அடியேன் , மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற காளை வடிவத்தினனாகிய பெருமானை , அவனது , அடியவர்கள் வணங்கு கின்ற திருவடியையும் , ஒளியையுடைய இளைய பிறைச்சூட்டினையும் , சூதாடு கருவிபோலும் , மெல்லிய தனங்களையுடைய உமையவளது கூறாய் விளங்கும் இடப்பாகத்தையும் , ஒளிவிடுகின்ற செந்தாமரை மலர்போலும் திருமேனியையும் , தேவர்கள் ஓலமிட , அதற்கு இரங்கிக் கடலில் தோன்றிய நஞ்சினை உண்ட நினைவுக்குறி நீங்காதிருக்கின்ற , மேகம்போல விளங்குகின்ற கண்டத்தையும் , எட்டுத்தோள்களையும் , அழகிய நல்ல சடையின்மேல் உள்ள அணிகளையும் கண்குளிரக் கண்டு வணங்கப் பெறுவது எந்நாளோ !

அடித்தொழல் , அடியின்கண் தொழுதல் என்க . ` அடித் தொழலும் ` என்று அருளினாரேனும் , ` தொழுதலையுடைய அடியும் ` என , ஏனையவற்றோடு இயைய உரைத்தலே திருவுள்ளமாதல் அறிக . ` சூது `, ` வண்ணம் ` ஆகுபெயர்கள் . ஆகி வருதல் , மிகுந்து வருதல் . அதற்கு , ` ஒளி ` என்னும் வினைமுதல் வருவிக்க . ` வரும் ` என்றது , ` வருவதுபோலும் ` என்னும் பொருட்டு . சடைமேல் உள்ள அணிகள் , பாம்பு , வெண்டலை முதலியன . கார் - நீர் ; ` மிக்க ` என்றது இசை யெச்சம் . ` கொல் ` என்றதற்கு , மேலைத் திருப்பதிகத்துள் உரைத்த வாறே உரைக்க . ஓகாரம் , இரக்கம் .

மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த ` திருக்கானப் பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற காளை வடிவுடைய தலைவனை , அடியேன் , என்பால் உள்ள துன்பங்களெல்லாம் கெடு மாறு , அடியவர் உனது பெருமைகளை நினைந்து மனம் உருகி , செறிந்த இசையைப் பாடுதலும் , அவர் நீயேயாகும் பேற்றைப் பெறுதலை உணர்ந்து , அவரோடு அன்பு மிகுந்து , உனது திருவடியை மனம் பொருந்திப் பாடுமாற்றைக் கற்று , உனது குளிர்மிகுந்த சடை முடியையும் , அதன்கண் பொருந்திய கொடிய பாம்பையும் , கொக் கிறகையும் , குளிர்ந்த ஊமத்த மலரையும் , அன்பு மேலும் மேலும் பெருகுமாறு , அகங்கையிற் சிறந்த மலர்களைக் கொண்டு வணங்கப் பெறுவது எந்நாளோ !

` விரவும் ` என்றதனை , ` கோளரவும் ` என்றதற்கு முன்னே வைத்துரைக்க . ` ஓதலுணர்ந்து ` என்றதில் உணர்தல் , அடியாரிடமிருந்து கற்றல் . ` பெருமைக்கு ` என்றது , உருபு மயக்கம் . ` நீ ஆதல் ` என்றது , ஆன்மாச் சிவமாம் நிலையை . இனிய இசையைப் பாடி அடியவர் சிவமாந் தன்மையைப் பெறுகின்றார் என்க . உறுதோ றுயிர்தளிர்ப்பத் தீண்டலாற் பேதைக் கமிழ்தி னியன்றன தோள் . - திருக்குறள் - 1106 என்றாற்போல்வதே இறையனுபவமும் ஆதலின் , தொழுந்தோறும் உயிர் இன்புற , அன்பு பெருகுவதால் அறிக . கனவிற் கண்ட காளை வடி வினனை , நனவிற் படர்க்கையாக அருளிச்செய்து காதலுற்றுச் செல் கின்றவர் பெரிதும் முறுகி எழுந்த காதலால் , இடையே அவனை எதிர் பெய்துகொண்டு , முன்னிலையாக இதன்கண் அருளிச் செய்தார் என்க .

