புலால் வடிவாகிய உடம்பில் இருந்து உயிர்ப்பன வாகிய உயிர்களாய் நின்று அவைகட்கு உணர்வை உண்டாக்கி நிற்பவனும் , விண்ணுலக இன்பத்தையும் வெறுத்துத் தவம் செய்வார் கட்கும் அளத்தற்கரிய வள்ளலாய் உள்ளவனும் , தன் அடியவர்களது உள்ளத்தினுள்ளே , தேனும் கைப்ப , அமுதம் ஊற்றெழுவதுபோல எழுகின்ற ஒளிவடிவினனும் , அழுந்துந்தோறும் இனிமை பயக்கின்ற வனும் , மானை அகங்கையிடத்து ஏந்த வல்லவனும் ஆகிய பெரு மானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் வந்து அடைந்தமையாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் எங்ஙனம் காண்பேன் !

` உயிர்ப்பு ` என்பது அதனையுடைய உயிர்களைக் குறித்தது . ` உலகு ` என்றது உயிர்களையேயாதலின் , ` அவ்வுலகிற் கெல்லாம் ` எனச் சுட்டு வருவித்து , உருபு விரித்துரைக்க . ஓங்கார மாவது , பொருளுணர்வை எழுப்பும் வாக்காதலின் , ` ஓங்காரத்துரு வாகி நின்றானை ` என்பதற்கு இதுவே பொருளாதல் அறிக . ` வானம் ` ஆகுபெயர் . கைத்தல் இரண்டனுள் , முன்னது வெறுப்பினையும் , பின்னது கைப்புச் சுவையினையும் குறித்தன . விண்ணுலகத்தை வெறுத் தவர் , வீடுபேறு வேண்டுவோர் ; என்றது . பிற சமயிகளை . அவர்தாம் சிவபிரானை உணரமாட்டாராகலின் , ` அவரால் அளத்தற்கரியவன் ` என்று அருளினார் . ` உள்ளத்துள் ` என இயைக்க . ` தேன் ` என்பது , எதுகை நோக்கி , ஈற்றில் அம்முப் பெற்றது ; அதனானே , ` தேனும் ` என்னும் சிறப்பும்மை தொகுத்தலாயிற்று . ` கைத்து ` என்றதனை , ` கைப்ப ` எனத்திரிக்க . ` அமுதாகி ` என்றதில் உள்ள ஆக்கம் , உவமை குறித்து நின்றது . அமுதம் , இனிமை பற்றி வந்த உவமை . ` வந்து ` என்ற விதப்பினால் , அஃது இவ்வாறு , ` ஈந்து புகழ் பெற்றான் ` என்றல் போல , காரணப் பொருட்டாய் நிற்றல் பெறப்பட்டது ; அதனானே , ` வாராவிடில் எங்ஙனங் காண்பேன் ` என்ற மறுதலைப் பொருளும் தோன்றுவதாயிற்று . ` வானங்கத்தவர் ` என்பதும் பாடம் . ஊனங்கைத் தவர் , தேனங்கத்து ` என்பன பாடம் அல்ல .

பலதிறப்பட்ட அடியவரது தொண்டுகட்கும் இரங்கு பவனும் , இசையோடு பாடி , அதனோடு ஆடலையும் செய்கின்ற சீரடியார்களைத் தன் தமர்களாகக் கொண்டு தொடர்புடையவனாகின்ற வனும் , தன்னை நோக்கிச் செல்லுகின்ற வழியிலே மாறுபடாது சென்று அணுகித் தன்னைப் பெற்றவர்கட்கே சித்தியையும் முத்தியையும் தருபவனும் , நல்ல அடியார்களது மனத்தில் , எய்ப்பிற்கு என்று வைத்துள்ள நிதியின் நினைவுபோல நின்று அமைதியைத் தருபவனும் , நான் அடைந்தனவும் அடையற்பாலனவுமாகிய குறைகளைத் தானே அறிந்து , அவற்றைக் களைந்தும் , வாராது தடுத்தும் அருள்புரிபவனும் , கற்றுவல்ல அடியார்களது உள்ளத்தில் தங்குவதற்கு விருப்பம் உடைய வனும் ஆகிய பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத் தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் எங்ஙனங் காண்பேன் !

