இவ்வுடம்பின் கால எல்லையில் இதன் கண் நின்று சாதலும் , பின்பு வேறோர் உடம்பிற் பிறத்தலும் என்னும் இரண்டனை யும் விலக்கி , இவ்வொரு பிறப்பிலே என்னைப் படைத்து , அவ்வாற் றானே இதன்கண் வந்து தனது திருவருளை எனக்கு அளித்தருளிய வனும் , மலைமங்கையை நன்கு மதித்துத் தன் திருமேனியின் ஒருகூற்றில் வைத்த மாணிக்கம் போல்பவனும் , வானினின்றும் வந்த வெள்ளத்தைச் சடையிடையில் வைத்தருளினவனும் , அயலதாகிய என் நெஞ்சிற்கு , அயலாகாது , காய்ந்த இரும்பு கவர்ந்த நீர்போல , உள்ளே கலந்து நிற்பவனும் , எட்டுவகைப் பொருளாய் நிற்கும் ஒருவனும் , காதில் வெள்ளிய குழையை அணிந்தவனும் ஆகிய எங்கள் தலைவனை , அடியேன் , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்த வாறே , ஊழிக்காலத்தில் உலகத்தைக் கடல் கொள்ளவும் தான் கொள்ளப்படாது மிதந்து நின்ற , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ்வள நகரிடத்திற் கண்டு கொண்டேன் ; அதனால் இனி ஒரு குறையும் இலனா யினேன் .

ஈற்றில் வருவித்து உரைத்தது குறிப்பெச்சம் . ` இரண்டனையும் ` என்னும் , உம்மை எண்ணின் தொகைச்சொல் , தொகுத்தலாயிற்று . வகுத்தல் - ஆக்குதல் . ` தந்த எம் தலைவனை , வைத்த எம்மானை , ஒருவனாகிய எங்கள் பிரானை ` எனப் பல வாற்றாற் சொல்லி மகிழ்ந்தார் என்க . நன்கு மதித்தலாவது தன்னோடு இணையொத்தவளாக உணர்தல் . அவ்வாறுணர்தற்கு அவள் அவனின் வேறல்லளாயினும் , உயிர்கள் அவளை உணருமாற்றானன்றித் தன்னை யுணரலாகாமை யின் , அவற்றின் பொருட்டுத்தான் அவளை அவ்வாறு வேறுவைத்து உணர்வன் என்க . மனம் அயலதாதலாவது , அவனை எட்டுதற்கு இயைவதாகாமை . அவன் அதனுட்கரந்து நிற்றலாவது , உயிர்வழியாக அதனையுந் தன் வழிப்படுத்துதல் . எண் வகை - அட்ட மூர்த்தம் ; அவை , ` ஐம்பெரும் பூதங் களும் , இரு சுடர்களும் , உயிரும் ` என இவை . இவைதாம் விரியாற் பலவாமாகலின் , ` எண் வகை ` என்று அருளினார் . ` ஒருவனா யிருந்தே இங்ஙனம் பலவாகின்றான் ` என்பார் , ` எண்வகை ஒருவனை ` என்று அருளிச்செய்தார் . கழுமலம் - சீகாழி ; இஃது ஊழி