ஐவகையால் உறுபயன்கள் நுகரவருங் காலம் அதுபுருட தத்துவமென் றறைந்திடுவர் அறிந்தோர் ஆன்மாவானது காலம் நியதி கலை வித்தை அராகம் இவை ஐந்துந் தனக்கு உடம்பாகக் கொண்டு இந்திரியங்களுடனே கூடிச் சத்தாதி விடயங்களைப் புசிக்க வருகிற அவதரத்தைப் புருட தத்துவமென்று சொல்லுவார்கள் பெரியோர்கள்; மெய்வகைய கலாசுத்தி தனின் இதற்கும் சுத்தி மேவியிடும் வகைதானும் விரும்பிய நூல் விளம்பும் உண்மையாகச் சொல்லப்பட்ட மந்திர முதலான ஐந்தும் நிவிரித்திமுதலான கலைகள் ஐந்தினுமடைந்து சுத்தி பண்ணுமிடத்து இந்தப் புருட தத்துவத்தையுஞ் சுத்தி பண்ணப்படுமென்று நம்மால் விரும்பப்பட்ட திவ்வியாகமங்கள் சொல்லும்; அன்றியும், மெய்வகைய கலாசுத்தி எ கு மெய்யாகிய சரீரத்தில் ஐவகைப்பட்ட கலாசோதனை செய்யுமிடத்துமென அறிக; செய்வகையின் தொடர்ச்சி யிங்குத் தோன்றுவிக்குங் குணத்தின் சேர்வுபுரி பிரகிருதி திரிகுணமாம் ஆன்மாக்கள் முன் ஜநநத்திற் செய்த கன்மத்துக்கு ஏதுவாயுள்ள சுக துக்கங்களை இப்பொழுதுண்டாக்குங் குணங்களின் வடிவாய்ப் பொருந்துகிற பிரகிருதி மூன்று வகையாகிய குணமாம்; அவைதாம் அந்தக் குணங்களின் பெயராவன; இவ்வகையிற் சாத்துவித ராசத தாமதமாய் இயம்புவார்கள் இந்த முறைமையிலே சாத்துவித குணமென்றும் இராசத குணமென்றுந் தாமத குணமென்றும் பெரியோர்கள் சொல்லுவார்கள்; ஒன்றிரண்டு குணமேற்க வுடைத்தே இந்தக் குணங்கள் மூன்றுக்கும் ஒவ்வொன்றுக் கிவ்விரண்டு குணமாக ஆறு குணமும் அநாதியே பொருந்தும் இயல்பினை யுடைத்து.
மெய்வகைய கலாசுத்தி எ கு மெய்யாகிய சரீரத்தில் ஐவகைப் பட்ட கலாசோதனை செய்யுமிடத்து மென்னவுமாமென்று பொருள் கூறியது ஏதென்னில், ஆசாரியன் தீடிக்ஷ செய்யும் அவதரத்துக் கலாசோதனை செய்யவேண்டுகையால் அதற்கு நிவர்த்தி முதலான கலைகள் ஐந்தினையுஞ் சீடன் சரீரத்திலே ஐந்துவகைப்படுத்திச் செய்யவேண்டுகையால் அப்படிச் சொன்னதென அறிக.
அதற்கு வகை எங்னே என்னில் மூலாதாரந் தொடங்கி உந்திக்குமேல் எண் விரலளவு நிவிர்த்திகலைக்கு எல்லையென அறிக. அதற்கு மண்டலம் அக்கினி மண்டலம். ஆதாரம் மூலாதாரமுஞ் சுவாதிட்டானமும். அக்கரம் அகாரம்.பிரகாசஞ் சொரிதழற்கொழுந்து. மலம் மாயாமலம். அவத்தை சாக்கிரம். மாத்திரை ங. மந்திரம் இருதயமுஞ் சத்தியோசாதமும். பதம் ஓநமோ முதல் மாதேவ ரந்தமாக உஅம். வன்னம் க்ஷகாரமொன்றும். புவனம் காலாக்கினி முதல் வீரபத்திரர்கள் முடிவாகிய 108 தத்துவம் பிருதிவியொன்றும். தெய்வம் பிரமா. தொழில் சிருஷ்டி என்று இங்ஙனம் நிவிரித்திகலைக்குக் கண்டுகொள்க.