இதன்கண் அடியராவார் பல திறத்தினரையும் அருளிச் செய்தவாறு அறிக . பல்லடியார் , விதி மார்க்கம் பத்தி மார்க்கம் என இருதிறத்திலும் பல்வேறு வகைப்பட நிற்பவர் . பாடிஆடுவார் , இசை கூத்துக்களால் வழிபடுவார் ; இவ் வழிபாடு சிறந்ததாகலின் , வேறு வைத்து அருளினார் . திறம்பாது சென்று சேர்ந்தவர் , வாசனா மலத்தின் தாக்குதலுக்குத் தோலாது , இறைவன் திருவடியைப்பற்றி நின்றவர் . ` நெருக்கி ` என்பது பாடம் அன்று . ` சித்தி ` என்றது , அவர்கள் வாயி லாகத் தான் நிகழ்த்தும் அற்புதங்களை . அவை , ஞானசம்பந்தர் , நாவுக் கரசர் முதலிய ஆசிரியன்மாரிடத்து நிகழ்ந்தவை போல்வன . நல்லடி யார் , திருவும் மெய்ப்பொருளும் எல்லாம் இறைவனே என்று இருப் பவர் . அவர் , சுந்தரர் போல்வார் . வல்லடியார் , ஞானநூல்தனை ஓதல் ஓதுவித்தல் முதலிய ஞான பூசையைச் செய்பவர் . வைப்பு , ஆகு பெயர் .

ஆழ்ந்தவனாகியும் , அகன்றவனாகியும் , உயர்ந் தவனாகியும் உள்ளவனும் , பிறந்தது முதற் சாங்காறும் வழிபடுவார்க்கு அணியனாகின்றவனும் , பணிவுடையவராய் , குடியை , உள்ளத்தில் பற்றின்றிப் புரந்து , மனம் உருகிநின்று , தம்மை மெய்யடியார் கூட்டத்துள் வைத்தெண்ணும் வாழ்க்கையையுடையவர்க்கு அடிமை செய்தலில் தவறாத நெறியை உணர்த்து மாற்றால் , என்னை மறுபிறப் பெடுத்தலாகிய குற்றத்தை அறுத்துத் தூயனாக்கியவனும் , மாவடுப் போலும் கண்களையுடைய உமாதேவியை விரும்பி ஒருபாகத்தில் வைத்தவனும் ஆகிய பெருமானை , அடியேன் , திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் எங்ஙனங் காண்பேன் !

ஆழ்தல் , அகலுதல் , உயர்தல்களுக்கு எல்லை , மாயை யும் , உயிர்களுமாம் . அவற்றிற்கு அப்பாற்பட்டவன் என்பது திருக் குறிப்பு . சிவவழிபாட்டினை இடைக்கண் விட்டொழிவார்க்கு சிவன் , திரிபுரத்தவர்க்கு நின்றாற்போல நிற்பனாகலின் , ` ஆதி அந்தம் பணி வார்க்கு அணியானை ` என்று அருளினார் . இதனானே , சிவவழி பாட்டினை வழங்குவோர் , ` நீவிர் சாங்காறும் இவ்வழிபாட்டினை விடாது செய்தல் வேண்டும் ` என்று விதிப்பதும் , பெறுவோர் , ` யான் சாங்காறும் இதனை விடாது செய்வேன் ; நாள் தோறும் இவ்வழி பாட்டினைச் செய்தன்றி உண்ணேன் ` என்று உறுதிகூறி ஏற்றலும் முறையாயின வென்க . அங்ஙனம் தாம் உடம்பட்டவாறே வழுவாது வழிபடுவார்க்குச் சிவன் , அணியனாய் நின்று அருளுதலையும் , அவரவர்பால் அணுகிநின்று அறியலுறின் அறியப்படுவதே என்பதும் உணர்க . ` பணியார்க்கு ` என்பதும் ஈண்டைக்கியைய உரைக்கற்பாற்றா யினும் , அஃது ஈண்டு ஒவ்வாதென விடுக்க . கூழை . கடை குறைதலாத லின் அது , குறைந்து பின்னிற்றலைக் குறித்தது . குடி - குடும்பம் . புறத்துக் காண்பவர் , குடும்பத்தில் பற்றொடு நிற்கின்றார் எனக் கருத , சிவனடியார் உள்ளத்துப் பற்றின்றியே அதனொடு நிற்றலின் , அந் நிலையை , ` பொய்யே குடியோம்பி ` என்று அருளினார் . குழைதல் , சிவபிரானிடத்தும் , அவன் அடியாரிடத்தும் . ` வாழி ` என்றதில் , இகரம் தொழிற்பெயர் விகுதி . ` வாழியர்க்கு ` என்பதனை , ` வாழிய ரிடத்து ` எனத் திரிக்க . அவரிடத்து வழுவுதல் - அவர்க்கு அடிமை செய்தலில் தவறுதல் . சுந்தரர் அடியார்க்கு அடியராய் , அவர்தம் அடிமைத் திறத்தில் திறம்பாது நின்றமை அறிக . இனி , ` காட்டி ` என்னும் எச்சத்தினை , எண்ணின்கண் வந்ததாகக்கொண்டு , ` வாழி யர்க்கே வழுவா நெறி காட்டுபவனை ` என்று உரைத்தலுமாம் . ` மாசு ` என்றது வினையை . மாசினால் வருவதனை , ` மாசு ` என்றார் . பான்மை வழக்கினால் . ` என்னை மாசறுத்தான் ` என , வினையது நீக்கம் , வினைமுதல்மேல் ஏற்றப்பட்டது .