நான் உடைமையாகப் பெற்றுள்ள செல்வம்போல எனக்கு நன்மையைத் தருகின்ற மேலானவனும் , தன்னையே வீடு பேறாக உணர்பவரது சொல்நிலையில் நிறைந்து நிற்கும் மங்கல குணத்தினனும் , தேனிடத்தும் , அதன் தெளிவிடத்தும் உள்ள சுவை போல்பவனும் , தேவர்களுக்குத் தலைவனும் , பூக்கள் உயர்ந்து தோன்றுகின்ற முடியை உடையவனும் , வானத்தில் உள்ள சிறந்த சந்திரனும் , குற்றம் அற்ற ஒளியையுடைய கதிரவனும் , காற்றும் , தீயும் , நிலமும் ஆகி நிற்பவனும் ஆகிய மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற , காளை வடிவத்தினனாகிய பெருமானை , ` காட்டில் சிறந்த நடனம் ஆடுபவன் ` என்று சொல்லித் துதித்துத் தலைக்கூடப் பெறுவது எந்நாளோ !

சொல் நிலையில் நிறைந்திருத்தல் , அவர்களது உணர்விற்கு அகப்பட்டு விளங்கிச் சொல்லாற் சொல்ல நிற்றலாம் . உணராதார்க்கு உணர வாராமையை , ` அதுபழச் சுவைஎன அமுதென அறிதற் கரிதென எளிதென அமரரும் அறியார் ` என்றும் , உணர்ந்தவர்க்கு உணரவருதலை , ` இதுஅவன் திருவுரு இவன்அவன் எனவே எங்களை ஆண்டுகொண்டு ` என்றும் அருளிச்செய்தவாற்றால் அறிக . ( தி .8 திருவா - திருப்பள்ளி .7) ` அமுது ` என்றது , ` சுவை ` என்னும் அளவாய் நின்றது . ` தெளிவு ` என்றதும் ஆகுபெயரால் , அதன் சுவையையே என்க . ` சோதி ` என்றது , அதனையுடைய கதிரவனை . பூதங்களின் வேறாதல் தோன்ற , மதியையும் கதிரையும் வேறாகவும் , மாருதம் முதலிய வற்றின்பின் , ` ஆய ` என எச்சமாகவும் ஓதினாரேனும் கருத்துநோக்கி இவ்வாறு உரைக்கப்பட்டது . இனி ,` மாருதம் முதலியவை மாய்ந் தொழிந்தகாலைக் கானிடை நடனம் ஆடும் பெருமான் என்று சொல்லித் துதித்து ` என உரைப்பினும் அமையும் .

மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப் பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற , காளை வடிவின னாகிய பெருமானை , அவனது , பகைத்தவரது முப்புரங்களை அன்று அழித்த , வில்தொழில் பொருந்திய வீரத்தையும் தன்னை நினைவாரது நினைவின் வண்ணம் நிற்கும் நிலையையும் , அவர்களை நடத்துகின்ற முறையையும் , குற்றமில்லாத அவனது அடியார்கள் சொல்லுகின்ற புகழின் வகைகளையும் , அரையில் உடுக்கின்ற கோவணமும் , பட்டும் , தோலும் ஆகிய உடைகளையும் , வலிமை விளங்குகின்ற திண்ணிய தோள்களையும் , நீறு செறிந்த மார்பின்கண் , பெருமையையுடைய மலைமகள் தழுவியதனால் உண்டாகிய வடுவினையும் , அடியேன் , புகழ்ந்து பாடக்கற்றன பலவற்றாலும் துதித்துக் கைகூப்பி வணங்குதல் எந்நாளோ !