வெள்ளத்தில் தோணி போல மிதந்தமையின் , ` தோணிபுரம் ` எனப் பெயர்பெற்றமை உணர்க . ` கருமை பெற்றகடல் கொள்ள மிதந்ததோர் காலம் மிதுவென்னப் பெருமை பெற்றபிர மாபுரம் ` துயர்இ லங்கும்உல கிற்பல ஊழிகள் தோன்றும் பொழுதெல்லாம் பெயர்இ லங்குபிர மாபுரம் ` ( தி .1 ப .1 பா .5,8) ` பார்கொண்டு மூடிக் கடல்கொண்ட ஞான்றுநின் பாதமெல்லாம் நாலஞ்சு புள்ளினம் ஏந்தின ` ` நிலையும் பெருமையும் நீதியும் சால அழகுடைத்தாய் அலையும் பெருவெள்ளத் தன்று மிதந்தஇத் தோணிபுரம் ` ` முற்றிக் கிடந்துமுந் நீரின் மிதந்துடன் மொய்த் தமரர் சுற்றிக் கிடந்து தொழப்படுகின்றது ...... கழுமலமே ` ( தி .4 ப .82 பா .1,6,7) எனவும் அருளிச்செய்தனர் , முன்னை அருளாசிரியரும் . கழுமலமே பிரமபுரம் முதலிய பன்னிரு பெயர்களை உடைத்தாதலை , ` பிரமனூர் வேணு புரம்புகலி வெங்குருப் பெருநீர்த் தோணி புரம்மன்னு பூந்தராய் பொன்னஞ் சிரபுரம் புறவஞ் சண்பை அரன்மன்னு தண்காழி கொச்சைவயம் உள்ளிட்டங் காதி யாய பரமனூர் பன்னிரண்டாய் நின்றதிருக் கழுமலம்நாம் பரவும் ஊரே ` ( தி .2 ப .70 பா .1) என்றற் றொடக்கத்துத் திருஞானசம்பந்தர் திருமொழிகளாலும் , ` பிரமபுரம் வேணுபுரம் பெரும்புகலி வெங்குருநீர்ப் பொருவில்திருத் தோணிபுரம் பூந்தராய் சிரபுரம்முன் வருபுறவம் சண்பைநகர் வளர்காழி கொச்சைவயம் பரவுதிருக் கழுமலமாம் பன்னிரண்டு திருப்பெயர்த்தால் ` ( தி .12 திருஞா . பு .14) என்னும் சேக்கிழார் திருமொழியாலும் உணர்க . ` கழுமல வளநகர் ` என , சேயதுபோலச் செய்யுள் வழக்குப்பற்றி அருளினாராயினும் , ` இந்நகர் ` எனச் சுட்டியுரைத்தலே திருவுள்ளம் . இது திருப்பதிகங்கள் பலவற்றிற்கும் ஒக்கும் . பெற்றுக்கொண்டேன் , ஏற்றுக்கொண்டேன் என்பதுபோல , ` கண்டுகொண்டேன் ` என்பது ஒருசொல் . மேற்காட்டியவை அனைத் தினுள்ளும் , ` கொள் ` என்பது துணைவினையாய் நின்று , முதனிலை யது பொருளை வலியுறுத்து நிற்கும் . ` கண்டுகொண்டேன் ` என்றது , ` கயிலையிலிருந்தவாறே கண்டுகொண்டேன் ` என்னும் குறிப்பினது என்பதை , சேக்கிழார் திருமொழியான் அறிக .