அடியேற்கு , எனது நா , தனது புகழைச் சொல்லு தலில் என்றும் மாறுபடாதவாறு என்னிடத்துப் பொருந்தி , உள்ளே அமுதம் நிறைந்தாற்போல இனித்து ஊற்றெழுகின்ற துணைவனாய் உள்ளவனும் , எண்ணில்லாத பல தேவர்களும் துதித்து வணங்குகின்ற வணக்கத்திற்கு உரியவனும் . ` ஞாயிறு , திங்கள் , தீ ` என்னும் முச்சுடர் களிலும் வேறற நிற்பவனும் , திருமாலும் பிரமனும் தேடி அறியப்படாத பெருமையை உடையவனும் , எனக்குப் பெருமையை அளித்தவனும் ஆகிய பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத் தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் எங்ஙனங் காண்பேன் !

` உன் திறமே ` என்பது பாடம் அன்று , ` திறம்பாமை ` என்பது , ` திறம்பாது ` எனத் திரிந்துநின்றது . ` பொதிந்து ` என்றது , பொதிந்தாலொப்ப நிற்றலை உணர்த்திற்று . ` ஆத்தன் ` என்பது நீட்ட லாயிற்று . ` அடியேன்றனக்கு ஆத்தன் ` என இயைக்க . ` சோத்தம் ` என்பது , கடைக் குறைந்து நின்றது , ` மகத் ` என்னும் ஆரியச்சொல் , ` மாத்து ` எனத் திரிந்து நின்றது . இறைவன் சுந்தரர்க்கு அளித்த பெருமை , தோழமை .

சிறந்த இசைத்தமிழைப் பாடிய திருஞானசம்பந்த மூர்த்தி சுவாமிகளும் , திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளும் அருளிச்செய்த , தமிழ்ச் சொல்லால் அமைந்த மெய்யுணர்வு மாலையாகிய , முன்பு அவர்களால் சொல்லப்பட்டனவற்றையே பின்னும் பிறர் சொல்லிப் போற்றுதலை விரும்புபவனும் , அடியேனது அறியாமையை அறிந்து , கல்லின் இயல்பைக் கொண்ட எனது மனத்தை உருகப்பண்ணி , கழல் அணிந்த தனது திருவடியைப் பெறுவித்து , எனது குற்றங்களை எல்லாம் அறுத்த வன்மையையுடைய , தேவர் பலரும் வணங்க நிற்கின்ற பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத் தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் , எங்ஙனங் காண்பேன் !