பாவகம் - நினைவு ; அது , நினைக்கப்படுகின்ற உருவத்தைக் குறித்தது . ` பட்டு , அதள் ` என்றனவும் உடைகளையே யாதலின் , கோவணத்தோடு ஒருங்கெண்ணப்படுவவாயின . ` நீறுதுதை மார்பிடை ` என மாற்றியுரைக்க .

மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப் பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற பெருமானது , முல்லை நிலத்திற்கு உரிய விடையினது அழகையும் , அழகிய நல்ல சடையின் கண் கொத்தாய் உள்ள பூக்களையும் , மார்பில் கொன்றை மலரின் மாலையையும் , அதன் அருகே ஒரு பாகத்தில் , முல்லை அரும்பின் தன்மையைக் கொண்ட நகையினையும் , மெல்லிய இயல்பினையும் உடையவளாகிய உமாதேவி , காதலை மிகுதியாகக்கொண்டு விளங்கு கின்ற அப்பகுதி தருகின்ற எல்லாத் தன்மைகளையும் , தில்லை நகரில் உள்ள சபையிற் பொருந்தி நின்று ஆடுகின்ற புகழையுடைய நடனத்தை யும் , கையில் உள்ள வலிய மழு , மிக்க தீ என்னும் இவற்றையும் , அடியவர் சாத்தும் மணிவடத்தின் அழகையும் காண்பது எந்நாளோ !

` விடைக் கழகும் ` என்பது பாடம் அன்று . ` தொத்து ` என்றது , செயற்கைப் பிணிப்பாகிய மாலையை உணர்த்திற்று ; அதனை , மார்பிலணியும் தாராகக் கொள்க . உமாதேவி விளங்கும் பகுதி தருகின்ற தன்மைகள் . ` தோலும் துகிலும் குழையும் சுருள்தோடும் ` ( தி .8 திருவா . கோத் -18) என்பதில் அம்மைக்கு உரியனவாகக் கூறப்பட்டவை காட்டும் அழகுகள் . நடனம் எவ்விடத்தும் செய்யப்படினும் , அதற்குச் சிறப் பிடம் தில்லையாதல் பற்றி , ` தில்லை நகர்ப் பொதுவுற்று ஆடிய சீர்நடம் ` என்று அருளினார் . ` கைமி? u2970?` என்றது , தாப்பிசையாய் முன்னும் சென்று இயையும் . ` காளையை ` என்னும் இரண்டனுருபை , ` யானையைக் கோட்டைக் குறைத்தான் ` என்புழி , ` யானையை ` என்பதில் உள்ள இரண்டனுருபு போலக் கொள்க .

தாமரை மலரில் உள்ள திருமகளைப் போலும் மகளிரது , யாழை முறைப்படி யமைத்தலைப் பயன்படச் செய்கின்ற பாடலின் சிறப்பையும் , அதன்கண்ணே அவர்கள் நெடிது நிற்றலையும் , அதற்கு ஏதுவாகிய அவர்களது பத்தியையும் , தான் ஒருவனே வீடு பேற்றை அளித்தலால் , அதனை விரும்புவோர் யாவராலும் உள்ளத்து இருத்தப்படுகின்ற முதற்கடவுள் என்று தன்னை நினைந்து துயிலெழுகின்ற மெய்யுணர்வுடையோர் , அதன் பொருட்டு அவன் முன் வாடிநிற்கும் வாட்டத்தினையும் , யாவர்க்கும் இறைவனாகிய என் தந்தையையும் ஒருங்கு காணுதலைப் பொருந்துமாறு எவ்வாறு என்று , சேய்மையில் நின்று வருந்துகின்ற என்னையும் பொருளாக நினைந்து உய்தி பெறும்படி அருள்செய்யும் கண்ணுதற் கடவுளும் , கனிபோல இனிப்பவனும் ஆகிய , மிக்க நீரையுடைய , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற , காளை வடிவினனாகிய பெரு மானை அடியேன் காணப்பெறுவதும் எந்நாளோ !