சூழ்ந்துள்ள சுற்றத்தாரையும் துணையென்று நினையாது , ` இவனே துணை ` என்று தெளிந்து , நாள்தோறும் என்னால் வணங்கப்படுகின்ற , ஒளியையுடைய விளக்குப் போல்பவனும் , வீடா வதும் , ஞானமாவதும் , அவற்றை அடைவிப்பனவாய் அமைந்த , தேவராலும் அறியப்படாத அளவற்ற நெறிகளாவனவும் இவை என்ப தனைப் படிமுறையானே அறிவித்து , மெய்ப்பொருளை எனக்கு உணர்த்தியருளிய கடவுளும் ஆகிய பெருமானை , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ்வளநகரிற் கண்டு கொண்டேன் ; அதனால் , முன்பு அவனை மறந்து வருந்திய யான் , இனி ஒருபோதும் அவனை மறவாதிருக்கும் திருவருளைப் பெற்றேன் ; ஆகவே , இம்மைக்கேயன்றி மறுமைக்கும் இனி மற்றொரு துணையை நாடேன் .

` மறுமைக்கும் ` என்ற உம்மை , எச்சத்தொடு சிறப்பு , மறந்து வருந்தியது சித்தவடமடத்தில் என்க . ` தொழப்பட்ட ` என்றது , இருசொல்லாய் நிற்றலின் , ` நான் ` என்றது , ` தொழ ` என்றதனோடு முடிந்தது . ` தொழப்பட்ட ` என்றது , ` தொழப்படுந் தன்மையைப் பெற்ற ` என்றவாறு . தேவர் , உயர்பிறப்பிற்கு உரிய வழியையே அறிதலின் , பிறவி நீங்கும் வழி , அவர்களால் அறியப்படாதாயிற்று . படி முறையானே பலபல நெறிகளையும் சுவாமிகள் கண்டது நெடுங் காலத்திற்கு முன்னர்த்தாயினும் , அவ்வருமையையும் ஈண்டு நினைந்து அருளிச்செய்தார் என்க . ` கற்பனை ` என்றது , ` நினைவு ` என்னும் பொருளதாயினும் , ஈண்டு , ` அறிவு ` என்னும் பொருளதாய் நின்றது ; இது வடசொல் . ` கற்பித்தாய் ` என்றது , ` கற்கச்செய்தாய் ` என்னும் பொருளதாகிய தமிழ்ச்சொல் ; இஃது ` அறிவித்தாய் ` என்னும் பொருட்டு . ` அருங் கற்பனை கற்பித்தாண்டாய் ` ( தி .8 திருவா . கோ . மூ . தி . 7) என்புழியும் இவ்வாறே கொள்க .

திருத்தினை நகரின்கண் எழுந்தருளியிருக்கின்ற , முருகக்கடவுட்குத் தந்தையும் , என்னுடைய முன்னை வினைகளை யெல்லாம் விலக்குகின்ற , செம்பொன்போலும் சிறப்புடையவனும் , அழகிய பொன்போலும் திருமேனியையுடைய ஒப்பற்றவனும் ஆகிய எங்கள் சிவபெருமானையல்லது வேறு யாரையும் யான் இவ்வுலகில் இறைவராக உணரேன் ; யான் உய்யுங் காரணங் கூடினமையால் இத்தகைய உணர்வைப் பெற்றேன் ; ஆயினும் , விருத்தனும் , பாலனும் ஆகிய அவனை , யான் கனவில் என் அருகே கண்டு , நனவில் எங்குங் காணமாட்டாது பிரிந்திருந்தேன் ; இதுபோழ்து , யாவர்க்கும் தலைவ னும் , நடனம் புரிகின்ற திருவடிகளையுடையவனும் ஆகிய அவனை , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , கடலை அடுத்துள்ள , ` திருக் கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்துக் கண்டுகொண்டேன் ; அதனால் , இனி அப்பிரிவு இலனாயினேன் .

` செய்வினை ` இறந்தகால வினைத்தொகை . யாவர்க் கும் முன்னே உண்மையின் , ` விருத்தன் ` என்றும் , பின்னேயும் உண்மையின் , ` பாலன் ` என்றும் அருளினார் . சித்தவடமடத்தில் , உறங்குங் காலத்துவந்து சென்னிமேல் திருவடி நீட்டினமையை , கனவாக அருளினார் . அதன்பின் இறைவர் நம்பியாரூரருக்கு விழிப்பின்கண் வந்து காட்சி வழங்கினமை இவ்விடத்தேயாதல் அறிக . வழியில் திருத்தினை நகரையும் , தில்லையில் நிருத்தம் செய்காலையும் வணங்கினமையை நினைக்க .

மழையினால் அரும்புகின்ற கொன்றையினது மலரைச் சூடினவனாகிய எங்கள் பெருமானை என்றும் மறவாது நினைக்கின்ற மனத்தைப் பெற்றேனாதலின் , யான் அவனைப் புறம் போகவொட்டாது என்னிடத்தே பிணித்துக் கொள்ளுதலைப் பொருந்தினேன் ; இனி ஒருபோதும் இந்நிலையினின்றும் தவறி உலகிற் போய்ப் பிறவாத பெருமையைப் பெற்றுவிட்டேன் ; யான் பெற்ற இப்பேற்றினை வேறு யார் பெற வல்லார் ! இவ்வாறாதலின் , அவனை இனியொருகால் இவ்விடத்து யான் நேர்படக் காணாதேயும் , இவ்வுடம்பு நீங்கியபின் அவனை அடையவும் வல்லேன் ; என்றாலும் , அவனைக் காணாது என் நெஞ்சம் அமையாமையின் , காதிற் குழையை யுடைய நீல கண்டனாகிய அவனை மீளக் காணுதல் வேண்டியே பாடி நிற்கின்றேன் ; இந்நிலையில் அவனை , இதுபோழ்து , அவன் கயிலை யில் வீற்றிருந்தவாறே , கழைக் கரும்பும் , வாழையும் பல சோலையுடன் நிறைந்துள்ள , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ்வள நகரிடத்துக் கண்டு கொண்டேன் ; இனியொரு குறையும் இலனாயினேன் .