` நாளும் இன்னிசையால் தமிழ் பரப்பும் ஞான சம்பந்தன் ` என்று அருளினமையால் ( தி .7 ப .62 பா .8), ` நல்லி? u2970?` என்றதற்கு இதுவே பொருளாயினும் , அது சிறந்த புகழின் மேலும் நோக்குடைத்தேயாம் . அது ` நாவினுக்கரையன் ` என்றதனோடும் இயைவதே . ` நாவினுக்கரசரும் ` என்பது பாடம் அன்று . ` நன்மாலை ` என இயையும் . நன்மை - ஞானம் ; அதனை , ஞானத்தை , ` சன்மார்க்கம் ` ( சிவஞானசித்தி சூ .8) என வழங்குதல் பற்றி அறிக . இவ்வாறு இருவரது பாடலையும் ஒருபெற்றியவாகவே , உணர்த்தி யருளினமையின் , அவை தம்முள் வேறுபாடின்மை அறிந்துகொள்க . இதனானே , ` பாட்டிற்கு நீயும் அவனும்ஒப் பீர்எப் படியினுமே ` எனப் பின்வந்தோரும் நாவுக்கரசரை நோக்கிக் கூறினார் என்க ( நால்வர் நான்மணிமாலை -2). ` சொல்லிய ` என மறித்துங் கூறியது . ` மாலை ` என்னும் ஒப்புமை வழக்கால் , ` முன்னர் ஒருவர் சாத்திய வற்றையே கொண்டு , பின்னரும் பலர் சாத்துதல் ஆகாது போலும் ` என்று ஐயுறினும் உறுவர் என்னும் திருவுள்ளத்தால் . ` உற்ற குறியழியும் ஓதுங்காற் பாடைகளிற் சற்றும் பொருள்தான் சலியாது ` - உண்மைவிளக்கம் -41 என்றமையின் , சொன்மாலைகள் அன்னவல்ல , என்றுந் தூயனவே யாம் என ஐயம் அறுத்தற் பொருட்டு என்க . இவ்வைய மறுத்தற்கண் ஏகாரம் , தேற்றமாம் , பின்னும் அதுதானே பிரிநிலையுமாய் , ` ஏனை எல்லாவற்றினும் மேலாக , இவற்றையே எம் பெருமான் பெரிதும் விரும்புகின்றான் ` என்பதுணர்த்தும் . இவ்வாறு , அவன் இவற்றைச் சிறப்பாக விரும்புதற்குக் காரணம் , இசைமாலை , ஞானமாலை ` என்பவற்றாற் குறிக்கப்பட்டது . அஃதாவது , இசையும் , ஞானமும் ஒருங்கியைந்த சொன்மாலை யாதல் பற்றியே , இவற்றை இறைவன் ஏனையவற்றினும் மேலாகப் பெரிதும் விரும்புகின்றான் என்றவாறு , வேதங்களுள்ளும் ` சாம வேதத்தை இறைவன் பெரிதும் விரும்புவன் ` என்றல் , இசையொடு கூடிநிற்றல் பற்றியேயாம் . இவற்றை ஓது வார்க்கும் , கேட்பார்க்கும் இசையால் அன்பு தோன்றுதலும் , ஞானத் தால் அது நிலைபெறுதலும் உளவாதல் அறியற்பாற்று . இதுபற்றியே , திருப்பதிகங்கட்குத் திருக்கடைக் காப்பாகப் பயன் அருளிச் செய்யப் பட்டதென்பதும் , நுனித்துணரற் பாலது . இனிச் சுவாமிகள் தமது பாடலையும் அவ்விருவர் பாடல் களோடு ஒப்ப இறைவன் மிக விரும்புதலை வெளிப்பட அருள நினைந் திலராயினும் , முன்னைத் திருப்பாடலில் . ` மாத்தெனக்கு வைத் தானை ` என அருளினமையாலும் , இத் திருப்பாடலிலும் இறைவன் தம்மைக் குற்றம் அறுத்துக் குணஞ் செய்தமையை வகுத்தோதினாராக லானும் , பிறவாற்றானும் அதனைக் குறிப்பான் உணர்த்தியருளினார் எனவே கொள்க . அது திருக்குறிப்பு அன்றாயின் , தம் திருப்பதிகங் களது இறுதியில் , சுவாமிகள் திருக்கடைக்காப்பு அருளுவாரல்லர் என்க . இவ்வாறு இத்திருப்பதிகத்துள் , ஞானசம்பந்தர் , நாவுக்கரசரது திருப்பாடல்களின் பெருமையை உலகறிய எடுத்தோதியருளினமை யின் , சேக்கிழார் , ` நன்று மகிழும் சம்பந்தர் நாவுக்கரசர் பாட்டுகந்தீர் என்று சிறப்பித் திறைஞ்சிமகிழ்ந் தேத்தி அருள்பெற்று ` ( தி .12 ஏ . கோ . புரா .44) என எடுத்தோதி , தம் கடப்பாட்டினை இனிது முற்றுவித்தருளினார் என்க . ` வானவர் வணங்க நின்றானை ` என்றதனை ஒருபெயர்ப் படுத்து . ` வல்லியல் ` என்றதனோடு தொக்க தொகையாக்குக .