இனி, பிரதிட்டாகலைக்கு இருதயந் தொடங்கிக் கண்டத்தளவும் எல்லையென அறிக. அதற்கு மண்டலம் ஆதித்த மண்டலம். ஆதாரம் மணிபூரகம். அக்கரம் உகாரம். பிரகாசம் அக்கினியும் ஆதித்தனுங் கூடின பிரகாசம். மலம் கன்ம மலம். அவத்தை சொப்பனம். மாத்திரை உ மந்திரம் சிரசும் வாமதேவமும். பதம் மகேசுர முதல் அரூபினி முடிவாகிய உகம். வன்னம் உடி முதல் அந்தம் உசம் புவனம் அமரேசர் முதல் சிகண்டி முடிவாகிய ருசாம். தத்துவம் பிருதிவி நீங்கலாக ஆன்ம தத்துவம் உஙம் தெய்வம் விஷ்ணு. தொழில் திதி என்றிங்ஙனம் பிரதிட்டா கலைக்குக் கண்டுகொள்க. இனி, வித்தியாகலைக்குக் கண்டத்துக்குமேல் தாலு மூலத்தளவு மெல்லை நாலங்குலமென அறிக. அதற்கு மண்டலம் ஆதித்த மண்டலம். ஆதாரம் அநாகதம். அக்கரம் மகாரம். பிரகாசம் மின். மலம் மாயேய மலம். அவத்தை சுழுத்தி. மாத்திரை க. மந்திரம் சிகையும் அகோரமும். பதம் வியாபினி முதல் தியானகாரிய முடிவாகிய உயம். வன்னம் முதல் அந்தமாகிய ஏழும். புவனம் தியானம் முதல் வாமம் முடிவாகிய உஎம். தத்துவம் வித்தியா தத்துவம் ஏழும். தெய்வம் உருத்திரன். தொழில் சங்காரம் என்றிங்ஙனம் வித்தியாகலைக்குக் கண்டுகொள்க.
இனி, சாந்திகலைக்குத் தாலுமூலத்துக்குமேற் புருவ மதத்தியத்தளவுமெல்லை நாலங்குலமென அறிக. இதற்கு மண்டலம் சோம மண்டலம். ஆதாரம் விசுத்தி. அக்கரம் விந்து. பிரகாசம் விளக்கொளி. மலம் திரரோதாயி. அவத்தை துரியம். மாத்திரை அரை. மந்திரம் கவசமுந் தற்புருடமும். பதம் நித்திய நியோகினி முதல் வியோம வியாபினி முடிவாகிய ககம். வன்னம் முதல் அந்தமாக ஙம் புவனம் முதல் சதாசிவ முடிவாகிய கஅ ம். தத்துவம் சுத்தவித்தையும் ஈசுரமும் சாதாக்கியமும். தெய்வம் மகேசுரம். தொழில் திரோபாவம் என்றிங்ஙனஞ் சாந்திகலைக்குக் கண்டுகொள்க.
இனி, சாந்தியாதீதகலைக்குப் புருவ மத்தியத்துக்குமேல் மூன்றங்குலம் எல்லையென அறிக. இதற்கு மண்டலம் சோம மண்டலம். ஆதாரம் ஆக்கினை. அக்கரம் நாதம். பிரகாசம் வாளொளி. மலம் ஆணவமலம். அவத்தை துரியாதீதம். மாத்திரை கால். மந்திரம் நேத்திரமும் அத்திரமும் ஈசானமும். பதம் பிரணவம் ஒன்றும். வன்னம் முதல் அந்தம் கசா ம். புவனம் நிவர்த்தி முதல் சமனாந்தம் முடிவாகிய கரும். தத்துவம் சத்தியுஞ் சிவமும். தெய்வம் சதாசிவம். தொழில் அநுக்கிரகம். என்றிங்ஙனஞ் சாந்தியாதீதகலைக்குக் கண்டுகொள்க. ஆக இங்ஙனங் கலைகள் ஐந்துக்கும் கண்டுகொள்க.