` மழைக்கு என்றது உருபு மயக்கம் . ` மழைக்கு அரும்பும் கொன்றை ` என்றது , ` கார்க்கொன்றை ` என்றவாறு . கழை , கரும்பின் வேறுபாடு . ` கதலி , சோலை ` என்பவற் றிடத்து வேண்டும் சொற்களை விரிக்க .

யான் , உறக்கத்தில் , ` குண்டலமும் , குழையும் விளங்குகின்ற காதினை உடையவனே ` என்றும் , ` கொடிய மழுவாகிய ஒளியையுடைய படையை உடையவனே ` என்றும் , ` வண்டுகள் ஒலிக் கின்ற கொன்றை மலரைச் சூடியவனே ` என்றும் வாய்பிதற்றி , விழித்த பின் , பழக்கமாய் நமக்கு உள்ள பலவாறான மனத்தை ஒழித்து ஒரு நெறிப்பட்ட மனத்தையுடையேனாய் , அவனது தலங்களை வினாவி அறிந்து , ` அத்தலத்திற் கிடைப்பான் ` என்று எண்ணிப் பல நாளும் சென்று முறைப்படியே வணங்கினேன் ; அவ்வாற்றால் வருமிடத்து , தாழைகளையுடைய கழிக்கரையிடத்துக் கடல் அலைகள் வந்து உலவு கின்ற , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்தே அவனை , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே கண்டுகொண்டேன் ; இனி , அக் குறையிலேனாயினேன் .

குண்டலம் , ஆசிரியக் கோலத்தையும் , குழை மண வாளக் கோலத்தையும் காட்டும் என்க . மகளிரை , ` கனங்குழையார் ` என்பவாகலின் , மகளிர்க்கு உரித்தாம் வேறுபாட்டினையுடைய குழை யும் உண்மை பெறப்படுதலால் , இறைவிக்கு உரிய குழையினையே ஈண்டு அருளினார் என்றலுமாம் . முன்னின்றாரை நோக்கியும் அருளிச் செய்கின்றாராகலின் , ` நம் மனம் ` என்று அருளினார் . நினைவின் பன்மையும் , ஒருமையும் , மனத்திற்கு ஆக்கப்பட்டன . ` ஒன்றாய் ` எனச் சினைவினை முதல்மேல் நின்றது . ` பசுபதி ` என்றது , சுட்டுப் பெயரளவாய் நின்றது .

` அளவற்ற வலிய வினைகள்வந்து வருத்துமே ; என் செய்வது ` என்று எண்ணியிருந்து வருந்தினேன் ; அங்ஙனம் வருந்தாத படி எம்பெருமானை மறவாத மனம் வாய்க்கப்பெற்றேன் ; அதனால் , என் மனத்தால் அவனை விரும்பி , மெய்சிலிர்த்து , என்னை இகழா தொழியுமாறு அவனை இரந்து நின்று , முறைப்படியே வணங்கினேன் ; அதனால் , அரும்பும் , பூவும் , அமுதும் , தேனும் , கரும்பும் போல இன்பம் தருபவனும் , யாவர்க்கும் தலைவனும் , அறவடிவினனும் , எனது பிறவியை வேரோடு அறுப்பவனும் ஆகிய அவனை , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , மிக்க செந்நெல் நிறைந்த வயல்களை யுடைய , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்துக் கண்டு கொண்டேன் .

` மனத்திடை ` என்றது உருபு மயக்கம் . ` குளிர்ப்பு ` என்பதனை , இக்காலத்தார் , ` குளிர்ச்சி ` என்ப . ` பிறவிவேரறுக்குங் கரும்பினை ` என்றதற்கு , கருத்து நோக்கி , இவ்வாறு உரைக்கப் பட்டது .