யான் , முன் உள்ள பாடல்களை , அவைகளைப் பாடும் நெறியாற் பாடி இறைவனை வழிபடுமாற்றை அறிந்திலேன் ; புதிய பாடல்களை யாக்கும் நெறியால் யாத்துத் துதிக்கு மாற்றினையும் அறிந்திலேன் ; மனத்தில் உள்ள குற்றங்களை ஆராயும் நெறியால் ஆராய்ந்து கண்டு அதனைத் திருத்தும் வகையை அறிந்திலேன் ; அதனால் , அதனை நன்னெறியிற் செல்லுமாறு செலுத்தும் வழியை அறிந்திலேன் ; இவற்றால் ` இவன் நன்னிலையைப் பெறுதல் எவ்வாறோ !` என்று நல்லோர்கள் இரங்கிக்கூற இருக்கின்ற காலத்து , என்னையே சிறப்பாக யாவர்க்கும் காட்டி , ` இவன் எனக்கு அடிமை ` என்று சொல்லி வெளிக்கொணர்ந்து , தனக்கு ஆளாகக் கொண்டு , ` இனி , நீ , பயனின்றி வாடி வருந்தலை ` என்று தேற்றிய பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் வந்து அடைந்த தனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் , எங்ஙனங் காண்பேன் !

` பன்னல் ` என்பதன் முதனிலையாகிய , ` பன் ` என்பது , ` ஆராய்தல் ` என்னும் பொருளது . அதுவே , பின்னர் , ஆராய்ந்து பன் முறை சொல்லுதலைக் குறிக்கும் . இனி , அம் முதனிலைதானே உகரம் ஏற்று உயிரீறாய் வேறுபட்டு நின்று ஆராய்ந்து நெறிப்படச் செய் தலைக் குறிப்பதாய் , பஞ்சியை நூலாக்குதலையும் , செய்யுள் செய் தலையும் குறிக்கும் . ஆகவே , ` பனுவல் ` என்னும் தொழிற்பெயர் , ஆகு பெயராய் , அதன் செயப்படுபொருளாகிய , பஞ்சி நூலையும் , செய்யுளையும் குறிப்பதாயிற்று . அவ்வாற்றான் , ஈண்டு , ` பனு ` என்னும் முதனிலை பற்றி , ` பனுவுமா பனுவி ` என்று அருளினார் என்க . தேடுதல் , செலுத்துதல் , கூடுதல் , இவற்றிற்குச் செயப்படு பொருள்களும் , கூறுதலுக்கு வினை முதலும் வருவிக்கப்பட்டன . இத் திருப்பாடலின் முதல் இரண்டடிகளையும் , ஏனையவற்றோடொப்ப வகையுளி செய்து சீரறுக்க . அன்றி , இயல்பாகவே வைத்து , ` அடிமயங் கிற்று ` என்றலுமாம் .

பிணித்துள்ள வினைத் தொடர்பு அறுதலால் , பிறவியாகிய கடலினது பரப்புச் சுருங்குமாறு செய்பவனும் , தன்னை உணர்ந்த உணர்வின் வலிமையால் , தம் செயல்களைத் தன்னிடத்தே சேர்த்து , அதனால் , செய்யும் செயலெல்லாம் தவமேயாகக் குவித்த தன் அடியவர்கட்குத் தனது திருவடிகள் , நினைத்தற்கு எளியவாய்க் கிடைத்தலானே , தனது சிவலோகத்தின் வாயிலைத் திறந்து , அதன்கண் அவர்களைப் புகச்செய்ய வல்லவனும் , தன்னையே வணங்குகின்ற வர்களது மனத்தில் விளங்குபவனும் ஆகிய பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் , எங்ஙனங் காண்பேன் !

பிறவி நீங்குமாறும் , சிவலோகத்து ஏறுமாறும் இவை என்பது உணர்த்துதற் பொருட்டு , ` பற்றற ` எனவும் , ` எளிதாய் ` எனவும் ஓதினாரேனும் , ` பற்றறுத்து ` எனவும் , ` எளிதாகத் தந்து ` எனவும் ஓதுதலே திருவுள்ளம் என்க . படுகடல் - ஒலிக்குங்கடல் ; என்றது , அடையொடுவந்த உருவகம் , ` தம்மடியார்க்கு என்பது பாடம் அன்று . ` எளிது ` என ஒருமையால் அருளியது , ` பாதம் ` என்னும் பொதுமை நோக்கி . ` எளிதாய் ` என்ற எச்சம் காரணப்பொருட்டு . ` ஏற்ற ` என்றார் , எல்லாவற்றிற்கும் மேல் உளதாதலின் .

