திருக்கேதீச்சரத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற பெருமான், தன் அடியார்கள் மேலனவாய், உடம்பிற் பொருந்தும் நோய்களை முற்ற ஒழித்துநின்று, அலைகளால் வானத்தைப் பொருந்து கின்ற, நீர் நிறைந்த கடல் சூழ்ந்த, ` மாதோட்டம் ` என்னும் நல்ல நகரத்தில், பாலும் விரும்பத்தக்க மொழியை யுடையவளாகிய ஒருத்தி யோடு, பாலாவி யாற்றின் கரைமேல், பன்றியின் கொம்பை அணிந் தவனாய்க் காணப்படுகின்றான்.

உடம்பினைக் குறிக்க வந்த, ` ஊன் ` என்பது, அத்துப் பெற்றது. ` அலைகளால் ` என்பதும், ` நீர் ` என்பதும் ஆற்றலால் வந்தன. ` வானத்து ` என்றதனை, ` வால் நத்து ` எனப்பிரித்து, ` வெள்ளிய சங்குகள் பொருந்திய ` என்று உரைத்தலும் ஆம்.