என் அப்பனே , திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளி யிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , கழுதையானது குங்குமப் பொதியைச் சுமந்து மெய்வருந்தினால் , அதனால் சிறப்பொன்றும் இல்லாமை கருதி , அனைவரும் நகைப்பர் ; அது போல , அடியேன் உன் தொண்டினை மேற்கொண்டு அதன் மெய்ப்பயனைப் பெறாமல் மனந் தடுமாறி , வெள்ளத்தில் உண்டாகின்ற சுழியிடை அகப்பட்டவன் போல , இவ்வுலக வாழ்க்கையில் அலமருவேனாயினேன் ; ` மனமே , நீ நம் இறைவனுக்கு மெய்த்தொண்டு செய்யாது கவலைப்பட்டிருந்து என்ன பெறப் போகின்றாய் ` என்று நெஞ்சிற்கு அறிவுறுக்கவும் , ` அங்கணனே , அரனே ` என்று உன்னை அன்பினால் துதிக்கவும் மாட்டாத அறிவில்லேனாகிய எனக்கு , நீ , மனம் இரங்கி , உய்யும் நெறி யொன்றை வழங்கியருளாய் .

` நகைப்பர் ` என்பது , ` கைப்பர் ` என முதற்குறையாய் வந்தது . இனி , ` கைத்தல் , வெறுத்தல் ` என்றுமாம் . ` பாழ்புகக் கைப்பர் ` எனக் கூட்டுக . ` அதுபோல ` என்றது , ` அவ்வாறே பிறர் நகைக்கும் படி ` என்றவாறு . ` நின் தொண்டினை மேற்கொண்டு ` என்றது ஆற்றலான் விளங்கிற்று . ` பழுதாக ` என்னும் ஆக்கச் சொல் தொகுத்தலாயிற்று . ` என ` என்றதனை , ` மனனே ` என்றதனோடுங் கூட்டி , இரு தொடர்ப் படுத்துக . ` எந்தை பிரான் ` என்றது , எந்தைக்குப் பிரான் என்னும் பொருளதாகலின் , அதனாற்போந்த பொருள் இதுவே யாயிற்று .

திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , நரையும் மூப்பும் பிணியும் இப்பொழுதே வரும் ; அவற்றால் இவ்வுடம்பு , அரைக்கப்பட்ட மஞ்சள் போல அழகிழந் தொழிவதாம் ; இவற்றை அறிந்தேனாயினும் , நன்மை இல்லாத செயல்களையே பற்றாகத் துணிந்துசெய்து இளைத்தேன் . அதனால் , கூற்றுவனுக்கு அஞ்சுதல் உடையனாயினேன் ; ஆகவே , இதுபோழ்து நான் உன் திருவடிகளை அடைய உன்னை வேண்டுவேனாயினேன் ; அறிவது அறிந்து வாழும் வாழ்க்கையைச் சிறிதும் அறியாத , ஆரவாரச் சொற்களையுடையேனாகிய எனக்கு . நீ , உய்யும் நெறியொன்றை வழங்கியருளாய் .

` மூப்பு ` என்பது போல , ` நரைப்பு ` என்பதும் தொழிற் பெயர் . ` இன்னே வரும் ` என்றது ` விரைய வரும் ` என்றவாறாம் . ` நன்றியில் வினையே துணிந்தெய்த்தேன் ` என்றதனை , ` அரைத்த மஞ்சளதாவதை யறிந்தேன் ` என்றதன் பின்னர்க் கூட்டுக . அரைத்து வைக்கப்பட்ட மஞ்சள் , அப்பொழுது அழகிதாய் இருந்து , சிறிது நேரத்திற்குப்பின் வெளுத்துப்போவதாம் , இதனை , ` வெயில் மஞ்சள் போல் ` என்று எடுத்துக்கூறுதல் வழக்கு . அது , பகுதிப்பொருள் விகுதி . ஆவதற்கு , ` உடம்பு ` என்னும் வினைமுதல் வருவிக்கப்பட்டது . ஆக்கம் உவமை குறித்தது . ` உழையாது ` பயன் விரும்புவார்போல , நன்றியில் வினையே செய்து , உன் திருவடிகளை அடைய விரும்பி உன்னை வேண்டுகின்றேன் ` என்றபடி . இரைப்பன் , வெற்றோசை செய்பவன் . தனக்கு இயைபில்லாததனை வேண்டுதலின் , அது வெற்றோசையாயிற்று . ` இவ்வாறாயினும் , நீ கருணையாளனாதலின் , என் விருப்பத்தினை நிரப்புதல் வேண்டும் ` என்று வேண்டினார் என்க .