தேவர்கள் , இருடிகள் , அரசர்கள் முதலாக எண்ணிறந்தவர்களாகிய எவரெவரும் , எவ்விடத்திலும் இருந்து வழிபட , அவ்வெல்லா இடங்களிலும் நின்று அவர்களது வழி பாட்டினை ஏற்று , அவரவர் விரும்பியதை அவர்கட்கு அளித்து , இவ்வாற்றால் , தன்னை அடைந்தவர்க்குப் புகலிடமாய் நிற்பவனும் , இவ்வாறு உள்ள இவை இவையாகிய அருளைத்தருகின்ற எங்கள் கற்பகத் தருவும் கடலும் போல்பவனும் , யான் , ` எம் பெருமானே , எனக்கு அருள்செய் ` என்று வேண்டிக்கொண்ட பின்பு , என் உயிரைத் தன்னுடையதாகக்கொண்டு , என் உள்ளத்திலே எஞ்ஞான்றும் நீங்காது இருப்பவனும் ஆகிய பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் , எங்ஙனங் காண்பேன் !

` எவ்வெவரும் ` என்னும் முற்றும்மை தொகுத் தலாயிற்று . ` மற்று `, அசை . ` அவ் ` என்பது அடுக்கி , ` அவ் வவ ` என வருதல் போல் , ` இவ் ` என்பது அடுக்கி , ` இவ்விவ ` என , வந்தது . இவைகளில் , ஈற்றில் நிற்கும் அகரம் , சாரியை . ` இவை இவை ` என்பது , அங்கங்கும் நின்று வழிபாட்டினை ஏற்று வேண்டுவோர் வேண்டுவதை அளித்தலும் , பின்னும் புகலிடமாய் நிற்றலும் ஆகிய இவற்றை , ` இவ்விவர் ` என்பது பாடம் அன்று . ` கருணைக் கற்பகம் . கருணைக் கடல் ` என்றவை , இல்பொருள் உவமைகள் . ` கற்பகம் , கடல் `, என்றவை , உவமையாகு பெயர்கள் ` கற்பகக் கடல் ` உம்மைத் தொகை . உம்மைத் தொகைக்கண் நிலைமொழி மகரஈறு கெட , வரு மொழி வல்லெழுத்து மிகுதலை , ` இன்பத் துன்பம் ` ( தி .8 திருக்கோவை யார் -71.) என்றதனானும் அறிக . சுந்தரர் , ` எம்பெருமானே அருளாய் ` என்று வேண்டியது , திருக்கயிலையில் , ` மையல் மானுட மாய்மயங் கும்வழி ஐய னேதடுத் தாண்டருள் செய் ` ( தி .12 பெ . புரா . திருமலை -28.) என்றது . ` என்ற பின்னை ` என்றது , ` என்று வேண்டியதனாலே ` எனக் காரண காரிய நிலைகள் தோன்ற நின்றது .

வானத்தில் திரிகின்ற முப்புரங்களை அழித்ததும் , குற்றம் செய்த , வலிமையுடைய அரக்கனாகிய இராவணனை ஒறுத்ததும் , ஏனை , பெரிய ஆலகால விடத்தை அமுதமாக உண்டதும் முடிதற்குக் காரணனான பின்னோனாய் , எப்பொருட்கும் முன்னே தோன்றினவனும் , அரிய நான்கு வேதங்களை ஓதுகின்ற அந்தணர்கள் , மனம் மாறுபடாது நின்று அடிபணிந்தும் , அவர்களால் அறிதற்கு அரியவனும் , மலைமகட்குக் கணவனும் ஆகிய எம் பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் , எங்ஙனங் காண்பேன் !

