தொண்டீர், நமக்குத் தலைவராய் உள்ள தலைவர், குமணனது பெரிய மலையிடத்துள்ள சிறிய குன்றுகள் போலத் தம்மிடத்தில் உடையொன்றும் இலராய் நின்றுகொண்டு, ` ஞமணம், ஞாஞணம், ஞாணம், ஞோணம் ` என்று சில மந்திரங்களைச் சொல்லிக் கொண்டு, ஒருவரையும் நாணுதல் இல்லாத, ` நமண நந்தி, கரும வீரன், தருமசேனன் ` என்ற இன்னோரன்ன பெயர்களை யுடையவர்களாகிய சமணர்களால் பழிக்கப்படுதலை உடையரோ ? சொல்லுமின்.

` என்ற ` என்பதன் அகரம் தொகுத்தலாயிற்று. ` இவர் ` என்றது, ` இத்தன்மையர் ` என்னும் பொருளதாய் நின்றது. ` என்ற அமணர் ` எனவும், ` இவர்கின்ற மலை ` எனவும், இயைத்தலுமாம். குமணன், கடையெழுவள்ளல்கட்குப் பின்னர்த் தன் தலையையுங் கொடுத்த கொடையாளனாயினமையின், ` மலைபோல ` எனக் கூறப்புகுமிடத்து, ` குமணன் மலைபோல ` எனக் கூறுதல் வழக்காயினமை இத் திருப்பாடலாற் பெறுதும் ; அன்றி, சுவாமிகள் காலத்தில் குமணன் மலையில் சமணர் சிலர் இருந்தனராயின், அதற்கேற்ப, ` குமணன் மலைக்கண் நின்று ` என்று இயைத்துரைக்க. இனி, குமண மாமலை என்ற பாடம் உண்மையின், கு - நிலம் ; மணம் - பொருந்துதல் என வைத்து ` இந்நிலவுலகத்திற் பொருந்திய மலையிடங்களில் நின்று கொண்டு ` என்றுரைப்பினும் ஆம். ` ஞமணம், ஞாஞணம் ` முதலாக அருளியது, சமணர் ஓதும் மந்திரங்கள் மெல்லெழுத்துக்களால் ஆயவை என்பதனை நகைவகையாற் குறித்தவாறு ; ` மூக்கினால் முரன் றோதி ` என்று அருளினார், திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளும். ( தி.5 ப.58 பா.2)