என் தந்தையே , திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளி யிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , புல்லின் நுனியில் உள்ள பனித்துளி , வெவ்வியவாகிய கிரணங்களையுடைய பகலவனை எதிர்ப்பட்டாற் போல்வதாகிய இம்மானுட வாழ்க்கை ஒரு பொருளாதல் இல்லை ; ஏனெனில் , ` இன்றைக்கு இன்பம் உளதாகும் ; நாளைக்கு இன்பம் உளதாகும் ` என்று நாள்தோறும் நினைந்து ஏமாறினேன் ; இனி மேற்றான் , எனக்கு என்ன உண்டாக இருக்கின்றது ! ஆதலால் , முன்பே உன்னுடைய செவ்விய திருவடியைச் சேர விரும்பாது , கொண்டது விடாத மூர்க்கனான நிலையிலே காலமெல்லாம் போய்விட்டன ; இப்பொழுதே எனக்கு நீ , உய்யும் நெறியொன்றை வழங்கியருளாய் .

` பொருள் ` என்றதன்பின் , ` ஆதல் ` என்பது வருவிக்க . ` இற்றைக்கு ` என்றாற்போலவே , ` நாளைக்கு ` என உரைக்க . ` இடருற்றனன் ` என்றதனால் , எதிர்நோக்கியது இன்பத்தை யாயிற்று . ` இன்று நன்று நாளைநன் றென்று நின்ற இச்சையாற் பொன்று கின்ற வாழ்க்கையைப் போக விட்டுப் போதுமின் ` என்று அருளிச் செய்ததுங் காண்க ( தி .2 ப .99 பா .1) ` முன் ` என்பது , ` முன்னம் ` என வருதல்போல , ` இன் ` என்பது , ` இன்னம் ` என வரும் என்க .

மாலைக்காலத்தில் தோன்றுகின்ற பிறையைச் சூடிய வனே , திருவாரூரில் இருக்கும் தேவர் தலைவனே , என் தந்தையே திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , முற்பிறப்பிற் செய்த வினைகள் இப்பிறப்பில் வந்து துன்புறுத்துதலி னால் , அவற்றின் வயப்பட்டு மூர்க்கனாகி நிற்றலிலே காலமெல்லாம் போயின ; நன்மை தீமைகளைச் சிந்தித்து , உலகப்பற்றை அகற்றி உன்னை மனத்தில் இருத்தவும் மாட்டாதேனாயினேன் ; உலகியலிலும் , இரப்பவர்கட்கு அவர் விரும்பியதொன்றை ஒரு சிறிது ஈதலும் செய்தி லேன் ; எனக்கு , நீ , உய்யும் நெறியை வழங்கியருளாய் .

` முந்தி ` என்றது , இகர ஈற்றுப் பெயர் , சிந்தித்தற்குச் செயப்படுபொருள்கள் வருவிக்கப்பட்டன . ` சிறுச்சிறிது ` என்றது , ` சிறுமையையுடைய சிறிது ` என நின்று , ` மிகச் சிறிது ` எனப் பொருள் தந்தது .

திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , நன்மைகளையெல்லாம் அழிப்பவராகிய ஓர் ஐவர் என்னை ஆளுதலுடையர் ; அவ் வைவரும் என்னை ஆளுதலை நன்றாகச் செய்து , ` இனி இவனாற் பயனில்லை ` என்று கழித்து , என்னைத் தங்கள் காற்கீழ்ப் போகட்டுப் போய்விட்ட பின்பு . முடிவில் உனக்கே நான் சுமையாயினேன் ; அதன்பின்பே நான் விழிப்படைந்து , உண்மையை உணர்ந்தேன் ; மானுடவாழ்க்கைதான் இத்தன்மையதே யென்றால் , இனி இதனை யான் விரும்பேன் ; இதனை மிக்க இழிவுடை யதாக உணர்ந்துவிட்டேன் ; எனக்கு , நீ , உய்யும் நெறியொன்றை வழங்கியருளாய் .