தேவர்களாலும் தடுத்தற்கு அரியதாய் எங்கும் பரவின மையின் , ` பெரிய நஞ்சு ` என்று அருளினார் . ` அமுது ` என்றதன்பின் , ` ஆக ` என்பது வருவிக்க . ` நஞ்சினை அமுதமாக உண்டான் ` என்றது , ` தேவர்கள் அமுதத்தைப் பகிர்ந்து உண்டதில் தனக்கு உரிய அமுதாகப் பெற்று உண்டது நஞ்சினையே ` என்றபடி . முற்றுதல் - முடிதல் . ` முற்றும் ` என்ற பெயரெச்சம் , ` பின்னை ` என்ற காரணப் பெயரைக் கொண்டது . ` பின்னை ` என்றது , காலவாகுபெயர் . உலகம் தோன்றி நெடுங் காலம் சென்ற பின்னரே , திரிபுரம் எரித்தமை முதலியன நிகழ்ந்தன என்றலே பொருந்துவதாதல் அறிக . யாவும் தோன்றுதற்கு முன்னே இருத்தலை , முளைத்தலாக அருளினார் , பான்மை வழக்கால் . வேதங்களில் அரிய பொருள்கள் உளவாயினும் , அவற்றைச் சிவாகம வழியால் அன்றி உணரலாகாமையின் , வேதம் ஒன்றையே உணரும் அந்தணர்களால் , சிவபெருமான் அறிதற்கு அரியனாயினான் என்க . எனவே , இங்கு , ` நான்மறை அந்தணர் ` என்றது , சிவாகமங்களை , ` வேத பாகியம் ` என்றும் , அதன்கண் சொல்லப்பட்ட தீக்கை முதலிய வற்றை , ` அந்தணர்களுக்கு உரிய அல்ல ` என்றும் இகழ்ந்து , சிவ பிரானையும் ஏனைத் தேவர்களோடு ஒப்பக் கருதுதலும் , ஒரோவழி , மாயோன் முதலியோரைச் சிவபெருமானினும் உயர்ந்தோராகக் கருதுதலும் உடைய வேதியர்களையேயாயிற்று . மீமாஞ்சகர் கடவுளை அடிபணிதல் இன்மையின் , இத்திருமொழி , மீமாஞ்சகரைக் குறித்தது என்றல் கூடாமை அறிக . வேதத்துள் , ஈசானாதி பஞ்சப் பிரம மந்திரங் களும் , உருத்திரனுக்கு ஆவுதி பண்ணும் மந்திரம் ஏனைய தேவர்கட்கு உரிய ( இந்த்ராய ஸ்வாஹா , வருணாய ஸ்வாஹா ) மந்திரங்கள் போலப் பெயரளவில் நில்லாது , முதற்கண் வணக்கம் சொல்லி , பின்னர்ப் பெயரைக்கூறி , அதன் பின் , ` பசுபதி ` எனச் சிறந்தெடுத் தோதுவதும் , ( நமோ ருத்ராய பசுபதயே ஸ்வாஹா ) பிறவும் சிவபெருமானது தலைமையை உணர்த்தி நிற்பினும் , அவற்றது சிறப்புச் சிவாகமங்களினன்றித் தெற்றென உணரவாராமையின் , சிவாகமங்களைப் போற்றாதார் , சிவபெருமானை யறிதல் அரிதாயிற்று என்க . சிவாகமங்கள் இன்றி , வேதம் ஒன்றாலேயும் சிவபிரானது தலைமையை அறிதல் கூடும் என்பார் உளராயின் , அன்ன உணர்வுடை யார் , சிவாகமங்களை இகழார் என விடுக்க . சிவாகமத்தை இகழ்வார் , சிவபெருமானது முதன்மையை உணராது தமது உணர்வையே சிறந்ததாகக் கூறி நிற்றல் , இன்றும் எங்கும் கண்கூடாய் அறியப் படுவதேயாதல் அறிக .

தன்னொடு மாறுபடுதலை ஏற்ற பிரமனது தலைகளில் ஒன்றை அறுத்து , அதனை நிரப்ப , மாயோனது உதிரத்தை ஏற்றவனும் , யாவருக்கும் காணப்படுகின்ற தோளின் மேல் எலும்புக் கூட்டினைச் சுமக்கின்ற பெரிய விரதத்தையுடைய கங்காள வேடத்தை யுடையவனும் , தன்னைக் காண்பதற்குரிய வழியைக் காட்டுதற்கு அரியவனும் , தன்னிடத்திற் பொருந்திய மனத்தையுடையவர்கட்கு எளியவனும் , அறியாமை வழிச் சென்று அணுக இயலாதவனும் ஆகிய பெருமானை , அடியேன் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் இத்தலத்தில் வந்து அடைந்ததனாற் கண்டேன் ; இல்லாவிடில் எங்ஙனங் காண்பேன் !