மேகமும் , செல்வமும் போல்பவனும் , பொன் னொளியும் மின்னொளியும் போலும் திருமேனியையுடையவனும் , என்னிடத்துக் கிடைத்த பொருள் போல்பவனும் ஆகிய எங்கள் பெருமானை யான் அடைய நினைந்து , அதன் பொருட்டுச் சேய்மை யில் உள்ளார் அவனைத் துதிக்கவும் , அண்மையில் உள்ளார் அவனை வணங்கவும் , அவற்றுள் ஒன்றையும் செய்யாது , அவனைத் தங்கள் வன்மையால் அடைய முயல்பவர்கள் பின்னே சென்று , ` முயல் அகப் படும் வலையில் யானை அகப்படும் ` என்று சொல்லிய அவர்களது சொல்லைக்கேட்டு , அவ்வழியையே முற்றிலும் கடைப்பிடித்து , அவ னிடத்து அன்புடையாரது தோற்றத்தை மேற்கொண்டிருந்தேன் ; ஆயினும் , எனது முன்னைத் தவத்தால் , அவனை , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , கயல் மீன்களும் , சேல்மீன்களும் வயலின்கண் விளையாடுகின்ற , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்துக் கண்டுகொண்டேன் ; அதனால் எண்ணம் கைகூடப்பெற்றேன் .

` அயல் ` என்றது , அயலாய இடத்தினையும் , ` அடி ` என்றது , அடி உள்ள இடத்தையும் குறித்தன . சேய்மையில் உள்ளாரா வார் , இறைவனைக் கேள்வியளவால் அறிபவராதலின் , துதிக்கவே வல்லராயினர் . அவர் அன்னராயினும் , நல்லாசிரியர் உணர்த்திய வாறே உணரும் திருவருட்பேறு உடையர் என்க . அடிக்கீழ் உள்ளார் இறைவனைத் தலைப்பட்டுணர்வராகலின் , அவர் வணங்குதற்கு உரியவராயினர் . ` அன்பர்கள் ` என்றது , பல திறத்தாலும் அன்பு செய் கின்றவர்களை . ` சாயல் ` என்பது , ` மென்மை ` எனப்பொருள் படுதல் பண்டை வழக்காயினும் ( தொ . சொல் .325), பிற்காலத்தில் , ` தோற்றம் ` என்னும் பொருளும் தருவதாயிற் றென்க . ` தோற்றம் ` என்றது வேடத்தை . அன்பர்களது செயல்களாகிய பரவல் , தொழுதல் முதலிய வற்றுள் ஒன்றும் செய்யாமைபற்றி , ` வேடமாத்திரமே உடையவனாய் இருந்தேன் ` என்றார் . முயற்சியாவன , தம் முனைப்பால் செய்யப் படும் கருமங்களும் , ஆராய்ந்துணரும் ஆராய்ச்சி உணர்வுகளுமாம் . ஏனைய பொருள்களை அகப்படுத்தும் அவையே , இறைவனையும் அகப்படுத்தும் என்று துணிந்து கூறலின் , அவர் கூற்றினை , ` முயல் வலை யானைபடும் ` என மொழிந்ததாக அருளினார் . எண்ணுதல் , இங்கு துணிந்து கடைப்பிடித்தலை உணர்த்திற்று . சுவாமிகள் , பிறர் போல இறைவனைத் தம் முனைப்பாற் செய்யும் வேள்வி முதலிய வற்றால் அகப்படுத்த நினைந்தார் அல்லராயினும் , சித்தவட மடத்தில் இறைவன் தோன்றி மறைந்தபின் , அவனை அறியாது இகழ்ந்த பிழை பற்றி இரங்கிய இரக்க மிகுதி காரணமாக , அவனை மீளக் காண விரைந்த விரைவோடே பல தலங்களிலும் சென்று வணங்கினமையை அவ்வாறு உணர்ந்து , இங்ஙனம் அருளிச்செய்தார் என்க . இதனானே , காமியச் செயற்கேயாக , நிட்காமியச் செயற்கேயாக , இறைவன் வெளி நின்றருளுதல் , எவ்வாற்றானும் அவனது கருணை காரணமாகவன்றி , அச்செயல்களது ஆற்றல் காரணமாக அன்றென்பது தெற்றென உணர்ந்துகொள்க . ` என்னிடை ` என்றதன்பின் , ` கிடைத்த ` என்பது வருவிக்க . ` பொருள் ` என்றது , புதையற் காட்சி , கிழியீடு போல் வனவற்றை .

