மூன்று கண்களையுடைய மூர்த்தியாகிய, திருக்கேதீச்சரத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற பெருமான், மாமரங்களின் கனிகள் தாழத் தூங்குகின்ற சோலைகளையுடைய, ` மாதோட்டம் ` என்னும் நல்ல நகரத்தில் பாவத்தையும், இருவினைகளையும் அறுக்க விரும்புவோர் பலகாலும் வந்து மூழ்குகின்ற பாலாவியாற்றின் கரைமேல், மூவராகியும், இருவராகியும், முதற்கடவுளாகியும் நின்று, என்னை ஆள்பவனாய்க் காணப்படுகின்றான்.

` தாழ ` என்பது, இசையெச்சம். தாழத் தூங்குதல், பெரிதாய், நிரம்ப இருத்தலின் என்க. பாவத்தை அறுக்க விரும்புவோர் உலகரும், இருவினைகளையும் அறுக்க விரும்புவோர் அருளாளரு மாவர். ` தேவன் ` என்றதன் பின்னும், ` என ` என்பது விரிக்க. ` எனை ஆள்வான் ` என்றது, ` உயிர்களை ஆட்கொள்பவன் ` என்னும் திரு வுள்ளத்தது. எனவே, ` மூவரென ` என்றது முதலிய மூன்றும், இறைவன் உயிர்களை ஆட்கொள்ளும் முறையை அருளியவாறாம். ` மூவர் ` என்றது. அதிகார நிலை, ` அயன், மால், உருத்திரன் ` என மூன் றென்பாரது கருத்துப்பற்றியும், ` இருவர் ` என்றது, அஃது, ` அயன், மால் ` என இரண்டே என்பாரது கருத்துப்பற்றியுமாம். ` தேவன் ` என்றது. அதிகார நிலைக்கு மேற்பட்ட போக நிலையையும், உண்மை நிலையையும் குறித்தவாறாயிற்று. இங்ஙனம், அவரவர் கருத்துப்பற்றி இறைவன் பல்வேறு நிலையினனாய் நின்று ஆட்கொள்ளுதலை. ` நானாவித உருவாய் நமைஆள்வான் ` ( தி.1 ப.9 பா.5.) என்று ஞானசம்பந்தரும் அருளிச்செய்தார். அவ்விடத்தும், ` நமை ` என்றது உயிர்கள் பலவற்றையும் குறித்து நிற்றல் அறிக.