` பங்கய மாதனையார் ` என்றதனை , முதற்கண் வைத்து உரைக்க . ` ஆர் பாடல் ` என்றது . பிறவினை வினைத்தொகை . ` அளித்து ` என்னும் எச்சம் , செயப்பாட்டு வினையாய் நின்ற ` எண்ணு ` என்றதனோடு முடிந்தது . ` விரவி ` என்றதனை , ` விரவ ` எனத் திரிக்க . மகளிரும் ஆடவரும் ஆகிய அடியவரோடு இறைவனை யும் ஒருங்குகாணுதல் எங்ஙனம் என்று ஏக்கற்றதனை அருளிச் செய்தவாறு . ` நைகிற என்னை ` எனப் பாடம் ஓதுதல் சிறவாமை யறிக . ` காண்பதும் ` என்ற உம்மை சிறப்பு .

யானையை உரித்து அத்தோலைப் போர்வையாகக் கொண்டு , எலும்பை மாலையாக அணிந்தவனும் , வஞ்சனை யுடைய வரது மனத்தின்கண் தனது நெஞ்சினாலும் சிறிதும் அணுகாதவனும் , மும்மூர்த்திகளது உருவமும் தன் உருவமே யாகின்ற முதல்முதற் காரணனும் , ` மூசு ` என்னும் ஒலியுண்டாக உயிர்க்கின்ற பெரிய இடபத்தை நடத்துகின்றவனும் , போலியாகவன்றி உண்மையாகவே தன்னை மனத்துட் பொருந்தப் பற்றுகின்ற அவர்கட்கு அமுதம் போல் பவனும் , பால் , நறுநெய் , தயிர் முதலிய ஐந்திலும் மூழ்குகின்றவனும் , மேலோர்க்கெல்லாம் மேலானவனும் ஆகிய மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளி யிருக்கின்ற , காளை வடிவினனாகிய பெருமானை , அடியேன் , எனக்குக் காவலனாகிய தலைவனாகக் கிடைக்கப்பெறுவது எந் நாளோ !

` நெஞ்சால் ` என உருபு விரிக்க . நெஞ்சால் அணுகல் , அணுக நினைத்தல் . சிவபிரான் , மூவர் உருவமும் தன் னுருவமேயாக நிற்றல் , அவர்களைத் தன் உருவினின்றும் தோற்றுவித்தலாம் என்க . அப் பெருமான் தனது வலப்புறத்தினின்றும் அயனையும் , இடப்புறத்தி னின்றும் அரியையும் , இருதயத்தினின்றும் அரனையும் தோற்றுவிப் பவன் என்பது , சிவாகமங்களுட் காணப்படும் . கரு - காரணம் . ஆடைக்கு நூல்போல இடைநிலை முதற்காரணனாகாது , ஆடைக்குப் பஞ்சிபோல முதல்நிலை முதற்காரணன் என்றதற்கு , ` மூல முதற்கரு ` என்று அருளிச்செய்தார் . இதனானே , பரமசிவன் , மூவருள் ஒருவனாய உருத்திரனாகாது , அவரின் மேலானவன் என்பது விளங்கு தல் காண்க . இப்பகுதியை , சிவஞான போத முதற் சூத்திரக் கருத்துரைப் பாடியத்துள் பாடியம் உடையார் எடுத்துக் காட்டி விளக்கினமை அறிக . ` மூசு ` என்றது , ஒலிக்குறிப்பு . எருது நடத்துபவனை , ` பாகன் ` என்றல் , மரபு வழுவமைதி . பாவகம் , நாடகமாதலின் , அதற்கு இதுவே பொருளாதல் அறிக . ` தயிர் ` என்றதன்பின் , ` முதலிய ` என்பது எஞ்சி நின்றது ` எனக்குக் காவலாகிய இறை ` என மாற்றி யுரைக்க . ` இறைவ னாவான் , காப்பவனே ` என விதந்தவாறு , ` பதி ` என்னும் வடசொற்கும் பொருள் இதுவேயாதல் உணர்க . ` எய்துவது ` என்றது . நினைவள வினன்றிப் பொருளால் கிடைக்கப் பெறுதல் என்றவாறு .