நினைத்து உணரப்படும் கருத்துப் பொருள்களாகிய பாவங்கள் அழிதல் உளவாகும்படி , யான் , மனத்தால் நினைந்தும் , கையால் தொழுதும் எழப்பட்ட , ஒளி பொருந்திய ஞாயிறு போல் பவனும் , தனக்கு மனைவியைத் தர விரும்பிய மலைக்கு மகளாகிய உமைக்குக் கணவனும் , தேவர்களது தலைமணியாகிய மாணிக்கம் போல்பவனும் , வேதத்தின் பொருளாய் உள்ளவனும் , அழகியவாகச் சொல்லப்படுகின்ற புகழை உடையவனும் , எங்கள் விளக்குப் போல் பவனும் , மாலும் அயனும் , ` இன்னன் ` என்று அறிதற்கு அரியவனும் ஆகிய இறைவனை , அடியேன் , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , ஒலிக்கின்ற கரிய கடலினது அலைகள் வந்து உலவுகின்ற , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்துக் கண்டுகொண்டேன் .

பாவத்தினது பன்மையால் , அதனது நாசமும் பல வாயின . எழுதல் , செயப்படுபொருள் குன்றிய வினையாயினும் , நினைதல் தொழுதல்களோடு ஒட்டிநின்று , செயப்படுபொருள் குன்றாதாயிற்று . ` எமக்கு , பிறரெல்லாம் காலையில் தொழுதெழுகின்ற ஞாயிறாய் உள்ளவன் ` என்றல் திருவுள்ளமாகலின் , சுடர் , ஞாயிறா யிற்று . ` மலைதரு ` என்பது பாடம் அன்மை , எதுகை இன்மையானே விளங்கும் . அழகியவாதல் மெய்ம்மையவாதல் . ` ஒருவன் ` என்றது , ` வரையறைப்படுத்து உணரப்படுபவன் ` என்றபடி .

வேள்வி முதலிய கருமங்களையே மெய்யென்று துணிந்தவர்கள் பற்றுவிடமாட்டாது மனைவாழ்க்கையிலே கட்டுண்டு கிடத்தலும் , முற்றத் துறந்தவர்போலக் காட்டினோரது பொய்யாகிய தவங்கள் ஏனையோரது முயற்சிகளோடொப்பக் கடிதில் அழிந்து போதலும் கண்கூடாய் இருக்க , அவற்றை மேற்கொண்டவர்கள் , தாம் சேற்றில் அழுந்தியிருத்தலை அறியாது , நல்ல நீர்த்துறையிலே நன்கு மூழ்கியிருப்பதாகக் கருதி , பிறரையும் தம் வழியிலே செல்லக் காட்டிய தீநெறியாகிய பொருந்தா நெறியை , யான் பொருட்படுத்தாது வந்து , பிறையை யுடைய சடையை உடையவனும் , எங்கள் தலைவனும் , கருணையை மிக உடையவனும் , ஆகிய சிவபெருமானை அடியேன் , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்துக் கண்டுகொண்டேன் .