இங்ஙனங் கூறிவந்த பொருள்களிற் கலாசோதனைக்கும் மந்திரங்கள் பதங்கள் வன்னங்கள், புவனங்கள், தத்துவங்கள், கலைகள் என்று சொல்லியிருக்க இவை நீங்கலாக மற்றுள்ள ஆதார முதலான பொருள்கள் கூறவேண்டியதேதென்னில் அஃதாவது கலாசோதனை செய்யுமிடத்துச் சரீரத்தில் ஐவகைப்படுத்திச் செய்ய வேண்டுகையால் அந்தத் தத்துவங்கள் தோறும் நிற்கும் பொருள்களை வகுத்துக் கூறியதென அறிக. இதற்கு பிம் சித்தியாரில் “மந்திரங்கள் முதலைந்துங் கலையைந்தில் வியாத்தி’’ (8.7) என்னும் விருத்தம் முதலாகிய செய்யுள் மூன்றிலும் இது காவை அம்பலவாணத் தம்பிரான் செய்தது. உரையோடு அச்சிடப்பட்டிருக்கிறது. பிரசாத அகவலினும் தத்துவப் பிரகாசத்தில் “இவ்வகையு மண்விகற்ப மெட்டு மேவிலெழிலலகா ரமுநிறஞ் சொரிதழல்மாத் திரையும்’’ (134) எம் விருத்தம் முதலாகிய செய்யுள் எட்டினுங் கண்டுகொள்க. இனி ஒன்றிரண்டு குணமேற்க வுடைத்தே எகு ஒவ்வொரு குணத்திலே இவ்விரண்டு குணம் ஏற்க உண்டாமென்று பொருள் கூறியதற்கு வகுப்பேதென்னில், சாத்துவிதத்தில் இராசதமுஞ் சாத்துவிதத்தில் தாமதமும் இராசதத்திற் சாத்துவிதமும் இராசதத்தில் தாமதமும் தாமதத்தில் இராசதமும் தாமதத்தில் சாத்துவிதமும் என்றிங்ஙனங் கண்டுகொள்க. இதற்கு பிம் சித்தியாரில் “வருங்குண வடிவாய் மூலப் பிரகிருதி கலையிற் றோன்றித், தருங்குண மூன்றா யொன்றிற் றான்மூன்றாய் மும்மூன் றாகும், இருங்குண ரூப மாகி இசைந்திடு மெங்கு மான்மாப், பெருங்குணவடிவாய்ப் போக சாதனம் பெத்த மாமே’’ (2.57) எது கண்டுகொள்க. குணத்தின் சேர்வுபுரி பிரகிருதி என்பதற்கும் இந்தப் பிரமாணத்திலே கண்டுகொள்க.
இதனாற் சொல்லியது காலமும் நியதியுங் கலையும் வித்தையும் அராகமுங் கூடின சமுகந்தானே புருட தத்துவமென்றும் தீடிக்ஷயிலே கலாசோதனை செய்யுமிடத்து இந்தப் புருடதத்துவத்துக்குஞ் சோதனை பண்ணவேண்டுமென்றும் குணசொரூபமாயுள்ள பிரகிருதி தானே மூன்று குணமாகக் காரியப்படுமென்னும் முறைமையும் அறிவித்தது.

இங்ஙனஞ் சொல்லப்பட்ட குண மூன்றும் ஒன்பது வகையாகக் காரியப்படுகைக்கு வகுப்பெங்ஙனேயென்று வினவ அவை காரியப்படும் முறைமையும் மேல் புத்தி தத்துவங் காரியப்படும் முறைமையும் அருளிச்செய்வான் எடுத்துக்கொண்டருளியது.