ஏன்று கொள்ளுதற்குச் செயப்படுபொருள் வருவிக்கப் பட்டது . மேலைத் திருப்பாடலில் சிவனை அறியமாட்டாத அந்தணரது தன்மையைக் குறித்தபின் , இத் திருப்பாடலில் , அவர்கட்குத் தந்தை யாய் உள்ளவன் சிவபிரானை இகழ்ந்து அடைந்த நிலை இது என உணர்த்துகின்றார் என்பது , பிரமனை , ` அந்தணன் ` என்ற குறிப்பால் விளங்குவதாகும் . அவன் அடைந்த நிலையை அருளுகின்றவர் , அவனுக்கு உண்மையை உணர்த்தாது , தானே முதல்வன் என்று சொல்லி அவன்பால் வெற்றிபெற நினைத்த அவனது தந்தை அடைந்த நிலையையும் உடன் அருளிச் செய்தார் . பிரமதேவன் தானே உலகிற்கு முதல்வன் என்று சொல்ல , திருமால் அதனை மறுத்து , ` நானே முதல்வன் ` என்று சொல்லியதனால் இருவருக்கும் போர் நிகழ்ந்தபொழுது , சிவபிரான் வைரவக் கடவுளைத் தோற்றுவித்து விடுக்க , அவரைக் கண்டு திருமால் அஞ்சி நீங்கியபின்னும் பிரமன் , ` என் மகனே வா ` என்று அழைத்தல் கண்டு , அவனது நடுத்தலையை நகத்தாற் கிள்ளி அவனது செருக்கை அடக்கி , வைகுந்தத்திற் சென்று திருமாலின் நெற்றியைத் தாக்கி அதனினின்றும் பாய்ந்த உதிரத்தை அக்கபாலத்தில் ஏற்றார் என்பது சிவ புராணத்துட் கூறப்படுதல் காண்க . இது , காஞ்சிப் புராணத்து வைரவேசப் படலத்துள்ளும் விரித்துக் கூறப்பட்டது . ` களேபரம் ` என்றது , கங்காளத்தையே ஆதலின் , ` கங்காளன் ` என்றது , வாளா பெயராய் நின்றது . கங்காளத்தைச் சுமந்து நிற்கின்ற செயலை விடாதிருத்தலையே , ` மாவிரதம் ` என்று அருளினார் . எனவே , இதுபோல்வதொரு கோலத்தைக் கொண்டே , ` மாவிரதம் ` என்னும் சமயம் உளதாயிற்றென்க . ` சான்று ` என்றது , ` அறியும் வழி ` என்னும் பொருளதாய் நின்றது . ` குணம் , குறி ` முதலி யவை ஒன்றும் இல்லாமையின் , அதனைக் காட்டுதல் அரிதாயிற்று . ` அரியவன் ` என்புழியும் இரண்டன் உருபு விரிக்க . ` தன்னை ` என வந்த பலவற்றுள்ளும் , ` தன் ` என்பது , சாரியை . மான்று - மயங்கி . அஃது அறியாமையால் வரும் திரிபு உணர்ச்சியைக் குறித்தது .

வறுமையின் வலிமை கெடும்படி அரிய வேள்வித் தீயை வளர்த்தற்கு ஏதுவான , பெரியோர் பலரும் போற்றிக் கற்ற நான்கு வேதங்களின் முடிந்த பொருளாகிய தீப்போலும் உருவின னாகிய சிவபெருமானை , அவனை எஞ்ஞான்றும் தன்னிடத்து நீங்காது கொண்டு நிற்கும் , ` திருவலிவலம் ` என்னும் தலத்தில் வந்து கண்டு , அவன் அடியவனும் , நிலை பெற்ற திருநாவலூரில் தோன்றியவனும் , ` வன்றொண்டன் ` எனப் பெயர்பெற்றவனும் ஆகிய நம்பியாரூரன் பாடிய , இனிய இசையையுடைய , செவ்விய தமிழால் ஆகிய பத்துப் பாடல்களையும் , மனத்தால் விரும்பிப் பாடவல்லவர்கள் , தேவர்கள் விரும்பிப் போற்ற , துன்பம் இல்லாத வானுலகத்தைப் போய் அடைவர் ; இது திண்ணம் .

` ஓம்பும் நான்மறை , கற்ற நான்மறை ` எனத் தனித் தனி இயைக்க . ` அனல் ` என்றது உருவகமாய் , அனல்போலும் திரு மேனியை உடைய சிவபிரானைக் குறித்தது . அவன் நான்மறையின் முடிந்த பொருளாதலின் , ` முற்று அனல் ` என்று அருளினார் . ` நான் மறை முற்றனல் ஓம வலிவலந்தனில் ` எனவும் பாடம் ஓதுவர் , ` ஒலி கொள் ` என்றது , இறந்த கால வினைத்தொகையாய் . ` பாடிய ` எனப் பொருள் தந்தது . ` வானுலகு விரும்பி ஏத்த , மெலிவில் விண்ணுலகு போய் எய்துவர் ` எனக் கூட்டுக .