` வேதவுள்ளுறை , வேதமுடிவு , அருமறை ` முதலியன போலக் கிளந்தோதாதவழி , ` மறை ` என்பது , அதன் கன்ம காண்டத்தைக் குறித்தலே பெரும்பான்மை . கன்ம காண்டத்தின் வழிநிற்போர் , மீமாஞ்சகர் , அவர் , ` காமிய கன்மமே பிறப்பைத்தரும் ; நிட்காமிய கன்மம் வீடுபேற்றைத் தரும் ` எனக் கூறினாராயினும் , காமிய இன்பத்தின் மேலாயதோர் இன்பத்தை யுணராமையின் , நிட் காமியம் செய்யமாட்டாது காமியத்துள்ளே அழுந்தலின் , ` மறை யிடைத்துணிந்தவர் மனையிடையிருப்ப ` எனவும் , சமணரும் , சாக்கியரும் , ` இல்லறம் எவ்வாற்றானும் வீடு பயவாமையின் , துறவறமே மேற்கொள்ளத் தக்கது ` எனக்கொண்டு , துறவையே விரும்பிநிற்பாராயினும் , பற்றற்றான் பற்றினைப் பற்ற மாட்டாமை யின் , எல்லாப் பற்றிற்கு அடியாய தம் முனைப்பு அறாராகலின் , அவரை , போலித் துறவிகளாக வைத்து , ` வஞ்சனை செய்தவர் ` என்றும் , அவர் துறவொழுக்கங்களாகக் கொண்டு ஒழுகுவன வெல்லாம் , இறைவன் திருத்தொண்டின்முன் , பயனால் , கதிர்முன் இருள்போற் கெட்டொழிதலின் , அவற்றை , ` பொய் ` என்றும் , ` கையுள் மாய ` என்றும் அருளினார் . மீமாஞ்சகரது தன்மையை , தாரு காவன முனிவர்கள் வரலாற்றானும் , சமண சாக்கியரது தன்மையை , ஞானசம்பந்தர் நாவுக்கரசரோடு அவரிடை நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சிகளானும் நன்குணர்க . கை - சிறுமை ; அஃது அவ்வளவினதாகிய காலத்தை உணர்த்திற்று . ` துன்மை ` என்பது , ` துர் ` என்பது அடியாக ஆக்கப் பட்டதொரு சொல் . ` ஓரேன் ` என்ற முற்றெச்சத்தின்பின் , ` வந்து ` என்பது வருவிக்க . ` காரிருள்போன்ற கறையணி மிடறுடை யடிகள் ` என்றது , சிவபெருமான் என்னும் சிறப்புப்பெயரளவாய் நின்றது . இத் திருப்பாடலின் பொருளைச் சிறிதும் உணரமாட்டாமையால் , பாடத்தைப் பலபட வேறுபடுத்தோதினர் ; அவையெல்லாம் சிறிதும் ஒவ்வாமை அறிந்துகொள்க .

செழுமையான கொன்றையினது மலரும் , வில்வ இலையாகிய மலரும் கலந்துள்ள சடைமுடியையுடைய தலைவனை நினைந்து , அன்பினால் அழுகின்ற மலர்போலும் கண்ணிணையுடைய அடியார்க்கல்லது அறிதற்கரிய இணையாகிய அவன் திருவடிகள் இரண்டினையும் , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ் வளநகரிடத்துக் கண்டுகொண்டு , சடையனார்க்கு மகனாகிய நம்பியாரூரன் பாடிய இப் பத்துப் பாடல்களாலும் தொழுகின்ற , மலரைத் தாங்கிய கைகளை யுடைய அடியார்களை , துன்பமும் , இடும்பையும் அணுகமாட்டா .

கூவிளை . ஆகுபெயராய் அதன் இலையைக் குறித்தது . அவ்விலையை , மலர்கள் பலவற்றினும் சிறந்ததாகச் சிவபிரான் விரும்புதலின் , அதனையே , ` மலர் ` என்று அருளினார் . இணை ஒன்றே யாகலின் , ` அரிது ` என ஒருமையாற் கூறப்பட்டது . ` அரி தாகிய இணையாகிய அவன் அடியிரண்டும் ` என்க . ` பத்தினாலும் தொழும் ` என உருபு விரித்து முடிக்க . ` தொழும் அடியவர் , மலர் எடுத்த கை ` அடியவர் எனத் தனித்தனி இயைக்க . துன்பம் , இன்பத் திற்கு எதிராய நுகர்ச்சி . இடும்பை , அதற்குக் காரணமாவன பலவற்றுள் ஒன்றாய இடையூறு . இடையூறு இல்லை என்றதனால் , எடுத்த செயல் முற்றி இன்புறுவர் என்றவாறாம் .