அடியார்களுக்கு எளிய ஒளியுருவினனும் , வேதத்தை ஓதுபவனும் , அத்தூய வேதத்தின் பொருளாய் உள்ள நீதி வடிவினனும் , நீண்ட கடலில் எழுந்த நஞ்சினை உண்டு , அதனால் இறவாது எக்காலத்தும் இருப்பவனும் , பல கற்பங்களில் உலகத்தைப் படைப்பவனாகிய பிரமனும் , அழகிய திருமாலும் அறிய வொண்ணாத தேவனும் , தேவர்களுக்கு ஞானநூலைச் சொல்லிய முதல்வனும் . தேவர்களது கூற்றில் உள்ளவனும் , தனது மேலான தகுதியையுடைய புகழைப் பலரானும் சொல்லப்படுபவனும் ஆகிய , மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளி யிருக்கின்ற , காளை வடிவினனாகிய பெருமானை அடியேன் , அன்போடு சென்று அடையப்பெறுவது எந்நாளோ .

` இருந்தவன் ` என்றது , ` இருக்கும் தன்மையைப் பெற்ற வன் ` என்றவாறு . இவ்வாறு இயல்பாய் உள்ள தன்மையை , இடையே ஒரு காலத்துப் பெற்றாற்போலக் கூறுதல் , பான்மை வழக்கு , எனவே , ` முந்நிலைக் காலமும் தோன்றும் இயற்கை எம்முறைச் சொல்லும் நிகழுங் காலத்து மெய்ந்நிலைப் பொதுச்சொற் கிளத்தல் வேண்டும் ` - தொல் - சொல் - 240 என்றது செவ்வன் வழக்கிற்காதலின் , இவ்வாறு இறந்த காலத்தாற் சொல்லப்படுவன . அவ்விலக்கணத்தின் வழுவினவென்றாதல் , வழுவியமைந்தன வென்றாதல் கொள்ளல் கூடாமை யறிக . ` அண்டர் ` என்றது , சிவபெருமானிடம் நேர்நின்றும் , வழிநிலையில் நின்றும் சிவாகமங்களைக் கேட்ட சீவர்களையும் , உருத்திரர்களையும் , பிற தேவர் முதலானவர்களையும் குறிக்கும் . ` ஊழி ` காலவாகு பெயர் ` ஓதியை ` என்றது செயப்பாட்டு வினைப் பெயர் . ` வானவர்தங் கண்டனை ` என்றதனை , ஏனையவற்றோடு இயைய வைத்து உரைக்க . கண்டம் கூறு ; பகுதி . சிவபெருமான் தேவரில் ஒருவன் போலவும் நிற்றலின் , ` வானவர்தம் கண்டன் ` என்று அருளிச் செய்தார் . இனி , கண்டன் - ஒறுப்பவன் எனக் கொண்டு , ` தலைவன் ` எனினுமாம் .

உலகிற்குத் தலைவனும் , நுண்ணிய எழுத்தோசை யும் , பரியதாகிய இசையோசையுமாயும் , ஞானமாகிய விளக்கினது ஒளியாயும் , உடம்பின்கண் உள்ள உயிரும் ! நிலத்தில் வளரும் பயிரு மாயும் நிற்பவனும் , மாதொரு பாகத்தை உடையவனும் . மேலான தகுதியையுடைய , தன் அடியார்களது உள்ளத்தின்மேல் வைத்துள்ள பற்றினைச் சிறிதும் நீங்காதவனும் , குற்றம் இல்லாத கொள்கையை யுடையவனும் , என்னைத் தன் தொண்டினிடத்து ஆளுகின்ற என் தூதனும் , தோழனும் , தலைவனும் ஆகியவனும் , தாழத் தூங்குகின்ற மகரக் குழையையும் தோட்டையும் அணிந்த அழகிய காதினை யுடையவனும் ஆகிய , மிக்க நீரையுடைய , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னும் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற , காளை வடிவினனாகிய பெரு மானை , நாய்போலும் அடியேன் தலைக்கூடப்பெறுவது எந்நாளோ !.