` ஐவர் ` என்றது , ஐம்பொறிகளை . புரவு - புரத்தல் அஃது அடிமைகொண்டு ஆளுதலைக் குறித்தது . ` அவ் வைவர்கள் ` என எடுத்துக்கொண்டுரைக்க . ` ஆசற ` என்றது , ` அவர்தம் விருப் பத்திற் குறையில்லாதபடி ` என்றவாறு . கழித்துக் காற்பெய்தது , உடல் தளர்ந்தமைபற்றி ; ` கால் ` என்ற விடத்து , ` கீழ் ` என்னும் பொருளுடைய கண்ணுருபு விரிக்க . ` உனக்கே பொறையானேன் ` என்றது , ` பிறராலன்றி உன்னாலே அளிக்கத்தக்கவனாயினேன் ` என்றதாம் . ` கடைமுறை ` என்றது , முன்பே , ` உனக்கு அடைக்கல மாகற்பாலேன் ; அங்ஙனம் ஆகாதொழிந்தேன் ` என்று இரங்கியவாறு . ` விழித்துக்கண்டனன் மெய் ` என்றது , உடல் தளர்ந்தபின் நல்லறிவு எய் திற்று என்றதாம் . நாயனார் தாம் அந் நிலையினரல்லராயினும் , ஞான சம்பந்தரைப்போல இளமையிலே இறைவனை அடையாதொழிந் தமையை நினைந்த வருத்தத்தால் அங்ஙனம் அருளினார் என்க . ` இழித்தேன் ` என்பது குறுகிநின்றது .

திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , யான் , அழகிய , நுண்ணிய இடையினையுடைய மகளிரோடு கூடி மயங்கி நின்று , தீவினையும் நல்வினையுமாகிய இரு வினைகளை மிகுதியாகச் செய்தும் , மெய்ந்நூல்கள் பலவற்றிற் புகுந்து ஞானத்தை யுணராதும் மிகவுங் கொடுமையான செயல்களைச் செய்தேன் ; அதனால் , பற்றத் தக்கதொரு பற்றுக்கோடு இலனாயி னேன் ; இவ்வாறு பலவாகிய பாவங்களைச் செய்து பாவியாகிய யான் , எதன் பொருட்டு உயிர்வாழ்கின்றேன் ! எனக்கு , நீ , உய்யும் நெறி யொன்றை வழங்கியருளாய் .

` குற்றம் , குணம் ` என்பன , அவற்றைத் தரும் செயல்கள் மேல் நின்றன . மயக்கமாவது , ஐம்புல இன்பமே இன்பம் எனக் கொள்ளுதல் . ஐம்புல ஆசை உளதாயவழி , அவ்வாசை அடியாக மயக்கமும் , அம்மயக்கம் அடியாக இருவினைகளும் , அவ்விருவினை அடியாக ஞானநூற் பொருளை உணரமாட்டாமையும் , அம்மாட்டாமை அடியாக உயிர்க்கு இறுதி பயக்கும் செயல்களில் அஞ்சுதல் இன்மை யும் , அவ்வின்மை யடியாகத் துணையின்றி அலமருதலும் உளவாதல் ஒருதலை என்பதனை அருளியவாறு . ஐம்புல ஆசைகளுள் தலையாய மகளிராசையின் கொடுமையை விரித்தபடியாம் . ` பாவங்கள் செய்தேனாய்ப் பாவியேனாகியேன் ` என்றது , மேற்போந்தவாற்றா லெல்லாம் உளதான நிலையைத் தொகுத்து அருளிச்செய்ததாம் . ` எற்றுக்கு ` என உருபு விரிக்க .

திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , ஈகை வழியாகப் புகழைத் தரத்தக்க பொருளை , உலோபமும் , பகைமையும் காரணமாகப் பிறருக்குயான் கொடுக்க மாட்டேன் ; ஆசையும் , கோபமும் ஆகிய இவைகளை ஒழிக்க மாட்டேன் ; ஐம்புலன்கள்மேற் செல்கின்ற ஆசைகளை விடநினைத் தால் , யான் அவற்றின் வயத்தேனல்லது , அவை என் வயத்தன அல்ல ; அதனால் , உடல் நடுங்குதல் பொருந்தியதாகிய , ` மூப்பு ` என்பதொன்று வந்து அடைய , அப்போது இயமனது ஏவலர் என்னைக் கொண்டு சென்று நரகத்தில் இடுதலை நினைத்து அஞ்சித் துன்புறுவேனா யினேன் ; எனக்கு , நீ , உய்யும் நெறியொன்றை வழங்கி யருளாய் .

` குற்றம் ` என்றது ஏற்புழிக்கோடலால் உலோபத்தைக் குறித்தது . பகைமை , தாம் வேண்டியதனை முடியாமை பற்றி வருவது . ` காமம் , வெகுளி , மயக்கம் ` என்னும் மூன்றனுள் , சிறப்புடைய இரண்டனை , ` வேட்கையும் சினமும் ` என எடுத்தோதியருளினார் . ` வேண்டில் ` என்றது , ` விடவேண்டில் ` என்றவாறு , ` ஐம் புலன் ` என்றது , அவற்றின்மேற் செல்லும் ஆசையை . ` கிற்றிலேன் ` எனவும் , அல்ல ` எனவும் அருளியன , தம் மாட்டாமையைச் சொல்லி இரந்தவாறு .

