான் ` என்றது , தேற்றப் பொருட்டாய் , ` பறையும் ` என்றதனோடு இயைந்தது என்க .