` நாதன் ` என்றதிலும் , இரண்டன் உருபு விரிக்க . ` மிகுத்த ` என்பதன் ஈற்று அகரம் தொகுத்தலாயிற்று . ` பாதனை ` என்பதே பாடம் போலும் ! ` என்றனை ஆள் ` என்பது , ` தூதன் ` என்றது முதலிய மூன்றனோடும் இயையும் . தலைவனாய் இருப்பவனே தூதனாயும் , தோழனாயும் இருக்கும் வியப்பினைப் புலப்படுத்தும் முகத்தால் , அவனது பேரருட்டிறத்தை நினைந்து உருகியவாறு ; அதனை , ` நாயடியேன் ` என்றதனாலும் உணர்க . குழை அணிதல் அப்பனாதலையும் , தோடணிதல் அம்மையாதலையும் குறிக்கும் .

கரும்பும் , இனிய அமுதமும் போல்பவனாகிய , மிக்க நீரையுடைய வயல்கள் சூழ்ந்த , ` திருக்கானப்பேர் ` என்னுந் தலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற , காளை வடிவினனாகிய பெரு மானை , ` எய்துவது என்று கொலோ ` என்று நினைந்து மனம் உளைந்து , உளம் உருகி , அழகிய , புகழ் பொருந்திய , தண்ணிய தமிழால் துதிக்க முயன்ற அழகிய சோலைகளையுடைய திருநாவலூரில் உள்ளார்க்குத் தலைவனாகிய நம்பியாரூரன் பாடிய இவ்விசைப் பாடல்கள் பத்தினை யும் பாட வல்லவர்கள் , சிவனடியார்க்கு உள்ள இயல்புகள் அனைத்தையும் எய்தி , எல்லாத் திசைகளும் புகழ நெடிது வாழ்ந்து , பின்பு ஒருகால் பிறவி எய்துவாராயினும் , மண்ணுலகிற்குத் தலைவ ராய் வாழ்தல் திண்ணம் .

` மனத்து அயரா ` என்றதனால் , அங்ஙனம் அயரு மாறு , மேலைத் திருப்பாடல்களினின்றும் வருவித்து உரைக்கப்பட்டது . ` இருப்பவர்களாய் ` என , எச்சமாக்குக . ` வான் ` என்றது , வீட்டுலக மாகிய சிவலோகத்தை . ` இழிந்திடினும் ` என்று அருளியதனால் , அதன்கட் செல்லுதல் பெறப்பட்டது . சிவபுண்ணியங் காரணமாகச் சிவலோகத்திற் சென்றார் . பின்னும் அதனான் ஆண்டே சிவஞானம் இனிது விளங்கப்பெற்றுச் சிவனைப் பெறுதலே பெரும்பான்மையாக , மீண்டும் இவ்வுலகில் வந்து பிறத்தல் சிறுபான்மையாதலின் , ` வானின் இழிந்திடினும் ` என எதிர்மறை உம்மை கொடுத்து அருளிச்செய்தார் . இனி , ` தவஞ்செய்தார் என்றும் தவலோகம் சார்ந்து பவஞ்செய்து பற்ற றுப்பா ராகத் - தவஞ்செய்த நற்சார்பில் வந்துதித்து ஞானத்தை நண்ணுதலை ` - சிவஞானபோதம் . சூ .8 அதி .1 உடையராகிய அவரை , ` மண்டல நாயகராய் வாழ்வர் ` என்றது , ` வறுமையாம் சிறுமை ` இன்றியும் , ` வாழ்வெனும் மைய ` லுட் படாதும் ( சிவஞானசித்தி - சூ -2.91 ) எளிதிற் சிவஞானத்தை எய்தி , சீவன் முத்தராய் வாழ்வர் என்றவாறாம் .