சிவலோகத்திற்குத் தலைவனே , நெருப்புப் போலும் நிறம் உடையவனே , சிவபெருமானே , தீயோடு நின்று ஆடுபவனே , திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , ஐவர் வேறுபட்ட தன்மையையுடைய அரசராய் என்னை ஆட்சி கொண்டு ஒருகாலும் விட்டு நீங்காதிருக்கின்றனர் . அவ்வாறு அவர் , தாம் தாம் வேறு வேறுவகையில் என்னை ஆள விரும்பினால் , யான் அவர் வழியே அவர் வேண்டுமாற்றிலெல்லாம் சென்று நடந்து , செய்வது இன்னது என்று அறிகின்றிலேன் ; எனக்கு உய்யும் நெறியாவது எந் நெறி ? அதனை வழங்கியருளாய் .

` அவர் நீங்கார் ` எனப் பின்னர்ப் போந்து அருளினாரா யினும் , ` ஐவர் ஐவகை அரையராகி ` என முன்னர் ஓதுதலே கருத் தாகக் கொள்க . ` ஐவர் நீங்கார் ` என்றே பாடம் ஓதுதலுமாம் . ` அவராகி ` என்றதில் அவர் , பகுதிப்பொருள் விகுதி , ` வந்து ஒழுகி ` எனக் கூட்டுக . ` வந்து ` என்றது , இடவழுவமைதி .

திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனே , அறிவில்லாத , மானுட இன்பத்தைக் கருதி , முன்னர்ப் பழத்தைத் தந்த வாழை , இனியும் நமக்கு அவ்வாறே தரும் என்று கருது வாரைப்போல , இளமையுடையராய் இன்பம் தந்த மகளிர் என்றும் இவ்வாறே இருந்து இன்பம் தருவர் என்று கருதும் மயக்கமாகிய வலையுள் அகப்பட்டு , அதனானே , வஞ்சனையையுடைய வலிய வினையென்னும் வலையிலும் அகப்பட்டு , அறிவு முதிராத பொது மக்கள் செல்லும் வழியிடத்து நின்று , அறிவின் இயல்பையும் , அதற்குப் புலனாய் நிற்கும் பொருளின் இயல்பையும் சிறிதும் அறியாத எளி யேனுக்கு , உய்யும் நெறியொன்றை வழங்கியருளாய் .

வாழை , ஒரு குலைக்குமேல் மறுகுலை ஈனாது கெடுதல் இளமை , விரையக்கெடுதற்கு உவமை என்க . வினைக்கு வஞ்சனை யாவது , தோன்றாது நின்று வருத்துதல் . ` உள்வலை ` என்றதனை ` வலையுள் ` என மாற்றுக . ` பக்கம் ` என்றதன்பின் , ` நின்று ` என்பது வருவிக்க . ` பொருள் ` என்றவிடத்தும் எண்ணும்மை விரிக்க . ` போக மும் பொருள் ` என்பது பாடமாயின் , ` இன்பமும் , அதனைத் தருகின்ற பொருளும் ` என உரைக்க .

அரைக்கப்படுகின்ற சந்தனக் கட்டையையும் , அகிற் கட்டையையும் இருமருங்கும் தள்ளிக்கொண்டு , மலை நெல்லைத் தாளோடு மேல்இட்டுக்கொண்டு , நிறைந்து ஒலிக்கின்ற காவிரியாற்றின் தென்கரைமேல் உள்ள திருவிடைமருதூரில் எழுந் தருளியிருக்கின்ற எம் குலதேவனாகிய பெருமானைப் பாடிய , நம்பி யாரூரனாகிய எனது உணர்வு மிக்க இப்பாடல்களை , மனத்தால் விரும்பிப் பாட வல்லவர்கள் , நரைத்தலும் , மூத்தலும் , இறத்தலும் இன்றி அவ்விறைவனது செவ்விய திருவடிகளை அடைவர் ; இது திண்ணம் .

` ஊரன் ` என்றது இடவழுவமைதி . நடலை - துன்பம் ; அது , மிக்க துன்பமாகிய இறப்பைக் குறித்தது . ` இறத்தலின் மேலாய துன்பம் இல்லை ` என்பதனை , ` சாதலின் இன்னாததில்லை ` என்னும் திருக்குற ளாலும் உணர்க (230). ` ஆர்த்து ` என்பது , பாடம் அன்று .